رواية عمر وفريدة ( قدري ان احبك ) الفصل الثاني 2 بقلم يارا سمير
(2)
فريده موابيلها رن بصت لاقتها رساله من رامى(وحشتينى )
بصت فريده لرساله باابتسامه وقالت مش وقتك يا رامى
وكملت كلامها مع باباها
فريده: وانت ياعمر افندى عشت ولا موت
باباها: الاتنين بس عشت اكتر
فريده : لا ازاى يعنى
باباها: عشت مع اول احساس ودقه قلب ومشاعرى لما اتوجهت لااانسانه اتاكدت ان قلبى معاها وموت لما مامتك سابتنا وراحت ولا قدرت اعوضها جزء من حبها ليا بس ربنا كريم رزقى بااحلى بنوته لاقيت فيها الماضى ومستقبلى
فريده: متكسفنيش بقى ياعمر افندى
باباها: ديدا انتى اكتر من بنتى بجد الحياه ال عايشها من غيرك صعبه
فريده: وانت ياعمر افندى حبى الاول وابويا واخويا وصاحبى ودنيتى ربنا يخليك ليا
باباها: انتى امانه عندى ومش هسلمها لااى حد غير لما اتاكد انه بيحبك اكتر وانتى كمان بتحبيه
فريده: صعب اوى يحصل
باباها: ليه
فريده: علشان عمر افندى مفيش منه اتنين انا شايفه واحد ال موجود
باباها بيضحك: يا ديدا لما يدق قلبك هو ال هيقول وهتلاقى ال يسعدك وتحبيه ويحبك ويحافظ عليكى وانا عارف انك مش هتتسرعى ف اختيارك
فريده: اتسرع وانت موجود ياعمر افندى دا قبل ما اقول حرف التقرير يكون عندك بس لما يجى وقتها
باباها: كل شئ ليه اوان وكله مقدر ومكتوب وان شاء الله تعيشى احسن من ال عيشنا يا فريده
لاحظت دموع ف عين باباها : ايه ياعمر افندى قلبتها دراما ليه مكنا رومانسيين من شويا
بقولك بقى هتاكل العيال الجعانه ايه
ولسه بتكمل كلام لاقت موبيلها رن وكان رامى من رقمه الدولى
فريده بسعاده:روميو
رامى: وحشتينى
فريده بتضحك : يا واد بطل بكش دا لسه مش عدى 24 ساعه
رامى: لا والله يا ديدا لما جيت حاسس انى لوحدى ومفتقدك اوى
زى الطفل ال بيبعد عن امه ويروح لاابوه ومرات ابوه وبعدين ابعتلك وحشتينى تنفضيلى
فريده بتضحك : ماهو انت بتدخل ف اوقات غلط .. وبعدين يخرب عقلك ايه التشبهات دى يعنى انا مامتك
رامى: انتى ماما انتى بابا انتى انور وجدى
فريده : نأسف ع هذا المشهد الغير لائق اقفل يلا
رامى : خلاص اسف ياستى متاسفين يا جمهور احنا اسفين يا صلاح
فريده : وصلت امتى
رامى: لسه من ساعتين رجعت البيت لاقيت ماما وقلت الحمد الله
حضرتلى الاكل واكلت وعرفت ان الحج زمانه جى فقلتلها انا هخلع انام ولما اصحى ابقى اقعد معاه
فريده: يارب يقفشك
رامى: لا ميعملهاش هو ابويا ورخم بس حنين ال بيلاقيه نايم مش بيصحيه
وانتى عملتى ايه من غيرى الككام ساعه دول وايدك لسه بتوجعك
فريده بتبص ع باباها : كنت قاعده مع عمر افندى قاعده رومانسيه وعاملين دماغ عاليه جيت انت فصلتنا
رامى : ياسيدى يا سيدى عاجى معاكو ..ما تخلى عمر افندى يتبنانى فتره وجودى ف مصر وياخد ثواب
فريده: ثواب مين دا ال يعرفك بيبقى تكفير ذنوب
نسيت اقولك صح خبر جامددددد جدااا
رامى لاحظ من صوتها فرحانه : اشجينى يا بيبى
