رواية فتيات الميتم الفصل الرابع 4 بقلم شيماء طارق
الفصل الرابع. من (فتيات الميتم )
فهد : سورى يامعتز باشا بس انا هاخد مروه ونمشى
رغد بخفوت سمعه عز ومروه : الداهيه الى جابت
معتز : مينفعش لازم تشرب حاجه
فهد : سورى يا باشا وقت تانى
معتز : خلاص يبقى تنورنى فى الحفله يوم الخميس
فهد : ولو عرفت هاجى يبقى هاجى
رغد بهمس : الهى لا تيجى ولا توعى تيجى
سمعها معتز فسحبها من يديها واوقفها بجانب غاده قائلا : تعالى ياحببتى جنب ماما
عز : مش هتعرفنا يا زيزو
معتز بضحك : والله انت الى فيهم يا عز
عز : انا بقول كدا بردو ..المهم مين الانسات
معتز وهو يشير اليهم : دى رغد ...ودى ريم ...بناتى
فهد : بناتك !!
رغد : عندك مانع
فهد : انا وجهتلك كلام يا بت انتى انا ساكت عشان معتز باشا
رغد وهى ترجع معتز للخلف : وسع كدا يا بابا ......لا متسكتش ياخويا
فهد : شكلك مش ناويه تسكتى
رغد لسه هترد بس معتز مسكها من ايديها جامد واتكلم بعصبيه
معتز : رغد عيب كدا احترمى وجودى اتفضلى انزلى العربيه معاها يا غاده انتى وريم
رغد : يا با....
قاطعها معتز : ولا كلمه حسابنا فى البيت يلا
انصاعت له رغد وريم وغاده وغادرو على الفور
فهد : اسف يا معتز باشا بس هى الى عصبتنى
معتز : محصلش حاجه هى لسانه طويل
فهد : طيب عن اذن حضرتك يلا يامروه يلا ياعز
تحرك الجميع الى الخارج وكانت غاده تجلس بجوار الفتيات فى السياره نظر فهد الى رغد بتوعد وهى بالدلته بنظره تحدى ثم اتجه الى سيارته وغادر بينما اقترب معتز من السياره وركب وانطلق بدون كلمه
_____________________________
فى فيلا آل سالم .....
يدلف فهد بسرعه ثم يصعد الى غرفته بدون الاستماع لمناده والدته له
ناهد : فهد يا فهد
دلف عز ومروه فى هدوء تام ولا حظو وجود فتاه مع ناهد وناهد تنادى على فهد
ناهد : مالو فهد يا عز
عز : مش عارفه يا خالت...ثم سكت وتكلم ...مش عارف يا انطى
ناهد : دا حتى مسلمش عليا ولا على جيسيكا
مروه : مش مهم بقى يا مامى سيبيه دلوقتى ....ثم نظرت الى جيسيكا بقرف وقالت
مروه : هاى جيسيكا
جيسيكا بتكبر : هاى مروه بس قوليلى يا جيسى
عز : وتنده عليكى بصابون ليه
كتمت مروه ضحكتها ونظرت له جيسيكا بغضب
جيسيكا : جيسى دا اسم الدلع يا عز
عز : اووه سورى ...المهم يلا يامروه عشان اطلع معاكى الحاجه
جيسيكا : ماتفرجينا
مروه وهى تحمل الاكياس مع عز : لما ابقى البسهم تبقى شوفيهم
.....ثم صعدت هى وعز ...
جيسيكا : شوفتى يا انطى
ناهد : معلش ياحببتى سيبك منهم دول عيال خليكى مع فهد
جيسيكا : بس فهد طلع ومرماش السلام حتى
ناهد : متزعليش هو بس تلاقيه مضايق
جيسيكا : اوكى ...انا هروح النادى شويه
ناهد : ماشى حببتى ..سلميلى على مامى
جيسيكا : اوك انطى باى
_____________________________
فى غرفه فهد
فهد كان ثائر يأخذ الغرفه ذهابا وايابا ...يتحرك بعصبيه يكاد يجن كلما تذكر كلمات تلك الفتاه
فهد بغضب : انا ...انا ...واحده زى دى تعمل فيا كدا ...فهد سالم حيوانه تشتمنى.....دا انا هخليها تترجانى ومش هرحمها ..ماشى ....بس ازاى الحيوانه دى ازاى انا اسيبها كدا ....انا لازم اعرفها مين هو فهد سالم ..لازم اخليها تندم على اليوم الى اتولدت فيه وقابلتنى ......انا هخليها تتمنى الموت
كان عز ومروه يقفون خلف الباب ويستمعون له ولغضبه
عز : فهد هيموت البت
مروه : امال لو عرف انها صحبتى بقى هيعمل اى
عز : صحبتك !!!!
