رواية اسر وميادة ( حب عمري ) الفصل الثلاثون 30 والاخير بقلم شيماء فرج
خرج اسر ومياده وامها من المستشفى ركبوا العربيه وطلب اسر من السواق انه يسوق بهدوء ويتفادى المطبات
اسر كان ماسك ايد ميادة بخوف عليها وحب وعنده استعداد
يضحى بإبنه او بنته لكن يحافظ على حلمها وحياتها
كل واحد فيهم كان جواه كلام كتير لكن الكل فضل السكوت لحد مايرجعوا القصر
وصلوا للقصر وسند اسر ميادة وطلعها على غرفتها وبعد ماارتاحت على سريرها
اسر: انا مش موافق على قرارك ياميادة لكن مش عاوز ازعلك تانى
ميادة: ايه اللى انت مش موافق عليه انى احتفظ بإبنى انت مش عاوز منى اطفال
اسر: ايه ياحبيبى معقولة تفكرى كده انا خايف على احساسك لو خسرتى كليتك اللى هى حلم حياتك
ميادة: انامش خايفة على حاجة غير ابنى ولو على الكليه ححول كليه نظرى انتساب واروح على الامتحانات حيكون وقتها الحمل ثابت ان شاء الله
اسر: طيب ياحبيبتى ولو لاقدر الله والبيبى محصلش فى نصيب تبقى خسرتى حلمك
ميادة: يكفينى انى قدام نفسى عملت كل اللى اقدر عليه علشان احافظ عليه
اسر: طيب انا حبعتلك مامتك وحكلم باباكى اقعدوا مع بعض القرار ده مش قرارك لوحدك ماتنسيش ان ده كان حلمهم هما كمان انك تكونى مهندسة
ميادة: براحتك لكن انامش حرجع فى كلامى
اسر بمداعبة: مش ملاحظة ياميمو ان دماغك بقت ناشفة اوى
ضحكت مياده وضحك اسر اللى كان طاير من الفرحه ان حبيبته ومراته ضحت بكل حاجة حتى حياتها علشان طفل لسه ماشفتهوش وانها كل يوم بتثبتله انها عكس امه اللى اختارت نفسها وحياتها وفضلتهم عليه
نزل اسر لتوحة وبلغها كلام الدكتور وان فى ممرضة حتوصل بعد شويه حتكون مقيمة معاهم وطلب منها تجهيز غداء لميادة واتكلم مع ام ميادة فى قرار بنتها وانه حيبعت يجيب والد ميادة علشان يعرف رأيه لكن اللى ادهش اسر ان ام ميادة كان رايها زى بنتها
اسر: يعنى انتى ياماما مش زعلانة انها حتضيع كليتها
الام: لا ياابنى وازعل ليه كل حاجة تتعوض الا الضنا ده ظافر طفل بالدنيا ومافيها
اسر: يعنى انتى لو فى نفس مكانها حتعملى كده
الام: اقولك على حاجة يااسر حتى ميادة ماتعرفهاش
اسر: قولى ياماما
الام: زمان كنت فى نفس موقف ميادة وحملت فيها وانا لسه فى تانيه كليه علوم وكان برده حلمى انى اكون كيميائيه كبيره واعمل ابحاث وكنت متفوقة جدا لكن بعد الحمل كنت تعبانة ومقدرتش اروح الامتحانات وبعد ماخلفت ميادة ادتها كل وقتى ونسيت الكليه وماكملتش كمان خالص ايه رايك بقى ياسيدى
اسر: يعنى بنتك وارثه منك ياامى التضحيه دى انتوا بجد ناس مافيش زيكم وانا كنت حخسر كتير لو مااتجوزتش ميادة
توحة: ربنا يسعدكم ياابنى وتشوفوا ابنكم او بنتكم بخير وبصحة
ام ميادة: اللهم امين
رحمة طلعت لميادة ومعاها الغدا وبعدها طلع اسر وتوحه وام ميادة لكن لقوا ميادة مش بتاكل
اسر: ايه ده انتى مش بتاكلى ليه
ميادة: مليش نفس خالص مش عاوزه اكل كده
الام: اومال عاوزه تاكلى ايه ياحبيبتى
ميادة: عاوزه اكل حاجة مالحه اوى لكن الاكل ده مالوش طعم
ضحكت امها وتوحه لكن اسر مش فاهم حاجة
اسر: انتوا بتضحكوا على ايه شوفى يا توحه اللى هى عاوزه وهاتيه بسرعه
توحه بضحك: عاوزه جبنه قديمه او فسيخ او رنجه تعرف تجيبلها
