رواية ارواح هائمة الفصل العاشر 10 بقلم آثر توفيق
الحلقة 10
نزل حليم لصلاة المغرب قائلا
حليم :: انا حانزل اصلى المغرب وحاقعد للعشاء وانتوا براحتكم لو عاوزين تخليكم فى مكتبى وانا يا امال حابلغ بابا انك عندنا وانى حاروحك بالليل اتطمنى وانتى يا باسنت كلمى مامتك بالتليفون
باسنت :: يا عمو اكلم مامتى ازاى وهى فى الشقه التانيه مع تانت كوثر ومش حتمشى الا لما داليا تفوق
حليم :: براحتكم يا حبيبتى البيت بيتكم
وبعد نزوله سالت امال باسنت بدهشة
امال :: هو انتى مامتك هنا ؟
باسنت :: اه اصلهم اصحاب من زمان انا ماما صحفيه مشهوره عارفه مين ماما ؟ شيرين صالح
امال :: الصحفيه الكبيره دى انا وماما بنموت فيها
نرمين :: طيب تعالوا نعرفك عليها وافرجك على اوضتى
قامت البنات متجهات للشقة الثانية فقالت كوثر منزعجة
كوثر :: ايه ده يا بنات انتوا سبتوا داليا لوحدها ؟
نرمين :: اصلها نايمه وامال نفسها تتعرف على تانت شيرين
كوثر :: اخص عليكم طيب نادوا عليا لا انا ما اقدرش اسيب بنتى لوحدها انا حاروح اقعد معاها خليكوا براحتكم
ثريا :: يا كوثر داليا واخده حقنه ونايمه مش حتصحى دلوقت
كوثر :: يا قلبك ياختى لا انا ما يجيليش قلب حاقعد جنبها
انصرفت كوثر وتقدمت باسنت تعرف امها بامال قائلة
باسنت :: اهى دى بقى يا ستى الكاتبه الكبيره والصحفيه اللامعه شيرين صالح
وقفت امال مشدوهة فقالت شيرين مشجعة
شيرين :: اهلا ازيك يا حبيبتى مالك ؟
امال :: انا اصلى بصراحه ما كنتش اتخيل ان حضرتك كده
شيرين :: كده ازاى يعنى كنتى متخيله ان الصحفيه دى شكلها راجل ؟
امال :: لا مش قصدى انما قصدى مش حلوه ولذيذه قوى كده
ضحكت شيرين وقالت
شيرين :: حلوه قوى دى كانت زمان عموما ربنا يجبر بخاطرك انتى اسمك ايه ؟
امال :: انا امال بنت الاستاذ فؤاد مسعود المحامى اللى فى العماره اللى جنبكم بس ما كنتش اعرف ان احنا جيران غير من قريب وما عرفتش انك ماما باسنت غير دلوقت
شيرين :: ده باباكى المحامى بتاعى راجل محترم وعنده ضمير حى قليلين جدا فى الزمن ده اللى عندهم ضمير بالذات فى مهنة المحاماة
امال :: انا كمان فى كلية حقوق وحابقى ان شاء الله محاميه كبيره زى بابا
شيرين :: ربنا يوفقك يا حبيبتى ويوفقكم كلكم على فكره انا باكتب كتاب جديد
نرمين :: عن ابطال اكتوبر برضه يا تانت ؟
شيرين :: لا يا روحى ده عنكم انتم اسمه اولاد وبنات عن ولادنا والى بنحلم بيه علشانهم ونماذج لاولاد وبنات يشرفوا اهلهم لان اهلهم كانوا قدوه ليهم ونماذج تانيه سيئه ربنا يبعدها عنكم اصبروا لما اخلص الكتاب وانا اهديكم كل واحده نسخه منه
ثريا :: نرمين اموله بسبوسه ياللا مذاكره واحنا حنروح الشقه التانيه علشان نشوف دوللى
قالت نرمين متظاهرة بالغضب
نرمين :: اشمعنى انا ما بتدلعينيش يعنى ؟