فريده : روميو ..انا اتقبلت ف مطعم اللوتس وهنزل الاسبوع الجى
هبقى ويتر اد الدنيا
رامى : ايه السعاده ال فيكى دى محسسانى انك هتنزلى مديره
فريده : خريجه سياحه وفنادق ولا خبره ولا شهاده لغات تشتغل ايه صاحب محلات ماكدوزنلز
رامى: والله ما كتير عليكى
فريده: بس بجد انا مبسوطه جداااا يا روميو
رامى: برضه استعجلتى وهتنزلى ماشى لما انزل مصر هتشوفى
دخلت مامت رامى الاوضه لما سمعت صوت رامى
مامته: رامى انت لسه منمتش
رامى: لا لسه بعمل مكالمه وهنام ع طول
مامته: لا باباك رجع من بره اخرج اقعد معاه شويا وبعدين نام براحتك
رامى: قوليله نايم وخلاص
مامته بصتله اووى : اقوله نايم وهو سامع صوتك ايه صاحى بتتكلم مع نفسه بقى عندك خاصيه جديده احنا منعرفهاش
رامى : خلاص خلاص يا منوله هخرج وراكى
مامته: رامى متتاخرش
رامى: امااااااان
رجع لتليفون كان معلق فريده وهو بيكلم مامته
رامى: سورى يا ديدا ع الفاصل
فريده: لا ولا يهمك اخرج انت يلا وابقى طمنى وكلمنى ع الواتس مش لازم تكلف نفسك دولى
انت لسه مشتغلتش ولا كله ع حساب بابا
رامى : كله من تعبى وشقيا وسمسرتى ف الفلوس ههههههه
فريده : طيب يلا اقفل وابقى طمنى عليك
رامى: ان شاء الله
رامى: فريده متنسيش تخلى بالك ع نفسك ومن حوادثك
فريده: سيبها ع الله
وقفلت فريده مع رامى وباباها شايف ابتسامه ع وش فريده
باباها: بتعزى رامى اوى اكتر واحد من زمايلك
فريده: جداا يا بابا لاقيت فيه الاخ والصديق ال بجد وبصراحه احنا معوضين بعض ع النواقص ال موجوده يعنى هو مش ليه اصحاب مقربين غيرى وانا نفس الفكره وهو انسان كويس اوى من جوه ربنا يوفقه ويكرمه
باباها بيغمز ليها: يعنى كده بس
فريده لاحظت تلميح باباها: ياعمر افندى انا مش محتاجه غمز علشان اقولك حاجه ولو ف حاجه مش هستناك تسئلنى او تلمحلى هتلاقينى جيت قدامك وقريت وغير كده رامى اصلا مرتبط بواحده قريبته عايشه بره
وموضوعه ليه ظروفه الخاصه يعنى ..انما علاقتى معاه صداقه واخوه جداا
باباها: اتمنى الايام متفرقش بينكم يا ديدا لان الاصدقاء سهل تفريقهم
فريده: الا رامى انا لو فكرت اخلع منه صعب هو يخلع منى دا لسه بيقولى انتى ماما وانتى بابا
ضحك باباها: واضح انه فقر
فريده: ماهو دا ال قالى هشغلك بواسطه معاه لما يرجع ..عموما هتشوفه يوم العزومه لان من حكايتى عليك عاوز يشوفك
باباها: يااهلا بيه
تليفون باباها رن وكانت على صاحبه رد عليه وقفل
باباها: فريده اونكل على جى يقعد معايا شويا
هو كان عاوز يقابلنى ع القهوه بس انا مش قادر انزل
فريده: ينور هقوم انا الم الحاجه دى واجهزله حاجه حلوه
قامت فريده وظبت الحاجه ال هتقدمها لصاحب باباها ومرت نص ساعه وجرس الباب رن راح باباها يفتح الباب وكان صاحبه ودخلوا الصالون وبعدها ب 5 دقايق فريده كانت غيرت لابسها
وخرجت علشان تسلم عليه
دخلت ومعاها صينيه فيها حلويات وعصير
فريده باابتسامه: السلام عليكم
باباها وعلى صاحبه: وعليكم السلام
