رواية وردة القاسم الفصل التاسع عشر 19 بقلم جنات
روايه وردة القاسم
««الفصل ١٩»»
ورده طلعت وخبطت على باب اوضه ليلى وغسان فتحلها واستغرب لما شافها
ورده:مالك مستغرب ليه كدا يابن عمى انا اتجوزت مش موت
غسان باستغراب:يعنى ايه
غسان بضيق:وعايزة ايه
ورده:اكيد مش جايه اعرف اخبارك انا جايه لليلى هى فين
غسان:جوا تعالى
ورده دخلت وجرت على ليلى وحضنتها كتير اوى وغسان بيبصلهم اوى
ورده بعدت عنها وحطت ايدها على
بطن ليلى:حبيب قلب خالتو عامل ايه
ليلى:اتوحشتك جوى ياورده
ورده:وانتى كمان وحشتنى جدااا عامله ايه الوقت
ليلى:الحمدلله التعب بيچى ويروح
ورده:ربنا يخفف عنك ياحبيبتى ويقومكو انتو الاتنين لينا بسلامه
ليلى:يارب عقبالك ياوردتى
ورده بصت لغسان اللى بيبصلهم اوى:هو جوزك ماله ياليلى محسسنى انه شايف شبح انا ورده بنت عمك على فكرة
غسان اضايق من طريقتها وحب يضايقها:اه بنت عمى اللى ياما مديت ايدى عليها عشان اربيها اصل عمى ومراته كسلو يربوكى وياخسارة تربيتنا اصلك روحتى قصر المنشاوى
ورده بصلته اوى وقامت وقفت قدامه:لا انا الحمدلله جايلكو متربيه وكويس جداا التربيه اللى حضرتك متعرفش عنها حاجه ولا سمعت بيها اصلا يعنى ياسين مثلا متاكده مليون فى الميه انه ابن خالتى زهرة لكن انت لا ... انت طالع لعمى منصور واخد منه كل حاجه حتى جهله بتعتبرو الست عبده عندكو مالهاش اى قيمه تعالى بقي كدا نروح قصر المنشاوى اللى حضرتك بتتريق عليهم بيعاملو الست كانها تاج للبيت بس انا بكلم مين واحد مش عامل قيمه لمراته وبيعملها اسوء معامله واخرها راح اتجوز عليها واحده شمال تعرف ليلى مستهلش واحد زيك ابدااا
غسان اضايق من طريقتها ورفع ايده ولسه هيضربها بالقلم كان فى ايد صدته وغسان اتفاجأ انها ورده
ورده زقت ايده بعنف:انسي هقولك الكلام اللى قولته لعمى تحت ورده بتاعه زمان بح معتتش موجوده ولو فكرت بس مجرد تفكير تمد ايدك عليا اعرف ان قاسم هيحرمك من ايدك الحلوة دى
ورده بصت لليلى:انا هروح اوضتى يالى لى وااااه انا هقعد هنا يومين معاكى
ليلى:بچد ياورده واااه عچبتنى ورده الچديده دى
ورده:اه ياحبيبتى هروح اغير واجيلك يكون جوزك مشى
ورده خرجت من الاوضه وغسان مستغرب ازاى ورده بقوة دى وبص لليلى:هما عيله المنشاوى عملو فيها ايه
ليلى:قاسم جوزها السبب خلى عندها ثقه فى نفسها من اكتر
غسان:وحضرتك مبسوطه وهى بتتكلم مع حوزك بطريقه دى
ليلى:هى مغلطتش ياغسان انت اللى بدات الغلط وهى ردت عليك
غسان:اه دانت شكلك هتعملى زيها انا همشي بدل ماامد ايدى عليكى
ليلى:انسي
غسان:نعم
ليلى:بقولك انسي اللى كنت بتعمله فيا زمان مش هيحصل تانى ياغسان
غسان خرج من الاوضه ورزع الباب بكل قوته
•••••••••••••••••••
فى مكان الخاص بالمجلس كان موجود وهدان وسالم وكبار البلد والشيوخ
واحد من الشيوخ اسمه الشيخ عبده:مبروك رچوعكو سواا ياكبار البلد
سالم:الله يبارك فيك والحمدلله اننا جدرنا نرچع العيلتين سوا
وهدان:نشكر الشيخ عبده على فكرته اننا نچوز احفادنا