فقرصتها من خديها وقبلت شفتيها قائلة
ثريا :: علشان انتى اسمك لوحده دلع يا اخواتى معقوله حلاوتك دى
انصرفت النساء وقالت امال بعد انصرافهم
امال :: واضح ان مامتك بتحبك قوى يا نرمين وكمان ماما داليا بتحبها قوى دى ما استحملتش تسيبها لوحدها دقيقه
ضحكت باسنت ساخرة بينما ابتسمت نرمين وقالت
نرمين :: يا بنتى انتى نسيتى يا هابله دى ماما داليا واللى راحت الاول دى مامتى بس هم كده واخديننا شرك مع بعض
ضحكوا جميعا وذهبوا لغرفة نرمين بينما عينا امال معلقة بصورة رجل بالحجم الكبير معلقة فى الصالة بالزى العسكرى تبدو عليه امارات الشجاعة الحقة والرجولة الفائقة وهمت بالسؤال فوجدت نرمين قد دخلت غرفتها فتبعتها وهناك وجدت صورة اخرى بالحجم الطبيعى لنفس الرجل تحتل جدارا كاملا وشعرت انها رات هذه الصورة من قبل واستبدت بها الدهشة فسالت
امال :: نرمين صورة مين دى انا شفتها قبل كده
نظرت نرمين للصورة بفخر واعتزاز وقالت
نرمين :: دى صورة بابا اسد الصحراء وبطل حرب اكتوبر الشهيد محمود عبد الرازق العطار
امال :: اومال بابا حليم يبقى مين ؟
نرمين :: باباحليم يبقى ابن عم بابا الشيخ عبد الحليم العطار وجوز ماما ثريا وابو داليا وهو بابايا اللى ربانى اصل بابا استشهد فى حرب اكتوبر وانا ما كملتش عشرين يوم اصلى مولوده يوم سته اكتوبر
ترقرقت دمعة فى عيون امال منعتها من السقوط وقالت بخفوت بعد لحظات من الصمت
امال :: يعنى انتى باباكى ميت وعمرك ما شفتيه ؟
نرمين :: شهيد . شهيد مش ميت يعنى عايش . عايش عند ربنا وعايش فى قلبى وعمره ما حيموت بالنسبه لى طول ما قلبى بيدق وطول ما فيها نفس
ابتسمت وتناولت كتابا من فوق الكومود ناولته لامال قائلة
نرمين :: شوفى الكتاب ده تانت شيرين كتبته عن بابا وناس تانيه معاه
امال :: عارفاه وحافظاه وعارفه كويس اسد الصحراء واللى عمله فى الحرب وقبل الحرب وعارفه كويس اللى عمله النمر والقرش والعفريت وكل الناس اللى تانت شيرين كتبت عنهم فى الكتاب ده والكتابين اللى بعده لكن ما كنتش اتخيل ابدا ان ييجى اليوم اللى اكون فيه صاحبة بنته
وقفت امال وسط الصمت تتامل صورة محمود باعجاب وتتطلع الى الكتاب الذى اقتنته وقراته مرارا حتى حفظته وفجاة اغرقت فى الضحك بشكل هستيرى حتى ان البنات استاؤوا فقالت معتذرة
امال :: انا اسفه اسفه قوى يا نرمين اصلى افتكرت لما الواد كان بيعاكسك وضربتيه بالقلم وجبتى الامن وكنتى بتقولى ده يحمد ربنا انا بابا ظابط ولو عرف حييجى يهد الدنيا على دماغه
____________________
افاقت داليا وابلغتهم شيرين
شيرين :: يا بنات داليا فاقت بسرعه يا نرمين علشان عاوزاكى وبتسال عليكى
اسرعوا جريا الى هناك وحين دخلوا كانت جالسة القرفصاء فى فراشها وقد وضعوا عليها دثارا خفيفا والنساء حولها فلما رات نرمين اشارت اليها باكية فاسرعت اليها وافسحت لها كوثر لتجلس بجوارها