على: ازيك يا ديدا ماشاء الله البنت كبرتك اوى يا عمر
فريده: كبرت مين يا اونكل.. عمر افندى لسه مكملش ال 18
ضحك باباها وصاحبه
على: طول عمرك بنوته عسوله يا ديدا انا لو عندى ولد كنت مش هستنى ابوكى كنت كتبت عليكم حالا
فريدا: ربنا يخليلك ابله صفاء ورغوده ربنا معاها ثانويه عامه وطحنه
على: ان شاء الله خير كله بيباخد ال مقدرله ومكتوبله
فريده: طيب استاذن انا هبقى فى اوضتى لو احتاجتوا حاجه اندهونى
اها مش تقولى مبروك يا اونكل
على: مبروك على ايه هتخطبى
فريده : يسمع منك ربنا ههههههههه لا هشتغل ان شاء الله
ودى حلويات بالمناسبه دى ومش كترت علشان عارفه السكر وحواراته
على: الف مبروك يا حبيببتى ربنا يوفقك
خرجت فريده وسابت باباها وصاحبه مع بعض
على: فريده بقت عروسه يا عمر ربنا يحرسها
عمر: يارب ..فريده دى حياتى ال عايشها
على: ايه ..بتفكرك بزمان ولا ايه
عمر: هو انا نسيت زمان ولا فريده
على: احلى مافيك يا عمر انك عايش بس ال جواك اكتر بكتير من ال بتقوله
بس انت لسه مقولتش لفريده ع موضوع تعبك
عمر: لالالا مش وقته محتاج وقت مناسب بس ومجتش فرصه
على: بس لازم فريده تعرف علشان متبقاش لوحدك
عمر: انا مش لوحدى فريده دايما معايا
بس انا الحمد الله بقيت احسن والدكتور طمنى ان المرحله الصعبه عدت
وفريده لو سمعت بس هتسيب كل حاجه وهتفضل قاعده جنبى وانا مش عاوز كدهعاوز تشوف حياتها وتعيش سنها من غير ما تربط نفسها وبعدين اناالدكتور متابع والحاله مستقره
على: ربنا يطمنك عليها وتتطمن انت كمان
عمر : يارب
__________________________________
رجع رامى من السفر وراح العزومه ف بيت فريده هو واصحاب ليهم
وبليل رامى كلم فريده
فريده: نام يابنى يخربيت كده
رامى: مش عارف اصلى مش واخد ع الصحيان بدرى
فريده : ولا من كتر الاكل
رامى : بجد الاكل كان تحفه .. مش عارف ليه حاسس انى شوفت باباكى بس مش عارف فين
فريده : انت تانى .. روح نام
رامى: مش عارف انام بجد
فريده: ماهى شركتكم بقى تتاخر براحتك
رامى: مين ال يتاخر دا لو اتاخرت هتعلق متعرفيش دراكولا ال عندى
ضحكت فريده: يخرب عقلك لدرجه دى انت مغصوب
رامى: ديدا انا ال مصبرنى ع الشغل دا 3
فريده: امك وابوك و
قاطعها رامى : لالالالا ال مصبرنى ع الشغل دا امى وانتى وهنا
فريده: ومدخلنى ليه بلاش احس بذنبك دا
رامى: امى علشان عاوزانى ابقى جنب ابن اختها دراكولا
وانتى علشان اظبطلك فرصه وتبقى معايا
وهنا علشان اعرف اتنيل ارضى ابوها واخوها وامها وال جابوها واتجوزها
ضحكت فريده : انكم حقا عيله نكديه امشى عاوزه انام
رامى: رنيلى الصبح اول ما تنزلى انا هكون صاحى معادى هناك 8 الصبح
فريده: اوك يلا تصبح ع خير BEST OF LUCK روميو
رامى: الله يعافيكى يااختى
___________________________________________
تانى يوم الصبح صحى رامى مقريف من النوم وكانت فريده عماله ترن عليه تصحيه رد عليها:
رامى: يا صباح القلق الساعه 7 متنامى يا بنتى
