رواية وردة القاسم الفصل السادس عشر 16 بقلم جنات
روايه ورده القاسم
««الفصل ١٦»»
عدى اسبوع الشباب والبنات قضوه سوا فى جو مليان ضحك وهزار وطبعاا رومانسيه مالهاش نهايه وجه الوقت اللى يرجعو فيه على القصر
كل واحد اخد مراته فى عربيته
فى عربيه ياسين
ياسين:احنا مش هنروح القصر
ندى:اومال هنروح فين
ياسين:شقتنا ياقمرى
ندى:شقتنا هو احنا مش هنرجع على القصر
ياسين:مش هأمن اسيبك لوحدك تانى بعد اللى حصل
ندى:لا ياياسين مش لازم تسيب اهلك عشانى خلينا نرجع القصر لوسمحت
ياسين:مش حابه تكونى فى شقتك لوحدك
ندى:حابه طبعاا وده حلم كان نفسي احققه بس مش عايزاك تبعد عن اهلك بسببى
ياسين:هنرجع بس على الاقل مش الوقت ياندى
ندى:ماما زهرة هتزعل كدا
ياسين:انا فهمتها كل حاجه وهى معندهاش اعتراض متخافيش
ندى:بس لازم نرجع فى وسطهم تانى
ياسين:اكيد ياحبيبتى
بعد شويا وصلو قدام عمارة ونزلو وطلعو شقتهم اللى عجبت ندى جدااا وكانت مبسوطه وياسين فرح لفرحتها
•••••••••••
قاسم وورده وبدر وفاطمه وياسمين اللى نايمه فى حضن بدر دخلو القصر وكان نجيه وكريمه قاعدين
نجيه:حمدلله على سلامتكو ياحبايب جلبي البيت نور
قاسم باس ايدها وراسها:الله يسلمك ياست الكل
ورده حضنتها:وحشتينى اوى ياماما
نجيه:وانتى كمان اتوحشتك ياجلب ماما
بدر قرب من كريمه اللى قاعده على كرسي وباس ايدها:عامله ايه ياما
كريمه:بخير يا ولدى طول مانا شيفاكو بخير ومبسوطين
فاطمه حضنتها:حبيبتى ياماما وحشتينى اوى
كريمه:ياجلبي ربنا يبارك فيك روح ياولدى نيم ياسمين فى اوضتكو
فاطمه:هات وانا انيمها يابدر
فاطمه اخدت ياسمين وطلعت وورده طلعت اوضتها
قاسم:جدى وعمى فين ياما
نجيه:راحو المچلس ياولدى
بدر:خير فى حاجه
نجيه:لا ياولدى مشكله صغيرة
نجيه:قاسم فى حاچه حصلت وعايزاك تعرفها ياولدى
قاسم:خير ياست الكل
نجيه بصت على السلم:يوم اللى حوصل لورده وفاطمه ثريه ماكنتش اهنه فى القصر وجالت انها راحت هى ونوراة لست ام محمد تطمن عليها وانى شوفت ام محمد ولما سالتها عن صحتها جالتلى انها زينه مش تعبانه ولا حاچه وكمان ثريه ماكنتش عنديها وطتها
قاسم وبدر بصو لبعض
قاسم:احنا عارفين ياما
بدر:عمتى خرجت من القصر بعد اللى حصل مع البنات
كريمه:كانت بتكذب علينا ليه
قاسم:الكلام ده مش لازم حد يعرف حتى جدى وعمى واحنا هنتصرف معاها ياما
نجيه:حاضر ياولدى
كريمه:يعنى ثريه هى اللى ورا كل حاچه
بدر:ايوا ياما هى اللى حطتلك المخدر وهى اللى جابت الستات عشان تنتقم من قاسم فى ورده
نجيه:يامصيبتى كل ده ليه ياولدى
قاسم:اهدى ياما وياريت تتعاملو عادى معاها لحد مانشوف مين اللى معاها
كريمه:ربنا يحفظو ياولاد
بدر وقاسم:يارب
•••••••••••••••••••••
فى قصر عيله رضوان
ليلى تعبها بيزيد كل يوم
زهرة:ماهو مينفعش نسكت يابتى اكتر من اكده
ليلى:هنعمل ايه ياخالتى
زهرة:نروح لداكتورة يابتى
ليلى:كدا غسان هيعرف
زهرة:وفيها ايه لما يعرف يابتى دانتى مرته وده ولده
ليلى:حاضر ياخالتى خلينا نروح لانى تعبانه جوى
زهرة ساعدت ليلى تلبس ونازلين غسان قابلهم:على فين
زهرة:مرتك تعبانه هاخدها لداكتورة
غسان بص لليلى ولاحظ تعبها:طب خليكو وانا هجيب الدكتورة هنا