نرمين :: انا هنا يا حبيبتى انا جنبك كنت مستنيه لما تصحى
داليا :: شفتى الحيوان ده عمل فيا ايه ؟ شفتى شعرى قطعه كله
نظرت البنات لبعضهن بدهشة وقالت نرمين
نرمين :: كلام ايه ده يا حبيبتى ده ما لمسكيش وانا مستحيل اخليه يلمسك
داليا :: انتى عارفه يا نرمين ده طلع مين ؟ ده المجنون اللى ضربنى وعورنى
وامتدت يدها لا اراديا تتحسس اثر جرح صغير ترك ندبة لم تندمل اسفل عينها اليسرى ولكنها غير ظاهرة فازاحت نرمين يدها وقبلت اثر الجرح وتحسست شعرها بحنان قائلة
نرمين :: يا داليا المجنون ده هرب ومش حيرجع تانى والولد ده انا ادبته انتى مش شفتى لما حاول يلمسك انا مسكت ايده وضربته بالقلم
داليا :: لا ده مسك شعرى وقطعه
نرمين :: يا حبيبتى والله ما حصل هو مد ايده لكن انا منعته وضربته وبعدين جه ثائر ومسكه وضربه وهرب ولو فكر مره تانيه يلمسك انا اكله بسنانى
واشارت لامال فناولتها مراة صغيرة فعرضتها لداليا قائلة
نرمين :: بصى شعرك كله سليم اهه شوفى كده الله مين القمر ده هو انا ممكن اخلى حد يلمس شعره منك ؟ انا رقبتى تطير قبلها
مدت داليا ذراعيها تطوق خصر نرمين والقت راسها على صدرها واحتضنتها بقوة تلتمس منها الدفء والامان بينما كانت ثريا جالسة على الجانب الاخر منها فقالت ساخرة
ثريا :: شوفوا البت قاعده جنبها بقالى ساعات وفى الاخر تترمى فى حضن المزغوده دى ؟
ضحكوا جميعا بينما قامت ثريا مشيرة للنساء وهى تقول
ثريا :: قوموا بينا نتفرج على المسلسل خليها تنفعك يا عين امك
خرجت النساء تباعا شيرين وبعدها ثريا ووقفت كوثر على الباب متسائلة
كوثر :: مين ثائر ده يا نرمين ؟
نرمين :: ثائر ؟ ثائر ده واحد فى الكليه
كوثر :: ايوه يعنى مين يعنى صاحبكم هو كمان ؟
نرمين :: لا والله احنا ما نعرفهوش خالص ده كبير فى تالته او رابعه والطلبه كلها عارفاه علشان قديم فى الكليه وشيك وبيلبس بدل على طول وبيقولوا عليه انه محترم قوى وجدع وهو كان قاعد قريب مننا مع ناس اصحابه يعنى ولما لقى الحيوان ده بيتهجم علينا وكان حيضربنا مسك فيه وادبه
كوثر :: كده من الباب للطاق ؟
نرمين :: اه والله يا ماما وكل الولاد كانوا واففين يتفرجوا اصل الواد محيى ده بيروح جيم وجسمه جامد والعيال بتخاف منه
كوثر :: وثائر ده بيروح الجيم هو كمان ؟
نرمين :: لا ابدا ده عادى خالص وشكله ما يقولش انه ممكن يمسك فى واحد زى محيى ده انا كان بيتهيالى ان محيى ممكن يسلك بيه سنانه لكن طلع جبان
امال :: لا بس ثائر طول عمره قلبه جامد وفى الحق ما بيخافش حتى من الموت ومستحيل يشوف بنت فى ازمه وما يقفش جنبها من غير ما يعرفها
كوثر :: انتى تعرفيه يا امال ؟
