رواية حبي الاول كاملة وحصرية بقلم منار الشريف
راويه { حبي الاول 
}
}بقلم منار الشريف 
:
:الحلقه ( 1 ) :
ميار : انت !!
نهى : جايه و لا مش ناويه .
ميار : انا في الباص و جايه اهو .
نهى : طب اخلصي .
ميار : طيب مش هعوق ان شاء الله .
و بعد شويه وصلت ميار المدرسه و طلعت الفصل و سلموا كلهم على بعض ، و بعدين بدأت الحصه ، و عدا اليوم عاديييي جدا بدون اي احداث مميزه ، و قبل ما يمشوا اخدوا جدول الحصص الاسبوعي ، و عرفوا انهم يوم الاتنين ( الي هو بكره ) عندهم فلسفه و ان في مدرس جديد جي ، ف الكل كان متشوق يعرف هو مين .
Stop 
باك :
ميار بتلقائيه و مش واخده بالها انها قدام الفصل كله : انت اى الي جابك هنا .
احمد ببرود : شوفتي الصدفه بقى .
ميار : صدفه مهببه .
احمد بدأ يتعصب لكن خفى عصبيته : طب اهدي كدا و لمي لسانك عشان انا.... .
نهى و هي بتحاول تسكت ميار : مدرس الفلسفه الجديد يا ميار .
ميار بصدمه و كانت هتتشل : مين ؟
احمد بنفس بروده : ادخلي اقعدي ، ( و كمل بابتسامه ) طيب ممكن كل بنت تقولي اسمها عشان حابب اتعرف عليكوا قبل ما نبدأ في اى حاجه .
و بدأوا البنات يقولوا اسمائهم و لما جه الدور على ميار ، قال :
احمد ببرود : ميار ، يلا الي بعده .
اتعصبت ميار و جزت على سنانها جامد .
و بعد ما خلصت الحصه ، اتلموا اصحابها عليها و قالوا :
نهى : فهيمينا بقى انتي تعرفيه منين .
رنه : اه و اى الحوار الي حصل دا .
سلوى : و انتي ازاي تكلميه كدا يا مجنونه .
ملك : انتي مش هتبطلي تخلف ابدا ؟
ميار : ممكن تهدوا عشان اعرف احكيلوكوا .
الكل في صوت واحد : اخلصي .
فلاش باك ل اول يوم مدرسه ( انبارح ) :
طلعت ميار بعد يوم دراسي ممل و هي متعصبه و متضايقه لانها رجعت المدارس ، ف وهي رايحه تشتري حاجه لحد ما باصها ييجي ، كانت نهى ركبت الباص بتاعها :
نهى ندهت على ميار من الشابك و شاورتلها : ميااار .
فلفت ميار بصت عليها و شاورتلها بابتسامه و كل دا و هي ماشي ، و ع الناحيه التانيه كان احمد ماشي و هو بيكتب مسدج ع التيليفون ، ( فلبسوا في بعض ) :
ميار بعصبيه : ما تبص قدامك يا بني ادم انت .
احمد : ع اساس ان حضرتك مركزه اوي في الطريق .
فنزل احمد جاب موبايله الي وقع و جابلها محفظتها .
ميار بعصبيه : حد طلب منك حاجه ؟
احمد : الحق عليا يعني .
ميار بعصبيه : اففففف .
و لسه هتمشي .
احمد ببرود : مفيش شكرا .
ف لفت ميار بصتله بقرف ، و مشيت .
احمد بضحك : اى الهبل دا .
Stop
باك :
نهى : يا نهارك اسود .
ملك : عاش يا صاحبي ، الله عليكي .
سلوى : مكنش ينفع تعملي كدا .
رنه : عبيطه .
ميار : اهو دا الي حصل بقى .
نهى : عشان كدا مكنش طايقك .
ميار : ع اساس ان انا ميته فيه يعني ، دا حصته دي هتكون عامله زي الهم ع الاقلب .
ملك : متأڤوريش ، هو اه سخيف شويه بس يعني يمشي .
