رواية مريم وحسن عندما يعشق الفدائي الفصل السابع والعشرين 27 بقلم لولو طارق
هشام البدوى وشريف قاعدين يتكلمو مع بعض
**********
شريف : بس ليه يا باشا من ساعة ما رجعنا من السفر واحنا كل يوم فى مكان
هشام : دى الاوامر ان الحكومه ما تعرفش لينا مكان ولا يبقى فى أى عمليه دلوقتى خالص انت عارف طبعا ان المخابرات بتساوم على رجوع حسن ب.. جاك و مونيكا الا خدوهم
شريف : بس احنا كدا مش ها نعرف نعمل أى عمليه
هشام : اهدى مفيش عمليات دلوقتى احنا المفروض الجماعه الا خطفت حسن وبتساوم على رجوعه وانت عارف انهم لسا ما قرروش رجوعه .... يعنى شكلنا ها نطول شويه وها نعمل عمليات خفافى كدا التقيل بعد رجوع حسن وها تلعب وتزهزه ومش ها نلاحق على الفلوس
شريف : ايوا كدا أحب انا اللعب على كبير والفلوس الا ملهاااش أخر
هشام : احسن حاجه لينا احنا الاتنين اننا ملناش حد ولا عيله ولا ولاد مفيش حاجه نخاف عليها ......
شريف : دى أحلى حاجه فى الدنيا أحرار طلقاء ملناش ملكه .... بس معقول ياباشا انت ملكش حد
هشام : انا اتربيت فى ملجأ لا أعرف ليا أب ولا أم ولا أهل واول ما أشتد عودى بعد ما طلعو عنينا ... رمونى فى الشارع وقالولى انت كبرت ابنى مستقبلك طيب مكان نقعد فيه والا فلوس من التبرعات لينا تساعدنا ... مفيش بح واتلميت على شله بايظه من اللى كل يوم فى مكان ومن هنا لهنا لحد ما وصلت لوضعى ومكانتى دى انا ها أقولك ياد ما أنت زيى
شريف : ايوا طبعا يا باشا أنت ها تقولى ...... ونلاقى الا يطلع يقولك انت الا بتختار تمشى فى الغلط ما هما الا بيجبرونا
هشام : الصراحه محدش جبرنى كان ممكن أمشى صح وقدامى أمشى صح بس الطريق طويل ها أعيش فقير منبوذ من الكل ولو حبيت وعايز أتجوز خد عندك فين أهلك ها نضمنك منين و...و...وو... يووواه مواويل انما الفلوس بتحل عقدة الناس كلها ... مهما كنت تلاقى الف بيت مفتوحلك تخش مكان تعمل مصلحه تلاقيهم كلهم تحت أمرك ... دا واقع احنا عايشين فيه
شريف : بتفكير فى منطقه الا نصه غلط ونص صح .... ايوا وعلى ايه نفضل تحت رحمتهم هما يبقو تحت رحمتنا أحسن ..... ياباشا انا ها اسافر أتمم على الرجاله والشغل الا جوا البلد لازم بردو لو الشغل خفيف يتعمل صح
هشام ؛ ابعت حد من الرجاله انا ما استغناش عنك
شريف : هما يومين وها أكون عندك عشان كل حاجه تتم زى ما أنت عايز
هشام : خلاص ما تتأخرش صد رد
شريف : أمرك يا باشا .... ومشى من قدامه حان الوقت انه يطمن أهل حسن كفايه عليهم كدا ..... ومر يوما أخر وتخفى شريف كويس واتاكدا ان أموره تمام واتجه لشقة حسن
***********************
مريم : نايمه بتعب هى من امبارح ما نامتش من الوجع وصفيه جمبها قومى يا حبيبتى نروح المستشفى ...
مريم : بعياط مش قادره يا ماما
محمود : قومى وانا ها اساعدك ياله
مريم : بصريخ ااااه مش قادره
صفيه : اتصرف يا محمود لتكون بتولد
محمود : خرج فى الصاله والجرس رن جرى يفتح لقى شاب قدامه فى التلاتينات اول مره يشوفه ايوا يابنى عايز مين
شريف : مريم مرات الرائد حسن موجوده
صفيه : الحقنى يا محمود
محمود : دخل جرى وشريف قلق فا دخل جرى ورا محمود
صفيه : خلاص مريم بتولد لازم نلحقها
محمود : أعمل ايه أقرب مستشفى بعد نص ساعه من هنا قواميها
شريف : انا اسف انى دخلت ممكن اساعدكم ننزلها ونلحقها
مريم : اه اه ليه يا حسن تسيبنى وتتخلى عنى وبتعيط بقهر ووجع من كل حاجه .....
محمود : ياله يا بنى ساعدنى مفيش وقت
شريف : بعد اذنك وشال مريم من على السرير ونزل بيها وصفيه لبست عبايتها ونزلت هى ومحمود وراهم
شريف : وهو شايل مريم قرب من ودنها .... كلمة السر مريم
مريم : فى وسط عياطها ابتسمت ومقدرتش تتكلم بس اد ايه كان فارق معاها الدعم دا تحس انه بخير
شريف ركب عربيته ونيم مريم ورا وجمبها صفيه الا مسكاها ومحمود جمبه فى ظرف 10 دقايق كانت فى المستشفى ...... ونقلوها على طول على العمليات بعد ما اتاكدو انها ولاده .............