فريده : لا ماقلت فرصه اصحى بابا افطره واجهز براحتى وكده من فرحتى اول يوم شغل مش عارفه انام
رامى بصوت مقريف: وانا من قرفتى مش عاوز اقوم من السرير
فريده: كنت عارفه انك هتتاخر اصحى وصحصح وابعتلى لما توصل يلا سلام
قفل الموبيل وبص لتليفون صباحك فل يا ديدا
صحى رامى ولبس ونزل راح الشركه دخل مكتبه وقعد ع الكرسى ولفه وكان هينام وف اللحظه دى فى شخص دخل المكتب سمع صوت حد بيكلمه
صباح الخير يا مستر رامى
فتح عينه رامى واتنفض ولف الكرسى وبص لاقاها عمر ابن خالته
رامى بتهته: ص صباااح الخير يا عمر اقصد يا مستر عمر
عمر باابتسامه بارده : انا قلت اجى اهنيك ع مكتبك واشوف نشاطك
رامى حس بتلقيح الكلام : اهلا بيك الشركه شركتك
عمر:لما تصحصح كده ابقى تعالى مكتبى
مشى عمر ورامى مش عارف ينطق وبعد ساعه راح رامى مكتب عمر
خبط رامى ع الباب ودخل
عمر ماسك ملف ف ايده ومن غير ما يبص : اتفضل اقعد يا رامى
رامى قعد وهو ساكت
خلص عمر ال ف ايده وبيص ل رامى باابتسامه : صحصحت
رامى تنح: ها
عمر بشده : صحصحت
رامى: اها الحمد الله ..خير كنت عاوزنى ف ايه انا لسه
قاطعه عمر : انا طلبتك هنا علشان اوضحكلك حاجات مهمه
قام عمر من مكانه وقعدت قدام رامى
عمر: انا هنا المدير التنفيذى مستر عمر ..انما ابن خالتى وخالتك ف البيت
ونفس الشئ معاك انت مستر رامى مدير مكتب العملاء المواعيد مظبوطه مفيش محسوبيه ... مش علشان انت جيت بتوصيه من رافت بيه
ومدحت بيه يبقى خلاص تتدلع
لاحظ رامى نبره عمر بقت خشنه: انا فاهم كل دا وال شفته من شويا مش هيتكرر
عمر باابتسامه بارده:ال السبب الوحيد ال هيخليك تستمر فى الشركه شغلك وشغلك وشغلك واجتهادك غير كده هتبقى بره
...... واجتهاد هيبن تستحق هنا ولا لا .. هنا مينفعش جوزها او خطيبها يبقى فاشل كفايه انه ابن خاللتها
رامى اضايق : ان شاء الله مش هخيب امل حد من ال دعمونى
عمر قام : اتمنى كده ..اتفضل ع مكتبك لان فى شغل ومعاك اتنين موظفين يعرفوك اى حاجه تايه منك
خرج رامى وهو مش عارف هيشتغل ازاى ومعاه شخصيه زى دى ومغصوب انه يتعامل معاها دخل رامى مكتبه وبعت ل هنا وفريده ف نفس الوقت
ايموشن بيعيط وكاتب دراكولا
فالاتنين فريده بعتتله ايموشن بيطلع لسانه
وهنا بعتتله ايموشن قلب
____________________________
مرت فتره وفريده فى شغلها وروحها المرحه
خلت الكل ال شغال معاها حبها واتاقلمت ف الشغل
وكانت ايام كويسه وايام لا وساعات كانت بتتعرض لمضايقات من الزباين
لكن كانت بتعرف نوعا ما تعديها الا زبون واحد كان دايما بيضايقها
وكانت بتحاول تتجنبه فى يوم فريده ف المطعم فى الشفت بتاعها لاقت سميه زميلتها ف الشغل بتنادى عليها
سميه: فريده
فريده: ايوه يا سمسم خير
سميه: الرجل المتصابى ال فاكر نفسه ف سن ال 20 دا موجود وعمال يدور عليكى عمال يبصما تستغليه يا ديدا وهتلاقى منه منافع كتير ويمكن يلاقيك شغل فى مكان احسن من كده
فريده بضيقه: ايه ال بتتكلمى فيه دا يا سميه ..