هزت مروه رأسها من اعلى لاسفل مؤيده كلامه
عز وهو يضحك : الله يرحمها بقى ويرحمك عشان تعرفيها
مروه : هو احنا هنسيب فهد كدا مش هنهديه
عز : نهدى مين ...فهد ...الى هيقرب من فهد وهو بالحاله دى هيقتله انتى متعرفيش اخوكى ولا اى .........
نظرت له مروه تحاول منعه من الاستمرار فى الحديث ولكن عز لم يبالى واستكمل
عز : اخوكى دا مفترى ومبيسيبش حد مابالك بقى بالبت دى ...بس لو تشوفيها وهى بترد عليه وبتقوله جاموسه تايهه...ههههههههههه والله البت دى جدعه ......
احمرت عيون فهد فهو يقف خلف عز واستمع الى ما يقوله
مروه : خلاص يا عز
عز : لا استنى بس مشوفتهاش وهى واقفه قدامو ومش عاملالو حساب ونازله فى شتايم وبهدله وانا كنت ماسك نفسى بالعافيه من الضحك
مروه برجاء : خلاص يا عز هنروح فى داهيه يخربتك
عز : انتى مالك يابت
اشارت مروه برأسها له لكى ينظر خلفه
ازدرد عز ريقه بصعوبه وقال
عز : ورايا .........هزت مروه رأسها لا على واسفل ..... فأغمض عز عينيه وحاول الركض ولكن قد فات الاوان فأمسكه فهد من ملابسه
عز وهو ينظر له : اهدى يابن عمى متاخدش حاجه على اعصابك صحتك مهمه
فهد بغضب واحمرار عيونه : الحيوانه دى بهدلتنى
عز : قطع لسان الى بيقول عليك كدا ...هى مروه بس هنعمل اى اختنا ولازم نستحملها
نظرت له مروه بصدمه وقالت : انا
عز : ايوه انتى مش قعدتى تقولى دى صحبتى دى حببتى دى غلبانه فهد المفترى
كان فهد لايبالى لما يقوله عز فهد ولكنه استمع جيدا انها صديقتها ......نظر الى مروه التى ارتدت الى الخلف بتلقائيه
مروه : لو عايزنى معرفهاش تانى فا انا قطعت علاقتى بيها خلاص بس متعصبش نفسك انت واهدى
ترك فهد عز واتجهه فى طريقه للامساك بمروه فركضت مروه مسرعه وهى تصرخ ...يا با بااااااا ....الحقنى يا بابا .....يا عمى ..يا ماما ....الحقونى
عز : يا ناااااس الحقونا يا نااااس يالى فى البيت انتو فين فهد هيموت البت
مروه : خلاص يا فهد وبعدين احنا ما لنا
اجتمع من فى المنزل على اثر هذه الضجه وجدت مروه ابيها واقف ينظر بدهشه فاتجهت اليه واختبأت خلفه
مروه : فهد اهدى كدا انا قطعت علاقتى بيها
فهد بغضب : من امتى وانتى بتعرفى الاشكال دى
مروه : انا معرفهاش اساسا انا نسيتها بس اهدى
عز وهو ممسك بكوب عصير يشرب منه : جبانه باعت صحبتها فى ثانيه
نظر له فهد ....فإبتلع عز ما فى جوفه من بقايا العصير وقال : متأخدش على كلامى انا عيل
احمد بصوت عالى : ممكن افهم اى الى بيحصل هنا
صمت الجميع ونظر فهد بغضب الى عز ومروه وقال : مفيش حاجه يا بابا كالعاده مبيسمعوش الكلام
مروه : بس انت كنت...........بترت باقى جملتها بسبب نظرات فهد لها ..فأكملت بتوتر
مروه : مفيش ضايقت فهد انا وعز وهو زهق
احمد وهو غير مصدق : تقومو تعملو الدوشه دى
ناهد : خلاص بقى يا احمد
عز : اول مره تقولى حاجه صح ياخالتو
ناهد بغضب : عزززززز
عز : حتى فى الخناق شايفه نفسها ...سورى انطى
عز لاحمد : مش احنا قابلنا معتز الدمنهورى فى المول يا عمى
نظر له فهد نظره اخرسته فتنحنح وصمت
احمد : بجد
مروه : ايوه يا بابا وعازمنا كلنا على حفله يوم الخميس عنده وقالى ابعتلك السلام وهو يتصل بيك يعزمك على الحفله ينفع اروح يابابا