محمود : شكرا يابنى ربنا بعتك لينا فى الوقت المناسب
شريف : الحمد لله ربنا يطمنكو عليها
محمود : هو انت كنت عايز مريم ليه وبلهفه تعرف حسن منين انت قولت مرات حسن
شريف : هو باعتنى ليكو عشان تتطمنو عليه بس محدش يعرف بدا حتى اصحابه وما تبطلوش سؤال عليه غير لما يرجع
محمود : بفرحه بجد هو بخير
شريف ؛ والله بخير وها يرجع وما عنديش أكتر من كدا اقوله
صفيه : قربت انا سامعه سيرة حسن
محمود : بتسرع ايوا يا صفيه دا زميله وبيطمنا عليه وبيقول ما نقولش لحد فاهمه
صفيه : أهم حاجه انه بخير يا حبيبى وبتعيط
محمود : وبعدين معاكى ركزى مع مريم وولاده
شريف : هى حامل فى توأم
محمود : ايوا يا وش الخير
شريف : بفرحه لفرحتهم اد ايه ناس بسيطه وفعلا مراته لحد اللحظه الا بتولد فيها مش ناسيه وبتتألم من فراقه وتستاهل حب حسن لها ...... ربنا يرجعه بالسلامه لحضنكو ..... وسمعو عياط الاطفال وجريو عند غرفة العمليات والممرضه خارجه بطفل ودخلت عشان تجيب التانى .....
محمود : بفرحه ودموع شايل ابن حسن واذن فى ودنه ... سمى يا صفيه
صفيه : لمته فى حضنها يا حبيبى يا ابن الغالى
وطلعلو بالعيل التانى .... ومحمود خدها واذن فى ودنها هى الاخرى ..... وشريف الا عيونه بتلمع فرح من هذا المنظر .... ممكن أشيله
محمود : اتفضل يا حبيبى
شريف : شايل البنت اد ايه صغنونه وجميله وبتعيط بطريقه تضحك وهى بتضم شفايفها واتمنى ان حسن هو الا يبقى موجود فى اللحظه دى اذا كان هو نفسه نسى العالم كله فيها واتمنى يكون متجوز وعنده أطفال زيهم ........
خرجت الممرضات وخدو الاطفال وحطهم فى سرايرهم وخرجو مريم بعد ما فوقوها من العمليات بقلم لبنى طارق ودخلوها الغرفه مع اطفالها الا هما بحاله جيده .......
مريم : بتدور بعينها عليه
محمود : عايزا حاجه يا حبيبتى
مريم : فين الشاب الا جبنى هنا
محمود : برا
مريم : ممكن تناديه يا بابا
محمود : وهو بيبوسها من راسها حاضر من عنيا ... هو عايز يطمنها بنفسه خد صفيه اللى واقفه عند الاطفال وطايره من الفرح ... تعالى معايا شويه وخرجو .... وبلغ شريف يطمنها عليه عشان هى تعبانه فى غيابه وقلقانه عليه
شريف : خبط ودخل ومريم ظبطت نفسها بسرعه .... حمد الله على السلامه
مريم : بإحراج منه انا اسفه تعبتك معايا
شريف : ولا تعب ولا حاجه انتى مرات أخويا وحبيبى
مريم : بلهفه عامل ايه حد عمل فيه حاجه
شريف : اطمنى ان شاء الله احنا الا ها نعمل فيهم .... مفيش حد غيرك ها يعرف حسن أكد ليا انك لا يمكن ها تتكلمى
مريم : طبعا مش ها اتكلم كل الا يخصه يخصنى انا سلامته أهم حاجه عندى
شريف : بصى مش ها اقدر اقولك غير انه فى مهمه ودا فعلا محدش يعرفه حتى القائد بتاعه
مريم : بفرح سلملى عليه وقوله انه وحشنى واحنا واثقين فيه ومتاكدين انه ادها ومش ها يخذلنا كلنا
شريف : دا انا متاكد منه بنفسى انا لازم أمشى حالا كدا انا عملت الا عليا اوعى حتى اصحابه او والده يعرفو هما اطمنو عليه وبس واصحابه لسا فاهمين انه مخطوف ودا شغلنا
مريم : حاضر ها يفضل غايب اد ايه
شريف : هو نفسه ما يعرفش معلش استحملى
مريم : ادام بخير مش مهم اى حاجه تانيه
شريف : قام وباس الاطفال وصورهم وخرج سلم على محمود وصفيه ومشى ...... هو كدا ادى مهمته وأمن نفسه جدا واتاكد انه فى الامان هو وأهل صاحبه لانه قرب من حسن جدا وفعلا بقو أكتر من الاخوات
*******************
مصطفى : داخل المكتب براحه عشان يفاجئ كارما وجه من وراها وهى بتشيل ملفات تراجعها بعد ما بقى لها مكتب خاص بيها ..... ومصطفى سئل عليها ودخل .......وحاضنها جامد ... وهى بتزقه جامد بعد ما اتفزعت وبيلفها له
كارما : صاصا اعاااااااااا
مصطفى : وهو حاطت ايده على بوئها يخربيت رد فعلك طيب بتصوتى ليه دلوقتى
كارما : شالت ايده وبتضربه جامد اوعى كدا ما تكلمنيش ملكش دعوه بيا يارخم يا بارد ......
