رواية صغيرة العاصي الفصل الرابع 4 بقلم ندي احمد
حسن : فيروز اطلعى يا بت
فيروز بدموع و ماسكة فى عاصى بخوف
فيروز بدموع لعاصى : عمو متسبنيش
حسن شدها : يلا يا بت انا دافع لابوكى كتير علشان الجوازة ديه
عاصى بغضب : كلامك معايا انا و بعدين جوزها ازاى ديه لسه قاصر
حسن : انت مين اصلا و بعدين انت مالك قاصر ولا لاء انت المحامى بتاعها و راح مسك دراع فيروز : يلا قدامى يا بت
عاصى راح مسكه من هدومه : قولتلك كلامك معايا و انت هطلقها دلوقتى
حسن : اطلق مين ده انا دافع فيها كتير و لسه ماخدتش اللى عاوزه
عاصى : لو على فلوسك هدفعها بس طلقها بذوق بدل ما اخليك تطلقها بالعافية
حسن : لو تلزمك كده ممكن تدينى نص الفلوس بس تخلينى اقضى معها ليلتين و اسبهالك لو انت عايزها
عاصى راح ضر*بها لدرجة انه نز*ف من أنفه: بقولك طلقها يا ابن ال
حسن جيه يضر*به عاصى تفادى الضر*بة و راح ضر*به لحد ما وقعه على الأرض و الناس اتلمت بس محدش قدر يخلص حسن من ايد عاصى فجأة مسكه من هدومه
عاصى بغضب : طلقها حالا
حسن : انتى طالق
عاصى : بتلاتة طلقها بتلاتة
حسن : انتى طالق يا فيروز بالتلاتة
عاصى اخد فيروز و جيه يمشى
حسن جيه من وراه طلع مط*وة (أداة حا*دة ) و استقرت فى صدر عاصى و حسن جيه يا خد فيروز و يجرى
فيروز فضلت تصرخ لحد ما الناس لحقتها و مسكه حسن و جيه البوليس و عاصى انتقل للمستشفى و فيروز راحت معه المستشفى
فيروز قاعدة مع عاصى لحد ما فاق
عاصى فتح عينه لاقى فيروز قاعدة و بتعيط و ماسكة ايده
فيروز : عمو انت كويس
عاصى سند ضهره و فيروز ساعدته و عدلت المخدة له
عاصى : انا كويس
فيروز بعياط : اسفة يا عمو انا السبب
عاصى : متتاسفيش انتى ملكيش ذنب
فيروز : شكرا يا عمو انك مسبتنيش له بجد كنت خايفة تسبنى
عاصى : يعنى انتى عايزانى مسبكيش يا فيروز
فيروز ببراءة : ايوة يا عمو بجد مكنتش عايزة تسبنى للراجل اللى اسمه حسن ده انا بخاف منه اوى
عاصى : متخافيش انا معاكى
فيروز : شكرا يا عمو انا مش عارفة اشكرك ازاى بجد
عاصى : اولا مفيش شكر ثانيا قوليلى يا عاصى بلاش عمو ديه
فيروز : حاضر بس ميصحش
عاصى : لاء يصح
الدكتور دخل يشوف عاصى
عاصى : دكتور انا عايز اكمل علاج فى البيت
الدكتور : هو مفيش مشكلة بس لازم حد ياخد باله منك لأن فى حقنة فى الوريد لازم تتاخد كل يوم فى معادها غير الادوية و بعد اربع ايام ممكن اجيلك اغيرلك على السلك
عاصى : تمام يا دكتور
دكتور : الآنسة اختك واضح انها بتحبك جدا كانت قلقانة عليك
عاصى : شكرا يا دكتور و الدكتور خرج
فيروز : انا ممكن اساعدك انا بعرف ادى حقن
عاصى : بجد اصل كنت بفكر اجيب ممرضة بس لو انتى بتعرفي تبقى احسن من مائة ممرضة
فيروز : اصل ماما الله يرحمها كانت بتاخد حقن و انا اتعلمها علشانها
عاصى : ربنا يرحمها انتى حنينة اوى يا فيروز
فيروز : انا اسفة بجد كل ده حصلك بسببى و لازم اردلك و لو جزء صغير من جمايلك
عاصى : متقوليش كده مفيش ما بينا الكلام ده يا فيروز : انا كل يوم هجيلك اديك الحقنة و الدوا و أمشى
عاصى : لاء انتى هتعشى معايا
فيروز : ايه مع حضرتك ازاى لاء مينفعش
عاصى : لاء انتى هتعيشى معايا تقدرى تقولى هتروحى فين
فيروز : امممم مش عارفة لسه هدور على مكان لسه ممكن اقعد عند واحدة جارتنا طيبة اوى بس ابنها مش طيب بخاف منه اوى يا عمو
عاصى : لاء انتى هتروحى معايا
فيروز : مينفعش
عاصى : لاء متقلقيش احنا هنروح و هتقعدى فى أوضة لوحدك و بعدين ده انا حتى ايدى مش قادر احركها و عايزك تساعدينى
فيروز : حاضر يا ع...
عاصى اتسعت عينه : يا ايه
فيروز : يا عمو
عاصى : برده .... ممكن تسعديني البس معلش
فيروز : انا ... حا ضر
فيروز قربت منه بخوف و بعدين غمضت عينها بكسوف
عاصى : بتغمضى عينك ليه فتحى عينك علشان تعرفى تشوفى اللى بتعمليه
فيروز فتحت عنيها شافت عاصى عا*رى الصدر راحت لفت وشها
عاصى فجأة حط ايده على خصرها و شدها له
فيروز : بتعمل ايه يا عمو ابعد
عاصى فجأة
