رواية عذراء بعد الاغتصاب الفصل الثامن 8 بقلم نور الجوهري
الحلقه 8
ولسه مكملتش جملتها و امها كانت بتفتح الباب وتدخل عليها
*****
مها اول مشافت هادى ع السرير وراسه ملفوفه ب الشاش والدم ع هدومه
كانت ف موقف لا تحسد عليه لان هو كمان كان مغمض عيونه بس هو مكنش نايم
وقعت مها ع الارض اغم عليها من الصدمه
هادى مكنش نايم حس بيها وهى بتقع ومحسن لسه بيدخل من الباب
قام وجرى عليها هو ومحسن حطوها ع السرير وابتدا محسن يفوقها
ومع التاخير دخل عليهم اسامه
اسامه:انا اسف يا دكتور بس حبيت انى اعتذر مره تانيه
شاف مها بيفوقوها اتخض ليكون فيها حاجه
مها فاقت وهى بتعيط بهستريه
هادى:بس بس اهدى فى ايه انا كويس مفيش حاجه
مها:انتا كويس
هادى:اه والله اهوه قرد
مها زفرت ب راحه
وهنا دخل يوسف من برا كان بيجيب لهم اكل
يوسف:الله الله فى ايه دا انتى بتقومى المريض بتعنا وتقعدى مكانه
ضحكوا كلهم ع يوسف
محسن:لا يامها كدا كتير انا انهردا مش ورايا حاجه غير انى افوقك
هادى:دا ليه بقا
اسامه هنا تدخل وهو محرج:امممم انا السبب اسف كونت هخبطها ب العربيه
بس غصب عنى والله هى طلعت قصادى فجاه
هادى قام وقف بغض باين عليه :نعم
مها:انا كونت خايفه عليك ياهادى ومكونتش شايفه قدامى هو مش غلطان
اسامه:انا اسف جدا
هادى حس انو انفعل زياده:لا ولا يهمك حصل خير
اسامه:استاذن انا
يوسف:لا والاكل الى انا جايبه لزم تاكل معانا
اسامه:اسف مش هينفع انا اخويا هنا ف المستشفى وانا جايله
محسن:تعالى اوصلبك له
اسامه:لا لا قولى بس رقم الاوضه وانا هروحلك متعبش نفسك خليك
معاهم يمكن يحتجولك
محسن:لا طبعا هوصلك لزم تعال
وخرج محسن واسامه من الاوضه
يوسف:يلا يا جدعان انا جائع
مها:نعم يا اخويا
هادى:ههههه كل يا طفس وانتا ساكت
يوسف:لا مهو انا احب حد يفتح نفسي ع الاكل
مها:كل يا هادى انتا شكلك نزفت كتير
هادى:وانتى كولى ياختى اغم عليكى كام مره ها
*******
عزه:شيماء يا شيماء اصحى
شيماء:اممممم
عزه:قومى بقا
شيماء:الساعه كام
عزه:5ونص
شيماء:امشي من هنا ياجذمه
عزه :طيب نامى بس اعملى حسابك عندنا مشوار بعد الظهر
شيماء حست ان عزه ناويه ع حاجه قامت قعدت ع السرير وربعت ايدها
وخرجت نفس طويل هااا قولى خير
عزه:هنروح نبارك ل مها وهادى بكرا
شيماء معملتش حاجه غير ان بقها اتفتح ع اخره لا اردايا
خلونى اوصف لكم شيماء
هو قصيره وبيضه ومليانه شويه بس جسمها متناسق
وعينها لونها عسلى فاتح جدا وشعرها طويل جدا
وملمح وشها رقيقه جدا ولما بتتعصب وشها بيحمرا جداجدا
عزه ادتها ظهرها نامى بقى علشان انا منمتش وعاوزه ابقي فايقه بكرا
شيماء:انتى بتهزرى صح
عزه مردتش عليها قعدت تفكر شويه وبعدين نامت هى كمان
*******
وفتحت امها الباب وفضلت واقفه متكلمتش
حازم كان ميت من الخوف ع عكس رنا الى كان باين ع ملامح وشها الجماد
ام رنا:ها افهم بقا
حازم مبينطقش ولا بيتنفس حتى
رنا:اهدى يا ماما وانا هفهمك
ام رنا:انا هاديه مين دا مش هعلى صوتى ولا هزعق علشان الناس افهم بقا
رنا:تعالى اقعدى وانا هحكيلك
وقعدت ام رنا وابتدت رنا وحكت كل حاجه من الاول ايوا كل حاجه
