رواية انا لست قبيحه الفصل الثالث 3 بقلم اماني سيد

رواية انا لست قبيحه الفصل الثالث 3 بقلم اماني سيد 

غزل وشها قلب . طيب حضرتك مسافر ورعد بيه هيمسك مكانك ممكن ينقل السكرتيره بتاعته معاه وانا اروح مكانها لحد ما حضرتك ترجع وارجع مكانى تانى اكيد هى واخده على طريقته في الشغل اكتر

شهاب : للاسف ماينفعش لان فى حد هيمسك مكان رعد الفتره دى ولازم السكرتيره تفضل مكانها زى ماهى + انها مش بتعرف المانى وانتى بتعرفى المانى فرعد هيحجتاجك هنا

ومتقلقيش محدش هيضايقك خالص سواء انا هنا او مش هنا

غزل : طيب تمام عن ازنكم اشوف شغلى

شهاب : اتفضلى

رعد : انا مش عارف هي بتتنك على ايه امال لو كانت حلوه شويه كانت هتعمل ايه

شهاب بصله بطرف عينه : هو انا بقولك حبها يا رعد او اتجوزها شيلها من دماغك اعتبرها راجل قدامك

رعد : وانا هجطها فى دماغى ليه انا هعتبرها راجل فعلا هى اللى مفرقها عننا الحجاب

شهاب : تمام يبقى سبها في حالها وخلى علاقتك بيها شغل بس

رعد: شهاب هو انت بتحب جنه

شهاب : انت شايف ايه

رعد : انا بسالك بس

شهاب : ريح نفسك يارعد انا بحب جنه وماحبتش حد ادها

رعد : تمام وإن شاء الله تكون سفريه وشها حلو عليك

شهاب: امين يارب

فى نص اليوم جنه اتصلت بشهاب

شهاب : الو يا حبيبتي

جنه : بقولك يا حبيبي الدكتوره اتصلت بيا وقالتلى انها حجزت في المستشفى بعد بكره

شهاب: طيب تمام انا هحجزلنا اول رحله على المانيا ولو ملقتش حجز هحجز طياره خاصه متشليش هم حاجه خالص

بقولك صحيح هتاخر انهارده فى الشغل عشان هراجع مع رعد كل الصفقات

جنه : تمام وانا هنزل اشترى لينا شويه حاجات هنحتاجها هناك

شهاب : تمام يا قلبى مع السلامه

واتصل على رعد : رعد تعالى عايزك ضروى

رعد دخل المكتب على شهاب وحاولش يضايق غزل نهائى عشان شهاب يسافر وهو مطمن

شهاب : اقعد يا رعد عشان هراجع معاك كل الصفقات عشان مش هاجى من اول بكره

رعد : حددتوا المعاد خلاص

شهاب : اه بعد بكره وبكره هخلص اجراءات السفر

رعد : تمام طيب سيبهم وانا هتعامل

شهاب : لا هراجعهم معاك عشان اسافر وانا مطمن على الشغل

خلص شهاب ورعد كل الشغل وكانت غزل معاهم بتسجل ملاحظات رعد والوقت اتاخر بيهم

شهاب : الوقت اتاخر اوى اننى ساكنه فين يا غزل

غزل ساكنه في المقطم

شهاب : طيب تعالى نوصلك فى سكتنا

رعد بتتريقه : انت خايف على ايه دانت تخاف على الناس منها وهى دى منظر حد يبصله أصلا

شهاب : رعد انا قلت ايه

رعد : خلاص خلاص يا شهاب انا بهزر يلا يا انسه غزل عشان نوصلك مش انسه برضو

غزل : لا حضرتك ممكن تمشوا وانا هتصرف

رعد بنرفزه : جنان بطلى جنان هتمشى ازاى لوحدك دلوقتي في حته مقطوعة زى دى

غزل : انا غزل ومش مجنونه وعادى هتصرف

رعد اتضايق وسبهم ومشى من غير كلام

شهاب: اتفضلي يا انسه غزل وهنزلك فى اقرب مكان تقدرى تركبى منه مايصحش اننا نسيبك لوحدك فى حته مقطوعة زى دى