مصطفى : بصدمه انتى اتجننتى بجد يا كارما اهدى فى ايه دا انا ابويا ماشافنيش ولا أختى وجتلك بهدومى حتى ما غيرتش دى مقابلتك ليا .....
كارما : خليك يا مصطفى روح كمل هناك احنا مش مهمين عندك ولا نفرق معاااك نسيتنا وشلتنا من حسابتك
مصطفى : غصب عنى يا كارما انا و حمزه كنا بنستغل اجازتنا ندور بيها على حسن .... هو صاحب يوم ولا اتنين انا كنت بقضى وقت معاااه أكتر من ابويا ... وبابات فى اجازتى معاااه أكتر ما كنت ببات فى بيتنا
كارما : انا نفسى يرجع زيك بس مش تنسانا ولا كأن لينا حقوق عليك
مصطفى : أنا أسف يا حبيبى منا كنت بكلمك
كارما : مش كفايه فاهم مش كفايه
مصطفى : قرب منها وشدها فى حضنه بتحبينى قوى كدا امال لو كنت مكان حسن كنت عملتى ايه
كارما : ضربته بطل يارخم وابعد كدا ملكش دعوه بيا
مصطفى : أهون عليكى أمشى زعلان
كارما : لا ما تهونش
مصطفى : طب ايه بقى يا كوكو وبيغمز لها وحشتنى يا شويش عطيه فكها بقى
كارما : بطل تقولى يا شويش عطيه
مصطفى : ايه رأيك نتجنن انهارده فى خروجه كدا أعوضك بيها عن غيابى
كارما : انا متفقه انا وندى نروح لمريم نطمن عليها عشان بقالها 15 يوم قاعده فى البيت ومش بنشوفها
مصطفى : مالها فيها ايه
كارما : تعب الحمل والولاده قربت خلاص
مصطفى : ربنا معاها وعقبالك يا جميل
كارما : مش لما اتجوز الاول
مصطفى : يا ساتر ها نتجوز وألمك ربنا يصبرنى عليكى
كارما : والله تلمنى من ايه انت فاكرنى ها اموت واتجوزك
مصطفى : بخبث ... وانا اللى غيرت رأيى وقولت نتجوز خلاص بقى مش مهم
كارما : شدته من لياقة قميصه هو ايه الا مش مهم .... ها تيجى تحدد معاد الفرح أمتى مع ابويا
مصطفى : تصدقى انا الا ها اموت على الجواز وباين عليا اوعى يا بت ايدك كرمشتى اللياقه
كارما : ماشى شوف مين الا ها توافق روح اتجوز نفسك
مصطفى : خلاص انتى خلقك بقى ديق ليه كدا اهدى
كارما : اجازتك اد ايه
مصطفى 15 يوم
كارما : بتوعى كلهم فاهم
مصطفى : فاهم يا قلبى
************************
حمزه : ندووووش وحشتينى
ندى : أنت أكتر يا وحش مش ها تنزل
حمزه : انا نزلت يا حبيبى خلاص وعايز أشوفك لا لا ها أشوفك وانا جاى انا وثريا نخطبك يا جميل
ندى : بجد يا حمزه أخيرا
حمزه : ايه رأيك نتفق على شبكه وكتب كتاب
ندى : بكسوف الا تشوفه يا حبيبى
حمزه : حبيبى الرقيق بموت فيه نفسى يبقى فرح وتبقى فى بيتى
ندى : ياربت يا حمزه انت بقيت بتوحشنى قوى ونفسى ابقى معاااك
حمزه : طيب والشقه مش عايزك تعيشى فى مستوى أقل من الا انتى عايشه
ندى : سيبك من الكلام دا يا حمزه لازم أعيش على اد ظروفك أنت .......... صغيرين مع بعض.. نكبر مع بعض يا حبيبى أهم حاجه نقدر نعيش ونعمل الا فى نفسنا واحنا مبسوطين
حمزه : بأعجاب بحبك يا ندى وكل يوم بحبك أكتر بتقدرى ظروفى وشغلى أكتر من نفسى واحده غيرك كانت اتشرطت
ندى : يعنى لو أنت ظروفك أحسن من ظروفى بكتير كان ها يبقى طبيعى والمفروض انى أطير من الفرحه دى تبقى انانيه انا بحبك زى ما انت وانت تحبنى زى ما انا .... لازم نكبر مع بعض ونحس بقيمة الحياااه مش كل الناس عيشتها مرتاحه .... وانت الحمد لله كويس ماديا يعنى ها نعيش كويس ما تعقدهاااش ....
