رواية حوريتي الفصل الثالث عشر13 بقلم مارينا عبود
انتصار بخبث :كنت متاكده انك هتجيبها على هناااا يا رحيم بيه
بصيت ل رحيم بصدمه وعدم فهم انا مش فاهمه حاااااجه
رحيم بخبث :ايه مش هتدخلينى
انتصار باستغراب:احم لا اكيد طبعنا اتفضل
دخل وهو ماسك ايدى وانا ببصلهم بخوف ومش عارفه رحيم ناوى على ايه حته مرات أبويا وبنتها بيبصوله بصدمه
=اومال قاسم فين
انتصار بخبث:هو فى الشغل يابنى
=امم طيب كلميه قوليله ييجى علشان فى كلام كتير لازم يتقال بخصوص حور
انتصار بخبث ؛حاضر ودخلت وكلمت قاسم وطلبت منه ييجى
زينب بخبث :تحب تشرب حاجه يا رحيم
ابتسم وبصلها:لا يا قمر انتى
*كنت قاعده جنبه وبضغط على ايده اللى ماسكه ايدى وانا ببصله بغضب ونار الغيره جوايا
بصلى وحسيته فهم عاوزه ايه ابتسم وانا بصتله برجاء انه ميسبنيش مر وقت ومرات أبويا وبنته بيحاولوا يعملوا كل إللى يقدرو عليه علشان رحيم يبقه راضى عنهم الباب اتفتح وبابا دخل قعد قصاده ومرات أبويا وزينب بيبصولى بشما*ته
قاسم؛ايوه يا رحيم بيه قلولى انك عاوز تقابلنى حور ضايقتك فى حاجه
بصيت عليه لقيت ملامحه اتغيرت للغضب :قولى يا قاسم انا لما جيت طلبت ايد بنتك حور مش حذرتكم انه محدش يتعرضلها حصل ولا محصلش
قاسم بتوتر :ح حصل يا بيه ومحدش قربلها
=اممم صح محدش قربلها
*ساب ايدى ووقف قدام مرات أبويا ومسكها من شعرها وانا واقفه مصدومه
رحيم بصوت جهورى :انا عمرى فى حياتى ما مديت ايدى وضر*بت وحده لكن انتى اح قر وحده شوفتها فى حياتى
انتصار بغضب:انت اتجننت يا رحيم
قاسم بخوف:رحيم يابنى ايه اللى حصل
=بقااا أنتى يا روح امك انتى وبنتك عاوزين تلعبوا عليه وفاكرينى هصدقكم واكدب حوريه
قاسم بخوف :انا مش فاهم حاجه
=ليه هى الست هانم مقالتلكش على خطتتها هى وبنتها ولا ايه
انتصار بتوتر :خطه خطه ايه انت بتتكلم على ايه يا مجنون انت
رحيم بضحكه سخريه:ههههه هو انتى فاكره بجد لما تفبركى صور ل مراتى وهى فى حضن حد تانى وتبعتهالى هصدق فيها وهجيبهالك بكل سهوله كده
*وقفت مصدومه وعيونى بتدمع انا انا مكنتش اتوقع فى يوم انها توصل لكده وتتهمنى فى شر*فى ا ازاى بصيت ل بابا لقيته بيبص ل انتصار بصدمه ط طيب معقوله بابا كمان مشترك معاها اكيد دول مش بشر اكيد شيا*طين مش معقوله يكون فى حد بالقسوه ديه
انتصار بخوف؛لا لا انا معملتش حاجه ولله
رحيم سابها وقعد قدامها على الكرسى وهو يضع رجل فوق الاخرى :اممم كلامك ده ابقى قوليه فى النيابه يا حلوه
انتصار بصدمه :انت انت بتقول ايه
*فجاه اتكسر باب الشقه ودخلت قوات الأمن
رحيم بغضب جح يمى:انتى فاكره انى مش عارف مصا*يبك ولا عارف انك كنتى بتحبسى حور وتعذ*بيها من وقت ما امها ما*تت ولا عارف انك انتى اللى اتفقتى مع الكل*ب ده علشان يفبرك الصور ل حور وانك كمان كنتى متفقه مع محامى علشان تخلينى اوقعلك على تنازل بكل املاكى اول ما اتجوز بنتك لا وكمان كنتى مخططه انك تاخدى الشقه بتعت قاسم وكل فلوسه هههه غبيه
أكبر غلط لما فكرتى تلعبى مع رحيم نصار يلاه يا حضرت الظابط خدها بتهمه التعرض
ل مراتى بالضر*ب والحبس وكمان التزوير والتشهير بمرا*تى وبنتها كمان معاها
زينب بصدمه:لا يا رحيم ارجوك انا معملتش حاجه ولله ماما اللى خططت لكل حاجه صدقنى انا مليش دخل ارجوك بلاش تبعتنى السجن
رحيم بغضب جح يمى:عمرررررر خدهم من قدامى
