رواية غدر الصحاب الفصل الرابع 4 بقلم اسماء زيدان
صُهيب خرج فون رقيه لكى يتصل على اهلها وبالفعل شاف رقم والدتها واتصل بالرقم و
عند امينه بعد ما شافت الرساله بتاعت ساره
امينه بغضب: بقى انا قاعده قلقانه وقلبى وجعنى عليها وهى دايره على حل شعرها وعامله فيها ست المحترمه ماشى يا رُقيه ابقى شوفى هتدخلى بيت مين وتعيشى والبيت دا مش هتدخليه تانى
قطعها رنين هاتفها و
امينه بغضب اعمى فتحت: انتى ليكى عين ترنى عليا تانى اى حبيب القلب سابك خلاص وعايزه ترجعى مستحيل تدخلى هنا تانى يارُقيه فاهمه وهنسى ان ليا بنت هعتبرك موتى ولا سفرتى عشان كدا صحابك بعدو عنك وجايه تشتكى منهم طبعاً سبوكى عشان بقيت تصاحبى شباب غورى مش عايزه اشوفك صحبتك فضحتك وانتى بعتى رساله بنفسك جايه تتصلى ليه فى داهيه
وقفلت الفون
احمد والد رقيه: بسببك انتى البنت ضاعت بسببك وبسبب اهمالك
امينه: ايووووا هات اللوم عليا اصلك كانت واخد بالك من البيت عشان انا اخد بالى من ولادى
احمد: البنت لازم ندور عليها مينفعش نسيبها كدا فالشوارع
امينه:اعتبرها ماتت جبلتنا الفضايح
احمد اخد منها الفون وحاول يرن على رقم رُقيه لكن فون رُقيه فصل شحن
امينه:اى مفتحتش عليك
احمد:التلفون مقفول
امينه: طبعاً لازم تقفله ماهى ارتاحت مننا واتصلت عشان تقول عدانى العيب
احمد بغضب:تفتكرى
امينه بدموع:منها لله
احمد: محدش يجيب سيرتها هنا تانى كأن مكنش عندنا بنت اسمها رُقيه مفهووووووم
اسماء زيدان
*******************
عند صُهيب بحزن:يارب اى الام دى ورسالة اى اللى بتقول عليها دى البنت نايمه من 3 ساعات هتبعت رساله ازاى
ورجع الفون ف الشنطه تانى ورجع ل رُقيه
رُقيه :انت تانى فين الدكتور
صُهيب بابتسامه مزيفه: اها انتى هتشوفينى كتير جدا
رقيه: ليه بقا انا هفضل عايشه فالمستشفى ولا اى
صهيب:لا عشان انا خطيبك
رقيه: خطيبى
صهيب:اها مخطوبين من سنتين والفرح كمان اسبوعين كدا
رقيه:طب اى هو فين اهلى
صهيب بحزن:ا ا اهلك اللاسف اتوفو من وانتى صغيره
رقيه بدموع: ماتوووو
صهيب:اها خالتى وجوزها اتوفو
رقيه:هو انا بنت خالتك
صهيب بابتسامه:لحسن الحظ
رقيه:طب انا عايزه امشى من هنا لو سمحت
صهيب: انتى لسه تعبانه بكره تخرجى
رقيه:طب ممكن تسبنى لوحدى من فضلك
صهيب بإحراج: اها طبعاً هخرج اجيب اكل وارجعلك
وخرج صهيب وظلت رقيه مكانها فى افكارها المشتته
رقيه مع نفسها: انا مش عارفه حاجه من اللى هو بيقوله دا كأن اول مره اشوفه
اسماء زيدان
*************
واحدى السيارت إلتى ركبت فيها ساره وفاطمه
فاطمه بعصبيه: انتى ليه عملتى كدا ياساره وليه بتجرحيها بالكلام وخلتينا نسيبها مع الراجل الغريب دا لوحدها ياشيخه دانتى صحبتها من قبلى
ساره ببرود:كبرى دماغك بقا واسكتى
