رواية حياة فارس الصعيد الفصل الرابع عشر 14 بقلم جهاد موسي
البارت الرابع عشر
حياه فارس الصعيد
دخل نوح وفارس وسليم القصر
منشاوى وماجده اول ماشافو سليم عنيهم دمعت وجريوا عليه حضنوه بحب واشتياق
وورد وياسمين كانوا فى حاله زهول
ماجده بدموع وفرحه / انت عايش ياولدى ولاانا بيتهيجلى
سليم ببتسامه / ايوه يأمى وحكلهم كل حاجه
حياه بفرحه / سليم
فارس بغيره واضحه جدا وصوت عالى / انتى عارفه سليم منين
حياه بخوف / ها ا.اعرفه
قاطعها سليم ببتسامه / اذيك ياحياتى
فارس بغضب / سلييييم
سليم بضحك / اهدى بس وانا افهمك فى مره كنت راجع من مأموريه متأخر وكانت حياه ماشيه وطلع عليها مجموعه شباب وخلصتها منهم
فارس حس بنغزه فى قلبه وقرب من حياه اوى وحضنها
نوح لما لقاهم فى جو عائلى انسحب بهدوء وكان خارج من القصر كله وقفه صوت كله بكاء وترجى التفت لقى ياسمين
نوح بحده / انتى اللى مطلعك فى الوقت ده
ياسمين بدموع جريت عليه حضنته من غير ماتتكلم نوح كان هيتجاوب معاها لكن فاق وبعدها عنه بحده
نوح بحده / ياريت اللى حصل ده ميتكررش تانى وسابها ومشى
عند حياه وفارس فى الجناح تحديدا
كانت حياه طالعه من الحمام لقت فارس شدها بهدواء وجراءه وقعدها عل رجله
حياه حاولت تقوم وكانت مكسوفه جدا ووشها احمر لكن معرفتش
فارس بحب / مش هتعرفى وبطلى تتحركى ودفن رأسه فى رقبتها بكل حب وشوق وكان حضنها بمتلاك واتكلم برقه بالغه جدا لدرجه ان حياه جسمها كله اشعر وبقا سخن
فارس بهدواء / من النهارده ملكيش كلام مع سليم ولا بدر
حياه بكثوف / طب ابعد
فارس / تؤتؤ حياه انا بعشقك
حياه / وانا كمان
فارس بفرحه شالها وفضل يلف بيها وهو بيضحك ومبسوط وبعد كده فضل يتأمل فى عنيها
فارس / حياه مالك انتى تعبانه
حياه بتعب بتحاول تداريه / لا بس مأخدتش العلاج
فارس / انا مش قولتلك تاخدى بالك من نفسك واخد باله من تحت عنيها اللى بقا اسود وشكلها مرهق
حياه بتعب سابته وراحت اخدت العلاج ونامت بهدواء وفارس استغرب جدا ونام
عند سليم كان فى الجنينه هو وورد وياسمين وهدى وبدر
بدر بفضول / قولى هو اللى فى دماغك ده
ضحك سليم لما افتكر فارس وهو بيضربه
سليم / لا حاجه بسيطه وكان بيبص لهدى بحب
ورد وياسمين لما لقوه سليم وهدى مندمجين جدا مع بعض وبيبصوا لبعض بحب
ورد / قولى ياسليم مش ناوى تفرحنا بيك ولا اى
هدى اتكثفت
سليم / انشاء الله قريب
بدر وكان بيبص لورد عقبالك
ورد بكثوف / وعقبال سميحه
الكل فطس ضحك وده دايق بدر جدا وسابهم ومشى
ورد / طب استأذن انا وراحت وره ورا بدر
ياسمين اول ماشفت حب بدر لورد وسليم لهدى عنيها دمعت وطلعت على الجناح بتاعها
ورد راحت وره بدر
ورد / استنى يابدر
بدر بضيق / نعم
ورد بضحك / انت زعلت لما قولت عقبال سميحه
بدر سرح فى ضحكتها وعنيها الخضراء ومردش
ورد / انت يا اخ
بدر بسرعه قرب منها جدا وده دايق ورد منه وضر"بته بالقلم وجريت
بدر بعصبيه / يبنت ال
تانى يوم الصبح وفى جناح فارس وحياه تحديدا
صحى فارس كانت حياه نايمه
فارس بهدواء / حياه ..حياه
مكنتش بترد
فارس بخوف شالها وراح نيمها فى البانيو
حياه فاقت بعدها بتعب
فارس / حياه مالك
حياه بتعب / مصدعه اوى ودماغى تقيله
فارس شالها وطلع غيرلها هدومها ونزل بيها مكنش فى حد صحى لسه واتجه للدكتور بعربيته كان سايق بسرعه جدا ولمح ان فى عربيه ماشيه وراه من اول الطريق وبتحاول تحفل عليه
ساق فارس على اعلى سرعه ووصل عند الدكتور مكنش فيه حد
فارس بسرعه / دكتور حياه مريضه عندك وو
اخدها الدكتور بسرعه وكان فارس بره قلقان وخايف
عدى وقت طويل جدا وفارس اتفزع لما سمع صريخ حياه جرى بسرعه دخل غرفه الكشف كان الدكتور قريب جدا من حياه وبيحاول .....
