رواية مرات الضابط الفصل الثاني عشر 12 بقلم نورا عبدالرؤوف
الحلقه ال ١٢
من روايه مرات الظابط
بقلم \ نورا عبدالرؤوف
فى الملاهى كانوا البنات هناك
هايدى : شوفوا لعبه الشوايه دى تعالوا نلعبها
نور : انا موافقه
نورهان : انا مش هلعب معاكو روحو انتو وانا هتفرج عليكو
هايدى : احنا مش هنلعب غير لما تلعبي معانا
نور : بليز يانورا تعالى العبي معانا بليز
نورهان : خلاص هلعب بطلو بقا زن
راحوا البنات يركبوا اللعبه قبل مااللعبه تبدأ
نور : انا خايفه يابنات
هايدى : يابنتى ماتخافيش يعنى انتى قاعده تقنعى نورهان وانتى فى الاخر تعملى كدا
بدأت اللعبه واول مابدأ البنات صوتوا
نورهان بصويت : منك لله ياهايدى يخربيتك هموووووت
هايدى : بتدعى عليا ياصحبتى وانا بين ايدين ربنا فوق كده 
نور بصويت : انا همووووت مش قادره منكم لله
نورهان بصويت: منكم لله ياااارب انزل بخير يااارب حسبى الله فيكم هموووت ياولاد ال*****
البنات فضلو يصوتوا ويضحكوا واللعبه تشقلبهم ويدعوا على هايدى
خلصت اللعبه والبنات وهما نازليين
الراجل قالهم تليفوناتكم وقعت على الارض
نور : يانهار اسود تليفونات مين انا تلفونى لسه جيباه جديد
نورهان : اهدى يانور ثم قالت طب هما فين التليفونات ياعمو
الراجل : اهو يابنتى
نورهان : ياحزنى ده تليفونى
نور : اهدى يانورا
هايدى : خلاص يابنات اهدوا
نور : طب تليفونى فين
البنات فضلوا يدوروا وهايدى شافتوا على كرسي اللعبه
هايدى : خدى ياختى كان على الكرسي وانتى يانورهان خدى البرفيوم بتاعك
نور : هههههه هموت حتى البرفيوم ولا منظرك وانتى بتصوتى ومتشعلقه فوق وبتدعى وتشتمى ههههههه
هايدى بضحك : هههه خلاص يانور
نورهان : بطلى انتى وهى ويلا سندونى عشان مش قادره اقف على رجلى من كتر الخضه
نور : ههههههه هموت تعرفى انك شكل عوكل لما كان فى الفيلم كان بيمشي زيك كدا هههههههههههه
هايدى : ههههههه لا يابت دى شكل اطاطا ههههههه
نور : مش قادره بجد هموت من الضحك هههههههه
نورهان بضحك : ما خلاص ياست حلويات منك ليها المولد اتفض خلاص يلا عشان نروح وتروحونى عشان مش قادره
نور : انا مش هروح غير لما اركب الساقيه
نورهان : يلاااااهوى يابنتى انتى مش انا نازله عامله ازاى وكمان فى واحده صحبتى هتجيلى على البيت
هايدى : تمام يلا نروح
روحوا البنات وكل واحده راحت بيتها
عند نورهان دخلت الشقه شافت صحبتها مستنياها
نورهان بفرح : يمنى عامله ايه وحشانى انتى جيتى امتى
يمنى وهى تحتضنها : الحمدلله وانتى كمان ياقلبي وحشانى اكتر انا لسه جايه من شويه
نورهان : طب تعالى يلا ندخل اوضتى
دخلوا البنات الاوضه
يمنى : يلا احكيلى
نورهان : مش قادره يايمنى لما بشوفو بيضحك مع البنات نار الغيره بتموتنى
يمنى : انتى عايزه الصراحه
نورهان : ياريت
يمنى : كل اللى انتى بتعمليه ده غلط هو مالمحش بحاجه او ماصارحكيش بحاجه يانورا
نورهان : الحب مبيستأذنش بيقتحم القلب على طول دى حاجه مش بإيدينا حاجه غصب عننا
يمنى : طب والعمل هتعملى ايه
نورهان : فى فكره كده هعملها
يمنى : لما نشوف هتعملى مصيبه ايه