اسر: انتى بتهزرى مش كده وانا اجيبهم منين دول اتصرفوا انتوا
الام: لا سيبوها كده علشان النونو يطلع فى ضهره رنجايه
مياده: حلو اوى حتفضلى تتريقى عليا كده يا ماما حتى انتى يا ماما توحه
اسر: انا نفسى افهم هما بيضحكوا على ايه
توحه: اصل دى طلبات الحوامل ياحبيبى ولسه بقى الوحم شوف الست مياده حتتوحم على ايه
اسر: اللى تأمر بيه حجيبه حتى لو لبن العصفور
مياده: اه يا اسر كان نفسى اشوفه
الام: هو ايه ده يابت
مياده بدلع: لبن العصفور يا ماما
توحه وامها واسر انفجروا فى الضحك ومياده ضحكت على ضحكهم لكن قطع عليهم الضحك وصول الحاج محمد ابو مياده بعد ما وصلته رحمه للغرفه
الاب: ده ايه الضحك ده كله خير ضحكونى معاكم
الام: بنتك عاوزه لبن العصفور وبتقول لجوزها يجيبوا
الاب بهزار: يعينى عليك يا اسر والله ياابنى صعبان عليا ده بنتى حتجننك
توحه: ليه تجننوا هو اقل منها يجيبلها اللى هى عوزاه دى حبيبته وام ابنه
مياده: ويمكن تكون بنته
توحه: لا ياحبيبتى مدمتى طلبتى حاجه مملحه يبقى ولد لو كنتى طلبتى حلويات كانت يبقى بنت
اسر: اهى توحه عملتلك سونار قبل الدكتور ما يعرف نوع الجنين
الاب: اللى يجيبه ربنا كله كويس
الام: ونعمه بالله لكن هى معاها حق واحنا زمان اهالينا كان عندهم سونار
اسر: يعنى كلام توحه ده ممكن يكون حقيقى
الام: ايوه ياحبيبى طول عمرنا نعرف كده والله اعلم برده
الاب: المهم هى لازم تاكل اكل صحى مش اللى بتقوله ده
اسر: ايوه صح يا عمى انا بعت اجيب العلاج ودى يا توحه ورقه النظام الغذائى
اخدت مياده الورقه من اسر قريتها
مياده: ايه كل الاكل ده انا كده لحد ما اولد حكون بقيت فيل
اسر: وانتى مالك فيل فيل عجبانى برده
الاب: احم احم احنا لسه هنا انا بقول ننزل احنا يا ام مياده ونسيبهم
ضحك الجميع وقضوا وقت جميل واسر كان بيأكل مياده لحد ما خلصت الاكل كله وهى مش حاسه من الكلام والفرحه
فى الوقت ده كانت وصلت الممرضه واسمها (ايمان) ومعاها معداتها وادواتها الطبيه وشنطه فيها لبسها لان "ايمان" حتقيم مع مياده
دخلت لغرفه مياده وسلمت عليها "ايمان" كانت بنت مهذبه ومرحه تقبلتها مياده من اول لحظه اتعرفوا على بعض وقامت ايمان بمهمتها وفحصت ضغط مياده وحرارتها ووزنها وايدتهم علشان حتبلغهم للدكتور يوميا وادت لمياده العلاج وحقنه التثبيت
مياده: تعرفى انى بخاف من الحقن جدا لكن ايدك خفيفه اوى بجد تسلم ايدك
ايمان: تسلمى يا هانم
مياده: لا انا مش بحب الكلمه دى انا اسمى مياده
ايمان: مش حينفع طيب انا حقولك يامدام
مياده: حتقوليلى مياده وبس
كان واقف بره وسامع كلامهم اسر اللى استأذن بالدخول
اسر: اسمعى كلا مها يا انسه ايمان هى كده حترتاح اكتر
ايمان بخجل: اصل ياافندم
قطع كلامها اسر: ينفع مافيش مشكله
ايمان: حاضر ياافندم
مياده بفرحه: ايوه كده يعنى كان لازم اسر هو اللى يقول
ابتسمت ايمان وماعرفتش ترد تقولها ايه
اسر: انتى بتشتغلى فى المستشفى ولا مع الدكتور نادر فى العياده
ايمان: فى المستشفى ياافندم
اسر: ماشى يا إيمان وشكرا على موافقتك الاقامه مع مياده وياريت تعتبرى البيت بيتك وانا بلغتهم يحضرولك غرفه خاصه ليكى