حمزه : بفرحه لا انا أطير واجيلك دلوقتى
ندى : وانا مستنيه
حمزه : بلغى بابا اننا جاين بكرا ان شاء الله
ندى : اوكى يا حبيبى
حمزه : ها تعملى ايه انهارده
ندى : ها اقابل كارما ونروح لمريم
حمزه : تروحو فين بيتها يعنى
ندى : ايوا تعبانه عشان قربت تولد
حمزه : ربنا معاها ويرجع حسن بالسلامه
ندى : لسا مفيش أخبار
حمزه : لا لسا ربنا يسترها يا ندى على الموضوع المبهم دا
ندى : ياحبيبى اتفائل خير ان شاء الله نطمن عليه أسيبك بقى بااااى
حمزه : بااااى يا قلبى وعقلى وروحى
ندى :سلام
حمزه ؛ سلام بقى اقفلى
ثريا : خلاص قولتلها
حمزه : ايوا يا أمى بس الخطه اتغيرت
ثريا : ايه
حمزه : هانتفق على كتب الكتاب والفرح على ما نوضب الشقه انا وهى على ذوقها ندخل على طول ايه رايك
ثريا : خير ما عملت خلينا نفرح بيك وفى فلوس انا شايلاها ليك ولاخواتك على جمبك وأهو دا وقتهم
حمزه : مسك ايد امه باسها ربنا يخليكى ليا يا ضهرى وساندى
ثريا : وهى حاضنه أنت الا ضهرى وسندى فى الدنيا يا حمزه انا وأخواتك ملهمش غيرك
حمزه : انتو ها تفضلو فى عنيا يا حبيبتى طول عمرى
جنا : يا سيدى على الحب وايامه
حمزه : مش ها نخلص منك ونجوزك بقى
جنا : ايدى على كتفك شكلى ها أعنس
حمزه : بقى القمر دا يعنس
جنا : تفتكر يا حمزاوى انا بقى عندى 25 سنه
حمزه : يابنتى دا احنا ها نحط رجل على رجل ونتشرط كمان حتى لو بقى عندك 30
جنا : لا الله يسترك 30 ايه انا عايزا اتجوز
ثريا : يابت اتكسفى
جنا : هو يجى وانا مش ها ابطل كسوف اوعدكم ها أهريه كسوف بس أشوف وشه
حمزه وثريا :
حمزه : البت واقعه على الاخر
*******************
مريم : بابا كلم كارما عشان كانت جايه هى وندى ليا انهارده
محمود : حاضر يا حبيبتى واتصل على كارما بلغها ان مريم ولدت
*******************
كارما : بجد يا عمو طيب هى فى مستشفى ايه
مصطفى : ايه مريم ولدت والا ايه
كارما : بفرحه ايوا استنى اتصل على ندى
مصطفى : وانا ها اتصل على حمزه ونروح لها كلنا واتصلو فعلا وأحمد ويزيد وداليا عرفو وراحووو معاهم .....
كارما : داخله الغرفه الا فيها مريم وماسكه ندى وبتجرى .... وحمزه ومصطفى ويزيد واحمد وداليا بيضحكو على منظرهم الاتنين .......
كارما : خرابى ياناس بقيت أم وجميل وعسل وقمر ياناس وماسكه مريم من خدودها
مريم : حبيبتى
ندى : أخيرا خلصنا من بطنك المترين قدامك
مريم : اه أخيرا شرفو البهوات
مصطفى : حمد الله على السلامه فينهم عايز أشوفهم
حمزه : لا انا الا ها أشوفهم الاول اوعى كدا
يزيد واحمد .... سلمو على محمود وصفيه وراحو هما كمان على سراير البيبيهات ...... داليا أمسكى يا كارما عمرو ....
وباست مريم وباركت لها ولصفيه ومحمود .....
صفيه : نورتونا والله
كلهم : بنورك
أحمد ويزيد : بيزقو حمزه ومصطفى وبياخدو الاطفال منهم
مصطفى : هى بقت بلطجه
أحمد : ايوا بالظبط كدا وهوينا انت وهو
البنات :
مريم : خلاص يا عمو أفرحو بيهم طيب كفايه عليهم كدا
أحمد : ايوا يا يزيد عايزين نفرح بيهم بعد اذن محمود طبعا والحجه صفيه
محمود : دا يوم المنى نفرح بيهم الاتنين
حمزه : يعنى مش ها تزعلو مننا
صفيه : دا احنا نفرح لكم يا حبايبى وحسن اول ما يجى بالسلامه ها يبارك ويهنى
مريم : ايوا ما تعملوناش حجتكم احنا عايزين نفرح
ندى : قربت من كارما هى الولاده بتحلى كدا
كارما : ايوا شكلها كدا قولى واعترفى
مريم : نص نص ولادى ها يبقو فى حضنى حته من حسن حبيبى دى حاجه مش تفرح
مصطفى : دا احنا ها نفرحو ونبلو الشربات كمان احنا لينا بركه غير ولاد حسن وعيلته كلها
محمود : ربنا يحميكو يابنى انا حاسس بوقفتكو معانا فى كل حاجه كأن حسن جمبى
داليا : اه يا مريم أستعدى للحرب وقلة النوم والزن
مريم : ربنا يستر بس عمورررر شكله طيب وكيوت خالص
يزيد : كيوت مين دا بلطجى بينام براحته والوقت الا يعجبه ولو فتح فى الزن مين وابن مين الا يسكته دا واحد دماغه فاضيه وبيتسلى بينا
ندى : كل دا يطلع منه
حمزه : يوضع سره فى أضعف خلقه يا جماعه
مصطفى : ربنا يحميه ويكبر بسرعه يا عمى وسبهولى انا
محمود ؛ والله يابنى مهما شافو منه ما يقدرو يستغنو عنه دى حته من روحهم
وقضو الوقت فى رغى كتيرررر وفرحه بالاطفال وبعدين سابو مريم ... ترتاح شويه ... بعد ما روحوها هى والاطفال .... ومحمود وصفيه
**********
شريف : بس ليه يا باشا من ساعة ما رجعنا من السفر واحنا كل يوم فى مكان
هشام : دى الاوامر ان الحكومه ما تعرفش لينا مكان ولا يبقى فى أى عمليه دلوقتى خالص انت عارف طبعا ان المخابرات بتساوم على رجوع حسن ب.. جاك و مونيكا الا خدوهم
شريف : بس احنا كدا مش ها نعرف نعمل أى عمليه
هشام : اهدى مفيش عمليات دلوقتى احنا المفروض الجماعه الا خطفت حسن وبتساوم على رجوعه وانت عارف انهم لسا ما قرروش رجوعه .... يعنى شكلنا ها نطول شويه وها نعمل عمليات خفافى كدا التقيل بعد رجوع حسن وها تلعب وتزهزه ومش ها نلاحق على الفلوس
شريف : ايوا كدا أحب انا اللعب على كبير والفلوس الا ملهاااش أخر
هشام : احسن حاجه لينا احنا الاتنين اننا ملناش حد ولا عيله ولا ولاد مفيش حاجه نخاف عليها ......