فى صباح يوم جديد نورهان كانت فى الدرس اللى شغاله فيه نورهان قاعده على المكتب وبعد شويه دخل زياد نورهان اول ماشافته ابتسمت هو بصلها وقال : ازيك يانورهان
نورهان زعلت عشان دى اول مره يفولها يانورهان كان بيقولها يانورا
نورهان : الله يسلم حضرتك
زياد : مفيش حد جه من المجموعه
نورهان : لسه المجموعه بتكمل .... كنت عايزه اقول لحضرتك حاجه
زياد : عايزه ايه يانورهان
نورهان : انا جايلى عريس بس مش عارفه اوافق ولا موافقش
زياد : طب وانا مالى بتقوليلى كده ليه
نورهان : يعنى انت مش عارف يازياد
زياد : زياد ! اول مره تقوليلى زياد من غير مستر وبعدين لا مش عارف هعرف ايه
نورهان : انا بحبك يازياد وانا عارفه انك انت كمان بتحبنى بس مش راضي تقول
زياد بغرور : بتحبينى دى مشكلتك مش مشكلتى ومين قالك انى بحبك هو عشان بكلمك بلطف خلاص بقيت بحبك احب فيكى ايه انتى مش شايفه نفسك
نورهان بعياط مكتوم : مالو شكلى
زياد : تخينه اتجوز واحده تخينه شبهك لا يمكن روحى بصي لنفسك فى المرايا
نورهان سابته ومشت فضلت تعيط وهى طالعه اتخبطت فى عمرو خطيب اختها مرام
عمرو : مالك يانورهان
نورهان : ماليش ياعمرو انا تمام عن اذنك
عمرو : اتفضلى
دخل عمرو لزياد
عمرو : هى نورهان مالها
زياد بغرور : الهانم قال ايه بتحبنى
عمرو : طب وانت قولتلها ايه
زياد : هزئتها طبعا
عمرو : حرام عليك هى عشان بتحبك تعمل كده فيها بكره تتجوز واحده هتعمل اكتر من كده فيك . عن اذنك
زياد : رايح فين
عمرو : همشي اصل القاعده هنا تخنق
وصلت نورهان البيت خبطت مرام فتحت الباب نورهان دخلت على الاوضه فضلت تعيط
مرام : مالك يانورهان فى ايه مالك
نورهان والدموع فى عينيها : ماليش يامرام سيبينى لوحدى شويه
طلعت مرام من الاوضه وكلمت عمرو فى التليفون
تكمله ال ١٢
مرام : الو ياعمرو عامل ايه انا تمام بقولك هى نورهان مالها
عمرو حكالها على كل حاجه
مرام : تمام انا هقفل دلوقتى
قفلت التليفون ودخلت الاوضه عند نورهان
مرام : ليه عملتى كدا ليه خلتيه يكلمك كدا ده واحد ميستهلكيش
نورهان بعياط : بحبه يامرام وكنت لازم اعمل كده
مرام : ده واحد مغرور يانورهان مينفعكيش وميسهلكيش
نورهان بقهر : مرام هو انا وحشه طب انا ربنا خلقنى كده خلقنى تخينه مش بإيدى حاجه
مرام : ياحبيبتى انتى جميله وجميله جدا كمان كفايه روحك الحلوه البريئه انتى يابت مزه وملامحك زى القمر كفايه عيونك الخضر دول وتعالى هنا انتى يابت مش كنتى بتقولى عاوزه تتجوزى ظابط
نورهان اكتفت بإبتسامه بس ومرام حضتنتها
مرام : ايوه كده اضحكى والله يانورا ده مش خير ليكى فكرى فى مستقبلك فكرى فى الظابط اللى انتى نفسك تتجوزيه
نورهان : انا بجد مستغربه نفسي انا فعلا نفسي اتجوز ظابط بس لما شفت زياد نسيت كل حاجه
مرام : هعدهالك تانى يانورا فكرى فى المستقبل مش انتى نفسك تدخلى كليه حقوق والتجاره بتدخل حقوق وانتى الحمدلله دخلتى شعبه قانون يعنى هتعرفى تدخلى والزفت اللى اسمه زياد ده تنسيه تمام ولا اكنك عرفتيه ومعتيش تروحى هناك انا اللى هروح
نورهان : عندك حق لازم افوق لمستقبلى
مرام : تمام انا هسيبك عشان تنامى تروحى المدرسه تصبحى على خير
