رواية الملاك والقاسي الفصل التاسع عشر 19 بقلم جنات
بعد فترة وصلوو شاليه بتاع فارس اللى فى شرم وكان على البحر وفرح عجبها المكان جدا
فارس:ايه رايك فى المكان
فارس:طب تعالى نطلع نغير ونرتاح شويا عشان عندى اجتماع مهم بليل
فارس وفرح طلعووو وفرح دخلت بتفتح الشنطه واتفاجت باللى فيهااا
فرح بعصبيه:فااااااارس
فارس برا بيحاول يكتم ضحكته ودخل عندها واتكلم بحده:صوتك عالى ليه
فرح بتشاور على الشنطه:ممكن افهم ايه ده
فارس:شنطتك ايه اللى مش مفهوم بقي
فرح:والهدوم اللى فى الشنطه دول بتوع مين
فارس:هدومك يافرح اومال بتاعه الجيران مثلاا
فرح:وانا من امته بلبس كدا يعنى
فارس قرب عليها:من النهارده
فرح اتوترت من قربه:يعنى ايه
فارس بغمزة:يعنى هنعيش زى اى اتنين متجوزين يافرحتى
فرح برقت:انت بتهزر صح
فارس بيقرب اكتر لحد مافرح اتخبطت فى الحيطه وهو حط ايدها على الحيطه بحيث فرح كانت محجوزه بين ايديه:وانا من امته هزرت يافرحتى
فرح شهقت:لالا مستحيل تكون فارس الالفى نهار اسود انت مين
فارس ضحك بصوته كله:تؤامه
فرح:لا بجد انت مستحيل تكون فارس
فارس بعد عنها وحاط ايديه فى جيب البنطلون:طب ليه بتقولى كدا يافرح
فرح بصت فى عينيه:لان فارس حنين مع الكل الا انا قاسي اوى معايا
فارس مسك ايديها:من النهارده مافيش قسوة يافرح وحياتنا سوا هتكون حلوة اوى
فرح عيطت وسحبت ايديها من بين ايديه:لا مينفعش
فارس:ليه مينفعش
فرح:عشان حاجات كتير اوى انا وانت مش شبه بعض
فارس:انتى بتقولى كدا عشان كلام مرات عمى وبنتها صح
فرح:هما عندهم حق فى كل كلامهم على فكرة
فارس بعصبيه:انتى غبيه يافرح عشان كلام اى حد ياثر فيكى كدا
فرح:بس ده مش كلامهم انت كمان قولتلى كدا يوم ماكتبنا الكتاب فاكر لما قولتلى انتى هتكونى خدامه عندى
فارس:بس من يوم ماجيتى بيتى عمرى عملتك زى الخدامه
فرح بدموع:لا بس انت قاسي اوى كنت بقول ده معندوش قلب بس لا انت حنين اوى مع ملك وعمتو بس معايا لا كأن قلبك بيجى عندى وبيتحول لحجر
فارس مسك وشها بين ايديها:لو عرفتى اللى مريت بيه هتعذرينى على فكرة
فرح عيطت:انا كمان اللى مريت بيه مش سهل
فرح عيطت جامد وفارس اخدها فى حضنه
فرح كملت وهى منهارة: كنت دايما اقول لما اتجوز هرتاح من ظلم ابويا ومراته وربنا هيرزقنى بشخص حنين يراعى ربنا فيا
فارس:اهدى يافرح انا معاكى وعمرى ماهسيبك لحظه
فرح فضلت تعيط فى حضنه لحد ماهدت خالص وبعدت عنه ووشها فى الارض وبعد كدا بصت على الهدوم اللى فى الشنطه وبصت لفارس:بردو مش هلبس الهدوم دى
فارس ضحك:مانا عارف والله عشان كدا جبتلك بجامات تانيه
فرح:فين
فارس:فى شنطتى هفتحها واجبهملك
فرح:حاضر
فارس:مش عايز اشوف دموعك تانى يافرح من النهارده ايامنا كلها هتكون سعاده بس
فرح ابتسمت وفارس باسها من راسهاا
فارس:يلا غيرى عشان نرتاح شوياا قبل الاجتماع
فرح:لا ارتاح انت انا مش جيلى نوم
فارس:لا لازم ترتاحى عشان حضرتك هتيجى معايا الاجتماع
فرح:وانا مالى بالاجتماع