شريف :
دى أحلى حاجه فى الدنيا أحرار طلقاء ملناش ملكه .... بس معقول ياباشا انت ملكش حدهشام : انا اتربيت فى ملجأ لا أعرف ليا أب ولا أم ولا أهل واول ما أشتد عودى بعد ما طلعو عنينا ... رمونى فى الشارع وقالولى انت كبرت ابنى مستقبلك طيب مكان نقعد فيه والا فلوس من التبرعات لينا تساعدنا ... مفيش بح واتلميت على شله بايظه من اللى كل يوم فى مكان ومن هنا لهنا لحد ما وصلت لوضعى ومكانتى دى انا ها أقولك ياد ما أنت زيى
شريف : ايوا طبعا يا باشا أنت ها تقولى ...... ونلاقى الا يطلع يقولك انت الا بتختار تمشى فى الغلط ما هما الا بيجبرونا
هشام : الصراحه محدش جبرنى كان ممكن أمشى صح وقدامى أمشى صح بس الطريق طويل ها أعيش فقير منبوذ من الكل ولو حبيت وعايز أتجوز خد عندك فين أهلك ها نضمنك منين و...و...وو... يووواه مواويل انما الفلوس بتحل عقدة الناس كلها ... مهما كنت تلاقى الف بيت مفتوحلك تخش مكان تعمل مصلحه تلاقيهم كلهم تحت أمرك ... دا واقع احنا عايشين فيه
شريف : بتفكير فى منطقه الا نصه غلط ونص صح .... ايوا وعلى ايه نفضل تحت رحمتهم هما يبقو تحت رحمتنا أحسن ..... ياباشا انا ها اسافر أتمم على الرجاله والشغل الا جوا البلد لازم بردو لو الشغل خفيف يتعمل صح
هشام ؛ ابعت حد من الرجاله انا ما استغناش عنك
شريف : هما يومين وها أكون عندك عشان كل حاجه تتم زى ما أنت عايز
هشام : خلاص ما تتأخرش صد رد
شريف : أمرك يا باشا .... ومشى من قدامه حان الوقت انه يطمن أهل حسن كفايه عليهم كدا ..... ومر يوما أخر وتخفى شريف كويس واتاكدا ان أموره تمام واتجه لشقة حسن
***********************
مريم : نايمه بتعب هى من امبارح ما نامتش من الوجع وصفيه جمبها قومى يا حبيبتى نروح المستشفى ...
مريم : بعياط مش قادره يا ماما
محمود : قومى وانا ها اساعدك ياله
مريم : بصريخ ااااه مش قادره
صفيه : اتصرف يا محمود لتكون بتولد
محمود : خرج فى الصاله والجرس رن جرى يفتح لقى شاب قدامه فى التلاتينات اول مره يشوفه ايوا يابنى عايز مين
شريف : مريم مرات الرائد حسن موجوده
صفيه : الحقنى يا محمود
محمود : دخل جرى وشريف قلق فا دخل جرى ورا محمود
صفيه : خلاص مريم بتولد لازم نلحقها
محمود : أعمل ايه أقرب مستشفى بعد نص ساعه من هنا قواميها
شريف : انا اسف انى دخلت ممكن اساعدكم ننزلها ونلحقها
مريم : اه اه ليه يا حسن تسيبنى وتتخلى عنى وبتعيط بقهر ووجع من كل حاجه .....
محمود : ياله يا بنى ساعدنى مفيش وقت
شريف : بعد اذنك وشال مريم من على السرير ونزل بيها وصفيه لبست عبايتها ونزلت هى ومحمود وراهم
شريف : وهو شايل مريم قرب من ودنها .... كلمة السر مريم
مريم : فى وسط عياطها ابتسمت ومقدرتش تتكلم بس اد ايه كان فارق معاها الدعم دا تحس انه بخير
شريف ركب عربيته ونيم مريم ورا وجمبها صفيه الا مسكاها ومحمود جمبه فى ظرف 10 دقايق كانت فى المستشفى ...... ونقلوها على طول على العمليات بعد ما اتاكدو انها ولاده .............