امال :: ده صاحب احمد اخويا من زمان قوى وبييجى عندنا البيت من قبل ما ادخل مدرسه واحمد اخويا بيروح عنده البيت ده بابا بيحبه قوى انتى عارفه يا تانت انا لما بيكون عندى مشكله باكلم ثائر اصل احمد اخويا مافيش فى دماغه غير المزيكا ومحمود بقى عيل كده ومش فى دماغه ولا بيحل ولا بيربط ده حتى محمود لو عنده مشكله بيكلم ثائر علشان بنعتبره اخونا الكبير
كانت نرمين تنظر الى امال بغيظ وهى تضغط على اسنانها وتقول فى سرها
نرمين ( يا بنت الكلب يا واطيه عارفاه من سنين وساكته )
___________________
اتصل احمد بثائر كثيرا فى منزله واخبره اباه ان احمد يريده لامر هام على عجل فسارع بالذهاب الى المصنع وعند دخوله من باب الجاراج وجد باب المصنع مفتوحا ولكنه لم يسمع اى صوت يدل على وجود عمل فسارع بالدخول ليجد المصنع متوقف تماما واحمد جالس على مقعد بجوار الماكينة الرئيسية واضعا راسه بين كفيه ماذا يحدث ؟ ما الامر ؟
ثائر :: فيه ايه يا احمد ايه الحكايه
وقف بتثاقل واشار الى الماكينة الرئيسية قائلا
احمد :: الصوباب اتسد والراس اتكسرت
ثائر :: كلمت سيد الخراط ؟
احمد :: قال حتتكلف اتناشر الف والاكتر من كده حتقعد اسبوعين
ثائر :: يعنى اسبوعين من غير شغل احنا حنخسر زبايننا
احمد :: المشكله كمان ان مافيش سيوله
ثائر :: لا دى مش مشكله السيوله عمرها ما كانت مشكله بالنسبه لنا انت فاكر لما اجرنا مصنع القبارى ما كانش معانا فلوس خالص المشكله الكبيره فى الزباين اللى حيروحوا مننا والالتزامات اللى علينا لكن كل مشكله وليها حل قوم تعالى معايا
احمد :: على فين ؟
ثائر :: نروح نتغدى فى اى حته ونلعب عشرتين طاوله وبعدها يحلها ربنا
احمد :: طاوله انت مجنون ؟ مين فيه دماغ للطاوله ؟
ثائر :: لازم نروق دماغنا علشان نعرف نفكر بهدوء ونحلها لازم نحلها صح علشان اللى بنيناه فى اربع سنين ما يتهدش فى اول مشكله كبيره
#ارواح_هائمة
التقت الفتيات فى الجامعة بعد شفاء داليا
باسنت :: انا حضرت المحاضرات كلها وكتبت كل كلمه وبالليل نقعد مع بعض علشان نبيضهم كلهم
امال :: انا ممكن اجيب اجندتى واجى اذاكر معاكم ؟
داليا :: تعالى تشرفى انتى عارفه انهم عندنا بيحبوكى
نرمين :: قوليلى يا امال انتى شفتى صاحب اخوكى ده النهارده ؟
امال :: قصدك على مين ؟
نرمين :: مش فاكره اسمه
وعبثت بشعرها ونظرت فى الارض فنظرت نحوها داليا وباسنت بدهشة وسخرية
باسنت :: نعم يا روح امك مش فاكره اسم مين ؟
نرمين :: اه اه افتكرت اسمه ثائر الشاب اللى دافع عننا ده
امال :: لا بقاله يومين مش ظاهر ليه فيه حاجه ؟
نرمين :: ابدا كنت عاوزاكى تعرفينى عليه علشان واجب اشكره
امال :: انا شكرته ساعتها وهو بصراحه مش بيستنى شكر
نرمين :: لا برضه واجب وصراحه هو طلع شهم ومحترم برغم انه بتاع بنات