فارس:حضرتك نسيتى انك السكرتيره الشخصيه بتاعتى ولا ايه
فرح بصدمه:انا هرجع الشغل تانى
فارس:ايوا من النهارده
فرح بفرحه:شكرااا شكرااا شكرااا
فارس:خلاص خلاص يلا غيرى عشان ننام
فرح غيرت ولبست بجامه ونامو الاتنين
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
فى قصر الالفى وتحديداا فى اوضه عادل
فاطمه:مانت لازم تاكل عشان تاخد علاجك
عادل:قلبي وجعنى اوى يافاطمه
فاطمه:ياحبيبي والله هو ندمان ده مخرجش من اوضته من امبارح ولما روحتله كان عمال يعيط وكان خايف عليك
عادل:بعد ايه
فاطمه:هو طايش وميعرفش الصح من الغلط وخلاص اتعلم واللى انا متاكده منه انه مش هيكررها تانى
عادل:امه تعبت فى تربيته اوى لو كانت عايشه كانت هتموت من قهرتها
فاطمه:ربنا يرحمها ياحبيبي ممكن بقي تاكل عشان معاد العلاج
عادل:حاضر
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
عامر وسارة قاعدين فى مطعم
عامر:ماخلاص ياسارة مانا اخدت الاذن من بابكى
سارة:ياعامر افهمنى والله انا لو عليا عايزة افضل علطول معاك
عامر:عارف وفهمك ياحبيبتى والله بس نفسي نخرج سواا وبابكى معترضش لما طلبت منه ايه مشكلتك مش خرجنا خلينا نتبسط بقي
سارة:حاضر مش هتاكلنى بقي
عامر ضحك:والله انتى فصيله ياسارة
سارة:عامر
عامر:عيون وقلب عامر
سارة:انت عارف انى بحبك اوى مش كدا
عامر:عارف ياحبيبتى والله وانا كمان بعشقك
عامر طلب اكل واكلوو سوا وبعد كدا وصل سارة لبيتهاا وراح على بيته
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
فارس صحى وكانت فرح نايمه
فارس:فرح
فرح بنوم:امممم
فارس:اصحى يافرح يلا
فرح قامت قعدت:صحيت اهو خلاص
فارس:طب يلا هطلب اكل عشان ناكل ونجهز عشان الاجتماع
فرح:حاضر
فرح قامت دخلت الحمام وبعد شويا الاكل وصل
فارس:فرح يلا الاكل وصل
فرح خرجت من الحمام وبصت للاكل:هو انا لو قولتلك مش عايزة اكل هتتعصب
فارس:انتى ماكلتيش اى حاجه من الصبح يافرح
فرح:انا لو كلت معدتى هتتعبي بجد فاسبنى براحتى ممكن
فارس:طب ادخلى جوا هتلاقى دريس اجهزى عشان ننزل
فرح:طب مش هتاكل
فارس:مش بحب اكل لوحدى يلا نجهز عشان منتاخرش
فرح:حاضر
بعد فترة فارس كان واقف بيسرح شعره ولابس بدله بلون الرمادى وفرح خرجت كانت لابسه دريس بلون البينك وفيه ورد ابيض وطرحه بيضاا وشوز بكعب ابيض
فارس صفر:اى الجمال ده
فرح بصتله وابتسمت:انا جاهزة
فارس:طب يلا ننزل
فارس وفرح نزلو وراحو على المطعم اللى هيكون فيه الاجتماع وقعدو مع الوفد وفرح كانت مركزة جداا وبتكتب كل الملاحظات زى فارس ماقالها وبعد ٣ ساعات خلص الاجتماع والكل مشوو وفضل فارس وفرح
فارس:شايفك مركزة اوى فى شغلك
فرح:انا كدا لما بعمل اى حاجه بعملها من قلبي
فارس:تيجى نتعشا سوا
فرح افتكرت انه ماكلش اى حاجه من الصبح:حاضر
فارس:هطلب الاكل ونروح ناكل على البحر ايه رايك
فرح:موافقه طبعااا
فارس:تحبي تاكلى حاجه معينه
فرح:اى حاجه بس بلاش اسبايسي
فارس:حاضر