رنه : انا مش هحكم عليه دلوقتي ، هحكم عليه بعد كام حصه كدا .
سلوى : على فكره شرحه كويس و الدنيا تمام .
ميار : يا سلوى شرح اى بس صلي ع النبي ، و انا من امتى بيفرق معايا شرح .
نهى : طب هتعملي اى دلوقتي ؟
ميار : هو عندنا ايام اى ؟
سلوى : الاتنين و خميس .
ميار : طيب ماشي .
رنه : ناويه على اى يا بلوه ؟
ميار : و لا حاجه ، بس مش هعمله حاجه ، عادي يعني و لا واجب و لا تركيز و هحلقله ع الاخر .
سلوى : انتي كدا بتضري نفسك مش بتضريه .
ميار : سلوى ، اطلعي من نفوخي .
و قطع كلامهم دخول المدرس الي بعده .
-------------------------------
و بليل :
كان احمد قاعد مع اصحابوا و بيحكيلهم ، على اول يوم شغل في المدرسه دي ، و حكالهم على ميار :
يوسف : دي شكلها قطه شرسه و هتتعبك معاها .
عمر ( ل احمد ) : يا عم و انت مالك و مالها ، عرق الرخامه دا حطوا على جنب شويه .
احمد : يا عم مش رخامه ، بس مش عارف .
عمر : مش عارف اى .
يوسف بهزار و بصوت حجه كبيره : لاء امسك نفسك يا ابني عوزينك معانا .
فضربه احمد على قفاه : مش ناقصك انا دلوقت .
يوسف : ايدك تقيله ، الله يخرب بيتك .
---------------------------------------
و يوم الخميس :
ميار بتتكلم في التيليفون جنب الفصل لكن ظهرها ليه ، يعني لو حد دخل الفصل هي متشوفهوش :
ميار : لاء طبعا يا بنتي .... ، لا مستحيل كبعا احضر حصه للمتخلف دا ..... ، انا معرفش هو فاكر نفسه اى ، دا حته مدرس فلسفه يعني ماده هبله ..... ، انا اصلا مش طيقاه .... ، طيب اوكي نكمل بعدين ، باى .
و اول ما لفت لقته في وشها و هو بيبتسم ابتسامه مستفزه ، ف اتخضت و حست انها راحت في داهيه :
احمد بابتسامه بارده : تحبي انزلك للوكيله و لا اشتكي ل ولي امرك .
ميار اتوترت لكن اتكلمت بثقه و برود : اعمل الي تعمله ، انا مبخفش .
احمد : طيب تمام .
ف جت ميار تدخل الفصل ، ف وقفها و قالها ببرود : لا لا متحضريش حصه لواحد متخلف .
و دخل و حط حاجته و بدأ كلامه ، و لا كأنها هنا .
ميار واقفه متنحه و متعصبه ف جت تمشي ، نده عليها و قال :
احمد ببرود و جديه : رايحه فين ؟
ميار و هي هتتشل : مش مهم .
احمد ببرود و جديه : استنيني في مكتب الوكيله .
ميار بعصبيه : اه بأمرك .
و مشيت و هي شويه و هطق من العصبيه ، و اتجهت ل اوضه الوكيله و قبل ما تدخل :
ميار لنفسها : يا دي النيله ، مش عارف يبعتني غير عند الست دي ، و لا بتطيقني و لا بطيقها ، اففففففففف ، واحد غبي .
و خبطت ع الباب و دخلت :
نجلاء : انتي مش في فصلك ليه ؟
ميار و هي مش طايقه نفسها : هو الي قالي اجي ل حضرتك .
نجلاء : هو مين ؟
ميار و هي مش طايقه نفسها : المستر بتاع الفلسفه .
نجلاء : عملتي اى .
ميار و هي مش طايقه نفسها : لما ييجي نبقى نشوف الموضوع دا .
نجلاء : طيب ، لما نشوف نيلتي اى .