غزل : تمام يا مستر شهاب وانا هنزل فى اقرب موقف

شهاب : تمام اتفضلى

نزل شهاب وغزل وملقاش رعد كان روح وسابهم وشهاب وصل غزل لاقرب مكان من بيتها

وصل شهاب الفيلا

شهاب: سلام عليكم

جنه وعليكم السلام

شهاب: هو رعد مجاش

جنه : لأ لسه انتوا اتخانقتوا. ولا ايه

شهاب بتنهيده لأ

جنه : امال ايه اللي حصل

شهاب حكلها كل حاجه من اول دخول غزل الشركة ومضايقات رعد ليها

جنه : غريبه اوى اول مره اشوف رعد بيعامل حد كده

طيب لو هى وحشه اوي كده ومش متقبل وجودها يتجاهلها ومايتعاملش معاها إنما كده حرام عليه بجد

شهاب : انا بدات اشك انه شايفها وحشه اصلا لانه اتلغبط فى اسمها وناداها بجنان

جنه : غريبه اوى طيب يتلغبط فى اسمها بجنان ليه

شهاب : بتردد لاحظته جنه اصل فيها شبه من جنان اختك الله يرحمها

جنه . بصتله باستغراب: شبهها ازاى مش انت بتقول وحشه وجنان كانت جميله كانت اجمل منى انا شخصياً وهو عكره ما كره جنان ولا زعلها ابدا انا اوقات كنت بشك انه بيحبها

شهاب: مابقتش عارف بصراحه هو بيفكر فى ايه

جنه : شهاب انا عايزه اشوفها

شهاب : هى فرجه وهتستفادى ايه لما تشوفيها

جنه : معلش يا شيبو عشان خاطرى عندى فضول اشوفها

شهاب : خلاص لما نيجى بالسلامه ابقى شوفيها براحتك

جنه : وافرض طفشها وانت مسافر

شهاب : هو وعدنى انه هيسبها فحلها

جنه : مهو وعدك وبرضو ضايقها قبل ماتمشوا عشان خاطري بقى انا هشوف حجه اروح بيها وهما ١٠ دقايق بس مش هيعطلونا فى حاجة

شهاب .باستسلام : امرى لله يا ستى ١٠ دقايق بس

وصل رعد البيت متاخر كان الكل نام دخل مجهد واخد شاور واخد حبايه منوم ونام عشان مايفكرش فى حاجه

عند غزل روحت البيت واتعشت مع مامتها واخدت شاور وفضلت تفكر في رعد وأنها مش هتسمحله يضايقها تانى وزى ما تيجى بقى يا هيبطل يضايقها يا هتسيبله الشركه وتمشى وتشوف شركة تانيه وابتدا كلام مامتها انها تهتم بنفسها ياثر عليها وتقتنع بيه

تانى يوم الصبح صحى رعد ولبس ونزل يفطر معاهم وراح الشركة ودخل على مكتب شهاب بدون اى كلام مع غزل و غزل جهزت الميلات زى ماتعودت وخبطت الباب ودخلت زى ما كانت متعوده مع شهاب

رعد : هو انا قلتلك تدخلى

غزل : انا خبطت على فكره قبل مادخل

رعد : وانا مسمحتش ليكى انك تدخلى

غزل : مستر شهاب كان بيسمحلنا نخبط وندخل على طول وبعدين أنا جايبه الميلات وداخله المكتب مش غرفه حضرتك والايملات دى مهمه ولازم تشوفها ضرورى عشان ابعت الرد

رعد: سبيهم انا هراجعهم وعايز فنجان قهوه ساده

غزل : الفراش اجازه انهارده

رعد : اتصرفى اعمليها انتى

غزل : اولا مش شغلتى انى اعمل قهوه

ثانيا : انا مبعرفش اعمل قهوه

رعد : اتصرفى هموت من الصداع محتاج فنجان قهوه ضرورى

غزل : طالما محتاجلى يبقى تكلمنى باسلوب احسن من كده طوال الفترة اللى هنشتغلها مع بعض

رعد : حاضر يا انسه غزل ممكن بعد إذن حضرتك لو مكنتش هتعب سيادتك تعمليلى فنجان قهوه ساده

غزل : تمام يا فندم انا هتصرف

راحت غزل البوفيه وفتحت اليوتيوب وجابت طريقه عمل القهوه وعملتها ودخلتها لرعد وحطتهاله على المكتب ومعاها برشام مسكن وهى خارجه من عنده قابلت جنه فى وشها

جنه : صباح الخير انتى انسه غزل

غزل : صباح النور اه انا اتفضلي مين حضرتك

جنه : انا جنه مرات شهاب . شهاب كان ناسى الجاكت بتاعه هنا وفيه ورق مهم كنت محتاجاه عشان السفر