امال :: مين ده ثائر عمره ما كان بتاع بنات ثائر طول عمره جدع ومحترم وخدوم وكل البنات اصحابه بيتحاموا فيه ومعتبرينه اخوهم الكبير وعمره ما قصر معاهم
نرمين :: احنا من السنه اللى فاتت بنشوفه ما بيقعدش غير مع بنات كلهم بيقولوا عليه بتاع بنات والفالنتينو بتاع الجامعه كلها
امال :: لا ده الولاد اللى مطلعين عليه كده غيره بعيد عنك
نرمين :: ايه يعنى ملاك عمره ما حب واحده
امال :: لا كان بيحب واحده زمان بس ما حصلش نصيب
باسنت :: مش دى صاحبته اللى هناك دى ؟
كانت تشير الى امانى اقرب صديقاته اليه فقالت نرمين بلهفة
نرمين :: اه هى البنت البيضه ام شعر كاريه دى زى القمر تيجوا نسالها عليه ؟
داليا :: نرمين جرى ايه ؟
نرمين :: ايه يا داليا لازم نشكره واللا بلاش لما ييجى احسن
__________________
اخذ ثائر يضرب قبضته بكفه بغضب واضح بينما احمد يروح ويجئ فى قلق ثم قال مواجها ثائر
احمد :: يعنى ايه اللى انت قلته ده انا مش قادر استوعب
ثائر :: الكلام واضح دبابيس ورايش نحاس فى قلب الخامه يعنى تخريب يعنى حد متعمد ياذينا
احمد :: مين وازاى وصل الرايش ده لقلب شكاير الخامه
ثائر :: محطوطه فى قلب الحب الدرجه التانيه ودى من الجراشه اما مين بقى ده مش مهم دلوقت حانعرفها بعدين عموما السوق كله وساخه والمنافسه مش نضيفه المهم لازم نلحق نفسنا والموضوع حيطول على ما نتصرف فى فلوس حسن الكهربائى قال ان السخانات اتحرقت وحتحتاج سبع الاف جنيه يعنى محتاجين عشرين الف
اشل احمد سيجارة غريبة المنظر ونفث دخانها قائلا بياس
احمد :: يعنى خلاص تعب اربع سنين راح على الارض ؟
ثائر :: ايه خلاص يئست مع اول مشكه جامده حشيش على طول ؟ كنت فاكرك راجل
قال احمد بعصبيه
احمد :: لا يا عم انا مش راجل سبتلك الرجوله واللى عاوز تعمله اعمله عاوز تصفيها صفيها بس بعد ايه يعد ما خربت
ثائر :: ماشى يا احمد نصفيها بس بعد ما الحقها مش حاسيبها تخرب وعمرى ما حاضيع تعب السنين اللى فاتت فى لحظة زعل لكن وحياة العيش والملح حارجع المصنع احسن من ما كان واعرف اللى عمل فينا كده واحاسبه وبعدها نصفيها وكل واحد يشوف طريقه المهم دلوقت اننا بنبدا من اول وجديد وان ما كنتش قد المسئوليه يبقى تقدر ترمى الحمل على كتافى زى السنتين اللى فاتوا ومش مهم اشيله سنه كمان
القى باقى سيجارته على الارض بعصبية قائلا
احمد :: شيل . اصل انت اللى بتقدر تسوى الهوايل وما حدش غيرك يقدر يحلها حلها يا حلال العقد يا عاقل يا كبير ياللى شلت المصنع سنتين وانا الفاشل غرقته فى شهر مش ده اللى انت عاوز تقوله ؟
حاول امتصاص غضب صديقه قائلا
ثائر :: انا ما قلتش كده احنا بنينا المصنع مع بعض من الصفر وانا محتاج دراعك مع دراعى ومخك جنب مخى علشان نقدر نبنيه تانى
اخرج احمد مفاتيحه ووضعها بعنف فى يد ثائر قائلا بحدة
