رواية صغيرة الرعد الفصل الثالث والعشرين 23 بقلم دعاء احمد
رعد:انا خالص يا جماعه هتجوز مرام... بعد مؤتمر إنجلترا
احمد:انت بتقول ايه انت متجوز
رعد:انت بتقول ايه يا عمي اتجننت
مصطفى :رعد انت متجوز دانه بنت عملك احمد
مرام بدموع تماسيح:اه يا رعد سبتني بعد حبي ليك و روحت لست دانه واتجوزتها
رعد بحنان مسح دموعها :اهدي يا قلبي اهدي اكيد في حاجه غلط انا مش فاكر حاجه
مصطفى حكاله موضوع الوصيه وانه اتجوز دانه
رعد:بقى كدا يعني أسد بيه بيدبسني فيها
دانه كانت نايمه وبتهلوس
أحمد فتح الباب ودخل
دانه بدموع :دا بجد يا بابا هو بجد مش فكرني
احمد:بالله عليكي اهدي يا قلبي اكيد هيفتكرك هو عمل كل دا عشانك اكيد هيفتكرك
دانه :بس دا بيكلمني بطريقه وحشه يا بابا رجع زي الاول واسوء
احمد:لو بتحبيه هتقدري ترجعي ليكي
دانه:بس انا خايفه منه
احمد:متخافيش يا حببتي والله هو طيب
دانه: طب انا المفروض اعمل ايه
احمد: تكوني جانبه دايما ومتسبهوش ليها
دانه:حاضر يا بابا
بعد اسبوع
رعد بعصبيه:انا عايز اخرج انا مش هفضل هنا كتير انا عندي شغل
دانه:اهدي لو سمحت يا رعد
رعد مسك الأدوات اللي على الكومود ور"مها بغضب دانه بسرعه بعدت بدل ما تخبط فيها
رعد:بررررااا انتي ايه غبيه مبتفهميش شوفي يا بت انتي كل اللي بيحصل دا لعبه وانا أن كنت اتجوزك فأنا اتجوزك عشان الوصيه مش اكتر وصدقيني هندمك على الوصيه دي
دانه سابته ومشيت ورجعت الفيلا
بعد شويه
بيدخل رعد ومعه مرام
دانه:انتي بتعملي ايه هنا
رعد بتحدي:دي مراتي يا قطه واحترمي نفسك وانتي بتكلميها
مرام بخبث:خالص يا قطه كتبنا الكتاب
