رواية غدر الصحاب الفصل الخامس 5 بقلم اسماء زيدان
صُهيب اخد رُقيه وخرجو مز المستشفى
رقيه:ممكن تروحنى بيتى
صهيب: بيتك!
رقيه: مش بابا وماما الله يرحمهم كان عندهم بيت
صهيب: اها ماهو نسيت اقولك ان انتى عايشه معايا بحكم ان انتى هتبقى لوحدك وكدا
رقيه:ليه انا معنديش اخوات
صهيب:ا لا
رقيه نظرتله بحزن وسكتت
وصهيب وقف تاكسى وركبوا
وبعد نص ساعه فالطريق
فى فيلا صالح العزيزى
تجلس رحمه والدة صهيب امام الشاشه وتضحك: يخربيت عقلك يا على ياربيع هموت من الضحك ههههههههههههههههه
قطع استمتاعها بالمسرحيه صوت جرس الفيلا
رحمه:هنيه ياهنيه تعالى شوفى مين
هنيه: حاضر ياحجه
فتحت هنيه:اهلا ياصهيب يابنى اتأخرت ليه
صهيب:ظروف والله يا داده فين امى
هنيه: جوه قدام الشاشه
صهيب قبل مايدخل:تمام اعمليلنا بقا كوبيتين قهوه مظبوطه من ايديكى الحلوه دى
هنيه:عيونى يابنى
ومشيت وصهيب نظر ل رقيه خلف الباب
صهيب: خليكى هنا يا انسه رقيه عشان هعملها مفاجاه لماما
رقيه بابتسامه: ماشى اتفضل
صهيب دخل :ست الكل عامله اى
رحمه وهى بتضحك:تعالى ياحبيبى اتأخرت ليه
صهيب قفل الشاشه:انما حصل النهارده موقف ياماما مقولكيش
رحمه بعبوس:اخص عليك ياصهيب بتقفل عن المسرحيه دانا بحبها
صهيب بمرح: دانتى شوفتيها عشروميت مره وبتضحكى على النفس المشهد بتاع على ربيع و ويزو لما تقوله لك امنيات ماعدا الفلوس و...
رحمه: برضوا بحبها افتح الشاشه يلا
صهيب بجديه؛ حاضر هفتحها بس فى موضوع عايز اقولك عليه
رحمه:قول ياحبيبى سمعاك
صهيب بدأ بالكلام وحكى لوالدته كل حاجه حصلت وليه مجاش بات فالفيلا
رحمه بعد ماسمعت:واى المطلوب دلوقتى
صهيب قَبل يد والدته:انك تقبلى انها تعيش هنا عشان انا مش عارف اهلها ولا عارف عنوانها حتى
رحمه بجديه:لا مش موافقه
صهيب:ليه ياماما بعد كل اللى قولته دا
رحمه: انت اصلا كلامك دا يخلينى اشك فيها ومدخلهاش بيتى
صهيب:ليه دى مظلومه
رحمه:مظلومه مكنوش صحابها سابوها مظلومه مكنوش رموها قدام عربيه زى مانت شاكك مظلومه مكنوش سبوها فالمستشفى
مكنتش والدتها قالت الكلام دا كله فالتلفون من غير ماتعرف مين بيتكلم
لا يابنى انا معنديش غيرك انت واختك اضمن منين انها مش بتمثل و كل دا تمثيل عشان شافوك واد غنى وحلو ومتفوق ابعد عن الشر وغنيله
صهيب:يا امى البنت واقفه بره وبصراحة قولتلها انى خطيبها والفرح كمان اسبوعين وانك خالتها
رحمه وقفت وبجمود:قولت لا يعنى لا اديها فلوس وهى تمشى
صهيب: يا امى دى فاقده الذاكره كدا حرام نسيبها
رحمه: فاقده مش فاقده اديك هتساعدها بالفلوس وربنا موجود تقع فى ناس غيرنا
رقيه بره سمعت اخر الكلام وفاكره ان خالتها مش عايزاه تعيش معاهم ويمكن مكنتش موافقه على الخطوبه ودموعه نزلت ومسكت رأسها بالم وسندت على الحيطه
صهيب وقد أخذ قراره: اسف يا امى انا عمرى ماتخلى عن حد محتاج مساعدتى
رحمه:ان البنت دى دخلت البيت هتقعد ف اوضة الخدم مش هنا خالص فاهم
صهيب واول مره يتكلم كدا:هتقعد ف ملكى انا ليا نص الفيلا باللى فيها وحضرتك واختى ليكى النص
رحمه بصدمه:انت هتفرق بينا عشان واحده من الشارع
صهيب:والواحده دى محتجالى ومينفعش اسيبها عن اذنك هدخلها واتمنى تقابليها كويسه
وخرج صهيب يشوف رقيه ونظر مكان ماكانت واقفه صهيب بذهول:ررررررررقيه
ياترى حصل اى وصهيب هيعمل اى وتفتكروا فاطمه ممكن تعمل اى هتقف مع الحق ولا الظلم
ورحمه هتعمل اى ف رقيه
السادس م نهنا
