رواية الصدمه كامله
فى مطعم صغير فى منطقة فى الريف يدخل شاب بكل هيبته
زين بغرور للجرسون : شوفلى اى حاجه اكلها عندكوا
وبعد ربع ساعة جيه الجرسون بالاكل
زين وهو بيبص على الاكل بقرف : ايه دا
الجرسون: عدس يا فندم من افضل الاكلات عندنا هنا
زين بغرور وقرف : عدس دا افضل اكلة عندكم
الجرسون وهو بيوطى راسه فى الارض: ايوا يا فندم
زين قام وهو بيشيل الاكل وهو بيرميه على الارض
وقتها سمع بنت من وراه
صدفة : اتعلم تحترم نعمة ربنا ايا كانت ايه هى فيه غيرك مش لاقيها
زين وهو بيلتفت وراه وبعصبية وغرور: و واحدة زيك بقى هى اللى تعلمنى
صدفة: ادام اهلك معلموكش فى البيت اعلمك انا
زين وهو بيمسكها من أيدها : لا دا انتى تلزمى حدودك وانتى بتتكلمى معايا
صدفة ضر'بته بالقلم
زين بعصبية شديدة وصوت عالى ارعبها : بقى انتى بتض'ربينى انا بالقلم وبعد كدا ساب ايدها بس عارفه مش هرودهولك قل'م يا شاطرة مع انى اقدر بس استنى عليا
وسابها ومشى بكل غرور
احمد ( الجرسون ) : آنسة صدفة انتى كويسة
صدفة: انا تمام يا احمد يلا كملوا شغلكوا
(ملوحظة صدفة تبقى صاحبة المطعم)
زين فى نفسه: اسمك صدفة تمام يحلوة
وبعد كدا خد عربيته ومشى
فى المساء
زين راح المطعم عند صدفة وكانت هى بس اللى موجودة لوحدها كانت بتقفله
زين حط جاز على المطعم كله من برا
صدفة : ايه الريحة دى
وبعد كدا لقيت حد بيشدها جامد من ايدها بيبعدها عن المطعم
زين وهو بي'ولع الولاعة بتاعته
صدفة بخوف وعياط : انت بتعمل ايه لا بالله عليك دا اكل عيشى انا وامى واخواتى بالله عليك ما تعمل كدا ابوس ايدك الحقونى
زين وهو بينزل لمستواها وبغرور : احنا فى مكان مفيهوش بيوت وفى نص الليل صوتى براحتك محدش هيسمعك يحلوة
صدفة بعياط : طب اعمل ايه انا اسفة بس متعملش كدا
زين بتفكير : تعملى ايه تيجى تق'ضى الليلة معايا انهاردة
صدفة بصدمة : انت بتقول ايه
زين : مبحبش اعيد كلامى مرتين هتيجى معايا ولا وبص على الولاعة
صدفة بعياط : بس انا مش هعمل كدا اكيد دا حرام
زين بغرور: بس كدا من عينيا اتجوزك
يتبع
