رواية عودة الحياه كامله وحصريه بقلم شروق فتحي
الفصل الاول
عودة الحياه
عودة الحياهزوج والدتها (حسين): بنتك هتفضل قاعده لينا كده كتير بصى ابن المعلم طالب ايدها منى وجاي ليها بكره
والدتها (فاطمه): هى فى تالته وسنه جايه اخر سنه استنا لما تخلصها
حسين: لا وانا مش هستنى ادادى سنتين كمان واسرف عليها كل شويه
فاطمه: قوليلي يا حبيبتي مفيش حد كده ولا كده
حنين: مش فاهمه يا ماما تقصدى ايه
فاطمه: يعنى حد معجبه بي اى حاجه من كلام ده
حنين: يا ماما انتى مربيانى كويس والى بفكر في مستقبلى وبس
فاطمه: ونعم تربيتى فيكى يا حبيبتى (فى نفسها: طب وهعمل ايه فى راجل ده)
فى اليوم التالى
كانت فاطمه تحاول مع حنين لتجعلها تستيقظ ولكن لا حياة لمن تنادى ههه
فاطمه: يا بت تعبتينى معاكى قومى فى عريس جاى ليكى انهارده يلا قومى علشان تجهزى
حنين: ماما سيبينى انام بقى قال العريس قال فاكره كده هفوق
حسين:(بصوته الخشن) بت يا حنين امك مش عماله تقولك قومى يلا
حنين:(فى نفسها: عن ابو شكلك فى حد يصحى من نوم على ده شكل) مش قايمه عايزه انام (وهى بتشد بطانيه على وشها)
حسين: يلا قومى علشان ابن المعلم جابر جاي يطلب ايدك انهارده
حنين:(بضحك هستيرى) هههه يطلب ايدى انا بقى انا المتعلمه اروح اتجوز واحد بابا فكهنجى
حسين: وانتى تطولى يا بت هو يبصلك أصلاً
حنين: الحمدلله مش عايزه يبصلى يلا روح شوف كنت جاى منين
حسين: والله لو ما قومتى هتشوفى من وشى تانى
قامت حنين وهى بترمى الباطنيه بى عصبيه
حنين:(فى نفسها: فاكر هوافق ده فى حلمك انتا الى جبته لى نفسك)
جهزت نفسها حنين حتى اتى العريس واهله وهى كانت تجلس معاهم كانت عماله تضغط على يدها بقوه وتحاول ان تضحك بى تصنع
العريس:(فوزى)بصى بقى يا حنين التعليم ده مش لى لازمه
حنين رفعة له حاجبها: ايوه بس مين برضك قالك انى موافقه
وذهبت ولم تنتظر رد فعل احد
حسين: احنا اسفين يا معلم جابر بت هبله ومش عارفه هى بتتكلم مع مين
جابر: ما هى فعلاً مش عارفه بتتكلم مع مين بت قليله الادب ومش يشرفنا نقعد معاها يلا يا ام فوزى يلا فوزى
حسين: طب اهدى يا معلم بس.... عجبك بنتك الى عملته ده
فاطمه: ونبى مش عارفه هى عملت كده ازاى خد هنا يا حسين اهدى ونبى يا خويا
حسين: افتحى يا بت احسنلك
حنين:(من خلف باب) مش فاتحه اصل مش انا الى حد يلوى ليا دراعى هههه قال ايه مفيش تعليم فاكرنى هكون جاهله زيوا
حسين: عجبك تربيتك وسعى كده من وشى
بقلم شروق فتحيبعد يومين
حسين: بت يا حنين فى عريس ليكى انما ايه هيأكلك شهد
حنين:(بى عصبيه) يلهوييي ايه هو انتا هتاجر فيا كل شويه معلم مش عارف وده ابو معلم ايه إن شاءلله
حسين: ايه يا بت اتكلمى عدل هو ابو الله يرحمه هو جزار بس ايه معلم كل يشهد بى ذمته
حنين: يلهوى جزار كمان علشان يخلص عليا بالمره
حسين: يا بت ده معلم قد دنيا عارفه معلم مين معلم جمال
حنين: يلهوى يلهوى الحقى يا ماما اتفضلى عايز يجوزنى واحد قد ابويا انتا بتقول ايه يا عم انتا
حسين: هو تطولى دانتى هتاكلى لحمه كل يوم