ام رنا كانت بتسمع ب انصات وباين ع ملامح وشها انها مش متضايقه بلعكس
ودا الى خلا حازم اتشجع وحكى كل الى حصل ف الشقه لما هادى حبسه ب التفصيل
رنا:هى دى الحكايه يا ماما
ام رنا:طب ومقولتليش ليه من الاول
رنا:عادى بقا يا ماما
ام رنا:امممم طب وناوين ع ايه
حازم كان مستغرب جدا من رد الفعل بتاع امها كان متوقع ان ب القليل هتطرد من البيت وتموت بنتها دا
لو هى خرج سليم كان متوقع حاجات كتير جدا لحظه دخولها عليهم
رنا:ها يا حازم ماما بتقول وبعدين مصيبه انك ضيعت الشريط ياغبى
حازم:ارتاح بس وافكر هنعمل ايه
ام رنا:طب اكمل نومى انا بقا
حازم كان فى ذهول تام
رنا:ههههه متستغربش
*******
وفى صباح اليوم التانى ف المستشفى
محسن:يلا بقا من هنا خدتوا وقتكم
مها:يعنى نقدر نروح
محسن:اه دا خدش صغير ع فكره
هادى:طيب يلا
مها:طب ودا هنسيبه هنا
كلهم ضحكوا ع يوسف الى لسه نايم وشكلوا بيشوف حلم حلو
مها :طب استنوا
قربت من يوسف بشويش
مها بصراخ:يوووووسف يوووووسف الحق هادى
قام يوسف مخضوض ماله
ونط من مكانه
يوسف:هادى انتا كويس مالك
محسش غير وكلهم بيضحكوا عليه ومها بتبص من بعيد وفصلت ضحك عليه
يوسف :لو جدعه خاليكى واقفه مكانك
ولسه مها بتجرى علشان تخرج من الاوضه وهب خبتط ف اسامه
مها اتكسفت اوى وحست انها زودتها بس هى مصدقت تحس ب فرح ورجت ل ورا بهدوء
مها:انا اسفه
اسامه:لا ولايهمك عامله ايه دلوقت
مها:الحمدلله
محسن:كريم عامل ايه
اسامه:الحمدلله احسن هو انا ممكن اخرجه امتى
محسن:اخرج بس هادى من هنا واكتبلك اذن خروج ع طول
اسامه:الف سلامه عليك يا استاذ هادى
هادى:تسلم ربنا يخليك
وخرج اسامه من عندهم علشان يقول ل كريم يجهز علشان هيخرج
وخرج لاقى كريم واقف ع باب الاوضه الى بينها وبين اوضه هادى اوضتين
اسامه:كريم ايه الى خرجك من الاوضه
كريم:زهقت من السرير هخرج امته والى انتا خبطها اخبرها ايه
اسامه :هتخرج انهردا مش عاوز تحكيلى ايه الى حصل
كريم:بعدين بعدين
وف نفس اللحظه خرج يوسف وهادى ومحسن وهادى من الاوضه ومها
اسامه :هى دى البنت الى خبطها
هادى:مها شنطتك
مها:اه نسيت دقيقه
ودخلت الاوضه تانى
محسن شاف كريم واسامه وقفين بعيد
محسن:مش معنى انى قولت هتخرج تنطلق كدا ادخل جوه
اسامه:ههههههه حاضر قدامى يا كريم
وخرجت مها ب الشنطه
بتكلموا مين
محسن:دا اسامه واخوه
مها:اها اوك
هادى بيحط ايده ع جيبوب واتخض
هادى:فين الحاجه الى كانت ف جيبي
محسن:لا مفيش حاجه ليك ف الامنات
هادى بعصبيه واضحه جدا:نعم
يوسف:بس اهدى الحاجه معايا انا اخدت كل حاجه من جيبك وانتا ف الطوارى
هادى زفر براحه هات
وخرج يوسف شنطه صغيره سودا
يوسف:امسك ياسيدى فيها كل الحاجه الى كانت ف جيبك
فتح هادى الشنطه وبان ع وشه الارتياح وحطها ف جيبه ومشيوا
ووصلوا ل الفندق واستاذن يوسف يروح يرتاح ويغير ومحسن مرحش معاهم عندوا شغل
وغير هادى وارتاح شويه وهو تعبان ومحتاج ينام شويه
ومش هاين عليه ينام ويسبها ف حيره باين على وشها اساله كتير
ولسه هيتكلم خبط الباب
هادى:خاليكى انا هفتح
