رواية مرات الضابط الفصل الثالث عشر 13 بقلم نورا عبدالرؤوف
الحلقه ال ١٣
من روايه مرات الظابط
بقلم \ نورا عبدالرؤوف
فى صباح يوم جديد البنات كانوا فى المدرسه
نور : نورهان انتى بجد غلطانه مينفعش تروحى تقوليلو بحبك مفيش ست تعترف بحبها لراجل
هايدى : خلاص يانور هى ندمانه دلوقت
نورهان : والله ياجماعه الحب عمانى
نور : صحبتك اللى اسمها يمنى عرفت
نورهان: ايوه ومكنتش مصدقه اللى انا عملته
نور : خلاص يانورا اللى حصل حصل وعرفتى غلطتك وفكرى فى مستقبلك ومتشغليش بالك بحاجه والمغرور ده متفكريش فيه
نورهان : ده اللى هعمله ان شاء الله ثم قالت انتى عامله ايه فى شعبتك
نور : تعرفى البنت اللى اسمها مريم دى طلعت طيبه اوى هى اى نعم دبش فى كلامها بس والله طيبه
هايدى : هى فعلا والله طيبه
كل واحد راح شعبته
ملحوظه :_ نور ومريم شعبه اداره ونورهان وهايدى شعبه قانون
وعدى ٤ شهور على البنات واتغيروا تماما نور وهايدى ونورهان ومريم بقوا اكتر من صحاب واسرارهم كلهم مع بعض وكل بوم يروحوا مع بعض واية صاحبتهم معاهم
هايدى : ياجدعاه انا خايفه من بكره
نورهان : وانا كمان الاحصاء دى صعبه
نور : ولا صعبه ولا حاجه
مريم : ايوه ياختى عشلن انتى الدحيحه اللى فينا
نور : كل اعوذ برب الفلق فى ايه يابومه انتى
هبه : هيهيهي على فكره مش انا اللى بومه انتى البومه الكبيره بتاعتنا 
هايدى : خلاص يابنات العبوا مع بعض مش خلاص خلصتوا الدرس يلا نروح عشان نقوم بدرى
مشوا البنات وكل واحده راحت بيتها
فى صباح يوم جديد الموافق الخميس ٢\١ يوم امتحان الاحصا
نور كان قاعده فى الدرس وشويه من اصحابها جايين
البنات : كل سنه وانتى طيبه يانور
نور : وانتو طيبين ياحبايبى وياارب مايحرمنى منكوا
نورهان : كل سنه وانتى طيبه ياقطتى وتحققى كل اللى بتتمنيه ياارب
نور : وانتى طيبه يامرات الظابط
نورهان : الله يانور اسم حلو اوى
نور : خلاص هقولك على طول يامرات الظابط
مريم : كل سنه وانتى طيبه يابيستى
نور : وانتى طيبه ياقلبي
هايدى : يارب تكون سنه سعيده عليكى ياحبيبتى
نور : ياارب ياقلبي وانتى معايا .. يلا بقي نحضر الحصه
وبعد ساعات قصيره ذهبوا اللى الامتحان نور ومريم كانوا فى لجنه واحده وهايدى ونورهان فى لجنه واحده
الامتحان بدأ ونورهان اتفأجات من اللى بيديها ورقه الاسئله طلع زياده وهو كمان اتفاجئ
نورهان اخدت الورقه ومديتهوش اهتمام زياد استغرب من رد فعلها كان مستنى انها تكلمه او تضحكله
نورهان حلت الامتحان وخلصت فى نصف الوقت زياد ضحكلها نورهان حطت وشها فى الورقه ونامت ع الدرج وده خلى زياد يتعصب
الوقت خلص والبنات طلعوا من اللجنه
نورهان جايه تطلع زياد وقفها
زياد : نورهان استنى
نورهان من غير ماتبصلو : نعم
زياد : كنت عاوز اتكلم معاكى شويه
نورهان بصتله : مفيش كلام مابينا
وسابته ومشت وزياد واقف مصدوم من رد فعلها ، ونورهان طلعت للبنات وحكتلهم على اللى حصل
نور : شابو ليكى بجد براڤو عليكى هو فاكر ايه فاكر لما يتكلم تروحى وتنسي اللى قاله وتبوسي الايادى كمان
هايدى : خلاص يابنات راح لحاله خلينا بقي نفكر فى باقى المواد
مريم : عندك حق
