رواية وردة القاسم الفصل السادس 6 بقلم جنات
««الفصل السادس»»
فى صياح يوم جديد فى اوضه ورده
ليلى:انا مش مصدجه انك جولتى الكلام ده لجدى وهو سكت ومعملش حاچه
ورده:يمكن لان كان فى ضيوف معاه فى المندرة
ورده:يعنى تفتكرى الكلمتين دول اللى هيفوقوه
ليلى:على رايك الجاسي طول عمره يفضل جاسي ومش هيتغير .. بت ياورده
ورده:نعم
ليلى:انتى مشوفتيش جوزك صوح
ورده:لا هشوفه فين
ليلى:يعنى مانفسكيش تشوفيه
ورده:لا مش عايزة وبعدين انا سمعت انه كبير البلد من بعد جده اكيد صعيدى بجلايبه
ليلى:چلايبه جلبك ابيض ده حته مز انما ايه شبه اللى بياجو فى السيما
ورده:مش مهم الشكل مايمكن يكون زى جوزك كدا
ليلى:متجوليش إكده ياورده ان شاء الله هيكون انسان زين ويجدرك لانك طيبه وتستاهلى كل خير
ورده:يعنى انتى مش طيبه مثلا مش عارفه بجد انتى بتحبيه على ايه
ليلى:نصيبي بجي الحمدلله.سيبك منى انى خايفه عمى يعجابك عشان الكلام اللى جولتيه لجدى
ورده:هو ماكنش موجود
ليلى:جدك هيجوله اكيد
ورده:وانا مش هسكت لحد تانى انا سكت كتير
ليلى:انتى ناويه على ايه يابت عمى
ورده:هروح اتمشي فى الاراضي تيجى معايا
ليلى:انتى بتهزرى صوح عمك هيوافج
ورده:انا الوقتى متجوزة وباخد اذن جوزى وبس
ليلى:وهتشوفيه فين بجي يافالحه عشان تاخدى اذنه
ورده قامت لبست الاسدال والطرحه وخرجت من الاوضه وليلى جرت وراها ونزلو تحت كان منصور ووهدان وياسين قاعدين
منصور:على فين يابت نجوان
ورده:خارجه اتمشي شويا
منصور:نعــــــم سمعينى إكدا راحه فين
ورده بصت لجدها:انا اخدت اذن جوزى ياجدى وهو وافق
وهدان:روحى يابتى
ورده خرجت ومنصور بص لابوه:ازاى تسيبها يابوى وهى شافته فين سي چوزها ده
وهدان:بت اخوك اتجوزت خلاص ياولدى
ياسين خرج الساحه وكلم قاسم اللى رد عليه وهو فاتح الاسبيكر وبدر قاعد جمبه
ياسين:يابن اللاعيبه ياقاسم مش عايزنى اشوف مراتى ولا اكلمها وانت جبت رقم ورده وكمان بتكلمها
قاسم بص لبدر:انت مجنون ياض ورده مين اللى بكلمها
ياسين:انتى هتشتغلنى ياض ورده خرجت من شويا وابويا لما اعترض قالتله انها اخدت اذنك وانت موافق
قاسم:هى قالتله كدا
ياسين:ايوااا
بدر:وعمك صدقها
ياسين:اه صدقها ميصدقهاش ليه يعنى
بدر وقاسم ضحكوو جامد
ياسين:فى ايه ياحيوان انت وهو
بدر:والله مافى حيوان غيرك
قاسم:مش انت ياض قولتلى ورده مش معاها تلفون اصلا
ياسين خبط بايده على راسها:يابنت اللاعيبه ياورده ضحكت على ابويا وجدى
ال٣ ضحكووو بصوت عالى
ياسين:قاسم انا هابقي جدع معاك واقولك هى راحت فين وانت خليك جدع معايا وقولى ندى فى الكليه ولا فى القصر