محمود : شكرا يابنى ربنا بعتك لينا فى الوقت المناسب
شريف : الحمد لله ربنا يطمنكو عليها
محمود : هو انت كنت عايز مريم ليه وبلهفه تعرف حسن منين انت قولت مرات حسن
شريف : هو باعتنى ليكو عشان تتطمنو عليه بس محدش يعرف بدا حتى اصحابه وما تبطلوش سؤال عليه غير لما يرجع
محمود : بفرحه بجد هو بخير
شريف ؛ والله بخير وها يرجع وما عنديش أكتر من كدا اقوله
صفيه : قربت انا سامعه سيرة حسن
محمود : بتسرع ايوا يا صفيه دا زميله وبيطمنا عليه وبيقول ما نقولش لحد فاهمه
صفيه : أهم حاجه انه بخير يا حبيبى وبتعيط
محمود : وبعدين معاكى ركزى مع مريم وولاده
شريف : هى حامل فى توأم
محمود : ايوا يا وش الخير
شريف : بفرحه لفرحتهم اد ايه ناس بسيطه وفعلا مراته لحد اللحظه الا بتولد فيها مش ناسيه وبتتألم من فراقه وتستاهل حب حسن لها ...... ربنا يرجعه بالسلامه لحضنكو ..... وسمعو عياط الاطفال وجريو عند غرفة العمليات والممرضه خارجه بطفل ودخلت عشان تجيب التانى .....
محمود : بفرحه ودموع شايل ابن حسن واذن فى ودنه ... سمى يا صفيه
صفيه : لمته فى حضنها يا حبيبى يا ابن الغالى
وطلعلو بالعيل التانى .... ومحمود خدها واذن فى ودنها هى الاخرى ..... وشريف الا عيونه بتلمع فرح من هذا المنظر .... ممكن أشيله
محمود : اتفضل يا حبيبى
شريف : شايل البنت اد ايه صغنونه وجميله وبتعيط بطريقه تضحك وهى بتضم شفايفها واتمنى ان حسن هو الا يبقى موجود فى اللحظه دى اذا كان هو نفسه نسى العالم كله فيها واتمنى يكون متجوز وعنده أطفال زيهم ........
خرجت الممرضات وخدو الاطفال وحطهم فى سرايرهم وخرجو مريم بعد ما فوقوها من العمليات بقلم لبنى طارق ودخلوها الغرفه مع اطفالها الا هما بحاله جيده .......
مريم : بتدور بعينها عليه
محمود : عايزا حاجه يا حبيبتى
مريم : فين الشاب الا جبنى هنا
محمود : برا
مريم : ممكن تناديه يا بابا
محمود : وهو بيبوسها من راسها حاضر من عنيا ... هو عايز يطمنها بنفسه خد صفيه اللى واقفه عند الاطفال وطايره من الفرح ... تعالى معايا شويه وخرجو .... وبلغ شريف يطمنها عليه عشان هى تعبانه فى غيابه وقلقانه عليه
شريف : خبط ودخل ومريم ظبطت نفسها بسرعه .... حمد الله على السلامه
مريم : بإحراج منه انا اسفه تعبتك معايا
شريف : ولا تعب ولا حاجه انتى مرات أخويا وحبيبى
مريم : بلهفه عامل ايه حد عمل فيه حاجه
شريف : اطمنى ان شاء الله احنا الا ها نعمل فيهم .... مفيش حد غيرك ها يعرف حسن أكد ليا انك لا يمكن ها تتكلمى
مريم : طبعا مش ها اتكلم كل الا يخصه يخصنى انا سلامته أهم حاجه عندى
شريف : بصى مش ها اقدر اقولك غير انه فى مهمه ودا فعلا محدش يعرفه حتى القائد بتاعه
مريم : بفرح سلملى عليه وقوله انه وحشنى واحنا واثقين فيه ومتاكدين انه ادها ومش ها يخذلنا كلنا
شريف : دا انا متاكد منه بنفسى انا لازم أمشى حالا كدا انا عملت الا عليا اوعى حتى اصحابه او والده يعرفو هما اطمنو عليه وبس واصحابه لسا فاهمين انه مخطوف ودا شغلنا
مريم : حاضر ها يفضل غايب اد ايه
شريف : هو نفسه ما يعرفش معلش استحملى
مريم : ادام بخير مش مهم اى حاجه تانيه
شريف : قام وباس الاطفال وصورهم وخرج سلم على محمود وصفيه ومشى ...... هو كدا ادى مهمته وأمن نفسه جدا واتاكد انه فى الامان هو وأهل صاحبه لانه قرب من حسن جدا وفعلا بقو أكتر من الاخوات
*******************
مصطفى : داخل المكتب براحه عشان يفاجئ كارما وجه من وراها وهى بتشيل ملفات تراجعها بعد ما بقى لها مكتب خاص بيها ..... ومصطفى سئل عليها ودخل .......وحاضنها جامد ... وهى بتزقه جامد بعد ما اتفزعت وبيلفها له
كارما : صاصا اعاااااااااا
مصطفى : وهو حاطت ايده على بوئها يخربيت رد فعلك طيب بتصوتى ليه دلوقتى
كارما : شالت ايده وبتضربه جامد اوعى كدا ما تكلمنيش ملكش دعوه بيا يارخم يا بارد ......
