رواية فهد وجوري الفصل الثاني عشر12 بقلم نورهان اشرف
الحياه امتحانات على كل إنسان أن يجتاز امتحانه منا من يرسب ومنا من ينجح ولكن ليس الرسوب فشل بل إنك لم تفهم الحياه جيدا لذلك يجب عليك أن تضع حلمك امامك لكى تحقق احلامك وتناجح وتصبح الاول انت لست ضعيف بل انت افضل من الجميع
هنا نظرات لهم جورى بضيق على فكره العصير طعمه حلو جدا وبعدين ده مفيد جدا الجسم ده غير أنه بيريح الأعصاب
جورى بابتسامه:اه ثم قالت بهدوء حته لو مش مصدق انا هشرب دلوقتى ادام عينك
قالت هذا واخذت كاسات فهد وارتشفت منها بهدوء ما ان دخل ذلك العصير فمها حته انها كدت أن تستفرغ ما فى حلقها فعلا طعامه سي للغايه
فارس بمرح:شفتى أن طعامه مقرف
جورى بقتضاب بلعكس :ده حلو جدا
هنا نظر فارس إلى فهد بمرح:مراتك دماغها ناشفه يا فهد
هنا نظر لها فهد بهدوء:انت هتقولى ما انا عارف
كل هذا يحدث تحت انظار زهره التى بدأت تشك فى كل شىء نعم فهد بدأ يتغير لا والكثر من كل ذلك يستمع الى كلام جورى كيف ومات حدث كل هذا فاهى قبل سفرهم با يومين استمعت إلى صوت صراخ فهد فى واجه جورى
ام محمدي بدأ ينظر إلى جورى بنظره مختلفه كيف لا وابنه بدأ يعود مثل قبل
بعد انتهاء واجبه الغداء كنت صعدت جورى لكى تاخذ شوار لانها اصبحت لا تفكر غير وهى تاخذ شوار داخل حوض الاستحمام
عند خروجها وجدت زهره تجلس على الفراش تنتظرها
جورى بابتسامه :خير يا ماما حضرتك عاوزه حاجه او فهد
زهره بهدوء:لا محدش عاوز حاجه انا بس جايه اتكلم معاكى
جورى بهدوء:خير يا ماما فى اى
زهره بهدوء:بصي يا جورى انتى لم جاتى البيت ده انا اعتبرتك بنتى لانى واخده عهد على نفسي انى اعمل مرات ابنى على أنها بنتى انا ربنا مدنيش بنات عشان كدا انا بعملك انتى وحبيبه على انك بناتى
جورى بستغراب :اى لازمه الكلام ده كله يا ماما
زهره بهدوء:لازمه انك مش بتعملنى على انى ام فيه انك بتقولى ماما بالاسم بس
جورى بحزن :ربنا يعلم انى بحترمك وبحبك على انك امى بظبط
زهره بحزن هى الاخر على حاله تلك الفتاه اليتيمه و كوبة واجهه بحنان:ادام انتى بتعملنى على انى امك قوليلى اى إلى حصل معاكم فى مصر خال فهد يتغير بطريقه دى
جورى بتوتر :مفيش حاجه
زهره بهدوء: كدابه يا جورى فهد الى تحت ده مش فهد الى راح معاكى مصر فهد اتغير
جورى بهدوء:حضرتك عاوزه اى
زهره بهدوء:عاوزه اعرف اى إلى غير ابنى وخاله فهد الى كان كره حياته و اى إلى حصل فى مصر المره دى وخاله يرجع فهد القديم تانى
جورى بتوتر شديد:مش هينفع اقول صدقنى انا وعدته
زهره بهدوء:انتى هتخافى على ابنى منى انتى هيكون قلبك على ابنى اكتر منى تبقي غلطانه ده ابنى إلى كبر فى بطنى قوليلى يا جورى وحيات اغلى حاجه عندك وحيات حبيبك النبي قولىلى يا جورى
جورى بهدوء:فهد عنده مشكله كبيره عمل حادثه وهو فى الجيش خالته مش عارف يتجوز اى ست عند نسبه عجز جن*سي بنسبه ٦٥٪ ومكنش عاوز يتعالج
زهره بصدمه :امال متجوزك ازاى