قاسم:مش محتاج جداعنتك لانى عارف هى فين بس هابقي جدع معاك لانه العادى بتاعى وهقولك ندى هتنزل كمان نص ساعه عشان تروح الكليه ومسموحلك توصلها
ياسين:قول ونبي تعرف لو انت قدامى كنت بوستك
بدر:الولا هيتهبل
قاسم قفل مع ياسين وقام مشي
بدر بصوت عالى:الله يسهله ياعم
فاطمه واقفه على باب القصر:بدر
بدر لف ليها وقربلها:نعم
فاطمه:ممكن اروح اشوف ماما لانها تعبانه شويا
بدر:تعبانه مالها
فاطمه:محمد اخويا كلمنى وبيقول تعبت فجاه ولما جبلها الدكتور قال ضغطها واطى
بدر:طب اجهزى وانا هوصلك
فاطمه ابتسمت:شكرااا
بدر:العفو
•••••••••••••••••••••••••
فى اوضه كريمه نجيه اخدت صنيه الفطار وراحتلها
كريمه:تعباكى معاي يانجيه
نجيه:اكده ازعل منيك داحنا خوات ياكريمه
كريمه:ربنا يخليك ليا يارب
نجيه:يلا عشان تفطرى وتاخدى علاجك
الباب خبط ودخلت فاطمه ومعاها ياسمين
فاطمه:صباح الخير
كريمه ونجيه:صباح النور
فاطمه:ماما كريمه محمد اخويا كلمنى وقالى ان ماما تعبانه هروح اشوفها ومش هتاخر
كريمه:روحى ياحبيبتى وابجى طمنينى عليها
فاطمه:حاضر ياماما
نجيه:وسلميلى عليها كاتير يابتى
فاطمه:يوصل ياخالتى..يلا يا ياسمين ادى بوسه لماما كريمه
كريمه ونجيه باسو ياسمين وفاطمه اخدتها ونزلت ركبت العربيع مع بدر
•••••••••••••••••••••
ياسين وصل قدام قصر المنشاوى وندى نزلت وخرجت برا القصر وهو قرب منها وقف قدامها
ياسين:صباح الخير
ندى:.......
ياسين:انا بكلمك على فكرة
ندى:حضرتك تعرفنى عشان تكلمنى واتفضل امشي من هنا بقي بدل مانادى على الحرس يروقوك على الصبح
ياسين ضحك:يروقونى...طب اركبي يلا عشان اوصلك الكليه
ندى:نعــــــم...حضرتك توصلنى بصفتك ايه ان شاء الله
ياسين:بصفتى زوج حضرتك ياهانم
ندى بصلته اوى:زوج مين
ياسين:انتى فقدتى الذاكرة ولا ايه انتى مش مكتوب كتابك امبارح انا بقي ياسين جوزك
ندى:قول والله
ياسين ضحك:اه والله يلا بقي اركبي عشان اوصلك ولا عايزة تتاخرى
ندى:ماهو مينفعش اركب معاك من غير ماحد يعرف
ياسين:عارف طبعااا انا مستحيل اجى هنا من غير ماقول لقاسم وهو وافق كمان تحبي اكلمه وتساليه لو مش مصدقانى
ندى:لا مصدقاك طبعاا
ياسين فتح باب العربيه وندى ركبت وياسين لف وركب مكانه ومشي بالعربيه
•••••••••••••••••••
ورده قاعده فى المكان اللى بتقعد فيه بين الزرع وبتفتكر مامتها وباباها حست بحد قعد جمبها بصتله لقيته نفس الشاب اللى خبطت فيه لما هربت من القصر ورده قامت وقفت بسرعه وبعدت عنه شويا:فى حاجه يااخ
قاسم:اخ.....اه فيه وبعدين قومتى ليه اقعدى
ورده بعصبيه:واقعد معاك بتاع ايه اتفضل امشي عشان مينفعش حد يشوفنا سوا
قاسم:ليه