و بعد ما الحصه خلصت ، جه المدرس الي بعد احمد :
احمد للمدرس : اتفضل ، انا خلاص خلصت ، اه في بنت من الفصل انا عاوزها ، و 5 دقايق و هتكون هنا .
المدرس : طيب تمام ، بس يا ريت متتأخرش اوي عشان الدرس مهم .
احمد : مش هأخرها .
المدرس : انهي بنت بقى .
احمد : ميار ، هي برا مش هنا .
المدرس : تمام .
و نزل احمد ل اوضه مس نجلاء ( الوكيله ) :
نجلاء : اتفضل يا استاذ احمد ، اى الي حصل بقى ؟
احمد قعد و بص ل ميار الي هو اقول و لا ، ف بصتله بمعنى انا مش فارق معايا :
فابتسملها احمد ابتسامه مفهمتهاش ، فبصتله باستغراب و بعدين بصتله بقرف و لفت وشها ، فقال :
احمد بنفس الابتسامه العجيبه : موقف اهبل ، بس انا حبيت ادلها انذار .
نجلاء : تمام يا استاذ ، ( و وجهت كلمها لميار الي قاعده بتفرك و بتأفأف) انا مش عاوزه اعرف الموقف بس يا ريت ميتكررش .
ميار بنرفزه : طب ممكن امشي بقى .
فبصت نجلاء ل احمد بمعنى ( امشيها ؟ ) ، فبصلها احمد بمعنى ( اه ) ، فقالت :
نجلاء : اتفضلي .
احمد : شكرا يا استاذه .
و مشي .
و ع الناحيه التانيه:
راحت ميار ع الحمام و كانت متعصبه اويي و هتتشل ، و بعدين غسلت وشها ف هديت شويه و اول ما طلعت لقته في وشها :
احمد ببرود : ما اكيد مش هتروحي ع الفصل و انتي كدا .
ميار بتريقه : كدا ، اه ، عاوز اى يعني .
احمد : حاسس انك ناسيه اني المستر بتاعك .
ميار : طيب حضرتك عاوز اى ؟
احمد : انا الي اخدتك من الاستاذ و لازم انا الي ارجعك .
ميار : لاء شكرا عارفه طريق الفصل .
احمد : هو انا بعزم عليكي بسندوتش ، يلا .
ميار بتحدي : لاء .
احمد : طيب .
استغربت ميار و قالت : عادي كدا ؟
احمد : اه هروح اقوله اني قلتلك تعالي و انتي الي مش عاوزه تروحي .
ميار بعصبيه طفوليه : خلاص استنى .
احمد ضحك على طريقتها و قال : ما من الاول .
ميار بعصبيه: اوف .
و فعلا راحوا الفصل :
احمد : اهه يا استاذ .
المدرس : تمام ، ادخلي .
و بعد الحصه :
رنه : يلا احكي اى الي حصل يا استاذه .
ملك : عملك اى المتخلف دا ؟
و لسه ميار هتحكي :
مس مايسه ( مشرفه الدور ) : ميار .
ميار : نعم يا مس .
مس مايسه : في حد عاوزك تحت .
ميار باستغراب : طيب .
نهى : ممكن يكون خالد .
ميار : اشمعنى خالد يعني ؟
نهى : عشان كان عمال بيرن عليكي و انتي تحت .
ميار : معقول يكون رجع ، طيب عامتا انا نازله اشوف مين .
و نزلت ميار و لقته فعلا خالد ، فجريت عليه و هي مبسوطه :
ميار : حبيبي وحشتني اوي ، حمد لله على سلامتك .
خالد : الله يسلمك يا صغنن .
ميار بعصبيه طفوليه : على فكره انا هتم ال 16 كمان يومين .
خالد بضحك و هو حاضنها : بردو صغنن .
ميار : خالد ، متسافرش تاني .
خالد : مينفعش يا حبيبتي ، دا شغلي و لازم اسافر .
ميار : بس انت بتوحشني ، و بزهق من غيرك .
خالد : ما انتي قاعده مع بابا .
