رواية رغبة امراة عاشت في حرمان الفصل الثاني 2 بقلم الاء زين
قالت لى : انا لما رجعت من النمسا فتحت هنا معمل تحاليل فى المركز برضه قريب من شغلك و بعدين و انا مروحة مالقيتش مواصلات زى ما انت عارف فضلت اتمشى تحت الشجر لحد انت ما وقفت لى و ابتسمت
هانزل اجيب لك حاجة تاكلها ولا دى كمان فيها مشكلة ؟ قلت لها لا أبدا ده يبقا كرم منك .
الرواية موجوده كاملة علي صفحتي
كنت انا فى اللحظات دى حاسس انى عاوز اقعد اطول فترة ممكنة و قلت فى نفسى طول ما هى مش قلقانة و لا حاسة ان فيه اى مشكلة و انا فى الشقة يبقا انا كمان عادى ، بابص على ترابيزة قدامى لقيت التليفون روحت عليه لانى ما كنتش شلت موبايل وقتها لسة كانت الموبايلات اكبر من طموحى ساعتها ، اتصلت بوالدى و والدتى فى البيت و قلت لهم انى عندى وردية تانية فى الفرن و هاتأخر شوية ، لقيت والدتى بتقول لى لو ماعرفتش تروح يا حبيبى فى المطرة دى بات فى الفرن اهه دفا و ابقا ارجع الصبح عشان ما تتزحلقش ، رنت فى دماغى كلمة امى ، أبات ؟! أبات فين ؟ هنا ؟ حاضر يا امى ما تقلقيش لو ما جيتش الليلة دى يبقا هاجى الصبح خلاص ، مع السلامة يا حبيبتى .
طلعت صفاء بعد شوية و هى جايبة الغدا و حطت الصينية و قالت اتفضل بالهنا و الشفا و لقيتها سايبانى و ماشية ، قلت لها : ايه ده هو انا هاكل لوحدى و لا ايه ؟ قالت لى : لا ازاى ده انا قلت للبنات انى هاطلع اكل فوق عشان ناكل سوا ، ده انا هادخل المطبخ اجيب كوباية مية بس ، رجعت و قعدت تاكل معايه حسيت انها مش بتاكل دى كانت بتمسك المعلقة بشكل يعكس رقتها و جمال طبعها و زوقها الراقى و انا حاولت اتخلى عن طريقتى فى الاكل و اقلدها ، و اثناء الاكل سألتها عن بناتها و تعليمهم و هى سألتنى عن حياتى و دراستى و ليه ما اشتغلتش فى وظيفة .
سألتنى انت بتقبض كام فى الفرن ؟ قلت لها باقبض 400 جنيه قالت لى ايه ده بس ؟ قلت لها رضا ، قالت لى طب باقولك ايه ؟ قلت لها : نعم ، قالت لى ما تيجى تمسك لى المعمل و هاتقبض 1000 جنيه ، رفضت و قلت لها : انا متشكر جدا ليكى ده الحقيقة زوق و شياكة فى المعاملة ما قابلتش زيهم ابدا ، انا مبسوط فى الفرن ، قالت لى : انت كل حاجة تفسرها عكس ما انا باقصد ليه ؟ انا فعلا عاوزاك انت تدير المعمل عشان انا شايفاك محل ثقة و بعدين انت شايف اهه يوم زى النهارده خلانى شكلى هايجيلى برد و مش عارفة اخد بالى من البنات اللى انا رجعت بيهم من النمسا و بسبب المعمل حاسة انى مقصرة معاهم ، بص انت قول موافق و مش هاتندم ، قلت لها : بس انا ماعنديش اصلا خبرة فى المعامل و لا اعرف اشتغل فيه ازاى .. قالت لى: خبرة فى ايه هو انت فاكر انك هاتاخد عينات و تحللها انت ؟ انت بس هاتديره و تشرف عليه و تاخد بالك منه ، بص يا ياسر هناك اللى بيعملوا الحاجات دى و هاتشوف بنفسك انت هاتشتغل فى تخصصك مش انت خريج تجارة ؟ هاتشتغل فى تخصصك و اللى انا باعمله فى المعمل مالهوش علاقة بالتحاليل انا هاعملك كل حاجة و انت شكلك شاطر و هاتتعلم بسرعة ، شهر بالظبط و هاتبقا انت الكل فى الكل هناك ، وافق بقا يا ياسر عشان خاطرى ، قلت لها طب و الفرن ؟ قالت لى بكرة تروح تخلص كل حاجة و تسيبه لو فى حيازتك اى حاجة تخصه سلمها و عدى عليا فى المعمل انت عارف طريقه ، قلت لها طبعا عارفه انا اصلا باعدى عليه فى الراحة و الجاية ، قالت لى خلاص بكرة تعمل زى ما قلت لك صدقنى انا محتاجه لانسان مخلص زيك و عنده اخلاق و كرامة و امانة و اهه تريحنى بقا و اتفرغ لبناتى انت عارف ان هما فى مرحلة خطر دلوقتى ، قلت لها : حاضر انا من بكرة هاسيب الفرن و اجيلك على المعمل ،
الرواية موجوده كاملة علي صفحتي
