رواية صغيرة العاصي الفصل السابع 7 بقلم ندي احمد
فيروز اخدت العصير و بدأت تشرب
و كان عاصى بيبص بخبث و مبسوط
فجأة فيروز وقع من ايدها العصير غصبا عنها بسبب انها حسيت بدوخة بسبب المنوم لانه مفعوله قوى
فيروز كانت هتقع بس عاصى مسكها و حطها على السرير
و راح دخل دكتورة نسائية لفيروز
الدكتورة خرجت
عاصى : ها ايه
الدكتورة : تمام يا عاصى بيه
عاصى : يعنى هى بنت ولا لاء
الدكتورة : بنت ايوة
عاصى : متأكدة
الدكتورة : ايوة يا عاصى بيه ده واضح جدا
عاصى : تمام شكرا يا دكتورة
فيروز كانت لسه نايمة بسبب المنوم
عاصى دخل لفيروز و قعد جنبها و بدا يملس على شعرها
عاصى: انا اسف يا فيروز بس كان لازم اتأكد ممكن لأن كل البنات اللى شوفتهم مش زيك انا بحبك يا فيروز معرفش امتى بس حاسس انك بقيتى ملزمة منى و حاجة تخصنى و مش عايز ابعد عنها و بعدين اتأكد انه غطها كويس و خرج لاوضته و نام
فيروز تانى يوم الصبح حضرت الفطار
فيروز: هو مفيش حد هنا فى البيت
عاصى : اصل مش بحب احس ان فى حد عايش معايا مش باخد راحتى مفيش حد بيقعد يعنى تعود
فيروز حسيت انه يقصده و انه ممكن يكون مضايق من وجودها
عاصى : مش قصدى انتى طبعا يا فيروز انا اقصد الخدم ملهمش امان لكن انتى انا حاسس ان البيت نور بيكى ده كفاية انك اول حاجة اشوفها الصبح ده الواحد معه قمر
فيروز : هو انت مش مضايق من وجودى
عاصى : لاء بالعكس ديه احلى حاجة حصلتلى انت خلاص هترجعى المدرسة تانى
فيروز : بجد شكرا اوى يا عمو
عاصى : مفيش شكر .... و أسمى عاصى بلاش عمو انتى محسسانى انى عجوز
فيروز : لاء مش قصدى طب ممكن اقولك يا ابيه يعنى احسن من عمو
عاصى : و فيها ايه لو قولتى أسمى
فيروز بصت بخوف
عاصى : خلاص ابيه احسن من عمو عقبال ما تقولى عاصى كده
فات ٦ شهور و فيروز اتعودت على عاصى و هو اتعود على وجدها فى حياته فى الفترة ديه اتغير كتير عن الاول بقى بيخلص شغل و يرجع على البيت علشان ميسبش فيروز لوحدها
فى يوم عاصى رجع مضايق من الشغل
فيروز : مالك يا ابيه مضايق ليه
عاصى : فى مشكلة يا فيروز
فيروز : مشكلة ايه خير فضفض ان شاءالله كل حاجة ليها حل
عاصى : فيروز انا ...
قطع صوت الباب
و كان هاشم و المأذون
هاشم : قولتلها يا عاصى
عاصى منزلة راسه
هاشم : اومال هتقولها امتى المأذون بره
عاصى: جبت المأذون مش قولتلك الاول هاخد رايها
فيروز خرجت لهم بالقهوة
فيروز : ازيك يا ابيه هاشم
هاشم : ازيك يا قمر تعالى يا فيروز انا عايزك
فيروز جت و قعدت جنبه
فيروز : خير يا ابيه هاشم
هاشم : انا ......
استوب
يا ترى فيه ايه