دخل ف الكلام احمد زميلهم : متضايقيش نفسك يا ديدا انا هتعامل معاه
وراح فعلا احمد اتجاه التربيزه : طلباتك يا فندم
الزبون: لا شويا مش دلواقتى
احمد: تحت امرك
ومشى احمد واول ما ظهرت فريده قدامك راح نده عليها
الزبون: لو سمحت يا مودمزيل
فريده بصت حواليها وغصبت ع نفسها لان اولا صوته عالى ثانيا علشان الاحراج وراحتله
فريده: طلباتك يا فندم
الزبون بيغمز : هو ال يشوفك يعرف يطلب حاجه تانى الجميل تقيل علينا ليه كده
فريده تنحتله : طلباتك يا فندم ايه انا عندى شغل
الزبون: خلاص متزويقيش انا بحب النوع التقيل اوى دا
واحد اسكلوب مستوى اوى اووى وبطاطس محمره اووى اووى وعصير فرش اوى اوى اوووى
فريده لاحظت استظرافه : ربع ساعه وطلباتك هتكون عند حضرتك
وسابته وهى قرفانه منه وعلشان مش ينفع تتكلم لان مدير المطعم فهمهم انه دايما الزبون ع حق راحت قدمت طلبه لاا احمد زميلها وراحت اخدت طلبات ترابيزه تانيه وفى اللحظه دى وهى واقفه عمر دخل المطعم معاه اتنين ومروا من جنبها وقفت فريده تنحت
فريده : البرفان دا شميته قبل كده
لفت تبص ع الشخص دا كان خلاص قعد ومش عارفه مين رجعت تانى لزباين
فريده: انا اسفه جدا طلباتكم
اخدت فريده الطلبات وفضلت تبص ع الزباين جالها احساس الفضول
سميه: مالك يا ديدا بتدورى ع مين
فريده : انا من شهرين شميت برفان من ع شخص ومشفتش وشه وانهارده شمتها تانى وهو هنا
سميه بتضحك: انتى كده علشان برفان
فريده : عاوزه اعرف اسمه ايه عاوزه اجيبه ل عمر افندى
سميه: يخربيت فضولك
فريده : سميه روحى شوفى شغلك روحى شوفى ترابيزه 5 وانا هشوف ترابيزه 9 واحمد اخد منى طلب ترابيزه الهى تولعى بالى فيها رقم 7
فريده وهى عماله تبص حواليها لاحظت الزبون الرخم باصصلها وبيغمز
عملت نفسها مش شايفه فى الوقت دا عمر كانت قاعد مع اتنين من العملاء كان غداء عمل ع ترابيزه 5
وشاف بالصدفه الراجل الكبير ال عمال يغمز بص ككفضول بيغمز لمين لاقاها لبنت واقفه بصت بقرف ضحك وبعدين رجع بص تانى افتكر انه شاف الوش دا قبل كده بس مش متذكر محاولش يفتكر لكن الموقف ال شافه خلااه يضحك وبان عليه وهو قاعد فكلمه سكرتيره محمود
محمود: مستر عمر خير بتضحك ع ايه
عمر: مفيش مفيش يلا نكمل كلامنا
وهما قاعدين الزبون الرخم طلب الحساب واحمد كان مسئول ع ترابيزه 7 ومش كان موجود وكانت فريده ال فاضيه فاضطرت تروحله
راحت وهى مش طايقه نفسها : الحساب يا فندم
الزبون طلع الفيزا وبين من المحفظه فلوس
الزبون: تحبى تاخدى الحساب باابه فيزا ولا كاس
فريده وراسمه ابتسامه بارده: ال تدفعه حضرتك
الزبون: لا ال انتى عاوزه هتلاقيه وهتلاقى اكتر بكتير
حست فريده بقله ادابه فمددت ايديها واخدت الفيزا: ثوانى وهرجعلك الفيزا