و فى لحظة حسيت ان الشقا اللى انا كنت فيه فى الفرن و العذاب اللى كان جوايه هاينتهى ، كنت دايما اقول لنفسى انا قضيت 16 سنة تعليم عشان فى الاخر اشتغل فى حاجة متعبة زى دى و مالهاش علاقة باللى اتعلمته ، و الحسرة اللى كنت باشوفها فى عيون امى و ابويه و انا راجع قدامهم مهدود حيلى من الشغل و ازاى كنت عاجز حتى انى اجهز لى شقة لان المرتب ضعيف ، و بصيت ليها لقيتها بتبص لى و تقولى لى : ايه سرحان فى ايه يا عم ؟ انا باكلمك ، قلت لها : هه ، معلهش اصلى افتكرت حاجة ، هو حضرتك كنتى بتقولى ايه ؟ قالت لى : كنت باسألك هاتيجى بكرة امتى المعمل ؟ قلت لها على الساعة 10 كويس ؟ قالت لى : خلاص اتفقنا ،
و احنا بنتكلم سمعنا صوت المطرة بتزيد و البرق بينور الدنيا كأنها نهار ، و صوت الرعد زى القنابل .. قالت لى : و بعدين يا ياسر كده مش هاينفع تروح و الجو كده ، بص الشقة دى اصلا فاضية محدش بيدخلها غيرى انا و انا هاقولك حاجة تخليك فاكرها كويس ، انت من اول ما شوفتك و انا حاسة انك انسان مهذب و اخلاقك عالية و عمر نظرتى ما تخيب فى بنى آدم و انا هاقولك حاجة كمان البيت ده من النهارده بيتك و هاتدخله كتير بعد كده طبعا لما تدير الشغل و انا مش هاتكسف منك و اخاف احسن نظرتك ليا تتغير ، لا ، انت زى اخويه الشقة تحت امرك و انا كده كده بانام تحت فى اوضتى و الشقة دى لما جوزى ييجى من السفر بس بنقعد فيها ، و ياعم لو انا مش واثقة فيك اكيد انت كمان مش هاتكون واثق فيا ، انا عشت فى اوروبا مع ناس ما عندهومش اى حواجز لكن قدرت ابنى لنفسى حاجز يخليهم يعرفوا ان فيه حدود ، قلت لها : لا ارجوكى مش واثق فيكى ازاى بس ؟ حضرتك فوق راسى و انا يشرفنى طلب زى ده لكن الناس و كده و البنات منظرى مش هايبقا حلو ، قالت لى : بص البنات مش بيخرجوا من باب الشقة اللى تحت الا على المدارس و انا و انت هانخرج الصبح بعد هما ما يخرجوا و محدش له عندنا حاجة و انت شايف اقرب جيران لينا على مد البصر اهه يعنى براحتك خالص ثم ان لو حد حتى شافك هو هايشوفك خارج و انا معاك على الموتوسيكل يعنى هاتوصلنى ، و لا يرضيك اقف استنا عربية و اتأخر و انا معايه مفاتيح المعمل ؟ قلت لها : لا ما يرضينيش طبعا ، كلامها طمنى و حسيت انها طيبة او فعلا ثقتها فيا زيادة و انى معنديش مشاكل فى انى ابيت عندها ، قلت لها : خلاص انا ما اقدرش ارفض لان فعلا كنت حامل هم هاروح ازاى و الحقيقة حضرتك بتأسرينى بجمايلك عليا و باتمنى انى اقدر اردهالك فى يوم من الأيام ، قالت لى : انت اللى جمايلك فوق راسى هاسيبك بقا تاخد راحتك و زى ما قلت لك البيت بيتك و اتحرك بحريتك خالص و انا هانزل للبنات و ابقا قوم انت اعمل لنفسك شاى ، قهوة اللى تحبه ، و شاورت لى على اوضة و قالت لى دى اوضة النوم اهه حلوة و مريحة بس معلهش هتنام بهدومك بقا لان مفيش هنا اى هدوم رجالى عشان جوزى زى ما انت عارف مسافر و انا رجعت من سنتين و هو ما نزلش مصر من ساعتها ، قلت لها : لا خالص مفيش مشكلة أبدا اتفضلى حضرتك .
و نزلت و سابتنى و انا فى دماغى دوامة افكار ، معقول فيه ناس كده ، معقول هاسيب الفرن اخيرا و اشتغل شغلانة فل و مرتبها هايل زى دى ، الف جنيه بحالهم ( المبلغ ده وقتها كان مبلغ ما بياخدهوش موظف بقاله 30 سنة شغال ) ، كانت الساعة تقريبا 8 مساءً و فضلت قاعد اتفرج على التليفزيون لحد ما جالى النوم ، قمت بهدوء و دخلت على اوضة النوم اللى قالت لى عليها و لقيت السرير اللى اول مرة اشوفه عريض و واسع و لمست المرتبة بايدى لقيتها طرية اوى روحت داخل تحت البطانية بهدوء و نمت نوووووم عمرى ما شوفته فى حياتى لدرجة انى ما صحيتش الا على الساعة 9 الصبح و كان اجمل صباح فى حياتى ، و السبب هو ..
الثالث من هنا
