رواية حلاوة الحب الفصل الخامس 5 بقلم بسملة حسن
دخلت روان من باب الشقه لكن اتفاجأت بوجود عمرٖ
بصت ل والدها اللى قالها:تعالى ياروان اقعدى
قفلت باب الشقه ودخلت سلمت على ست كبيره الظاهر انها مامته
بصت فى الارض وسكتت
عمر:معلش ياعمى ممكن اقعد معاها على انفراد
والد روان:طيب انا هدخل البلكونه انا ووالدتك وانتوا اتكلموا
عمر بدأ يتكلم بعد ما اهلهم دخلوا البلكونه
عمر: هتفضلى ساكته كده يعنى مش قولتى انى بالنسبة ليكى ولا حاجه دلوقت بقا انا هبقى حاجه بالنسبة لك
فضلت ساكته وهى باصه فى الارض..مد ايده ورفعلها وشها ف نزلت ايده بغضب من على وشها
روان:متلمسنيش
عمر:حاضر خلاص اهدى
روان:ردى هيوصلك مع بابا
عمر:امممم طيب وياريت تفكى البلوك ها
روان:لااا لسه مفيش حاجه بينا
عمر :ماشى اما نشوف اخرتها انا همشى..انتى عارفه لو موافقتيش
روان بخبث:على فكره ممكن ارفض عادى
عمر:متقدريش
روان بابتسامة:لا اقدر عادى
عمر:اممم بقا كده
روان:ايون وبعدين اى اللى يخلينى اوافق ب واحد بتاع بنات!
عمر:يمكن مثلا عشان ده رأى غلط قولتلك دى اختى مش واحده غريبه
روان:حتى لو
عمر:امم ده احنا بنغير بقا
بصتله بغضب وقامت دخلت اوضتها..ضحك عمر على جنانها وان الغيره بتبان عليها خصوصاً لو جابوا سيره موضوع اخته ده
"بعد يومين"
كان الساعه٤ العصر عمر مروح من شغله ف عدى على روان فى المحل بتاعها
عمر:عامله اى
رفعت عينها بلهفه: الحمد لله وانت
عمر:كويس الحمد لله..عرفت انك وافقتى
بصت فى الارض وسكتت
عمر قعد وشدها من أيدها قعدها فى الكرسى اللى جانبه
عمر:انتى لى بتكابرى هو الحب حرام
روان وهى باصه فى الارض:لا
عمر:طيب وفيها اى لما اعرف مثلا انك بتحبينى لى بتتهربى
روان:انا مش بتهرب انا بس بتكسف منك
عمر:طيب عموما جهزى نفسك بليل عشان هنخرج سوا
اومأت له روان
عمر:وبطلى حركتك دى وبصيلى انا متبصيش للارض
بصتله فى عينه كانت سوده سواد كاحل وجميله
عمر:بس كده اى بقا الكسوف من كده!
روان بصتله وسكتت
عمر:صحيح لما نيجى من مشوار بليل هاخدك اعرفك على دانيا
روان:مين دانيا
عمر:البنت اللى عامله مشاكل بسببها
روان:امم ماشى
عمر:عاوزه حاجه ؟
روان:شكرا
عمر:هتفكى البلوك؟
روان بضحك:هفك البلوك♡