احمد :: ابنى لوحدك انا مش حابطل حشيش ولو مش عاجبك انت حر انت فى حالك وانا فى حالى المصنع معاك ولما تصفيه وقت ما تحب شوف نصيبى واللى حتديهولى انا موافق من غير ما اراجع وراك
_________________
فى المحاضرة اخذت ترسم خطوطا متقاطعة ودوائر واشكال لا معنى لها بينما داليا وباسنت مشغولتان بالمتابعة وحين نظرت اليها داليا وجدتها ساهمة تضع مؤخرة القلم فى فمها فنظرت الى اجندتها فلم تجد اى شئ من المحاضرة فلكزتها بكوعها فى جنبها تنبهها قائلة
داليا :: سرحانه فى ايه ؟ ركزى فى المحاضره
نرمين :: ما جاش الاسبوع ده كمان مش عارفه فيه ايه
داليا :: يادى النيله الغايب حجته معاه اسمعى ركزى بلاش لعب عيال ولما نخلص نبقى نتكلم
وبعد المحاضرة نزلوا ليلاقوا امال التى بادرتهم قائلة
امال :: انا محاضرتى اتلغت وغصب عنى قاعده علشان فيه محاضره كمان ساعتين
داليا :: احنا حنريح ربع ساعه ونطلع المحاضره اللى بعدها
نرمين :: انا مش حاحضر اصلى مش مركزه خالص
داليا :: وبعدين يانرمين احنا حننسى اللى احنا جايين علشانه اصلا ؟
نرمين :: تعبانه والله يا داليا مش مركزه خالص انا حاقعد استنى مع امال وانتى احضرى وانا حاحضر معاكم المحاضره اللى بعد كده
داليا :: طيب تحبى نروح لو تعبانه ونسيب باسنت تحضر
نرمين :: لالا انا بس مخنوقه مش قادره اركز وحابقى كويسه واحضر اللى بعد كده
صعدت داليا وباسنت للمدرج وذهبت نرمين وامال لشراء عصير وفى طريق العودة قالت امال
امال :: المشكله ان احمد اخويا فى تونس وانا مش قادره اعرف اخباره احمد هو اللى عارف تليفونه
نرمين :: انتى قصدك على مين ؟
امال :: وحياة امك الغاليه ما تستعبطى عليا انا عارفه انتى مخنوقه ليه بس هو طبيعى يعنى اصله عنده مصنع ويمكن يكون مشغول
نرمين :: هو مش قال حيبقى موجود على طول ؟
امال :: بصى اللى هناك دى صاحبته من زمان قوى واكيد تعرف اخباره
كانت مها تجلس وحيدة فى بقعة منعزلة وقد وضعت فوق عينيها نظارة شمسية داكنة كبيرة الحجم فقالت نرمين
نرمين :: تعالى نسالها
اتجهتا اليها مسرعتان وبادرتها نرمين
نرمين :: صباح الخير
مها :: صباح النور اى خدمه ؟
نرمين :: كنت عاوزه اسال عن الاستاذ ثائر
نظرت نحوها مها بتمعن وقالت بعد لحظات صمت
مها :: ما اعرفش عنه حاجه
نرمين :: اصله مش باين من فتره والحقيقه كان وقف معايا موقف شهم وكنت عاوزه ......
قاطعتها مها بحدة وهى تخلع نظارتها بعصبية
مها :: ما اعرفش عنه حاجه ومش عاوزه اعرف عنه حاجه
رات الفتيات اثار تورم شديد اسفل عين مها جعلهما تنظران ببعضهما بدهشة وقالت امال معتذرة
امال :: معلش احنا اسفين بعد اذنك
وانصرفتا مسرعتين ونرمين تسال امال بقلق بالغ
نرمين :: هو فيه ايه ؟
امال :: مش عارفه انا ابتديت اقلق