ايمان: شكرا ياافندم بس بعد اذن حضرتك ياريت تكون قريبه من المدام ولو ممكن توصلى بينى وبينها إنتركم وحتى جرس علشان لو احتاجتنى فى اى وقت بالليل
اسر: ماتقلقيش حتلاقى كل اللى انتى عوزاه وعموما كل الغرف هنا فيها إنتركم وتوحه حتديكى ارقام غرفه مياده والمطبخ علشان لو احتاجتى حاجه
ايمان: كتر خير حضرتك وشكرا مره تانيه
خرج اسر وساب ايمان ومياده اللى اتصاحبوا جدا وده كان مفرح مياده علشان قاعدتها مطوله فى السرير
وبالليل بعد ايمان اعطت مياده العلاج استأذنت منها وراحت لغرفتها اللى ورتهالها توحه دخلت وقفلت على نفسها وبدأت تخرج لبسها من الشنطه وترصه فى الدولاب ايمان كانت مبهوره بالغرفه ولقت ان الغرفه فيها تواليت خاص فدخلت اخدت شاور وقررت تنام
اما عند مياده فبعد ما سابتها ايمان مسكت تليفونها وكلمت اسر علشان ييجى عندها
اسر: ايه ياحبيبتى فيكى حاجه
مياده: لا اطمن انا بس عوزاك تيجى انت فين
اسر: انا فى المكتب تحت بس مستنى ايمان تمشى من عندك علشان ماحرجهاش بوجودى
مياده: ماشى ياحبيبى عموما هى دخلت غرفتها خلاص
اسر: وانا طالع حالا
قفل التليفون وفى ثوانى كان بيفتح الباب عند مياده ودخل قعد جنبها على السرير
مياده: انا لسه مخصماك على فكره انت جاى جنبى ليه
اسر: كدابه انا مش بهون عليكى وانتى اعترفتى بكده واحنا فى بيت باباكى
مياده: كده ماشى يا اسر بتعايرنى علشان وقعت بلسانى انى بحبك
اسر: ايه قولى تانى كده بتحبينى
مياده: ايوه طبعا اومال ايه اللى رجعنى تانى بعد اللى عملته
اسر: انا بحبك اوى يا مياده انا عمرى ماعرفت الامان والحب غير وانتى معايا
مياده: مش غريبه انك تقول الامان وانا اللى بحس انك امانى وحمايتى من الدنيا دى
اسر: انتى ماتعرفيش حاجه عن حياتى وانا صغير علشان كده مش مقدره انا ليه بحس بالامان معاكى بعد ماكنت بخاف من الستات
مياده: ومش عاوزه اعرف حاجه انا وانت وابننا ان شاء الله لما ييجى بالسلامه حنكون حاجه يتحكى فيها العمر كله
اسر: انا بحبك بحبك بحبك يا مجنونه
مياده: انا بحبك بحبك بحبك يا متملك
اسر: انا متملك طيب حوريكى بقى التملك وحنزل اجبلك كوبايه لبن بالعسل وحتشربيها
مياده بضحك: لا لا خلاص ده انت قمر ياحبيبى انت متملك انت برده انا اللى عبيطه
اسر: ولو قلت علشان خاطرى حتشربيها
مياده: بس انا اتعشيت خلاص واخدت الدواء
اسر: لكن ما شربتيش اللبن
مياده: بصراحه ايوه
نزل اسر وجاب لمياده اللبن وشربها بإيده وبعدها دخل اخد شاور ورجع نام على طول
والصبح صحى على صوت خبط الباب لان ايمان كانت عاوزه تفحص مياده وتديها العلاج وتفطرها الاول
قام اسر فتح الباب واستأذن منهم خرج بره لحد ما تخلص
واول ماخرجت ايمان من الغرفه دخل لبس ونزل يروح شركته
فضل الوضع على كده فتره طويله وكان الدكتور دايما بييجى يطمن على مياده ويطمن اسر وفى يوم اسر راجع من شركته ولفت انتباهه محل لبيع العصائر مشهور جدا وكاتب لوحه كبيره عن عصير اسمه لبن العصفور وقف العربيه ونزل بنفسه للمحل واشترى الكميه اللى عنده كلها نقلها السواق للعربيه ورجع اسر وهو بيضحك على اللى عمله واتفاجئت توحه بالسواق بيدخل زجاجات من العصير كتيرة
توحه: ايه ده ياعم عادل
السواق: ده عصير البيه نزل اشتراه من محل واحنا ماشين
اخدت توحه منه العصير وخرجت تشوف ايه قصته