مصطفى : بصدمه انتى اتجننتى بجد يا كارما اهدى فى ايه دا انا ابويا ماشافنيش ولا أختى وجتلك بهدومى حتى ما غيرتش دى مقابلتك ليا .....
كارما : خليك يا مصطفى روح كمل هناك احنا مش مهمين عندك ولا نفرق معاااك نسيتنا وشلتنا من حسابتك
مصطفى : غصب عنى يا كارما انا و حمزه كنا بنستغل اجازتنا ندور بيها على حسن .... هو صاحب يوم ولا اتنين انا كنت بقضى وقت معاااه أكتر من ابويا ... وبابات فى اجازتى معاااه أكتر ما كنت ببات فى بيتنا
كارما : انا نفسى يرجع زيك بس مش تنسانا ولا كأن لينا حقوق عليك
مصطفى : أنا أسف يا حبيبى منا كنت بكلمك
كارما : مش كفايه فاهم مش كفايه
مصطفى : قرب منها وشدها فى حضنه بتحبينى قوى كدا امال لو كنت مكان حسن كنت عملتى ايه
كارما : ضربته بطل يارخم وابعد كدا ملكش دعوه بيا
مصطفى : أهون عليكى أمشى زعلان
كارما : لا ما تهونش
مصطفى : طب ايه بقى يا كوكو وبيغمز لها وحشتنى يا شويش عطيه فكها بقى
كارما :
بطل تقولى يا شويش عطيهمصطفى : ايه رأيك نتجنن انهارده فى خروجه كدا أعوضك بيها عن غيابى
كارما : انا متفقه انا وندى نروح لمريم نطمن عليها عشان بقالها 15 يوم قاعده فى البيت ومش بنشوفها
مصطفى : مالها فيها ايه
كارما : تعب الحمل والولاده قربت خلاص
مصطفى : ربنا معاها وعقبالك يا جميل
كارما : مش لما اتجوز الاول
مصطفى : يا ساتر ها نتجوز وألمك ربنا يصبرنى عليكى
كارما : والله تلمنى من ايه انت فاكرنى ها اموت واتجوزك
مصطفى : بخبث ... وانا اللى غيرت رأيى وقولت نتجوز خلاص بقى مش مهم
كارما : شدته من لياقة قميصه هو ايه الا مش مهم .... ها تيجى تحدد معاد الفرح أمتى مع ابويا
مصطفى :
تصدقى انا الا ها اموت على الجواز وباين عليا اوعى يا بت ايدك كرمشتى اللياقهكارما : ماشى شوف مين الا ها توافق روح اتجوز نفسك
مصطفى : خلاص انتى خلقك بقى ديق ليه كدا اهدى
كارما : اجازتك اد ايه
مصطفى 15 يوم
كارما : بتوعى كلهم فاهم
مصطفى : فاهم يا قلبى
************************
حمزه : ندووووش وحشتينى
ندى : أنت أكتر يا وحش مش ها تنزل
حمزه : انا نزلت يا حبيبى خلاص وعايز أشوفك لا لا ها أشوفك وانا جاى انا وثريا نخطبك يا جميل
ندى : بجد يا حمزه أخيرا
حمزه : ايه رأيك نتفق على شبكه وكتب كتاب
ندى : بكسوف الا تشوفه يا حبيبى
حمزه : حبيبى الرقيق بموت فيه نفسى يبقى فرح وتبقى فى بيتى
ندى : ياربت يا حمزه انت بقيت بتوحشنى قوى ونفسى ابقى معاااك
حمزه : طيب والشقه مش عايزك تعيشى فى مستوى أقل من الا انتى عايشه
ندى : سيبك من الكلام دا يا حمزه لازم أعيش على اد ظروفك أنت .......... صغيرين مع بعض.. نكبر مع بعض يا حبيبى أهم حاجه نقدر نعيش ونعمل الا فى نفسنا واحنا مبسوطين
حمزه : بأعجاب بحبك يا ندى وكل يوم بحبك أكتر بتقدرى ظروفى وشغلى أكتر من نفسى واحده غيرك كانت اتشرطت
ندى : يعنى لو أنت ظروفك أحسن من ظروفى بكتير كان ها يبقى طبيعى والمفروض انى أطير من الفرحه دى تبقى انانيه انا بحبك زى ما انت وانت تحبنى زى ما انا .... لازم نكبر مع بعض ونحس بقيمة الحياااه مش كل الناس عيشتها مرتاحه .... وانت الحمد لله كويس ماديا يعنى ها نعيش كويس ما تعقدهاااش ....