غزل : اعلا اهلا بحضرتك طيب تحبى تشربى حاجه على منلاقى الجاكيت

جنه : لا حبيبتي تسلمي

غزل : طيب مستر رعد جوه تحبى تبلغه

جنه : بلغيه وانا هدخله

جنه : ازيك ياورعد

رعد: ازيك يا جنه هو فعلا شهاب باعتك عشان الجاكيت

جنه : اه عنده مشاوير كتير بيخلصها وطلب منى اجبهوله

بس واضح انه مش هنا انت عارف الجاكيت ده عزيز عليه ازاى وبيتفائل بيه

رعد: مش ده كان هديه من جنان الله يرحمها

جنه : اه ده كان اخر هديه من جنان وانت عارف هو كان بيحبها اد ايه

رعد : بصدمه: وانتى عادى عندك كده ومش زعلانه

جنه : اه طبعا عادى شهاب طول عمره بيحب جنه على اساس اخته الصغيره ودايما كان متعاطف معاها

رعد : اه منا عارف. قصدى انتى عمرك ما فكرتى تغيرى منها عشان كانوا قريبين من بعض وكده

جنه : بالعكس جنان كانت محتاجه اخ لانها كانت حساسه ومكنتش بتاخد على حد بسهوله وكانت بتخاف من الناس وانا فرحت لما شهاب قرب منها وقدر يخرجها من القوقعه بتاعهتا وخلاها تاخد عليه بسرعه وهى كانت بتحبه اوى الله يرحمها

رعد : الله يرحمها عندك حق

جنه : المهم انا همشى عشان عندى حاجات مهمه اد كده ومحتاجه اعملها قبل ما اسافر

رعد : طيب تحبى اوصلك

جنه : لا شكرا معايا السواق بالعربية

رعد: تمام. لو احتاجتوا اى حاجه كلمينى على طول

جنه : حاضر مع السلامه

وهى خارجه عدت على غزل

جنه : مبسوطه معانا في الشغل

غزل: اه الحمد لله واستاذ شهاب محترم جدا وبحترم موظفينه

جنه : طيب ورعد

غزل سكتت وماتكلمتش وده خلى جنه تضحك عليها

جنه : بصى يا غزل ايه رايك نبقى صحاب انا معنديش صحاب كتير او معنديش اصلا

غزل : ده شئ يشرفني طبعا

جنه : وبما اننا بقينا اصدقاء فعايزه اقولك رعد من الناس اللى بتسوق فيها لما حد بيسكتله وهو مش هيقدر يمشيكى من هنا عشان خاطر شهاب وغمزتلها

غزل ضحكتلها وفهمت تقصد ايه وقالتلها حاضر وفهمت انها ماشيه صح وانها مش هتسكتله واكبر دليل اللى حصل الصبح

جنه : ضحكتك حلوه اوي اوي يا غزل واسمك جميل وباقل مجهود هتبقى احلى بنت

غزل : فرحت اوى بكلام جنه واداها ثقه زياده في نفسها

عدى اليوم من غير ما رعد يضايق غزل وبيطلب الحاجه بأدب وفى اخر اليوم جت كيان لرعد عشان تاخدوا ويخرجوا

كيان: انتى يا بتاعه انتى

غزل بصتلها من فوق لتحت ومردتش

كيان : انتى مش سمعانى يا بتاعه انتى

غزل : اولا انا اسمى انسه غزل لما تحبى تكلميني

ولما تبقى تكلمينى كويس ابقى ارد عليكى

كيان: انتى ازاى تكلمينى كده انتى مش عارفه انا مين انا خطيبه رعد

غزل : ايا كان مين تكونى ده مايدكيش مبرر انك تحاولى تهينينى او تكلمينى كده

كيان: تصدقى انك واحده قليله ادب يعنى وحشه وبيئه وبومه وكمان مش متربيه

غزل بنرفزه : لا انا محترمه جدا واهلى عرفزا يربونى عشان كان عندهم وقت يربونى لكن واضح انك انتى اللى مكنش حد فاضى عشان يربيكى ويعلمك تتكلمى مع الناس ازاى

خرج رعد بسبب صوتهم العالى

رعد : ايه ده فى ايه وصوتكوا عالى ليه كده

كيان جريت على رعد : تعالى شوف البومه دى بتقولى ايه بقى انا مش محترمه ومكنش حد فاضى يربينى

رعد اتصدم وبص بصدمه لغزل مكنش متخيل ابدا انها بالجرأة دى

يا ترا رعد هيعمل ايه ؟

ها عرفتوا مين البطل ؟

عرفتوا غزل بقى تبقى شبهه مين ويا ترا ايه السر ورا كره رعد لغزل

الرابع من هنا

تعديل المقال