فارس بياخد العصير بتاعه وقع منه ونزل على دريس فرح:انا اسف يافرح
فرح:عادى ولا يهمك
فارس:طب تعالى هوصلك عند الشاليه هتلاقى دريس على السرير البسيه وتعالى على البحر وتلبسى الدريس اللى انا مختاره يافرح مش واخد تانى
فرح:طب ماحنا نطلب الاكل وناكل فى الشاليه
فارس:لا انا عايز اكل على البحر يلا
فرح:حاضر
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
فارس وصل فرح لحد الشاليه وطلعت الاوضه
فرح استغربت لما شافت الدريس اللى على السرير لانه كان ابيض ورقيق اوى دخلت لبسته وطرحه بيضه وشوز ابيض بكعب

ونزلت على السلم كان فى اسهم بالورد الاحمر قدام الشاليه مشت وراهم لحد ماوصلت على البحر كان فارس واقف لابس بدله سوده والمكان متزين بالورد والبلالين وفى ترابيزة عليها عشا وشموع
فارس قرب منها ومسك ايدها وباسها:زى القمر يافرحتى
فرح اتكسفت:كل ده ليا
فارس:طبعااا مش مراتى حبيبتى
فرح بصتله اوى:حبيبتك
النور فجاه اطفااا فرح خافت لما فارس ساب ايديها:فارس انت فين...فااارس
فجاه النور نور وكان فارس واقف بعيد عنهاا
فارس:فرح فى كلام كتير جوايا عايز اقوله ليكى انا بحبك يافرح طبعاا هتقوليلى حبتنى كدا فجاه هقولك لا انا من اول مرة شوفتك فى المطعم وانا مشدود ليكى وبفكر فيكى على طول ولما جيتى تشتغلى عندى فى الشركه فرحت جدااا لانك هتبقي قدامى على طول كنت بحسك مختلفه عن كل البنات اللى شوفتهم وخصوصا لما رفضتى تاخدى الفلوس منى فى المطعم بس موضوع الملفات جه وبوظ كل حاجه كنت بفكر فيهاا قولت معقول كنت مخضوع فيكى وانك كل همك الفلوس ولما طلبت اننا نتجوز صدقينى على اد ماكنت خايف تطلعى انتى اللى سلمتى الملفات لمراون الصياد بس كنت فرحان انك هتبقي مراتى وعلى اسمى ولما عرفت الحقيقه خبيت عليكى خوفت تطلبى الطلاق لما تعرفى يمكن كنت قاسي معاكى لانى كنت بحاول ادارى مشاعرى او كنت بكذب نفسي ومش عايز افتح قلبى للحب بس لما شوفت خوفك عليا لما اضربت بنار عرفت ان قلبي اختار صح انا بجد بحبك يافرح انتى فرحه حياتى يافرحتى
فارس فتح ايديه الاتنين:تقبلى تكملى حياتك معايا يافرح
فرح كل ده واقفه تسمع وهى مش مصدقه ان ده فارس الالفى وكانت بتعيط من الفرحه ولما فارس فتح ايديه الاتنين جرت عليه ودخلت جواا حضنه اللى بتحس فيه بالامان وفارس حضنها بقوة
فارس بعد عنها وفرح كانت مكسوفه تبص فى عينيها:تعرفى انى اسعد انسان فى الدنيا انا حاسس انى معايا جوهرة غاليه ونادرة جدااا وخايف انى المسهاا حتى ..مش بتردى ليه يافرح
فرح:ارد اقول ايه انا متعودتش اسمع الكلام الحلو ده من حد
فارس:انا الوحيد اللى مسموح انى اقولك كلام حلوو اتفقنا
فرح:اتفقنا
فارس:يلا نتصور
فرح:هنتصور
فارس:اه يلا
جه شاب ومعاه كاميرا واتصورو صور كتير وبعدين مشي تانى
فارس:ممكن ناكل بقي لانى بجد جعان
فرح ضحكت:حاضر
فارس مسك ايدها وراحو عند الترابيزة اللى عليها العشااا وشد ليها الكرسي وفرح قعدت وكانت طايرة من الفرحه وبداو ياكلوو وفرح كالعاده اكلتها قليله جداااا