مشيت فريده وكان عمر مراقب الراجل المتصابى وكان بالنسباله موقف مضحك رجعت فريده وفتحت علبه فى ايديها كنظام لمحل بيتحط فيها فاتوره الحساب وكده فتحتها وفيها الفيزا ياخدها لاقته حط كارت واخد الفيزا
فريده: ايه دا حضرتك
الزبون: انا عارف انك هتخلصى شغلك الساعه 8 هستناكى ف العنوان دا الساعه 8 ونص انهارده هو مش بعيد عن هنا ..هشوفلك شغل تانى بدل البهدله دى
اخدت فريده الكارت ورمته ع الترابيزه ومشيت
وعمرمش شاف الموقف دا وبالنسباله موقف كوميدى بيتفرج عليه
خلص عمر وال معاه الاكل وطلبوا الحساب وراحت سميه
دفعوا الحساب قبل ما يمشوا بص عمر ع الراجل ولاقاه بيبص ع فريده برضه
لاحظت سميه انه بيبص ع الراجل : هو حضرتك تعرفه
عمر: لا خالص ليه
سميه: اصل لو حضرتك تعرفه كنت هقولك اى خدمه يعنى......عموما نورتوتنا واتنمى ترجعوا تانى
عمر بص ع الراجل وضحك ومشى وكانت فريده جوه ..كان عمر نسى ع الترابيزه موبيله وووقع وسميه مسكته طفته واخدته لاحظت فريده ان سميه بتشيل حاجه راحتلها
فريده: سميه انتى بتعملى ايه
سميه اتوترت: انا لا مفيش ايه يا ديدا
فريده بعصبيه : سميه ايه ال معاكى
شدتها فريده ع جنب محدش واخد باله : اخدتى ايه يا سميه
سميه: ايه يا فريده هتقطعى رزق الواحد ليه كده
فريده بعصبيه : دى سرقه وانتى عارفه لو حصل حاجه انا وانتى هيمشونا لاننا دولابنا واحد
سميه: متقلقيش محدش اخد باله
فريده: الموبيل دا لازم يرجع لصاحبه
سميه: متعمليش اوى كده صاحبه مشى واكيد هيجيب احسن منه
فريده بعصبيه : هاتى الموبيل دا
سميه بصت بضيقه ل فريده: ماشى يافريده خدى الموبيل
خرجت فريده علشان تلحق صاحب الموبيل معرفتش اصلا هو شكله ايه فضلت واقفه شويا لاقت عربيه وقفت ونزل واحد بيكلمها :لو سمحتى يا انسه فى موبيل نسيناه جوه
فريده بسرعه : هو دا
السواق: ايوه
فريده: انا لاقيته ع الترابيزه وخرجت بس مش كنت اعرف حضرتك
السواق: شكرا جدا ليكى
بصت فريده لاقت ان فى واحد قاعد جوه العربيه : لا ولا يهمك
مشيت العربيه لكن قبل ما تمشى العربيه افتكرت انها شبه العربيه ال خليتها تقع فبصت بسرعه ع الارقام لانها كانت فاكرها كويس لاقتها هى
ولسه هتنادى كانت العربيه مشيت
فريده: ايه الحظ دا .. بس مستحيل يكون ال اخد الموبيل هو ال وقعنى من العربيه دا زوق والبرفان مختلف
راحت بصت ع الساعه لاقت نفسها هتتاخر ع العشا مع باباها دخلت سلمت شغلها ولبست روحت ع البيت
______________________________
رجعت فريده البيت اتعشت مع باباها وقعدت شويا وبعدين دخلت اوضتها
وراجعت ال حصل ف اليوم تليفونها رن وكان رامى
فريده: روميو
رامى: وحشتك ها
فريده : وحشك عفريت
رامى: كده ديدا حبيببتى عامله ايه والمزاج عامل ايه
