رواية كيان وليل مريض نفسي الفصل التاسع عشر19 بقلم بسملة حسن
كنت بصرخ من الوجع بصوت مكتوم بسبب اللازقه اللى على بوقى بعيط ومش عارفه اعمل اى ابنى!!!!هينزلوا الطفل؟!!!!
فجأه فتحت عينى على وسعها لما حسيت ب دم ساخن بينزل منى...سابونى وقعت على الارض شيلت اللازقه من على بوقى وانا ببص للدم وحسيت بهبوط كنت بصرخ حد يلحقنى لكن حسيت روحى بتتسحب منى وعينى بتقفل محسيتش بحاجه تانى.....
بعد حوالى ساعه كان ليل بيفتح باب الشقه شاف دم قدام باب الشقه اتخض بص على الارض بعيد شويه لقاها كانت مرميه على الارض بدون اى رحمه والدم بدأ ينشف حواليها جرى نحيتها وهو بيهزها....
ليل:كياان كيااان
شالها بسرعه ونزل بيها حطها فى العربيه وساق بأقسى سرعه عنده كان قلبه بيتنفض من الخوف معقول؟؟معقول يحصلها حاجه!؟!
صرخ بأعلى صوته وهو بينادى أن حد يجيب ترولى ويلحقها...بالفعل جات ممرضه بالترولى اخدتها لاوضه العمليات دخلت جوه دكتورة وهو كان واقف بره ميت من الخوف
بعد حوالى ساعه وربع خرجت الدكتورة
الدكتورة بعصبية:ممكن افهم اى اللى حصل المدام دى معرضه للضرب
ليل:ضرب؟!!!انتى بتقولى اى
الدكتوره بزعيق:على اساس مش انت اللى ضاربها
ليل بعصبية:مش انا وانا هضربها لى..كل الحكايه أن جيت من بره لقيتها كده
الدكتوره:ماشى ياستاذ بس اعذرنى لازم ابلغ الشرطه
ليل:اعملى اللى تعمليه المهم هى عامله اى
الدكتوره:هى كويسه نوعا ما لكن مش هتفوق دلوقت على بليل ان شاء الله
ليل: والطفل!
الدكتوره:للاسف الطفل نزل هى نزفت لوقت طويل ومحدش لحقها كمان انا حاولت اوقف النزيف ادعيلها
ليل:ياررب طيب اقدر ادخلها؟؟
الدكتوره: ايوه بس متعملش حاجه جوه متجيش نحيتها عشان المحاليل
ليل:تمام
دخل قعد جمبها بحزن...
ليل:مش عارف اقولك اى؟واى هيكون رد فعلك لما تعرفى أن البيبى نزل!مسك أيدها وباسها وفضل قاعد جمبها وهو ماسك ايدها اللى مفيهاش محاليل
*فى الليل*
بدأت تفوق وهو كان مغمض عيونه حس بحركه ايدها فى ايده فتح عينه لقاها صحت
بصتله بحزن:اى...اى اللى حصل؟؟
ليل وهو ماسك ايدها يطمنها:محصلش حاجه ياحبيبتي انتى كويسه
كيان:ايوه كويسه اا الدم كان كان فى دم نازل هو البيبى نزل؟
ليل قرب منها وخدها فى حضنه...(الممرضه كانت شالت المحاليل)
ليل وهى فى حضنه:انتى مؤمنه بربنا صح وعارفه أنه هيعوضنا بدل البيبى ده كتير صح
كيان بعياط:يبقى نزل هو نزل كله...بشهقه...كله بسببه بسبب بباك
ليل:اى؟؟بابا هو اللى عمل كده
كيان:ايوه كان معاه ناس مسكونى ولازقولى بوقى وفى واحد فضل يضربنى فى بطنى وهو كان واقف كان قاصد ينزل الطفل
ليل وهو بيجز على أسنانه:طب بطلى عياط انا هتصرف
خبيت وشى فى صدره بتعب:انا تعبت اوى ياليل تعبت من المشاكل دى كلها كان فيها اى لما يسيب ابننا أو بنتنا يعيش انا كنت فرحانه أن فى بيبى هيجى ااااه ياليل مش قادره والله العظيم يارب خدنى
ليل:هششش متقوليش كده بعد الشر ياحبيبتي يمكن كان هيبقى طفل مريض مثلا ده قدر ربنا وانا مش هسيب اللى عملوا كده
كيان:هروح امتى
ليل: دلوقت لو عايزه
كيان:اه ياريت
عملنا إجراءات الخروج وروحنا البيت وليل اتفق مع شغاله انها تيجى تنضف البيت بكره الصبح
ليل:ممكن تنامى وتبطلى عياط وتفكير
كيان:كنت بصرخ ومحدش سامعنى كنت محتجاك جمبى اوى ياريتك مامشيت
ليل: ياحبيبتي انا اسف
كيان دخلت جوه حضنه وغمضت عينها وهو غمض عينه وهو بيربط على ضهرها بحنان
*فى الصباح*
كنت بفطر وليل جمبى بياكل معايا والشغاله بره بتنضف البيت
ليل:انا عايز اروح عند بابا بس مش عايز اسيبك
بصيتله بخوف
ليل:متخافيش هتصل على مامتك تجيلك
كيان:تمام
بعد شويه كانت ماما عندى وليل مشى راح عند والده
خبط ليل على باب البيت ف فتح ابوه
ليل بشر:انت اللى سقط مراتى مش كدهههههه
ابوه بخوف:اى انت بتقول اى يابنى
ليل:ادخل ياحضره الظابط
دخل الظابط واخد ابو ليل ل قسم الشرطه للتحقيق معاه
رجع ليل بيته وهو تعبان من اللى بيحصله
ليل:الشغاله مشت؟
حماته:ايوه ياحبيبى
ليل:عامله اى دلوقت
حماته:بقت كويسه شويه بس كل شويه تعيط
ليل بحزن:طب روحى انتى لو عاوزه انا هقعد معاها
حماته:ربنا يخليك ياحبيبى ويصبركم ويعوضكم خير
ليل:يارب
مشت حماته وهو غير هدومه وقعد جمب كيان
ليل:كوكو
كيان:امم
ليل:بصيلى
كيان:نعم
ليل:خلاص ياحبيبتي كل الشر مشى معدش مشاكل تانى
كيان:كان زمانه فى بطنى دلوقت ياليل
ليل:ربنا يعوضنا ياحبيبتي
كيان:ممكن تفضل جمبى
ليل قرب منها وباسها براحه:انا جمبك اهو
كيان:انا بحبك اوى
ليل:وانا كمان بحبك