جورى بتوتر اكبر :فهد اتجوزنى عشان حضرتك كنتى على طول بتكلمى على موضوع الجواز وده كان بيتعبه نفسيا جدا و ملقش حالته لحد عشان ميكونش نقص ادمك ولا ادام ولده بس هو كان بيتعب نفسيا اكتر لم يلاقي حد متجوز و مخلف وهو مش عارف
زهره بتسأل:وانتى عرفتى ازاى
جورى بتوتر :كنت بحط هدوم ليه فى الدولب لقيت درج كان مفتوح والورق طلع منه اخدت صوره ليه وبعت لدكتور واحنا لم نزلنا مصر
روحنا لدكتور ودلوقتي احنا ماشين على علاج مع الدكتور وهو قال نسبه العلاج كويسه مش قوليله
عند انتهاء حديث جورى وقعت زهره على الارض واخذت تبكى على حال ابنها
حاولت جورى تهداتها :أهدى يا ماما والله الدكتور قال النسبه كويسه وان شاء الله هيخف وهيكون كويس
زهره بضيع اهدا ازاى بس يبقا ابنى تعبان وميقولش ليه يعنى ده ابنى و حته من قلبي
جورى بتوتر:ابوس ايدك يا ماما أهدى فهد لو عرف ممكن يقفل دماغه وميرضش يكمل العلاج ده غير أنه ممكن يسيب البيت ويمشي عشان كدا ابوس ايدك أهدى
هنا بدأت تمسح زهره دموعها كاطفله صغيره :لا انا كويسه مفيش حاجه ومش هقول حاجه لحد بس امانه عليكى طمنينى وقوليلى الدكتور قال ممكن يخف يعنى هيرجع طبيعى
جورى بابتسامه:اه والله هو قال كدا ده حته قال إنه هيكون احسن من الاول كمان بس انتى أهدى يا امى
هنا انحنت زهره على يد جورى حته انها كدت أن تقبلها وتحدثت بشكر:ربنا يخليكي يا بنتى انتى من النهارده بنتى فعلا ربنا يعلم انتى كبرتى فى نظرى قد اى والى انتى عاوزه كله انا مستعده اعمله عشان خاطرك
جورى بابتسامه:انا معملتش حاجه يا امى قالت ذلك وهى تضم زهره لها ام زهره اخذت تبكى على ابنها وعلى ذلك الحمل الذي كان يحمله بين قلبه ولم يتكلم
فى غرفه نوم فارس وحبيبه كنت تداعب حبيبه صغيرها بحب تحت أعين ذلك العاشق الغيور
حبيبه بستغراب مالك يا فارس انت بتبص لمحمد كدا ليه
فارس بغير :الواد ده من ساعت ما جاه وانا مش عارف اقعد معاكى خالص ثم أكمل بتفكير اى رايك نودى عند ماما ثم اكمل بغمزه ونقضي النهارده سهر حلوه
هنا ضمت حبيبه محمد الى حضنها :لا يا خويا انا مش بعرف انام ومحمد مش فى حضنى
فارس بغمزه:وده المطلوب انك متناميش
هنا ضيقت حبيبه عينيها بغضب:قليل الادب
فارس بحب :طب بزمتك فى احسن من قله الادب وبعدين هو حد يشوف المانحين دى وميبقش قليل الادب يا مانجه يا عسل انتى
هنا هزت حبيبه راسها بملل:انا مش هتكلم ولا هقول حاجه
فارس بغمزه خبيثه:مش لازم تقولى ولا تعلمى لانى انا إلى هعمل كل حاجه يا مانجه
هنا هزت حبيبه راسها بقل حيله ولكنه تعشقه بكل ما فيه هو حبيب قلبها ونبض روحها ماذا يفعل القلب مع من يحب
فى غرفه فهد كان يجلس على الفراش بتعب
وفجاه وتفكير لا يعلم لماذا وافق على كلامها لماذا اصبح يشعر تجاه بشعور غريب لماذا يشعر بسعادة لاهتمامها به كل تلك الليالي الغريبه تدور داخل فهد وفجاه صعدت جورى بجانبه وهى تمد له العلاج وتحدثت بمرح:يلا يا حج
فهد بغموض:قلبي مش مرتاح الاهتمام ده كله حساس انك مسكه العلاج فى ايد و سكينه فى ايد تانيه
جورى بتوتر :سكينه اى هو انا عملت حاجه