سالم:بس حفيدك غسان بعملته دى سهل علينا الموضوع
وهدان ضحك:حتى من غير عملته المهببه دى كنا متفجين اننا هنرچع العيلتين سوا بچواز احفادنا
واحد من كبار البلد:ماكنش يصح كبار البلد يكونو اعداء اكده
سالم:احنا مكانش اعداء من الاساس
وهدان:الحمدلله اننا سوا دلوك
••••••••••••••
بدر قاعد وفى حضنه فاطمه وتلفونه رن برقم من المقر الخاص بشغله ورد عليه:رائف عامل ايه
رائف:بخير يابدر عندى ليك اخبار هتفرحك
بدر:خير
رائف:قدرنا نحدد مكان جبران فين
بدر:دى الاخبار ولا بلاش وهنهجم امته
رائف:فى راجل تبعنا دخل وقرهم عشان نعرف نحدد عددهم واماكنهم عشان يكون سهل علينا الاقتحام
بدر:حدد كل حاجه وعرفنى ممنوع تاخدو اى خطوة من غير علمى
رائف:انت هتقطع اجازتك ولا ايه
بدر:الاجازة دى زى تمويه خليهم مطمنين انى بعيد عن الشغل فى الوقت الحالى
رائف:تمام هابلغك بكل جديد
بدر:تمام
بدر قفل وبص لفاطمه اللى بتبصله اوى
بدر:مالك يافاطمه
فاطمه: المكالمه دى من الشغل صح
بدر:انتى مركزة معايا
فاطمه:رائف ده اللى كان صاحب عمران مش كدا
بدر:ايوا هو
فاطمه:انت عندك مهمه جديده يعنى الاجازة خلصت
بدر:لا ياحبيبتى انا لسه فى اجازة
فاطمه:انت بتضحك عليا يابدر انت لسه قايل ان الاجازة دى زى تمويه انت عرفت حاجه عن اللى قتل عمران
بدر:فاطمه انتى عارفه مش بحب اتكلم فى الشغل
فاطمه قامت من حضنه وقعدت قدامه:مكنتش بتحب تتكلم فى الشغل اول جوازنا لما كنا كل واحد لوحده الوقت احنا واحد يابدر متخبيش عليا ونبي انت لسه بدور عليه
بدر:انا مش هرتاح غير لما انتقم لعمران
فاطمه بدموع:وانا وياسمين مش بتفكر فينا
بدر:انتو حياتى يابطه ازاى مش بفكر فيكو
فاطمه بدموع:لما عمران اتوفى كانت الصدمه كبيرة بس قدرت اتخطاها وانت معايا وكلكو معايا بس لو جرالك حاجه انا ممكن اموت يابدر
بدر اخدها فى حضنه:بعد الشر عليك ياقلبي وبعدين محدش بيموت ناقص عمر يابطه
فاطمه:انا مقدرش اعيش من غيرك يابدر عشان خاطرى بلاش تروح انت
بدر:حاضر يافاطمه ممكن تهدى شويا بقي ياسمين هتصحى على صوتك
فاطمه:فضلت تعيط فى حضن بدر لحد مانامت
•••••••••••••••••••••••••
ورده فى اوضتها كانت هتجنن وبتفكر فى كل كلام قاسم
ورده عماله تلف فى الاوضه وبتكلم نفسها:مستحيل قاسم يعمل كدا انا اصلا مش مصدقاه ...هو عايز يبعدنى عن القصر بس اللى مش فهماه ليه بقي ...طب اكلمه لالا اكيد الباشا بيجهز لكتب الكتاب.... معقول يتجوزها بجد...لالا مستحيل اكلمه ..طب اكلم فاطمه تسال بدر ..لالا بلاش..ياربي هتجنن وراسي هتنفجر من التفكير
ورده دخلت البلكونه شافت ياسين قاعد فى الجنينه لوحده:انتى اللى هتقولى على كل حاجه
ورده لبست اسدال ونزلت قربت منه
ورده:انت مروحتش كتب كتاب صاحبك ليه
ياسين:لا ماليش فيه هو اصلا مش عازم حد اللى فى القصر بس
ورده قعدت على الكرسي اللى جمبه:ايوا ماهو قاسم قالى على كل حاجه
ياسين:كل حاجه ازاى يعنى
ورده:قاسم اصلا مش بيخبى عنى حاجه انت مفكرنى معرفش اللى انتو بتعملوه
ياسين:يابن اللعيبه قاسم لا وعمال يقولنا محدش يجبلها سيرة لازم تبعد عن القصر