ورده:هو ايه اللى ليه... انت الظاهر المكان عجبك انا اللى همشي
ورده لسه هتمشي قاسم مسك ايدها ورده لفت وشدت ايدها وضربته بالقلم
ورده بصوت عالى:لو فكرت تعملها مرة تانيه مش هتاخد بالقلم لا هقطعلك ايدك اللى لمستنى دى فااااهم
قاسم كان مصدوم بس فى نفس الوقت كان مبسوط من رد فعلها
ورده لفت عشان تمشي
قاسم:اللى اعرفه ان البنت المحترمه لما تخرج من بيتها لازم تستاذن جوزها الاول ولا انتى ايه رايك
ورده لفتله تانى:نعـــــم
قاسم قرب خطوه:انا بقول ان المفروض قبل ماتخرجى من بيتك تستاذنى جوزك ولا ايه
ورده:وانت ايه دخلك اصلا استاذن ولا لأ
قاسم:لأ ابدا بطمن بس لتكونى بتحاولى تهربي زى المرة اللى فاتت
ورده:حاجه متخصش حضرتك على فكرة
قاسم:لا تخصنى وجداا كمان
ورده باستغراب:مش فاهمه
محمد الغفير شافهم وجه عليهم:قاسم بيه الف مبروك يابيه
ورده بهمس سمعه قاسم:نهار اسود قاسم
قاسم بص لورده اللى مصدومه وضحك:الله يبارك فيك ياعم محمد تسلم
محمد:مبروك ياورده يابتى
ورده:الله يبارك فيك ياعم محمد
محمد:عن اذنكوو
قاسم:اذنك معاك ياعم محمد.. وبص لورده عرفتى بقي انه يخصنى
ورده نزلت وشها فى الارض
قاسم رفع وشها:مش مرات قاسم المنشاوى اللى تنزل وشها فى الارض
ورده:انا لازم امشي
قاسم:ليه مش انتى مستأذنه من جوزك وهو موافق
ورده برقت:انت عرفت منين
قاسم مد ايده بعلبه لورده:اتفضلى
ورده:ايه ده
قاسم فتح العلبه وطلع منها تلفون غالى جدا:تلفون عشان اقدر اكلمك
ورده بصلته:لا مش هقدر اخده وكمان ده غالى جداا
قاسم:اللى انا متاكد منه ان ورده مصطفى رضوان الاولى على دفعتها ٤ سنين وكمان اشطر واصغر دكتورة تستاهل يكون معاها تلفون احسن من ده كمان وعشان لما ترجعى القصر وعمك يسالك ازاى قدرتى تستاذنى من جوزك وقوليله كلمته من تلفون ده
ورده:انت عرفت ازاى بكل ده.....ااااااه اكيد من ياسين هو كان موجود وقتها
قاسم:ايوا منه...ورده
ورده:نعم
قاسم:انا عارف ان طريقه الجواز كانت غلط وانك مش موافقه
ورده:انت بتقول كدا عشان سمعت كلامى امبارح صح
قاسم:ومن قبل مااسمع كلامك كمان لان اختى فى نفس الموقف وكانت معترضه على طريقه الجواز دى
ورده:عمى حاول كتير يجوزنى وانا كنت بتهرب باى طريقه لحد اليوم اللى شوفتى وانا بجرى بس خلاص تعبت من الهرب وقولت اوافق على الجوازة دى مهما كانت عادى معتتش فارقه
قاسم:بصي ياورده انتى جيتى بيتى وشوفتى اهلى واكيد متاكده انهم مش هيعاملوكى بطريقه مش كويسه عشان التار والكلام ده
ورده:ايوا مامتك وندى وفاطمه كلهم حبيتهم جدااا وبجد مامتك طيبه جداا ربنا يخليهالك
قاسم:وهما كمان حبوكى جداا
ورده وهى بتشاور على وشه:انا اسفه عشان..