فهد بتحذير:لا انا حبيته اقولك انك لو عملتى اى حاجه صدقنى انتى بس الى هتخسري مش انا
هنا ابتلعت جورى رقها بتوتر وتحدثت:هو انا عملت اى وبعدين احنا متفقين على كل حاجه يبقا ياريت تتعمل مع بعض بطريقه احسن من كدا قالت ذلك و اعتطه العلاج ونامت على الفراش بتوتر وخوف عكس فهد الذي ينظر لها بتركيز يعلم أنهم متفقين ولكن لماذا يشعر بشيء خط كل تصرفاتها غريبه من يراها وهى تتعمل معاه يظن أنها تعشقه حد الموت حته أنه شك فى نفسه و تصرفاتها غريبه جلس يفكر و يفكر
فى غرفه زهره و محمدى كان يجلس محمدى بسعاده ولكن تغير معالم واجهه عند دخول زهره والزعل بادى على واجهه
محمدي بستغراب :مالك يا زهره واشك متغير كدا ليه
زهره بهدوء:مفيش حاجه انت إلى شكلك متغير
محمدي بسعاده:انتى مش شايفه فهد اتغير ازاى ثم اكمل بابتسامه: بصراحه البنت إلى اتجوزها دى ربنا يباركلها رجعته تانى
زهره بحزن :فعلا ربنا يبارك لها
محمدي بتسأل:قولى مالك يا زهره انتى عمرك ما خبتى عليا
زهر بتاعب:مفيش حاجه يا محمدى انا بس تعبانه شويه مش اكتر من كدا ثم ذهبت تجاه الفراش و هى تقول أنا هنام وقوم كويسه
قالت ذلك لتهرب من محمدى تعلم انه لو نظر الى عينيها سوف يعلم كل شئ وده أن تفتح فمها
انتهاء اليوم بحلوه و مره انتهاء اليوم ليبدأ يوم جديد بمواقف جديده واحداث مختلفه
فى الصبح استيقظ فهد من النوم على إثر و قوع شي وجد جورى تجلس على الارض أمام الدولاب تقلب فى ملابسها
فهد بستغراب :انتى بتعملى اى يا بنتى
جورى بسرعه:انت قولتلى هنروح نركب خيل وانا بجهز نفسي يلا انت كمان ادخل خد شور عشان ننزل بسرعه انا عاوزه الف المزرعه كلها
فهد بستغراب:انتى عامله ده كله عشان تركيب خيال
جورى بهدوء:اه يلا انت كمان قوم
فعلا لم يمر الكثير من الوقت وكان ينزل فهد هو و جورى من على الدرج وجدو حبيبه فى واجهتهم حبيبه بابتسامه: صباح النور انتوا رايحين فين
جورى بابتسامه:رايحين نركب خيل اى رايك انتى كمان تيجى معايا انتى و فارس
حبيبه بسعاده: والله فكره حلوه ثم نظرات الى فهد برجاء :ونبي يا فهد كلام فارس خاليه يوافق عشان نروح معاكم
فهد بملل:حاضر من عينى يا ستى
بعد مرور ساعه كان يساعد فهد جورى أن تصعد إلى الحصان جورى بخوف:انا خايفه يا فهد
كدا أن يتحدث لول صوت فارس الساخر :امال عامله فى ركبيت حصان درجه اول ليه
جورى بضيق طفولى :انت مالك يا نوتي انت
هنا نظر فارس إلى فهد بسخرية:اقسم بالله انت متجوز طفله انا مش عارف انت اتجوزت واحده صغيره ليه مش تختار واحده على قدك
فهد بمرح هو الآخر:اعمل اى قليل البخت يطلعله العضم فى الكرشه
هنا ضيقت جورى عيونها بغضب طفولى:انا كرشه
فارس بمرح:بس يا بابا ثم نظر الى مراته بغمزه وهو يقول لفارس انا هروح عند شجره المانجه عشان اكل مانجه مش عاوز اشوف كلب هناك
هنا تحدثت جورى بغباء:,انا كمان عاوزه اكل مانجه
هنا نظر فارس إلى أخيه بغمزه خدها عند شجره الفراوله يا شبح عاوز لم اجى القى فرواله صغيره انها حديثه بغمزه
