رواية وردة القاسم الفصل الثامن 8 بقلم جنات
روايه ورده القاسم
««الفصل التامن»»
•••••••••••••••••••••••••
فى المطبخ
نجيه وفاطمه بيجهزو الاكل وثريه وبنتها نوارة قاعدين مش بيعملو حاجه
ندى دخلت المطبخ وهى لابسه دريس بلون الوردى وطرحه بيضه:يانوجه ايه رايك
نجيه:كيف الجمر يابتى ربنا يحميكى
فاطمه:قمرايه ياندوشه
دخل عليهم قاسم:جاهزة ياندى
ندى:ايوا
قاسم:ايه الجمال ده كله
ندى:بس مش احلى من وردتك صح
نجيه:اختشي عيب ياندى الكلام ده
نوراة:وبنت البندر يجى چمالها ايه جمب چمال بنات عيله المنشاوى
ندى:لا بقي معلش يانوراة فى دى مش معاكى حق ده ورده تقول للقمر قوم وانا اقعد مكانك
بدر دخل المطبخ:السلام عليكم
الكل:وعليكم السلام
بدر:فين ياسمين يافاطمه
فاطمه:مع خاله سعديه
بدر:طب اطلعى غيرى هنروح معاهم وهما بيجيبو الشبكه
ندى:قول والله
بدر:سبحان الله حله ولقت غطاها
ندى:قصدك ايه
قاسم:قصده انتى وياسين الحله والغطا
كلهم ضحكووو
ثريه:وفاطمه تاجى معاكو بتاع ايه ياولدى وكمان ده فال شؤم لانها كانت ارمله جبل إكده
فاطمه وقعت الكوبايه من ايدها والكل بص عليها وهى عينيها دمعت بس حاولت ماتبينش
فاطمه:انا اسفه وقعت غصبن عنى
نجيه:سيبها يابتى لتچرحى يدك
فاطمه:انا مش هقدر اخرج بصراحه تعبانه شوية وكمان ياسمين مش هعرف اسيبها عن اذنكووو
فاطمه خرجت وبدر بص لعمته بغضب:مراتى مش فال شؤم ياعمتى وان جوزها اتوفى ده مش بايدها مانتى كمان جوزك مات تبقي فال شؤم زيها بقي ولا ايه
ثريه انصدمت من كلامه وبدر طلع ورا فاطمه
ندى:ليه كدا ياعمتو
نجيه:ندى ولا كلمه يابتى اطلعى خلى فاطمه تاجى معاكو يلا
ندى:حاضر
قاسم خرج من المطبخ هو كمان
••••••••••••••
فى اوضه فاطمه كانت شايله ياسمين بتحاول تنيمها بدر دخل:فاطمه
فاطمه:نعم
بدر:يلا عشان نروح معاهم
فاطمه:انا قولتك مش هقدر تعبانه شويا
بدر:يبقي نروح لدكتورة تكشفى بدام تعبانه
فاطمه:لو سمحت سبنى براحتى
بدر:مانتى ياهتيجى معانا نروح لدكتورة اما هنروح معاهم اختارى
فاطمه حطت ياسمين على السرير وقعدت بدر قعد جمبها وشايف انها مخنوقه وبتحاول تمنع دموعها:خلاص يافاطمه دى عمتى وكلنا عارفين طريقتها مش جديده يعنى ممكن بقي تقومى تغيرى يلا
فاطمه زى ماهي بدر عايز ياخدها فى حضنه بس متردد وبعدين شدها فى حضنه وفاطمه كانها مصدقت وعيطت جامد فى حضنه وبعد شويا بعدت عنه:انا اسفه
بدر باس راسها:اهدى يافاطمه عشان خاطرى
الباب خبط ودخلت ندى:مش بحب اشوفك بتعيطى يابطه كدا
فاطمه:انا كويسه
ندى:طب ممكن تيجى معايا بقي عشان تختارى معايا شبكتى
فاطمه:بلاش انا ياندى لوسمحتى
ندى:طب ايه رايك بقي هقول لقاسم مش هنروح ونخليها يوم تانى لما بطتى تبقي كويسه يلا تعالى بقي معايا
فاطمه:حاضر
بدر:يلا اجهزى وانا هنزل ياسمين عند امى
فاطمه لبست دريس ابيض وفيه ورد بينك وطرحه بينك ونزلت وخرجو كلهم بدر وفاطمه فى عربيه وقاسم وندى فى عربيه وراحو عند قصر عيله رضوان ونزل ياسين وورده اللى كانت لابسه دريس بلون اللافندر وطرحه بيضه
ياسين قرب من عربيه قاسم:يلا يازوجتى المصون على عربيتى
قاسم:انت قد الحركه دى
ياسين:مش هتخلى مراتى تركب معايا والله مخلى ورده تركب معاك
قاسم:هى بقت كدا
ياسين:وام كدا كمان
قاسم:هخليها تركب معاك بس عشان متعيطش
ياسين بصوت عالى:قول والله
بدر خرج راسه من العربيه:والله حله ولقت غطاها
قاسم وندى ضحكو
ياسين:هو الواد ده قصده انا وانتى الحله والغطا
ندى بضحك:ايوا
ياسين:وحضرتك بتضحكى ومبسوطه اوى يلا ياختى يلا
قاسم فتح الباب لورده وركبت جمبه وهو ركب ومشي بالعربيه والشباب وراه بعد شويا وصلو عند محل المجوهرات وكل واحده اختارت شبكتها وبدر كمان اشترى سلسله رقيقه لفاطمه واتفاجات لما لقيته بيشترى سلسله وخاتم لياسمين
فاطمه بهمس:كفايه حاجه واحده يابدر
بدر:انا بشترى لبنتى يافاطمه ومافيش حاجه تغلى عليها
فاطمه:ربنا يخليك ليها
بدر بهمس:ليها بس
فاطمه:هاا
بدر ضحك:ولا حاجه
قاسم قاعد جمب ورده:لو عجبك حاجه تانيه ياورده عرفينى
ورده:لا شكراا وده كتير اوى عليا
قاسم:مافيش حاجه تغلى على مرات قاسم المنشاوى
ياسين بهمس لندى:القمر ماله
ندى:مافيش
ياسين:حابه تجيبى حاجه كمان
ندى:لا شكراا دول حلوين شكراا ياياسين
ياسين:بردو هتقول شكرااا
ندى ضحكت
خرجو من المحل وراحو مطعم اتغدو سوااا وقضو وقت جميل مع بعض والبنات قربو من بعض واتكلمو كتير وكانو كلهم مبسوطين وبعد وقت طويل كل واحد رجع على بيته..