خلصو اكل وفارس طلب من فرح تروح تقعد على البحر وهو هيجى وراهااا فرح قعدت على البحر وكانت بتفتكر كل كلام فارس وفرحانه جدااا ونفسها تقوله انها كمان بتحبه وجدااا كمان وفجاه حست بحد بيقعد وراهاا وكان فارس وشدها لحضنه
فارس:بتفكرى فيا مش كدا
فرح ضحكت:ممكن تبعد
فارس:ليه
فرح:افرض حد جه هنا هيشوفنا كدا عيب
فارس ضحك:انتى مراتى يافرح وبعدين محدش هايجى متخافيش .ممكن اسالك سؤال
فرح:طبعا اتفضل
فارس:ليه مش بتاكلى
فرح:لا انا باكل
فارس:ده مش اكل يافرح ده الطفل بياكل اكتر منك الدكتوره فى كل مرة كانت بتكشف عليكى بتقول ان جسمك ضعيف جدا ولازم تاكلى كويس بس انتى مش بتاكلى
فرح:انا لما باكل كتير بتعب عشان معدتى تعبانه
فارس:طيب يبقي نروح لدكتوره وتكشفى ونعرف السبب
فرح بحزن:بس انا عارفه السبب
فارس:ايه هو
فرح اتكلمت بحزن:بابا كان كان عاقبنى بانه اكلنى كميه كبيرة من الفلفل الاحمر وكان حر جداا وده اثر على معدتى من وقتها
فارس:كنتى صغيرة وغلطتى مثلا
فرح بصتله:كنت فى اعدادى وقتها ومغلطتش انا كنت بدافع عن ماما وهو بيضربها قام شدنى من شعرى وكانت مراته بتجفف الفلفل الاحمر وده طبعااا مش بيبقي حر بس ده بيبقي نااار وجاب كميه كبيرة وحطها فى بوقى واجبرنى انى ابعلها وماما كانت بتصوت من خوفها علياا لانى اغمى عليا وزياد اخدنى على المستشفى وفضلت فترة طويله محجوزة فيهاا وده اثر على معدتى المفروض انى اكل حاجات مسلوقه وصحيه من غير طماطم او شطه بس انا طبعاا مش بحب الاكل ده فباكل اى حاجه بس مش كتير بس
فارس باسها من خدها:لما كنت بجيب معلومات عنك وقالولى انك بتعانى من ظلم ابوكى ومراته مصدقتش بس لما شوفتك لما كنتى فى المستشفى اخر مرة صدقت انك بتعانى معاهم
فرح:هو انت جيت المستشفى وقتها
فارس:اه جيت لما انتى فوقتى وكان ابوكى ومراته موجودين بس بعدت عنك عشان متشوفنيش
فرح:وانت وقتها كنت جاى تشوف سكرتيرة الشخصيه بتاعتك ولا مراتك
فارس:لما سارة جت الشركه عشان تاخد اجازة ليكو وقالتلى انك فى المستشفى كلمت دكتور صاحبي هناك وقالى على حالتك وقتها لقيت نفسي جاى على المستشفى
فرح:طب ليه لماكلمتك عشان اقولك ان بابا هيكتب كتابي على المعلم جعفر قولتلى اتصرفى دى مشكلتك
(فرح كانت بتقلد صوت فارس)
فارس ضحك بصوته كله:انا اصلا كنت مظبط كل حاجه وبس مرضتيش اقولك قولت اسيبها مفاجاه
فرح:بجد حرام عليك انا كنت حاسه هيجرالى حاجه كنت خايفه لو جم يكتبو كتب الكتاب وقتها هيعرفو انى متجوزه كان بابا هيقتلنى اكيد
فارس:انا مستحيل اسمح لحد يقرب منك او يأذيكى على فكرة انتى مرات فارس الالفى
فرح:يالهوى على الغرور
فارس:مش هنطلع ننام بقي
فرح اتوترت:لالا خلينا هنا البحر حلو اوى
فارس حس بتوترها وحب ينسيها التوتر:تحبي نبقي ننزل البحر
فرح:بس انا مش بعرف اعوم
فارس:وانا معاكى متخافيش من اى حاجه
فارس قام وقف وشال فرح اللى اتخضت
فرح:هنروح فين
فارس:هنام يافرحتى......