ميار : يا خالد ما انت عارف ان بابا تعبان و مش بيقدر يقعد لفترات طويله .
خالد : خلاص يا ستي متزعليش ، انا هكمل شغل اون لين .
ميار بفرحه : بجد بجد يا خالد ، ربنا يخليك ليا يا حبيبي .
خالد : و يخليك ليا يا صغنن ، المهم دلوقتي ، فاضلك كام حصه ؟
ميار : حصتين .
خالد : طيب انا همر ع المدرسين ، اعرف قمورتي الصغننه عامله اى .
ميار : ماشي ، باي يا حبيبي .
خالد باس راسها و قال : باي .
و طلعت ميار و هي مبسوطه و راح خالد يكلم المدرسين ، و وصل للاوضه ، و دخل سأل على استاذ ابراهيم :
استاذ ابراهيم : انا اتفضل .
خالد : انا خالد اخو ميار الكبير .
احمد : انت اخو ميار ؟
بصله خالد باستغراب و قال : اه ، هي ميار مضايقه حضرتك في حاجه ؟
احمد : طب بص يا كابتن ، خلص معاهم و خليني انا في الاخر ، عشان في كلام كتير عاوز اقولهولك .
خالد عرف انها اكيد عامله مصيبه بس رد عادي و قاله : تمام ، بس معلش حضرتك مين ؟
احمد : انا احمد و بدي ل ميار فلسفه .
خالد : اتشرفت بحضرتك ، طيب تمام ، لما اخلص معاهم هنتكلم .
احمد : تمام ، مستنيك .
و بدأ خالد يسأل المدرسين عن مستوى ميار ( هما اه بقالهم اسبوع واحد في السنه الجديده ، بس السلوك و المستوى بيبان من الاول ) .
---------------------------------------
و في الفصل :
طلعت ميار و هي مبسوطه و بتتنطت :
نهى جريت عليها بحماس : اى مين ؟
ميار بفرحه فظيعه : خالد ، خالد يا نهى .
نهى مسكت ايديها بحماس : رجع !
ميار بفرحه : رجع و هيفضل هنا فتره .
و مسكوا ايد بعض جامد و سوطوا و هما بيتنطتوا .
سلوى جت من بره : صوتكوا ، المستر بره ، و بعدين انتوا اصلا بتسوطوا ليه ؟
ميار : خالد رجع يا سولي .
سلوى : بجد ، حمد لله على سلامته .
ميار : الله يسلمك ، بس مالك يا سلوى ؟
سلوى : كويسه .
نهى : يااا سلام كدا صدقناكي يعني .
ميار : يا بنتي قولي مالك ؟
سلوى : سعيد .
نهى : هبب اى ؟
سلوى : انا بجد زهقت منه و من مشاكلوا الي مش بتخلص دي .
ميار : طب اى الي جد ؟
سلوى قعدت و قالت بيأس من حالته : اتخانق مع اصحابه تاني ، و اتعور ، و مش عاوزني اقول ل بابا او ماما .
نهى : طب ما هما كدا بكدا هيلاحظوها .
ميار : صح .
سلوى : هيقولهم انه وقع و اتخبط في الدسك .
ميار : هو الواد دا مش هيتهد ابداً .
و قطع كلامهم دخول رنه :
رنه : من غيري ، اه اه تمام ، بتتكلموا من غيري ، متكلمونيش تاني .
ميار راحت ناحيتها و قالت بجديه : احنا مش قاصديين بس سلوى متضايقه .
رنه : لى مالها ؟
ميار : سعيد عمل مشكله تانيه و عاوزها تغطي عليه ، و هي مش عارفه تعمل اى ، تغطي عليه و لا تقول ل بابها و مامتها .
رنه : اىىىى العبط دا ، هو الواد دا عبيط و لا عبيط .
ضحكت سلوى بزعل : بجد مش عارفه اعمل معاه اى .
رنه : قولي ل مامتك و بابكي .
سلوى : خايفه عليه من بابا .
ميار : يا سلوى يا حبيبتي ، خوفك الزياده عليه هيبوظه .