اسر: توحه لو سمحتى هاتى كوبايه عصير لمياده
توحه: ايه كل ده ياحبيبى ليه جايب منه كتير
اسر بضحك: هى مش قالت عاوزه لبن العصفور
توحه: وده بقى لبن العصفور ازاى
اسر: هاتى بس العصير وتعالى وانا افهمك قدامها
طلع اسر لغرفه مياده سلم عليها وعلى ايمان طبعا وطلعت وراه توحه وهى معاها العصير
مياده: ده ايه ده لبن تانى لا كده كتير
اسر: ده مش اى لبن ده لبن العصفور
مياده وهى بتضحك: لأ بجد انت جبته منين ده
توحه: والله يابنتى الازازة مكتوب عليها لبن العصفور
اسر: بصى ياستى وانا ماشى لقيت محل كاتب انه عنده لبن العصفور نزلت اشوف ايه الحكايه عرفت ان ده عباره عن لبن جوز الهند وعليه عصير اناناس ومسمينه لبن العصفور اشتريت كل اللى عند المحل علشان اجيبلك لبن العصفور
مياده بفرحه: ربنا يخليك ليا انابجد يااسر لوكنت لفيت الدنيا كلها عمرى ماكنت حلاقى حد يحبنى زيك كده
اسر: ليه هو انتى كنتى عاوزه حد غيرى يحبك ده انا اقتله
ضحك الجميع وميادة اترمت جوه حضن اسر
استأذنت ايمان بالخروج وخرجت توحه وسابوهم مع بعض
عدت شهور ومياده قربت على الولاده وكان فى الوقت ده ايمان اتعرفت على علاء السواق وتوحه حبت تخطبهاله واسر اول ماعرف فرح جدا لانه شايف ان ايمان تستاهل كل خير بعد وقفتها مع مياده وقرروا ورحوا يخطبوها من اهلها واسر راح معاها واتكفل بكل مصاريف الجواز كهديه منه لايمان وعلاء صديق طفولته وتوحه اديتهم شقتها يتجوزوا فيها
وفى اليوم المنتظر اسر كان نايم فى امان الله جنب مياده وصحى على صوت صريخ مياده
مياده: ااااااااه الحقونى الحقنى يا اسر
اسر بفزع: فى ايه انتى بتولدى
ياايمان ياايمان وصلت ايمان وعرفت ان دى علامات ولاده اتصلت بالدكتور وبعت عربيه اسعاف مجهزه لميادة اخدتها ووصلت المستشفى وبعد وقت الدكتور كان بلغ اسر انه لازم يعمل عمليه قيصريه واسر وافق لكن كان حيموت من خوفه على ميادة وبعد حوالى نصف ساعه سمعوا صوت بكاء بيبى وبعدها بشويه خرجت بيه ايمان اللى حضرت الولاده مع ميادة
جرى عليها كل الموجودين ام ميادة وابوها وتوحه وصحاب ميادة( تقى واسماء ومى)
اسر: طمنينى ياايمان ميادة كويسه
ايمان بفرحه: الحمد لله تفوق بس من البنج وتخرج علطول
توحه: بسم الله ماشاء الله يارب يحميه
ام ميادة: حبيبى حبيب تيتا ماشاء الله
البنات: الف مبروك يارب يتربى فى عزك
اسر بفرحه: شكرا ربنا يخليكم عقبالكم
اخد ابو ميادة المولود واذن فى اذنه وقرأ قرآن وبعدها بشويه خرجت ميادة وهى لسه مش فايقه من البنج اوى
فاقت ميادة واطمنوا عليها وشافت ابنها وحست وقتها اد ايه انها كانت حتخسر كتير اوى لو وافقت تنزله وتختار الدراسه
اسر: حبيبتى انا عاوز اسميه ادم
ميادة: حلو اوى الاسم ده
توحه: مش حتسميه على اسم باباك يااسر
اسر: لا ياتوحه طول عمرى كان نفسى اسمى ابنى ادم
ام ميادة: يتربى فى عزك ياابنى
ميادة: اسر لو عاوز تسميه على اسم باباك انا مش حزعل
اسر: لا ياحبيبتى بجد عاوز اسميه ادم اسر الطاروطى
الجميع على بركه الله
الاب: يلا بقى ياام ادم عاوزين نعمل السبوع قومى بالسلامه بسرعه
اسر: حندبح الاول ياعمى وعاوزك تساعدنى فى الموضوع ده الله يخليك
الاب: عيونى ياحبيبى شوف امتى وانا معاك بامر الله