وفتح هادى الباب واذا ب عزه واقفه ع الباب
ولسه مكملتش جملتها و امها كانت بتفتح الباب وتدخل عليها
*****
مها اول مشافت هادى ع السرير وراسه ملفوفه ب الشاش والدم ع هدومه
كانت ف موقف لا تحسد عليه لان هو كمان كان مغمض عيونه بس هو مكنش نايم
وقعت مها ع الارض اغم عليها من الصدمه
هادى مكنش نايم حس بيها وهى بتقع ومحسن لسه بيدخل من الباب
قام وجرى عليها هو ومحسن حطوها ع السرير وابتدا محسن يفوقها
ومع التاخير دخل عليهم اسامه
اسامه:انا اسف يا دكتور بس حبيت انى اعتذر مره تانيه
شاف مها بيفوقوها اتخض ليكون فيها حاجه
مها فاقت وهى بتعيط بهستريه
هادى:بس بس اهدى فى ايه انا كويس مفيش حاجه
مها:انتا كويس
هادى:اه والله اهوه قرد
مها زفرت ب راحه
وهنا دخل يوسف من برا كان بيجيب لهم اكل
يوسف:الله الله فى ايه دا انتى بتقومى المريض بتعنا وتقعدى مكانه
ضحكوا كلهم ع يوسف
محسن:لا يامها كدا كتير انا انهردا مش ورايا حاجه غير انى افوقك
هادى:دا ليه بقا
اسامه هنا تدخل وهو محرج:امممم انا السبب اسف كونت هخبطها ب العربيه
بس غصب عنى والله هى طلعت قصادى فجاه
هادى قام وقف بغض باين عليه :نعم
مها:انا كونت خايفه عليك ياهادى ومكونتش شايفه قدامى هو مش غلطان
اسامه:انا اسف جدا
هادى حس انو انفعل زياده:لا ولا يهمك حصل خير
اسامه:استاذن انا
يوسف:لا والاكل الى انا جايبه لزم تاكل معانا
اسامه:اسف مش هينفع انا اخويا هنا ف المستشفى وانا جايله
محسن:تعالى اوصلبك له
اسامه:لا لا قولى بس رقم الاوضه وانا هروحلك متعبش نفسك خليك
معاهم يمكن يحتجولك
محسن:لا طبعا هوصلك لزم تعال
وخرج محسن واسامه من الاوضه
يوسف:يلا يا جدعان انا جائع
مها:نعم يا اخويا
هادى:ههههه كل يا طفس وانتا ساكت
يوسف:لا مهو انا احب حد يفتح نفسي ع الاكل
مها:كل يا هادى انتا شكلك نزفت كتير
هادى:وانتى كولى ياختى اغم عليكى كام مره ها
*******
عزه:شيماء يا شيماء اصحى
شيماء:اممممم
عزه:قومى بقا
شيماء:الساعه كام
عزه:5ونص
شيماء:امشي من هنا ياجذمه
عزه :طيب نامى بس اعملى حسابك عندنا مشوار بعد الظهر
شيماء حست ان عزه ناويه ع حاجه قامت قعدت ع السرير وربعت ايدها
وخرجت نفس طويل هااا قولى خير
عزه:هنروح نبارك ل مها وهادى بكرا
شيماء معملتش حاجه غير ان بقها اتفتح ع اخره لا اردايا
خلونى اوصف لكم شيماء
هو قصيره وبيضه ومليانه شويه بس جسمها متناسق
وعينها لونها عسلى فاتح جدا وشعرها طويل جدا
وملمح وشها رقيقه جدا ولما بتتعصب وشها بيحمرا جداجدا
عزه ادتها ظهرها نامى بقى علشان انا منمتش وعاوزه ابقي فايقه بكرا
شيماء:انتى بتهزرى صح
عزه مردتش عليها قعدت تفكر شويه وبعدين نامت هى كمان
*******
وفتحت امها الباب وفضلت واقفه متكلمتش
حازم كان ميت من الخوف ع عكس رنا الى كان باين ع ملامح وشها الجماد
ام رنا:ها افهم بقا
حازم مبينطقش ولا بيتنفس حتى
رنا:اهدى يا ماما وانا هفهمك
ام رنا:انا هاديه مين دا مش هعلى صوتى ولا هزعق علشان الناس افهم بقا
رنا:تعالى اقعدى وانا هحكيلك
وقعدت ام رنا وابتدت رنا وحكت كل حاجه من الاول ايوا كل حاجه
