رواية حبيبة وعمر احببت فقيرة الفصل الثامن 8
البارت الثامن
ذهبت كل من هند وحبيبه الى مكان جلوسهم
عامر : طبعا هتحضروا فرحى انا وهند ولا اى ي عمر بيه
عمر : هاا اكيد ان شاء الله
حبيبه : اى دا بالسرعه دى ي هند
هند : اسكتى علشان انا زعلانه منك علشان انتى مجتيش الشبكه
حبيبه اكتفت بأن تنظر الى عمر بنظرة لوم وعمر نظر إلى الأرض
فلاش باك
هند تتصل على حبيبه لتخبرها بموعد الخطوبه
هند : الو
حبيبه : الو ازيك ي هند وحشتينى اووى مبتسأليش عليه ليه 
هند : والله انتى وحشانى اكتر على أساس ان انتى بتسألى
حبيبه : والله مش بفضى خاالص ي هند وببقى عايزه اشوفك بس مبعرفش اطلع برا خاالص
هند : معلش ي حبيبتى استحملى
حبيبه : الا قوليلى انتوا عاملين اى اى اخباركوا
هند : تمام الحمدلله انتى اخبارك اى
حبيبه : الحمدلله
هند : دايما يااارب كنت عايزه اقولك حاجه
حبيبه : اى ف اى اوعى حد يكون حصله حاجه
هند : لالا مفيش حاجه والله دنا بس هتخطب
حبيبه : اى
هند : والله هتخطب
حبيبه : مين اللى امه دعياله دا
هند : دا دكتور عندى ف الجامعه
حبيبه : اوبااااا احكيلى بقا من اول الحكايه 
هند وقد قصت لها كل ماحدث
حبيبه : دا كله من ورايا
هند : اسفه والله كان نفسى اقعد معاكى واحكيلك بس انتى عارفه الظروف
حبيبه : مبروووووووووك ي روووووووووحى عقبال الفرح ياااااارب
هند : الله يبارك فيكى عقبالك يارب
هتيجى من اول اليوم لازم تبقى معايا
حبيبه : اكيد يرووحى 
بقولك سلام بقا دلوقتى هحضر الغدا علشان عمر بيه زمانه جااى
هند : سلام يرووحى
عند وصول عمر إلى المنزل أحضرت حبيبه وجبة الغداء وتناولها وبعد فراغه من الطعام
حبيبه : عمر بيه ممكن اطلب منك طلب
عمر : اتفضلى ي حبيبه
حبيبه : اااننااا ااااا
عمر : فيه اى ي حبيبه انجزى
حبيبه : خطوبة بنت عمى كمان يومين وكانت عايزانى احضر
عمر بعصبيه : مفيش خرووح
حبيبه : بس...
عمر مفيش بس
انا هطلع استريح شويه
حبيبه ف نفسها " هوا اى القرف
دا منكك لله هند هتزعل منى اووى"
عمر فى غرفتة " هوا انا ليه منعتها انها تخرج تحضر خطوبة بنت عمها للدرجه دى مش عايزها تبعد عنى !؟ لا انا بقول اى يووووه انا زهقت والله "
باك
هند : حبيبه روحتى فين !؟
حبيبه : هاااااا...
هند : دا انتى مش هنا خالص
حبيبه : لا ابدا سرحت شويا
عمر : لو تعبتى نمشى
حبيبه : لالا ابدا
هند : هااا عايزاكى تيجى تقعدى معايا من قبل الفرح بإسبوع
حبيبه وقد نظرت الى عمر ولكن لم ترى من سوى نظرات غضب
هند : هااا روحتى فين
حبيبه : لا ابدا ببس اسفه ي هند والله كان نفسى بس عمر مفيش حد غيرى ف البيت علشان يبقى لوحده الفتره دى بس هاجى الفرح ان شاء الله
هند : كتر خيرك
حبيبه : اى ي هنووود متزعليش بقااا
هند : ماشى ي ست
عمر : انت بتشتغل اى ؟
عامر : انا دكتور ف كلية صحافه وإعلام
عمر : تمام
عامر : انت اسمك عمر خيرى يعنى والدك اسمه خيرى ؟
عمر وقد شحب وجهه واحمرت عيناه : لا
انا هستأذن منكوا لازم امشى علشان ورايا شغل كتير بكرا يلا ي حبيبه
حبيبه : حاضر
سلمت حبيبه على هند وعامر وخرجت
ف سيارة عمر
حبيبه : ممكن أسألك سؤال ؟
عمر بضيق : اتفضلى
حبيبه : احنا كنا قاعدين كويسين خاالص ليه لما عامر سألك السؤال الاخير دا اتعصبت اووى كدا
عمر : حبيبه لو مش عايزانى اتعصب عليكى اسكتى احسنلك
حبيبه : بص ممكن الواحد يحصله حاجات ف حياته كفيله انها تغير حياته كلها للاسوء بس لو الشخص دا عنده العزيمه والإصرار لازم انه يجعلهاا مااضى ماضى وبس ميخليهاش تأثر ع مستقبله فهمنى ي عمر !؟
عمر بإعجاب كبير بكلامها : بس فيه حاجات كفيله انها تدمرلك حياتك كلها
حبيبه : بس كلنا جوانا عزيمه لو اتجمعت كفيله هيا كمان انها تمحي اى حاجه وحشه حصلتلنا
عمر : انا شوفت ف حياتى كتير اووى ي حبيبه وتساقطت دمعه من عيونه
حبيبه : ممكن متبكيش واستمر هنا شويه عند الكورنيش
اوقف عمر السياره ونزلوا عند الكورنيش
حبيبه : انا كمان شوفت ف حياتى كتير اووى انا كنت ف يوم رايحه كليتى مبسوطه جداا ان بابا وماما رايحين يزوروا بيت ربنا وراجعه عند بيت عمى علشان مينفعش اعيش لوحدى الفتره دى
فلاش باك
روحت بيت عمى لقيت ناس لابسين اسود وبيقولوا انهم عملوا حادث ف الطريق
طبعا انا كنت ف عالم تانى مصحتش غير ونا ف المستشفى
وتساقطت دمعتها
وبعد م فوقت وروحت البيت بعد انكسارى
مرات عمى مكنتش بتعاملنى غير انى خدامه عندها كنت حاسه انى مليش حد مكسوره
واذدات ف دمعتها
كنت غ تانيه جامعه اصريت انى احقق حلم بابا انى اطلع الاولى دايما كملت تعليمى مع معاناه كبيره جدا من مرات عمى ومحاولتها أنى اسيب التعليم وكملت تعليمى وطلعت الاولى على الجامعه بتقدير امتياز
عمر : انتى عانيتى ف حياتك كتير اووى ي حبيبه
حبيبه وهى تبكى : نصيبى كدا
عمر وقد تقدمت أنامله لتمسح دموعها المتساقطه : حبيبه بالله عليكى متعيطيش انا قلبى بيوجعنى اووى لما بتبكى
حبيبه : ماشى
عمر : طيب يلا نمشى علشان الوقت اتأخر اووى
حبيبه : يلا