ورده:بس انا زعلانه اوى عشان مش موجوده فى القصر وكمان وقت كتب الكتاب
ياسين:وانتى زعلانه ليه بقي مانتى اكيد عارفه انه مأذون مزيف يعنى كدا وكدا
ورده فرحت بس حولت تبان عادى عشان تعرف كل حاجه من ياسين:بس اكيد هيطلعو سوا اوضتهم
ياسين ضحك:لا ماهو قاسم عارف هو بيعمل ايه هيحطلها منوم وهيخرج من الاوضه
ورده:مانا عارفه بس بردو
ياسين:انتى غيرانه ليه بقي قاسم لو كان عايز نوراة كان اتجوزها من زمان
ورده:طبعاا لازم اغير دانا كنت هتجنن لما شوفته نايم جمبها
ياسين:هو اه كان فى الاوضه بس مطلعش على السرير غير لما انتو قربتو من الاوضه هو كان شايف كل حاجه على الكاميرات اللى انا مش فهمه ازاى عرف انك هتروحى تسالى بدر
ورده:لان ببساطه بدر اقرب حد لقاسم هو اللى بيعرف هو فين
ياسين:فكرة بردو
ورده:انا هطلع انام عشان عندى كليه بدرى
ياسين:تصبحى على خير
ورده:وانت من اهله
ورده طلعت اوضته وفضلت تنطنط من الفرحه:انا عندى ثقه كامله فيك وكنت عارفه انك عايز تبعدنى عن القصر ماشي ياابن المنشاوى
•••••••••••••••••••
فى قصر المنشاوى سالم وحمدان وقاسم وبدر والمأذون كلهم قاعدين فى الصاله والحريم متجمعين فى المندرة نوراة اللى كانت طايرة من الفرحه انها اخيراا هتكون لقاسم وثريه اللى بتفكر هتعمل ايه لما تخلص على قاسم وبنتها تكون المالكه لكل املاكه
برا عند الرجاله
سالم:اومال الشيخ الكبير فين
الماذون:تعبان شويا وانا بطلع مكانه
حمدان:وصله سلامنا
الماذون:يوصل باذن الله
بدا كتب الكتاب وسالم كان وكيل العروسه بعد شويا سمعو كلمه الماذون(اللهم بارك لكم وبارك عليكم وجمع بينكم فى خير) الكل كان بيبارك لقاسم ولنوراة
ثريه يلا اطلعو اوضتكو ياعرسان قاسم طلع مع نوراة اللى وقفت قدام اوضه قاسم وورده بس قاسم مكمل مشي
نوراة:انت رايح فين اوضه اهيه
قاسم:لا احنا هنقعد فى اوضه الضيوف
نوراة:ليه بجى
قاسم:عشان دى اوضه ورده وانا مش عايزة اشوف اى حاجه تفكرنى بيها
نوراة فرحت:اذا كان اكده ماشي
راحو اوضه الضيوف وسعديه طلعتلهم العشاا قعدو اتعشو سوا ونوراة اول ماخلصت اكلها دماغها تقلت وكانت دايخه وفجاه اغمى عليها وقاسم نيمها على السرير وخرج من الاوضه
••••••••••••••••••
صباح يوم جديد نوراة بدات تفوق وراسها كانت مصدعه جداااا وسمعت قاسم بيتكلم فى البلكونه
قاسم:لازم نسلمها لشرطه وهما يتعاملو معاها يابدر......انا غيرت كل الخطه ثريه لازم تتعاقب على اللى عملته فى البنات واصلا الستات اعترفو عليها كل حاجه ضدها بكرة هبلغ عنها
نوراة اتصدمت من اللى سمعته ولما شافت قاسم خلص المكالمه عملت نفسها نايمه بسرعه وقاسم بص عليها وخرج من الاوضه
وهى قامت بسرعه ورنت على امها تجيلهاا
بعد شويا ثريه جتلها :مبروك ياعروسه
نوراة:عروسه ايه فى مصيبه ياما
ثريه:مصيبه ايه كفالله الشر
نوراة قالتلها اللى سمعته من قاسم
ثريه:نهار اسود ومهبب انا روحت فى داهيه
نوراة:هتعملى ايه ياما
ثريه بشر:لازمن هنيه ومنصور يشيلو معاي مانى مش هجع لوحدى