أحمد : اكيد هنروح كلنا بقالى كتير مشوفتش معتز
ناهد : اه وانا كمان مشوفتش غاده من فتره
مروه : اونكل معتز قال ان هما كانو مشغولين شويه وكمان بنتو صحبتى فى الكليه .....نظرت لفهد وجدته يحاول التحكم فى عصبيته عند تذكر هذه الفتاه فأخفضت عينيها عنه بسرعه
أحمد : بنته ........هو معتز عندو اولاد
عز : ايوه اتعرفنا عليهم فى المول كانو معاه بنتين انما اى قمر
احمد : غريبه اول مره اعرف ان عندو اولاد
فهد بغضب مكبوت : دول مشفوش تربيه
أحمد : بتقول حاجه يا فهد
فهد : لا يا بابا انا خارج .....وتركهم ورحل
أحمد : فهد مالو
عز ومروه : منعرفش
______________________________
فى فيلا معتز الدمنهورى
يدلف الجميع الى الداخل بصمت ف هم يرو الغضب واضح على قسمات وجه معتز ......عند دلوفهم الى الداخل
معتز بغضب : ممكن افهم الى حصل وهو يوجهه كلامه لرغد
رغد : ما هو يا بابا الى بد...........قاطعها
معتز : رغد انا لما قولت تسكتى وتقفى جنب ماما مسمعتيش الكلام لا دا انتى بتقولولى تعالى كدا يا بابا بترجعينى لوراء وبتردى انتى والله عال
رغد وهى تبتلع ريقها : يابابا هو الى استفزنى
كانت غاده وريم يستمعان لما يحدث بصمت رهيب ثم قالت
غاده : خلاص يا معتز الموضوع خلص
معتز بغضب : خلص بعدم سماع كلامى وماشيها من دماغها مفيش حد حاكمها ولا كأنى موجود مش عاملالى اعتبار
رغد بنبره يشوبها البكاء : أسفه بس مقابلتش حد يعلمنى انا ديما بتعامل بنفسى
معتز وهو يقترب منها : يا رغد انتى بنتى ولازم تعرفى ان انا الى سندك انا الى اجبلك حقك لو حد جه عليكى بس انتى لازم تتحكمى فى نفسك وخصوصا وانا موجود مينفعش تردى كنتى استنى واسمعى ردى انا انما انتى حتى لو على حق بتغلطى نفسك بتهورك دا
رغد وهى تحتضنه : خلاص بقى متزعلش أسفه مش هعمل كدا تانى
معتز : ماشى يا رغد بس لو حصل...
رغد : لا مفيهاش لو خلاص بقى انتى الكبير
ريم : شايفه ياماما واخدها فى حضنه وسايبنى ولا كأنى موجوده
غاده : ايوه ومش عاملى حساب ونسى ان انا مراتو
معتز لرغد : انتى تعرفيهم
رغد : ولا عمرى شوفتهم
غاده : طيب يلا انتى وهى اطلعو غيرو هدمكو وانزلو عشان الغداء
رغد وريم : حاضر
غاده : اتعصبت انت على رغد
معتز : اعتبرتها بنتى بجد ولازم اخاف على شكلها قدام الناس ولازم هى تحافظ على طريقه تعاملها مع الناس طريقتها دى هتخلى الناس تبعد عنها وانا حبتها هى وريم جدا ولازم يتعلمو ازاى يواجهو الدنيا ورغد متأخدش كل حاجه على اعصابها
غاده : البنات انا مبسوطه بيهم قوى
معتز : ربنا يخليهم لينا ويحفظهم
غاده : يارب ......هتعمل اى فى الحفله
معتز : الناس كلها لازم تتعرف على ولاد معتز الدمنهورى
غاده : هتواجههم ازاى والبنات كبيره هتقول ليهم ليه مظهروش من زمان
معتز : انا مبقدمش مبررات لحد ومع ذلك الى يسألك قولى كانو مسافرين غير كدا متقدميش مبررات
غاده : حاضر
__________________________
عدت الايام وفهد يتوعد لرغد لكى ينتقم رغد وريم يحضرون للحفل مع معتز وغاده ....جيسيكا تحاول التقرب الى فهد بشتى الطرق
لد تخلو الايام من مرح مروه وعز وغضب احمد على عز ومكالمات رغد ومروه بإستمرار .......
واليوم هو اليوم المنتظر للحفل ......................