نهى : ايوه ، المفروض يبطل مشاكل .
سلوى : طيب هقولهم و نشوف اى الي هيحصل .
رنه : ايوه كدا ، هو دا الصح .
--------------------------------
و بعد نص ساعه كان خالد خلص مع المدرسين و قرر يروح يتكلم مع احمد و يفهم في اى :
خالد : مستر احمد .
احمد بصله ( بمعنى جاي ) و قفل الورق الي كان قدامه ، و قام من ع الكرسي و طلعوا بره الاوضه وقفوا ع السور :
خالد : خير يا مستر ؟
احمد : خير ان شاء الله ، بس كنت عاوز افهم ، هي اختك عصبيه اوي كدا ليه ؟
خالد مفهمش الهدف من السؤال لكن قال : هي اه خلقها ديق و عصبيه حبيتين ، بس مش فاهم دا اى علاقته بحضرتك ، هي غلطت مع حضرتك في حاجه ؟
احمد : عاوزه تقولها تهدي اعصابها شويه ، عشان صحتها دي لسه صغيره .
خالد كان مستغرب اوي و مش فاهم حاجه : بس كدا ، يعني حضرتك مش هتشتكي عليها في حاجه ؟!!
احمد : لسانها طويل ، و مفيش عليه غير الأفأفه .
خالد : هي قالت ل حضرتك اى بالظبط ؟
احمد : مش دا موضوعنا دلوقتي ، المهم توصلها الكلمتين دول و يا ريت تنفذهم ، و عن اذنك بقى عشان عندي شغل .
خالد و هو لسه مش فاهم حاجه: اتفضل .
--------------------------------
و في الفصل :
دخلت امل :
امل بمياعتها المعتاده : هي دي حصه فاضيه يا شباب .
ميار : امم .
امل بمياعتها المعتاده : طيب .
ميار : افف المهم ، عندنا مين الحصه الجايه ؟
سلوى : فاضيه بردو .
ميار : طب بصوا انا هروح اشوف خالد ، تمام .
الكل : تمام .
و راحت ميار عشان تشوف خالد عمل اى و كلم مين ، ف راحت لقته واقف ع السور :
ميار : خالد ، اى مالك واقف كدا ليه ؟
خالد بهزار : انتي هببتي اى ؟
ميار : هببت اى في اى ؟
خالد : ما شاء الله ، دا شكلك هببتي كتير .
ميار ضحكت ميار بمعنى ( كتييير ) : قصدك على اى طيب ؟
خالد : عملتي اى للمستر بتاع الفلسفه ؟
ميار قلبت وشها و قالت : المستر بتاع الفلسفه اه قولتلي ، هو دا بقى الي مضايقك .
خالد : اخلصي نيلتي اى ؟
ميار : ما هو الي بارد .
خالد : يا بت اتلمي ، عيب كدا .
ميار : خالد ، بس هو فعلا رخم .
خالد : طيب نبقى نكمل كلام في الحوار دا بعدين ، المهم دلوقتي اى الي مطلعك من الحصه ؟
ميار : فاضيه .
خالد : طب روحي لمي حاجتك و يلا .
ميار : طيب طلعلي اذن عقبال ما الم حاجتي .
خالد باس راسها و مشيت و هي بتضحك .
(( و طبعا مش محتاجه اقول قد اى ميار متعلقه ب اخوها و بتحبه ، و هو قد اى بيحبها و مدلعها ))
و بعدين راحت ميار الفصل :
ميار : بنات انا ماشيه ، نبقى نكمل كلام بكره .
رنه : ماشي ، مع السلامه يا استاذه .
نهى : متتأخريش بكره ، عشان مزعلكيش .
ميار بضحك : طيب يا زفته ، ( و وجهت كلامها ل سلوى ) متخافيش يا حبيبتي ان شاء الله خير.
سلوى : أن شاء الله .
و لمت ميار حاجتها و طلعت من الفصل و لسه هتنزل .......
الثاني من هنا