فاطمه:اى كبرى دماغك دى انا عايزه افهم انتى بتعملى كدا ليه هى عملتلك اى
ساره:مزاجى كدا مش عايزه اشوفها قدامى خالص
فاطمه:على اساس انها عايشه ف بيتكم دانتو مش بتتقابلو غير فالجامعه
ساره:اهو بقا الجامعه دى كرهت اروحها بسببها
فاطمه:ليه ياساره كل دا انتو مكنتوش كدا
ساره: عشان هى مفضله عنى ف كل حاجه السنه اللى فاتت مكناش بنذاكر وكنا بندخل الامتحانات مش عارفين حاجة وهى نجحت بتقدير جيد جدا وانا شلت ماده
هى مفيش غيرها بنت واحده عند ابوها وامها واحنا اربع بنات واى طلب اطلبه اخواتى يشركونى فيه وهى محدش مشاركها ف حاجه وعايشه دلوعة امها وابوها
انا اضطريت اتجوز عشان ابقا براحتى والبس براحتى ومحدش يتحكم فيا اتجوزت حلاق ومعه دبلوم
هى اكيد هتتجوز دكتور ومعيد من الجامعه وانا وانتى اهو والزمن طويل وهنشوف هتتجوز مين
فاطمه بصدمه:بس هى ملهاش ذنب ف كدا دا قدر ربنا
ساره:لها ملهاش انا بتعب لما اشوف حياتى واشوفها
يلا سلام عشان وصلت خلى بالك من نفسك
ونزلت من العربيه
فاطمه مع نفسها:دانا المفروض اخلى بالى منك انتى مش سهله اسماء زيدان
&&&&&&&&&&&&&&
صهيب وهو فالمطعم: امها بتقول بعتت رساله
بعتتها امتى وازاى اصلا ..ااااه الشنطه معايا هشوف الرساله اتبعتت ازاى
وفتح الفون وجاب الرسائل وشاف وقت الرساله وعرف ان فالوقت دا كان موجود ساره و فاطمه
صهيب: يا ولاد الابلسه دانتو لو قصدين تخلوها تنتحر مكنتوش هتعملو كدا
وبدأ يقرأ الرساله وهى ( ماما انسوووووونى وبطلى ترنى عليا عشان صدعت منك وكمان بطعتلينى وانا دلوقتي ف عالم تانى عالم مفهوش غيرى انا وحبيبى وبس..وانسووونى انسوووونى انا بكرهكم ومش راجعه ليكم تانى باى باى)
صهيب قرأ الرساله وقفل الفون تانى ودخله فى جيبه واخد الاكل ورجع المستشفى تانى
$$$$$$$$
عند رقيه سمعت خبط على الباب
رقيه:ادخل
دخل صهيب:هاااا سبتك لوحدك اهو ودلوقتي وقت الاكل
رقيه:لا شكراً مليش نفس
صهيب:انتى تعبانه لازم تاكلى عشان تخرجى
رقيه:هو حد ياكل فالموقف اللى انا فيه دا
صهيب: معلش قدر ومكتوب والأكل ملوش دعوه
وطلع سندوتش وادهولها وبدأ ياكلو سوى
و خلص اليوم على كدا وصباح تانى يوم
دخل الدكتور عند رقيه
الدكتور:انتى دلوقتى يا انسه رقيه بقيتى كويسه إلى حدا ما والمفروض تخرجى واهلك يهتمو بيكى دا المطلوب
رقيه بحزن:ان شاء الله
صهيب: طيب يارقيه غيرى هدومك بس بالراحه وانا هدفع حساب المستشفى
وسابها وخرج وهى قامت بمساعدة الممرضه وغيرت لبسها
وصهيب نزل فالحسابات و
صهيب:حساب الانسه رقيه كام
موظف الحسابات: حسابها......
صهيب خرج الفيزا بتاعته:تمم اتفضل
وبعد دقائق طلع ل اوضة رقيه
واخدها ومشى
ياترى تصرف صهيب صح انه كذب على رقيه
وهياخد رقيه على فين وهى فاقده الذاكره كدا وهيعمل فيها اى