ليلى:لا شكرااا
غسان:طب اجى معاكو
ليلى:يلا ياخالتى ونبي
زهرة:سيبها على راحتها يلا يابتى
هنيه نازله وشيفاهم وهما خارجين:هما رايحين فين
غسان:بنتك تعبانه يامرات عمى
هنيه:ليلى بتى
غسان:لا بنتى انا عن اذنك
غسان طلع اوضته كانت سهر بتتكلم فى تلفون مع صحابتها كعادتها غسان نفخ بضيق ودخل الحمام وغير وخرج من الاوضه تانى
بعد شويا ليلى وزهرة رجعو وليلى كانت بتعيط وزهرة بتهدى فيها:يابتى اهدى
هنيه نازله من على السلم:فتحاها مناحه ليه من على وش الصبح يابت بطنى
ليلى بصت لامها :ابعدى عنى ياما انى منجصاش حرام عليكو ارحمونى بجى والله اوجات بجول انى مش بتك لان مافيش ام زيك
غسان ومنصور خرجو من المكتب
منصور:صوتك عالى ليه يازفته الطين انتى
ليلى بصلتهم وبصت لغسان اوى وقامت وقفت:انى على اخرى واللى هيتكلم معاى والله ماهسكت
غسان:ماتلمى نفسك يابت
ليلى بصوت عالى:انت بذات تسكت خالص معيزاش اسمع صوتك ولا طايجه اشوف وشك حتى
ليلى طلعت اوضتها
غسان بص لامه:اتجننت البت دى ولا ايه مالها ياما
زهرة:يهمك تعرف
غسان:اكيد
زهرة :مرتك حامل
غسان بصدمه:ازاى ومن مين
زهرة ضربته بقلم:اخرس جليل الربايه لما انت ابن عمها وجوزها بتجول اكده عليها الغريب يجول ايه مرتك حامل فى الشهر تالت ورحم عنديها ضعيف والداكتورة قالت لو الحمل كمل هيكون خطر على حياه ليلى وهى رافضه تنزله وعايزة تكمله اطلع لمرتك وخدها فى حضنك هى محتاجاك انت وياها
غسان كان مصدوم من كلام امه وطلع وقابل سهر:رايح فين
غسان:ابعدى عن وشى ياسهر الوقت
سهر:رايحلها ليه
غسان:وانتى مال اهلك رايح لمراتى
سهر:وانا ايه
غسان ضحك:انتى صدقتى اللعبه اللى لعبناها ولا ايه امشي غورى على اوضتك لما ابقي افوقلك
سهر مشت وغسان خبط على باب اوضه ليلى وهى قامت تفتح:نعم عايز ايه
غسان:ازاى متعرفنيش انك حامل
ليلى سابته ودخلت قعدت على السرير بتعب:على اساس انه يهمك
غسان:طبعاا حاجه زى دى لازم اعرفها
ليلى بدموع:واديتك عرفت واكيد عرفت كمان انى ممكن اموت وفرحان مش كدا
غسان:لا مش هتموتى لان الحمل ده مش هيكمل وهتنزليه
ليلى بصتله بصدمه:انت بتقول ايه
غسان:اللى سمعتيه هينزل ولو مش بمزاجك هيبقي غصبن عنك
ليلى قامت وقفت قدامه:انت ايه هاااا انت مش بنى ادم عايزة تموت ابنك مستحيل اعمل اكده
غسان:اومال عايزة تكونى بطله انك تجبيلى عيل وتموتى بعدها متشكرين مش عايز بطولاتك
ليلى دموعها كانت زى الشلال:بطولات..ليه انت مفكر نفسك مين عشان اضحى بنفسي عشانك انت بجيت ولا حاچه بالنسبالى ياابن عمى ولو هضحى هيكون عشان ابنى او بتى ياچو لنور حتى لو هموت ودلوك اطلع برا ومتفكرش تدخل اهنه تاتى
غسان بصلها شويا:جهزى نفسك بكرة هنروح المستشفى وهتنزليه بردو
غسان خرج وليلى قعدت على السرير وعيطت جامد وغسان سامع صوت عياطها
ليلى مسكت تلفونها ورنت على ورده اللى ردت عليها:وحشتينى يالى لى
ليلى بعياط:ورده انا تعبانه جوى
ورده بقلق:ليلى مالك بتعيطى ليه
ليلى:انا حامل
ورده بفرحه:مبروك ياحبيبه قلبي ربنا استجاب لدعواتك ياحبيبتى بس زعلانه ليه
ليلى:لان لو الحمل كمل انا ممكن اموت
ورده بصدمه:ايه