عمر الظابط :هتوهم يلاه
رحيم بتوعد:اقسم بالله لخليكى تتمنى المو*ت ومطلهوش يا انتصار هند*مك على كل دمعه نزلت من عيون حور وكل الضر*ب اللى اتضر*بته منك هيتردلك اضعافه حته العذا*ب اللى عذبتيه لصديقه عمرك ، وادى آخره حقد*ك ضيعتى نفسك وضيعتى بنتك
انتصار بجنون ؛لا انا مش هخسر فاهم يابن نصار مش هخسر انا همو*تهالك قدامك واقتربت لتمسك بحور ولكن يد رحيم كانت سبقتها ومسكها ورماها لصديقه الرائد عمر
عمر :اكتب عندك يابنى قضيه جديده وتهد*يد بالق*تل
رحيم بهدوء:عمر عاوزك تتوصه بيها
عمر بابتسامة:والقمر اللى وراك اتوصه بيها كمان 
رحيم بص ل زينب وضحك :ولله انت وزوقك بس خلى بالك
زينب بغضب:انتوا بترمونى لبعض
عمر برفعه حاجب:اممم لا وكمان لسانك طويل ماشى نشوف الموضوع ده فى القسم يا حلوه هاتوها
زينب برجاء:رحيم ارجوك انا معملتش حاجه ارجوك خليهم يسبونى وانا ولله هسافر وهبعد عنكم بس متحطنيش فى السجن
رحيم بهدوء :انتى إللى اخترتى تمشى وره الشيطا*نه امك وده جزاءك يلاه يا عمر خدهم
لياخذهم عمر وسط صراخ زينب وصدمه انتصار الكبيره
رحيم وهو يقف أمام قاسم بثبات وقوه :انت بقااا أكبر عقاب ليك هو انى اسيبك فى ندمك وتانيب ضميرك وعلى فكره انتصار سحبت كل فلوسك وضيعتك وكانت ناويه تطر*دك من بيتك وترميك فى الشارع لأنها حبت فلوسك وعمرها ما حبتك وعموما من النهارده اعتبر نفسك مرفود من شركتى انت خسرت كل حاجه يا قاسم واظن ده أكبر عقاب ليك خسرت وحده بتحبك وسبتها تمو*ت بحسرتها وخسرت بنتك اللى كان ممكن تشيلك فى عنيها حته فلوسك ووظيفتك خسرتهم وبنتك التانيه دلعتها وسبها لامها تسمم افكارها حته ديه خسرتها كمان واظن ده عقاب كبير ليك
رحيم بحزن:حوريه
*كنت واقفه مصدومه والدموع مغرقه وشى ومش قادره انطق او اقول حاجه افرح لانه رحيم اخدلى حقى منهم ولا ازعل لانى مستاهلش انى اتاذى بالشكل ده
بصيت ل بابا لقيته بيبصلى بندم بس بعد ايه بعد فوات الأوان ديما الندم مبيجيش غير بعد فوات الامان بعد ما بنخسر اللى بنحبهم وندمنا مش بيفيد بحاجه
محستش بنفسى غير وانا بقع بين ايد رحيم ومن بعدها محستش ب اى حاجه
...*******************..
فوقت لقيت رحيم قاعد قصادى وماسك ايدى وبيبصلى بخوف واضح ولهفه
_ر رحيم
*قرب منى وباس جبينى ؛انتى انتى كويسه حاسه ب ايه
_انا فين
=انتى فى بيتك يا حوريتى
قومت واترميت فى حضنه وانا بعيط:هما ليه بيكر*هونى كده ليييه انا عملتلهم ايه يا رحيم انا ليه مش مكتوبلى افرح
=هششش متعيطيش خلاص انا معاكى والموضوع انتهى وحقك رجع
_رحيم متسبنيش مهما حصل
ابتسم :مش هسيبك يا حوريتى انا جنبك وبعدين كفايه بقاا ويلاه ننام علشان عندى ليكى مفاجأه بكره
_مسحت دموعى وابتسمت :بجد مفاجأه ايه
رحيم بحب :هتعرفى بكره
_طيب حلوه ولا فى مصا*يب تانى
ضحك وشدنى من خدودى :لا خلاص مفيش مصا*يب كل إللى جاى هيبقه فرح وسعاده بس اوعدك هعوضك عن كل حاجه
_ابتسمت بحزن :اتمنه اتمنه كلامك يكون صح
_طلع ونام جنبى على السرير وشدنى لحضنه ؛ صح يا حوريه وانا هثبتلك كلامى يلاه نامى وارتاحى عندنا يوم طويل بكره
_حاضر
قولتها وحضنته ونمت
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
وفى صباح يوم جديد قومت وفتحت الدولاب علشان اطلعله هدوم ووقعت صوره ليه وكان حاضن بنت وو
