رواية خبايا قدر الفصل الرابع والعشرون 24 بقلم ياسمينا
فى فيلا الجمال
هانى ..والله برافوا عليكى سوسه انتى
هانيا ...اة طبعا كلو الا ممتلكاتى ..وربنا لاسود عيشتها
هانيا ...على الله يكون وراها الوش التانى عشان تنسى اصلا تفكر فيه
هانى ...تتوقعى يكون حصل ايه يعنى ؟باهتمام
هانيا ّ...انا عارفه اهوسامح لما بتنرفز بيبقا زى القطار اللى من غير محطه اللى بيجى فى ايدة ساعتها بيفرومه ...يلا على الله يكون رمها من فوق الفيلا
هانى ...ايه لا انشاء الله لا صفحة بقلم سنيوريتا
هانيا ...باستعجاب ...نعم انشاء الله لا
هانى ..لا ما تفهمنيش غلط ...انا قايلك ان انا اللى هخدلك حقك ...بس قوليلى ما عرفتيش تعملى اللى قولتلك عليه
هانيا ...يوووو يا ابنى ما بتخرجش غير معاه ويوم ما خرجت لواحديها كنت انا مش موجودة وبعدين يا هانى ما تقلبش دماغى زمان سامح طلقها اكيد وساعتها هيرميها برة الفيلا واشبع بيها انت
--------------------،
مر اليوم على الابطال بحزن
سامح على غير عاته مش عارف يركز فى شغله الى جانب ان المافيا فعلا بدات تساومه مرة اخرى ترك سوق الحديد ليهم وابتدى يتعصب وما بقاش عارف يفكر بقلم سنيوريتا ياسمينا احمد
سامح...ضرب جرس للسكرتيرة
السكرتيرة ...افندم سامح بيه
سامح..ابعتيلى المحامى فى ظرف ربع ساعه يكون عندى
السكرتيرة..حاضر يا فندم
وبعد ربع ساعه جة المحامى وقعد معاه
المحامى ...واضح القلق والارهارق باين عليك
سامح...من ضغط الشغل بس مش عارف هلاقيها منين ولا منين
المحامى ...رجعوا تانى يبتذوك
سامح...بضيق ...اه
المحامى ...عندى فكرة سيب لهم المصنع
سامح...نعم اسيب ايه مش سامح عزام اللى يستسلم
المحامى ...الحرب خدعه ...سيبه وبعدين ارجع خدوا برخص التراب وبالمحايله
سامح...بتفكير ...ازاى
المحامى ...انا اقولك
------------------------------
فى المساء
سامح يدخل الفيلا فى اليل والنور منطفى يصعد ببطء
فتناديه
الفت :سامح
سامح: ايوة ياماما ...مساء الخير وهم يقبل يداها
سحبت يداها بحزم
الفت:ايه اللى حصل امبارح ؟
سامح:فى ارتباك ....حصل ايه
الفت:انا اللى بسال هانيا لى مش هنا وهيام حبسه نفسها فى اوضتها فى ايه حصل ما اعرفعوش
سامح: ارتبك اكثر وقال...... اتخنقنا سواء و و و و ضربت هيام بالقلم
الفت:بغضب لى ؟!
سامح..كانت برة واتاخرت قلقت عليها سالتها رددت باسلوب وحش عصبتنى
الفت .. تعرف من عيناه ان هناك اكثر من ذلك....... وايه كمان
سامح:.....هيكون فى تانى
الفت: بحزم ما اسمحلكش تمد ايدك على بنتى سامع هيام دى بنتى قبل ما تكون مراتك انا صحيح غصبتك على جوازها بس اوعى تفتكر انها زى هانيا دى واحدة عندها كرامه واحترام لنفسه وعمرها ما ترضى بالمعامله إللى بتعامل بيها هانيا سمعت ولا لا
سامح: هو انا بعملها اصلا دا كان ظرف عارض
الفت: بس بلاش كلام فارغ تتواضع وتيجى على نفسك وتصالحها باى تمن فاهم عشان تبطل العصبيه بتاعتك دى
سامح : با ستفسار ودى بقا بيصالحوها ازاى
الفت: ما اعرفش بس اللى اعرفه انها حاجه ما جربتهاش قبل كدا ......
سامح : يؤمم براسه موافق
ويصعد الدرج وعندما يصل لنهايته ينظر الى غرفتها يريد ان يذهب لمصالحتها ولكن يستوقفه كبريائه حقا يحبها ولكن يعانده عقله ليصبح فى حيرة اكثر
-------------------
فى الصباح
تاتى له فكرة كى يصالحها
يخرج على عجل ويقضى اليوم خارج المنزل
اما هيام فقد امتضت منتصف اليوم فى غرفتها
ودخلت لها الفت
لتجدها ملامحها حزينه تحبس الدموع فى مقلتيها
الفت : مش هقولك مالك لانك مش هتقوالى بس هفتحلك دراعلتى واقولك تعالى فى حضنى وعيطى وبالفعل تفتح ذراعها لها
ترتمى هيام فى احضانها وتبكى
الفت: انتوا معذبين نفسكوا لى بكرة اما الوقت هيمر هتندموا على كل لحظه عدتت وانتوا بعاد الدنيا بتمشى ما بتقفش حببتى والله سامح طيب مافيش غير الحته اللى قولتلك غيريها وانا متاكدة انك هتقدرى
هيام: انا مافياش حيل لحزن تانى اتحرمت من ابويا وجوزى قلبى مش عايزها يتعلق بحد عايزاه يتقفل وكل ما اقول خلاص هتعدل برجع اوحش من الاول
الفت: هانت حببتى بكرة هتفرحى ومافيش حاجه هتزعلك صدقينى الدنيا هتضحكلك من قلبها عشان انتى قلبك ابيض
هيام: تبكى وتهدهتها الفت
الفت .. اصبرى اصبرى
-
فى الخارج اصددما سامح بعربته فى عربه مجنونه امامه
يفتح الزجاج بعصبيه لينهره ولكن صمت وجده هانى
هانى..براحه يا ابونسب
سامح..نفخ صباح الزفت
هانى..بشوقك بس عايز اقولك ان الضرب اللى بتضربه فى السوق دا ما بيوجعش اذا كان على الفلوس فهى زى الرز وبعدين ما رحتش بعيد هعتبرك بتحوشهوملى بكرة يبقا كله معايا وفوقهم هيام
سامح..ضغط على سنانه وسحبه من هدومه خرجه نصه من العربيه
انت باين عليك ما نسيتش العلقه اللى فاتت ويلكمه فى وجهه
هانى يفلت .منه ويحرك عربته بجنون هاربا هتشوف ايام سودة يا سامح يا عزام