ليلى حكتلها على كلام الدكتورة وورده كانت بتعيط على عياط ليلى
ليلى:معيزاش انزله ياورده انا عايزاه حتى لو هموت
ورده:بعد الشر عليك ياليلى متقوليش كدا
ليلى:غسان عايز ياخدنى بالعافيه انزله
ورده:بس انتى لسه فى التالت وتعبانه اوى هتكملى ازاى ياليلى
ليلى:معرفاش بس انى رايداه ياورده معيزاش اموته بيدى
ورده:خلاص اتكلمى مع جدى وهو اكيد هيقنعه
ليلى:وهو هيسمعنى ياورده
ليلى فضلت تعيط وورده تهدى فيها لحد ماهدت خالص
ورده:روحى ارتاحى ياحبيبتى الوقت وبلاش تعيطى كتير لانه غلط على اللى فى بطنك
ليلى:حاضر يا ورده
••••••••••••••••••••••
بدر طلع اوضته كانت فاطمه بتنيم ياسمين فى سريرها حضنها من ضهرها وهى اتخضت بهمس:اخص عليك يابدر خضتنى
بدر باسها من رقبتها:سلامتك من الخضه ياقلب بدر
فاطمه:انا تعبانه اوى ممكن ننام
بدر لفها ليه وهى فى حضنه:ممكن بس قبلها عايزك فى موضوع مهم
فاطمه بكسوف:انا عارفه مواضيعك يابدر
بدر بغمزة:طب بذمتك مواضيعى وحشه
فاطمه خبت وشها فى حضنه لتسكت شهرزاد عن الكلام الغير مباح
••••••••••••••••••••••••••
قاسم راح المخزن الخاص بالقصر هو بعيد عن القصر فى اخر الحديقه ومكان ضلمه محدش بيروحه ابداا ودخل كان ال٤ ستات اللى اتهجمو على ورده وفاطمه مربوطين ووشهم كله كدمات وجروح
قاسم:ياريت تكون الضيافه عندنا عجبتكو
واحده منهم:ونبي يابيه احنا مدخلناش احنا كنا عبد المأمور
قاسم:ايوا بقي مين المأمور ده بقي
واحده تانيه منهم:ماحنا جولنا لحضرتك الست ثريه
قاسم:ومين معاها
واحده ثالثه منهم:هى كانت بتكلم واحده فى التلفون بس معرفاش مين
قاسم:واحده ست
الرابعه:اه يابيه عرفنا من طريجتها انها ست مش راچل
قاسم:تمام
قاسم سابهم وخرج وراح اوضته كانت ورده واقفه فى البلكونه وشيفاه
قاسم:القمر سرحان فى ايه
ورده:كنت بتعمل ايه ياقاسم فى المكان الضلمه ده
قاسم:انتى بترقبينى ولا ايه ياورده وبعدين انتى واقفه فى البلكونه وانتى كدا
ورده بصت على هدومها كانت لابسه بجامه بنص كم لونها اسود:الدنيا ضلمه ومافيش حد صاحى الوقت
قاسم:بردو متخرجيش تانى كدا ابقي البسي اسدال
ورده:ممكن متبعدش عن السؤال الرئيسي كنت بتعمل ايه هناك
قاسم قعد على الكنبه:شغل ياورده ومتساليش كتير عشان مش هرد عليك عشان دى حاجه متخصكيش
ورده استغربت اول مرة قاسم يتكلم معاها باسلوب ده:تمام ياقاسم انا اسفه انى بدخل فى حاجه تخصك انا حضرتلك الحمام وهدومك وانا تعبانه وعايزة انام تصبح على خير
ورده راحت تنام وقاسم نفخ بضيق ودخل الحمام اخد شاور وغير ونام هو كمان
••••••••••••••••••••••
فى قصر عيله رضوان
فى المطبخ هنيه حضرت عصير وحطت جواه منوم واديته لنبويه الشغاله:روحى اعطى العصير ده لليلى بتى
نبويه:حاضر ياستى
نبويه طلعت وخبت على باب اوضه ليلى اللى فتحتلها:اتفضلى العصير ياهانم
ليلى اخدته ودخلت وشربته ودماغها بتتقل ووقعت على السرير دخل غسان الاوضه وشالها وخرج من الاوضه قابل هنيه
هنيه:انى ساعدتك اهو كل اللى فى البيت نامو روح على المستشفى ونفذ اللى فى دماغك
غسان اخدها وخرج من الاوضه ونيمها فى الكرسي الخلفى فى العربيه وركب ومشي بالعربيه..
