رواية حبيبة وعمر احببت فقيرة الفصل الرابع 4
البارت الرابع
وصلت حبيبه وعمر إلى الفيلا ودخلت حبيبه
الى غرفتها تبكى بشده وتقول فى نفسها " هوا اى مفكر نفسه مين علشان يتحكم فيا كدا وبعدين اصلا هوا ماله يمسك ايدى ولا ميمسكهاش انا مستحيل اسامحه على الكلام اللى قاله ليا انهاردة "
وفى ذالك الوقت سمعت طرقات على الباب
عمر : ححبببيبه تعالى حضريلى الغدا
حبيبه : حاضر هغير هدومى
بدلت حبيبه ملابسها وخرجت واحضرت الطعام لعمر على السفره
عمر : ااققعدى اتغدى معايا
حبيبه : لا شكراااا مش عايزه
عمر بعصبيه : قولتلك اقعدى كلى مش هعيد الكلمه مرتين
حبيبه : انا شبعانه
عمر بعصبيه : حبيبه اقعدى كلى
حبيبه لاول مره بعصبيه أمام عمر : هوا اى كل حاجه غصب قولتلك شبعانه ومش واكله
عمر وقد جذبها من معصمها واجلسها على الكرسى : انا اسف قولتلك مره وعلشان تعرفى حاجه مهمه اوووى اول مره ف حياتى اتأسف لحد
حبيبه بتوتر : ماشى
عمر : هوا اى اللى ماشى
حبيبه : مسمحاك بس بعد كدا ملكش دعوه بيا انت ليك انى اشوف شغل البيت كويس لحد م الداده تيجى غير كدا لا ي عمر بيه
عمره بعصبيه مغرطه : قومى من وشى الساعه دى ي حبيبه احسنلك
حبيبه : مش قولتلك
عمر : قومى
فى كلية الصحافه والاعلام
ينزل عامر فوزى من سيارته وعينيه تلتفت على هند فرأها فى كافتريا الجامعه فذهب عندها
هند بتوتر : دكتور عامر
عامر : ازيك ي هند عامله اى
هند : ااااانااا كككويسه ازاى حضرتك
عامر : انا تمام ااانننتى عندك محاضرات انهارده
هند : اكيد
عامر : بتضحكى على اى
هند : لا ابدااا ولا حاجه
عامر : طب يلا روحى شوفى محاضراتك
هند : ماشى
فى شركة عمر خيرى
عمر يجلس ويتحدث فى نفسه " انا مالى بيها انا مزهق نفسى كدا ليه ميمسك اديها ولا يولع فيها حتى " وفى ذالك الوقت دخل عليه شريف
شريف : ازيك ي عمر
عمر : ي اهلا
شريف : هياا الموزه اللى كانت معاك انهارده دى تخصك 
عمر بعصبيه : متحترم نفسك ي شريف
شريف : خطيبتك !!
عمر : لا ليه !!
شريف : اصل الصراحه عجبتنى اووى
عمر : اطلع برااا ي شريف احسنلك
شريف : ماشى
عمر : اى القرف دا بردوا مزعل نفسى ليه !!! الا اكون حبيتها فعلاا !! لالا حبيتها اى
فى كلية الصحافه والاعلام
خرجت هند كى توقف تاكسى لتوصلها إلى المنزل وفى ذالك الوقت كان يخرج عامر من بوابة الكليه
عامر : واقفه كدا ليه
هند : لا ابدا مستنيه تاكسى
عامر : تعالى ونا اوصلك
هند : لا ملوش لزوم هستنى تاكس
عامر : بس تعالى
وذهبت معه هند ف السياره وكان الصمت يملئ السياره فقتطعه عامر
عامر : قوليلى المواد كويسه معاكى
هند : ايوا تمام
عامر : لو وقف معاكى حاجه ممكن تقوليلى ونا اشرحهالك
هند : ماشى
عامر : وولللوو حد ضايقكك ممكن تقوليلى
هند : هااا ححااضر
هند : بس البيت هنا
عامر : ماشى اتفضلى
هند : شكرا
عامر : العفو ي هند
ف فيلا عمر خيرى
تقف حبيبه فى المطبخ
وتحدث نفسها " هوا اى مفكر نفسه اى هوا علشان مبتكلمش هيسوق فيها بس على مين دا نا حبيبه والله لوريك ي عمر "
طبخت له ولكن غير طبخها المعروف عنه لذته وجماله فقد عملت الارز بالسكر وليس الملح وايضا الشوربه والفراخ كذالك
عمر وهوا ف السياره
عمر : سرع شويه ي عم محسن انا هموت من الجوع
محسن : ي بختك ي عمر بيه
عمر : ع اى
محسن : عند حبيبه بنفسها هيا اللى بتطبخلك انا من ساعه م حبيبه خرجت من البيت ونا باكل الاكل نى
عمر : عندك حق هيا اكلها جميل جداا
وقد وصل عمر الى الفيلا
عمر : حبيبه حضريلى الغدا ع م اغير هدومى علشان جعان جدا
حبيبه : حاضر 
عمر : مالك مبسوطه كدا ليه !!
حبيبه : هااا ولا حاجه وبعدين يعنى عايزين اعيط
عمر : لا ي ستى انا هطلع اغير هدومى
ابدل عمر ملابسه ونزل كى يتناول وجبة الغداء
وحبيبه قد جهزت السفره
عمر وقد أخذ اول ملعقه من الأرز ولم يتفوه ولو بكلمه وشرب اشوربه وايضا لم يتفوه بأى كلمه
حبيبه فى نفسها " هوا غبى متكلمش ليه الغبى دا دا الاكل ميتكلش "
عمر فى نفسه " وطلعتى مجنونه كمان عارف أن انتى بتنتقمى منى بس على مين دا انا عمر خيرى انا هوريكى الجنان ع أصوله ي ست حبيبه "
عمر : احم احم حبيبه انتى اتغديتى
حبيبه : هااا لا بس مش جعانه
عمر : ازاى اقعدى كلى معايا
حبيبه : اللى لا طبعا
عمر : هوا اى اللى لا طبعاا هتكلى يعنى هتكلى
حبيبه : ي عم مش جعانه هوا عافيه 
عمر : اقعدى ي حبيبه
حبيبه وقد أمسكت قطعه من الفراخ وضعتها فى فمها وتأكلها رغما عنها
عمر : اى ي حبيبه الاكل مش عاجبك ولا اى
حبيبه : هااا لا دا جميل
عمر : متأكده
حبيبه : طبعا
امسك عمر قطعه كبيره من الفراخ ووضعها أمامها
عمر : ادلم الاكل جميل كلى دى كلها
حبيبه : مستحيل
عمر : بتقولى حاجه
حبيبه : هااا لا
اكلتها حبيبه رغما عنها وهى تسب وتلعن فى نفسها لعمر " بقا انا اعمل كدا علشان افرسه بفرسنى انا انا هوريك ي عم المغرور صبرك عليااا "