حمزه : بفرحه لا انا أطير واجيلك دلوقتى
ندى :
وانا مستنيهحمزه : بلغى بابا اننا جاين بكرا ان شاء الله
ندى : اوكى يا حبيبى
حمزه : ها تعملى ايه انهارده
ندى : ها اقابل كارما ونروح لمريم
حمزه : تروحو فين بيتها يعنى
ندى : ايوا تعبانه عشان قربت تولد
حمزه : ربنا معاها ويرجع حسن بالسلامه
ندى : لسا مفيش أخبار
حمزه : لا لسا ربنا يسترها يا ندى على الموضوع المبهم دا
ندى : ياحبيبى اتفائل خير ان شاء الله نطمن عليه أسيبك بقى بااااى
حمزه : بااااى يا قلبى وعقلى وروحى
ندى :
سلامحمزه ؛ سلام بقى اقفلى
ثريا : خلاص قولتلها
حمزه : ايوا يا أمى بس الخطه اتغيرت
ثريا : ايه
حمزه : هانتفق على كتب الكتاب والفرح على ما نوضب الشقه انا وهى على ذوقها ندخل على طول ايه رايك
ثريا : خير ما عملت خلينا نفرح بيك وفى فلوس انا شايلاها ليك ولاخواتك على جمبك وأهو دا وقتهم
حمزه : مسك ايد امه باسها ربنا يخليكى ليا يا ضهرى وساندى
ثريا : وهى حاضنه أنت الا ضهرى وسندى فى الدنيا يا حمزه انا وأخواتك ملهمش غيرك
حمزه : انتو ها تفضلو فى عنيا يا حبيبتى طول عمرى
جنا : يا سيدى على الحب وايامه
حمزه : مش ها نخلص منك ونجوزك بقى
جنا : ايدى على كتفك شكلى ها أعنس
حمزه : بقى القمر دا يعنس
جنا : تفتكر يا حمزاوى انا بقى عندى 25 سنه
حمزه :
يابنتى دا احنا ها نحط رجل على رجل ونتشرط كمان حتى لو بقى عندك 30جنا : لا الله يسترك 30 ايه انا عايزا اتجوز
ثريا : يابت اتكسفى
جنا : هو يجى وانا مش ها ابطل كسوف اوعدكم ها أهريه كسوف بس أشوف وشه
حمزه وثريا :
حمزه : البت واقعه على الاخر
*******************
مريم : بابا كلم كارما عشان كانت جايه هى وندى ليا انهارده
محمود : حاضر يا حبيبتى واتصل على كارما بلغها ان مريم ولدت
*******************
كارما : بجد يا عمو طيب هى فى مستشفى ايه
مصطفى : ايه مريم ولدت والا ايه
كارما : بفرحه ايوا استنى اتصل على ندى
مصطفى : وانا ها اتصل على حمزه ونروح لها كلنا واتصلو فعلا وأحمد ويزيد وداليا عرفو وراحووو معاهم .....
كارما : داخله الغرفه الا فيها مريم وماسكه ندى وبتجرى .... وحمزه ومصطفى ويزيد واحمد وداليا بيضحكو على منظرهم الاتنين .......
كارما : خرابى ياناس بقيت أم وجميل وعسل وقمر ياناس وماسكه مريم من خدودها
مريم :
حبيبتىندى : أخيرا خلصنا من بطنك المترين قدامك
مريم : اه أخيرا شرفو البهوات
مصطفى : حمد الله على السلامه فينهم عايز أشوفهم
حمزه : لا انا الا ها أشوفهم الاول اوعى كدا
يزيد واحمد .... سلمو على محمود وصفيه وراحو هما كمان على سراير البيبيهات ...... داليا أمسكى يا كارما عمرو ....
وباست مريم وباركت لها ولصفيه ومحمود .....
صفيه : نورتونا والله
كلهم : بنورك
أحمد ويزيد : بيزقو حمزه ومصطفى وبياخدو الاطفال منهم
مصطفى : هى بقت بلطجه
أحمد : ايوا بالظبط كدا وهوينا انت وهو
البنات :
مريم : خلاص يا عمو أفرحو بيهم طيب كفايه عليهم كدا
أحمد : ايوا يا يزيد عايزين نفرح بيهم بعد اذن محمود طبعا والحجه صفيه
محمود : دا يوم المنى نفرح بيهم الاتنين
حمزه : يعنى مش ها تزعلو مننا
صفيه : دا احنا نفرح لكم يا حبايبى وحسن اول ما يجى بالسلامه ها يبارك ويهنى
مريم : ايوا ما تعملوناش حجتكم احنا عايزين نفرح
ندى : قربت من كارما هى الولاده بتحلى كدا
كارما : ايوا شكلها كدا قولى واعترفى
مريم :
نص نص ولادى ها يبقو فى حضنى حته من حسن حبيبى دى حاجه مش تفرحمصطفى : دا احنا ها نفرحو ونبلو الشربات كمان احنا لينا بركه غير ولاد حسن وعيلته كلها
محمود : ربنا يحميكو يابنى انا حاسس بوقفتكو معانا فى كل حاجه كأن حسن جمبى
داليا : اه يا مريم أستعدى للحرب وقلة النوم والزن
مريم : ربنا يستر بس عمورررر شكله طيب وكيوت خالص
يزيد : كيوت مين دا بلطجى بينام براحته والوقت الا يعجبه ولو فتح فى الزن مين وابن مين الا يسكته دا واحد دماغه فاضيه وبيتسلى بينا
ندى :
كل دا يطلع منهحمزه : يوضع سره فى أضعف خلقه يا جماعه
مصطفى : ربنا يحميه ويكبر بسرعه يا عمى وسبهولى انا
محمود ؛ والله يابنى مهما شافو منه ما يقدرو يستغنو عنه دى حته من روحهم
وقضو الوقت فى رغى كتيرررر وفرحه بالاطفال وبعدين سابو مريم ... ترتاح شويه ... بعد ما روحوها هى والاطفال .... ومحمود وصفيه