حنين: اه اه قلبى انا بقيت مش مستحمله بقولك ايه بقى مش تفتح معايا الموضوع ده تانى انا داخله اذاكر بدل ما اتشل وانا واقفه
فى اليوم التالى
صاحبتها ميار: ههههه هموت بجد جوز مامتك ده دمه خفيف بى شكل
حنين: لا والى زاد اكتر الى اسمه زياد كل شويه ابحاث ابحاث فاكر احنا قاعدين على قده
ميار: بس قمر
حنين: ههه قمر ده واخد مقلب فى نفسه كبير عامل ان مفيش منه اتنين ده شبه قنفذ مالك يا بت هتتشلى ولا ايه ولا انا قولت اسمه غلط
دكتور زياد: لا قولتى صح
لتلتفت حنين ووجها اصبح اصفر وقلبها يخفق بشده وتقريبا فقدت نطق
زياد: ايه اتفاجأتى تعالى ورايا
حنين كانت لا تستطيع حتى مشى كانت تمشى بى صعوبه كبيره وخطواتها كأنها تمشى على شوك
زياد: ادخلى واقفلى باب وراكى
حنين: هو حضرتك واقف من امتى
زياد:بس هو انتى عادتنا بتقولى اسمى كده من غير القاب
حنين:(فى نفسها: هو واقف من الاول لسانى ده اعمل ايه فى)
زياد:(بصوت عالى) انا مش بكلمك
حنين: حضرتك حضرتك انا مش كنت بكلم عن حضرتك
زياد: يا سلام تشابه اسماء بقى على ما اظن
حنين:(بإندفاع) بالظبط بالظبط كده هو تشابه اسماء
زياد: لا يا شيخه تصدقى صدقتك انا كده انجزى اسمك ايه
حنين: ليه
زياد: قولت اسمك ايه
حنين: حنين
زياد: هو انا بتعرف عليكى اسمك ثلاثى
حنين:يا دكتور صد
بقلم شروق فتحيليقاطع كلامها
زياد: اخلصى (بى عصبيه)
حنين: حنين احمد ياسر
زياد: هاتى بطاقتك
حنين: ها ليه
زياد: احنا هنلعب هاتى بطاقه
حنين: ما وشى كفايه
زياد: احنا هنهزر قولت هاتى بطاقه
حنين: ربنا يستر (فى نفسها: دانا عامله زى الى طالعين من الاحداث هو مش هيصدق أصلاً ان دى انا) اتفضضل
زياد: ايه ده هو ده انتى
حنين: لا توأمى زياد: انتى هتهزرى معايا خدى
حنين: هو حضرتك هتعمل ايه بيها
زياد: اعمل الى اعمله بقى امشى (وقبل ان تتكلم) قولت اطلعى والا هتصرف تصرف مش هيعجبك
لتخرج حنين وتدخل المدرج وتجلس بجوار صديقتها
ميار: ها قوليلى عمل ايه معاكى
حنين: خد اسمى وخد بطاقه بس رجع ليا بطاقه ممكن يعمل حاجه
ميار: لا هيشيلك ماده بس
حنين: بطلى رخامه بجد انا مرعوبه
ميار: يا بنتى انا بهزر هو اتلاقى بيعمل كده علشان يخوفك بس
حنين: تفتكرى
ميار: يا بنتى مش تخافى ايه ده ده دخل اهدى كده مش تتوترى
بقلم شروق فتحيكان يشرح محاضره وينظر لها نظرات خاطفه
حنين: هو عمال يبصلى كده ليه
ميار: يا بنتى عادى عادى انتى علشان حاطه
وليقاطع كلامهم
زياد: البنت الى لابس شميز اسود وطرحه سوده والى جمبها يقوفوا
حنين:(بصوت منخفض: حلاوه كملت)
زياد: ممكن تشاركونا حوراتكوا اصل محاضره مش مهمه وكلامكوا اهم (لا رد) طيب الى شايف ان كلموا بعد كده اهم مش يحضرلى محاضره مفهوم قولت مفهوم
حنين:(لتوأم برأسها وتجلس) مغرور
بعد انتهاء المحاضره
ميار: عجبك يا ستى كان هيطردنا بسببك
حنين: ونبى ما رده انا بقيت بخاف انا جالى فوبيا خلاص
ميار: هههه هموت عندك حق بصراحه
حنين: يلا سلام انا هروح
حنين وهى تفتح باب شقتهم سمعت صوت جعلها تضطرب
وووو