ام رنا كانت بتسمع ب انصات وباين ع ملامح وشها انها مش متضايقه بلعكس
ودا الى خلا حازم اتشجع وحكى كل الى حصل ف الشقه لما هادى حبسه ب التفصيل
رنا:هى دى الحكايه يا ماما
ام رنا:طب ومقولتليش ليه من الاول
رنا:عادى بقا يا ماما
ام رنا:امممم طب وناوين ع ايه
حازم كان مستغرب جدا من رد الفعل بتاع امها كان متوقع ان ب القليل هتطرد من البيت وتموت بنتها دا
لو هى خرج سليم كان متوقع حاجات كتير جدا لحظه دخولها عليهم
رنا:ها يا حازم ماما بتقول وبعدين مصيبه انك ضيعت الشريط ياغبى
حازم:ارتاح بس وافكر هنعمل ايه
ام رنا:طب اكمل نومى انا بقا
حازم كان فى ذهول تام
رنا:ههههه متستغربش
*******
وفى صباح اليوم التانى ف المستشفى
محسن:يلا بقا من هنا خدتوا وقتكم
مها:يعنى نقدر نروح
محسن:اه دا خدش صغير ع فكره
هادى:طيب يلا
مها:طب ودا هنسيبه هنا
كلهم ضحكوا ع يوسف الى لسه نايم وشكلوا بيشوف حلم حلو
مها :طب استنوا
قربت من يوسف بشويش
مها بصراخ:يوووووسف يوووووسف الحق هادى
قام يوسف مخضوض ماله
ونط من مكانه
يوسف:هادى انتا كويس مالك
محسش غير وكلهم بيضحكوا عليه ومها بتبص من بعيد وفصلت ضحك عليه
يوسف :لو جدعه خاليكى واقفه مكانك
ولسه مها بتجرى علشان تخرج من الاوضه وهب خبتط ف اسامه
مها اتكسفت اوى وحست انها زودتها بس هى مصدقت تحس ب فرح ورجت ل ورا بهدوء
مها:انا اسفه
اسامه:لا ولايهمك عامله ايه دلوقت
مها:الحمدلله
محسن:كريم عامل ايه
اسامه:الحمدلله احسن هو انا ممكن اخرجه امتى
محسن:اخرج بس هادى من هنا واكتبلك اذن خروج ع طول
اسامه:الف سلامه عليك يا استاذ هادى
هادى:تسلم ربنا يخليك
وخرج اسامه من عندهم علشان يقول ل كريم يجهز علشان هيخرج
وخرج لاقى كريم واقف ع باب الاوضه الى بينها وبين اوضه هادى اوضتين
اسامه:كريم ايه الى خرجك من الاوضه
كريم:زهقت من السرير هخرج امته والى انتا خبطها اخبرها ايه
اسامه :هتخرج انهردا مش عاوز تحكيلى ايه الى حصل
كريم:بعدين بعدين
وف نفس اللحظه خرج يوسف وهادى ومحسن وهادى من الاوضه ومها
اسامه :هى دى البنت الى خبطها
هادى:مها شنطتك
مها:اه نسيت دقيقه
ودخلت الاوضه تانى
محسن شاف كريم واسامه وقفين بعيد
محسن:مش معنى انى قولت هتخرج تنطلق كدا ادخل جوه
اسامه:ههههههه حاضر قدامى يا كريم
وخرجت مها ب الشنطه
بتكلموا مين
محسن:دا اسامه واخوه
مها:اها اوك
هادى بيحط ايده ع جيبوب واتخض
هادى:فين الحاجه الى كانت ف جيبي
محسن:لا مفيش حاجه ليك ف الامنات
هادى بعصبيه واضحه جدا:نعم
يوسف:بس اهدى الحاجه معايا انا اخدت كل حاجه من جيبك وانتا ف الطوارى
هادى زفر براحه هات
وخرج يوسف شنطه صغيره سودا
يوسف:امسك ياسيدى فيها كل الحاجه الى كانت ف جيبك
فتح هادى الشنطه وبان ع وشه الارتياح وحطها ف جيبه ومشيوا
ووصلوا ل الفندق واستاذن يوسف يروح يرتاح ويغير ومحسن مرحش معاهم عندوا شغل
وغير هادى وارتاح شويه وهو تعبان ومحتاج ينام شويه
ومش هاين عليه ينام ويسبها ف حيره باين على وشها اساله كتير
ولسه هيتكلم خبط الباب
هادى:خاليكى انا هفتح
وفتح هادى الباب واذا ب عزه واقفه ع الباب
