رواية بنا اتفاق الفصل الثالث 3 بقلم نبض قلبي
فارس : ازى تقولى كده انت مسؤله منى
احنا بنا اتفاق ياريحانه
ريحانه ودموع فى عيونها ....بصوت موجوع : طبعا
فى صباح يوما جديد
صحى حسام على رنت موبيله
مسك الموبيل
حسام : الو مين
ساره : انا ساره ياحسام
حسام بصدمه : ساره
ساره : انا اطلقت خلاص ياحسام ..........خلاص باقيت ليك
حسام بفرحه كبيره : بجد ياساره
حسام راح قال لريحانه
ان ساره البنت اللى كان بيحبها اطلقت .......هو هيروح طبعا يتجوزها
فى غرفة ريحانه كانت تحدث نفسها
انتى ريحانه
مش ممكن
ريحانه اللى الكل كان معجب بذكائها وتعليمها وثقافتها
شخصيه القويه ناحجه والطموحه
اى اللى حصلك ياريحانه
عشان كلام اللى حواليه اصلها كبرت فى سن ومش هتلقى عريس
غبيه ياريحانه خليتى كلامهم اثر فيكى وتفكيرك
غبيه انك تسمعى وتزعلى من كلام ناس مش يهمها مصلحتك
كان نتيجه اى
اتجوزتى واحد مش هيحبك وبيحب غيرك فى الاخر هسيبك ويروح لها
فوقى بقا ياريحانه
حافظى على كرامتك
هو اتجوزك غصب عنه وقالك بنفسه انه عمره ماهيحبك
اطلعى من متاهة اللى وقعتى نفسك فيها
يروح يتجوز اللى بيحبها
وانتى كمان تشوفى حياتك ومستقبلك
تكملى حياتك مع الشخص اللى يقدرك ويعرف قمتك ويحبك
تكونى فى عيونه غاليه
خرجت من غرفتها راحت كلمت حسام
ريحانه : انت بتقول انك بتعتبرنى زى اختك
حسام : طبعا
ريحانه : هم شهرين وهمشى
تاجل موضوع الطلاق لشهر او اتين
يعنى انا فرحى كان من اسبوع بس
لما تسيبنى الوقتى الناس هيقول اى
وامى لسه فرحانه انها شافتنى عروسه
اعطنى وقت امهد الموضوع لها
حسام : حاضر ياريحانه
وخلال شهرين دول انتى هتفضلى مسؤله منى
ريحانه : انا عاوزه اشتغل
حسام : ليه هو ناقصك حاجه قولى
قولى لى الفلوس اللى انتى عاوزها
ريحانه : انا مش هشتغل عشان فلوس
بس انا عاوزه اخرج واشتغل
وانت لغايه الوقتى جوزى بستاذن منك
حسام : لو شغله مناسبه ليكى فى مكان كويس تمام
فى صباح يوم جديد
فى منزل ساره
حسام راح لساره وقالها على الاتفاق اللى بينه وبين ريحانه
حسام : شهرين ولا ثلاثه وهطلقها
ساره : ليه مش الوقتى
حسام : قولت لك انا متجوزها من اسبوع بس
ناس هتقول اى
ساره : اوع يكون حب
حسام : انا مش بحب الا انتى
انا قولت لك على الاتفاق اللى كان بينى وبين ريحانه
ساره : طيب ياحسام انا مصدقك
خلاص احنا نتجوز الوقتى وبعد الشهرين لما يعدو طلق ريحانه
حسام : هتعيش فين استنى لما اطلق ريحانه
ساره : اخويا بيبع شقته اشتريها انت ونعيش فيها
الشهرين دول
بعد كده ظبظ برحتك شقتنا فى بيتكم
سكت حسام
ساره : اى ياحسام انت مش عاوزه تجوزنى
حسام : ازى تقولى كده دى فرحة عمرى انك رجعت لى
ساره : طيب روح كلم اخويا واشترى الشقه
حسام اشترى الشقه من اخو ساره بالعفش اللى فيها
حسام بيظبط فى الشقه
ريحانه وجدت شغل فى الشركه راحت قدمت وراقها
مر اسبوع
فى يوم جديد
ساره جهزت نفسها لبست فستان وعملت حفله بسيطه على قد الاصحاب والقرايب
فى قاعه صغيره
حسام جهز نفسه عشان يروح لساره
حسام : يالا ياماما
مامت حسام : مش راحه
حسام : انهارده فرح ابنك
مامت حسام : قولت مش جايه
حسام : عشان خاطرى تعالى معيا
مامت حسام بنرفزه : قولت لا
وامشى من قدامى
حسام طلع الشقه
كانت ريحانه فى المطبخ نادى عليها
حسام : ريحانه
ريحانه : نعم
حسام : انا عارف ان امى بتسمع كلامك ممكن تقنعيها تجى معيا فرحى
ريحانه بصدمه : فرحك
مش كنت تستنى لما تطلقنى
حسام : انا كده كده هطلقك ....
ممكن تنزلى تكلمى امى تجى معيا فرحى
ارجوكى
ريحانه بصوت فى وجع وحزن : حاضر