اسر: يلا بينا دلوقتى قبل ميادة ماتخرج من المستشفى
خرج اسر وابو ميادة اشتروا العجول وذبحوا ووزعوا كل الذبايح لوجه الله
ورجع اسر وابو ميادة للمستشفى فى وقت متأخر جدا
كان الدكتور قرر خروج ميادة فى الصباح
فضل اسر قاعد معاها هو ومامتها لحد الصبح اخدها هى وادم وخرجوا وطبعا اسر كان اتفق مع الدكتور ان ايمان تفضل مكمله اقامه معاهم لحد ميادة ماتشد حيلها
ووصلت ميادة وابنها والكل القصر وكان اسر محضرلهم احتفال صغير وبعدها طلعت على غرفتها وعدت الايام وجه يوم السبوع وكان سبوع مش عادى من كل حاجة اتزينت حديقة القصر بكل انواع والوان الاضاءه واشترى اسر افخم انواع علب السبوع وام ميادة عزمت ست عجوزة جدا وشاطرة فى عمايل السبوع و دق الهون
الكل كان فرحان ومبسوط وعيشه اسر وميادة ملاها عليهم ادم اللى قرره هما الاتنين انهم يضحوا بكل حاجه واى حاجه مقابل اسعاده وتربيته بين ام واب بيحبوا بعض وبعد السبوع
ماخلص اعترف كل واحد فيهم للتانى انه (حب عمره كله)
الابطال يتحدثون/
اسر: طبعا كلكم اتهمتونى انى متملك لكن لو تعرفوا انا اد ايه كنت بتعذب وانا حاسس انى مانعها عن حاجه بتحبها لكن عذائى الوحيد انى بخاف عليها اوى وشايف حتى لو كان من وجهة نظرى ان دا الافضل ليها اعمل ايه طبعى وعمره ماحيتغير
مياده: يمكن ناس كتير منكم يلومونى انى رجعت لاسر بعد ما شك فيا لكن اعمل ايه حبيته ومين منكم ما اتمنتش ان اسر يكون حبيبها بحنانه وكرمه وتملكه واكيد كمان فى ناس زعلت انى ضحيت بمستقبلى لكن متأكده ان كل ام فيكم ضحت بأكتر منى علشان ولادها
ان ميادة هى كل واحده كانت بتقرا الروايه وحاسه ان فيها جزء منى والاهم فى كل ده انى حبيت اسر بكل حاجة فيه
توحه: عمرى ماحسيت ان اسر مش ابنى او انى خدامه عنده الام هى اللى بتربى وتسهر وتداوى وانا عملت كل ده لاسر وفعلا كان يستاهل كل حاجه
ام ميادة: انا مش ام جشعه ولا ماصدقت ارمى بنتى علشان اسر غنى وعنده فلوس انا صدقت حبه لبنتى وده اللى خلانى اساعده فى اتمام الجواز بسرعه
الاب: بما انى اب واغلى حاجه عندى بنتى جه عليا وقت ندمت فيه انى جوزتها لاسر لكن بعد كده اكتشفت انى عمرى ماكنت حلاقى واحد يحب بنتى زى اسر ويخاف عليها
علاء: اسر طول عمره صاحبى مش صاحب شغل وقف جنبى كتير وتمها بانه ساعدنى اتجوزت ايمان
ايمان: من اول يوم دخلت فيه القصر وحبيت ميادة وكان يوم سعدى كسبت هناك كل حاجه حلوه جوزى علاء وصداقتى بميادة غير المرتب الكبير اللى اسر بيه كان بيدهولى
اسماء: عارفه ان كلكم كنتوا مفكرين انى حسرق اسر من صاحبتى لكن انا عمرى مااعمل كده ده غير ان اسر نفسه مش بيشوف حد غير ميادة
تقى ومى: احنا كنا راسمين نطلع بعرسان من الفرح لكن اسر طلع ماعندوش اصحاب ههههه
شيرى: انا ندمت جدا على اللى عملته مع ميادة وخصوصا بعد ماجوزها رجعلى السى دى اللى كان بيهددنى بيه خالد
خالد: اناطول عمرى كنت بكره مياده وكان نفسى انتقم منها وماصدقت لقيتها قدامى فى الكليه لكن جه الوقت اللى حعترف فيه ان الانتقام مش بيأذى غير صاحبه ابويا خسر كل حاجه بعد مااسر وصى عليه وانا رجعت ادوق الذل والفقر تانى
يارب اكون قدرت اسعدكم
بقلم《شيماء فرح》