قاسم:لا متتاسفيش عارفه لو كنتى واقفتى تتكلمى معايا عادى كنت وقتها هقول مش دى اللى تبقي مرات قاسم المنشاوى
ورده ضحكت:يعنى القلم ده اللى قالك انى انفع ابقي مراتك
قاسم:لا عرفنى انك بنت بميت راجل وتقدرى تاخدى حقك بايدك ومحدش يقدر يضحك عليكى
ورده:ايه ده هو انت مش بتتكلم صعيدى ليه
قاسم:عادى بحكم شغلى مش بتكلم صعيدى كتير
ورده:احم انا لازم ارجع القصر عن اذنك
قاسم:استنى انا هوصلك واتفضلى التلفون بقى
ورده:بس
قاسم:مافيش بس يلا
ورده اخدت التلفون وشكرته وقاسم وصلها على القصر ومنصور وغسان شافوه وهو بيوصلها وقاسم استنى لما ورده دخلت القصر وراح على شركته
••••••••••••••••
ياسين وصل عند كليه ندى وطول الطريق كان بيحاول يخليها تاخد عليه
ياسين:اتفضلى ياستى وصلنا على الوقت كمان ومش اتاخرنا
ندى:شكرااا
ياسين:اظن مافيش واحده تقول لجوزها شكرا ولا ايه ..انتى هتخلصى امته
ندى:الساعه ٤ ليه
ياسين:هاجى اوصل مراتى ايه عندك اعتراض
ندى ضحكت:لا..انا هنزل عشان متاخرش
ياسين:خدى بالك على نفسك
ندى:حاضر
ندى نزلت وياسين كان طاير من الفرحه ان حبيبته كانت معاه وراح على الشركه
••••••••••••••••••••
بدر وصل بالعربيه قدام بيت فاطمه
فاطمه:مش هتدخل
بدر:لا هدخل طبعااا انزلى هركن العربيه واجيلكوو
فاطمه:حاضر
فاطمه اخدت ياسمين ونزلت ومروان اخوها فتحلها:فطومه وحشتنى
(مروان اكبر من فاطمه ب ٥ سنين وهو اخوها الوحيد وبيشتغل فى شركه قاسم)
فاطمه حضنته:وانت كمان وحشتنى اوى يامروان
بدر دخل وهى فى حضن مروان وكان حاسس باحساس غريب معقول غيران من اخوها
مروان:ازيك يابدر
بدر:بخير يامروان عامل ايه
مروان:الحمدلله
مروان اخد ياسمين من فاطمه وباسها من خدها:حبيبه خالو القمرايه
فاطمه:ماما فين يامروان
مروان:جوا فى اوضتها
فاطمه دخلت:ماما
سعاد والدتها:ياحبيبتى يابنتى وحشتينى ياقلب امك
فاطمه حضنتها:وانتى وحشانى اوى ياماما عامله ايه الوقت
سعاد:بخير يابنتى نحمد الله ونشكره
بدر خبط ودخل:ازيك ياست الكل
سعاد:تعال يابنى انا بخير طول مانتو بخير
بدر:لو حضرتك حاسه بتعب ممكن نروح المستشفى نطمن احسن
سعاد:كتر خيرك يابنى انا بخير الحمدلله
سعاد:فين ياسمين يافاطمه
بدر:مع مروان بره
مروان دخل ومعاه ياسمين
سعاد:ياحبيبه ستك تعالى فى حضنى
سعاد اخدتها من مروان واخدتها فى حضنها:عامله ايه يابنتى
فاطمه:انا بخير ياماما الحمدلله والله بس ياسمين مدوخانى حبتين
سعاد ضحكت:بتدلع عليكى يابنتى
فاطمه:انا هقوم احضر الاكل ونتغدى كلنا سوا
مروان:ارتاحى يابطه وانا هشترى اكل من برا
فاطمه:لا ياحبيبي انا هقوم اجهز الاكل عشان بدر مش بيحب اكل برا
بدر بصلها اوى
فاطمه قامت راحت المطبخ ومروان اخد ياسمين وفضل يلاعبها وهى تضحك
سعاد:قرب يابدر يابنى هنا جمبي
بدر قعد جمبها على السرير:نعم ياست الكل
سعاد:فاطمه عامله ايه معاك يابنى
بدر:الحمدلله ياست الكل احنا بخير
سعاد:انا عارفه يابنى انت ماكنتش عايز تتجوز كدا وكمان لانها مرات اخوك وكانو يحبو بعض بس فاطمه طيبه يابدر بتجى بكلمه الحلوة اول مااتجوزتك كنت بشوف الحزن بعيونها لكن دلوقت عيونه بتضحك يابنى صدقنى
بدر:متشغليش نفسك ياست الكل احنا بخير اهم حاجه صحتك
سعاد:صحتى بخير طول مانتو بخير يابدر
فاطمه جهزت الاكل واكلو سوا وبدر قالها انه هيروح الشركه ويجى بليل ياخدها.