فريده بقريفه: زفت الزفت والحمد الله
رامى: ليه كده حصل ايه داانتى اهون انتى مش عندك دراكولا
فريده: ياريت دراكولا داانا قاعده وسط زومبى
رامى بيضحك: ايه حصل طيب
حكت فريده ع موقف الراجل دا ةقاطعها رامى
رامى بعصبيه : ومش ادتيدلوا بالصينيه ع دماغه ليه
فريده: علشان اترفد انا وبسمعه كمان وملحقتش دا تانى شهر
رامى بعصبيه: وانتى بتتساهلى ليه يحرق الشغل ال يجيب كده فكك يا فريده وسبيه وانا هشوفلك شغل
فريده: اهدى يا رامى انا بعرف اتصرف متقلقش
رامى بعصبيه: فريده
فريده حست ان ه اتعصب: يعنى انا محكتش لبابا ع ال حصل وقولت احكيلك
يبقى كان غلط ان احكى ومش هحكى تانى
رامى بعصبيه اكتر : كنتى اعملى يا فريده كده وكانت ليلتك سوده معايا
فريده بتحاول تغير الموضوع: ايه يواد الحمشنه دى تعالى نضرب عقدين عرفى يلا
رامى: انت فايقه لهزار اوى
فريده: اسكت صحيح مش شفت العربيه ال وقعتى ع الارض من شهرين
رامى : فريد الموقف دا مش هيتعدى بالساهل وبعدين يااااااااااه يا فريده انتى لسه فاكره
فريده: لا كمان ونفس البرفان نفسك ..ممكن يكون هو نفس الشخص
رامى: احتمال كبير ..كلمتيه
فريده: بس الشخص ال كلمته كان برفان مختلف وغير كده كان مؤدب اوى مش حقير زى ال وقعنى
رامى بيضحك : كنتى حجزتيه وتقرريه
فريده: اضحك اضحك
يلا علشان عاوزه انام عندى شفت نهارى يلا
رامى: طيب تمام يلا سلام
قفلت فريده مع رامى ونامت
_______________________________
تانى يوم صحيت فريده بدرى ونزلت راحت الشغل وكانت سميه بتبصلها بصات مش اد كده عملت فريده مش واخده بالها سلمت ع احمد والباقيين
وع الساعه 6 وفريده خارجه من الشغل بصت قدام المطعم الراجل الرخم مستنيها عملت نفسها مش شايفاه ومشيت راح شدها من دراعهها
فريده مخضوضه وبنرفزه: ايه ال انت بتعمله دا
الراجل: استنيتك امبارح مجتيش ليه
فريده بعصبيه: مش عيب عليك انت اد ابويا
ولا غلط انى اشبه ابويا بيك لانك متسواش ضفره
ايه ال انت بتعمله ف نفسك دا مستصغر نفسك وشغل مراهقه متاخره .. مش مشكلتى انك كده مشكلتك انك مبتعرفش تميز ودا مشكلتك ..هو انا اديتك ريق وعدتك ..الكارت انا سبتهولك مبصتش فيه
هاجى ازاى انا
الراجل: زميلتك اخدته وقالتلى هتديهولك واخدت منى 1000 جنيه
واكدتلى انك جايه ماهو انا مش اول زبون ولا انتى عاوزه فلوس اكتر .. عموما حصل خير تعالى معايا دلواقتى و .......
زقت فريده دراعه بعد ما اتصدمت من ال سمعته وعرفت ان سميه ال اخدت الفلوس
بمعنى اصح باعتها : ابعد ايدك عنى ال بتقوله دا انا معرفوش اصلا
فى اللحظه دى كان رامى جه لفريده ياخدها من الشغل ويفاجاءها
شاف راجل كبير ماسك ف دراعها وهى بتزق فيه راح بسرعه شد فريده وضرب الراجل اتلم الناس وخرج مدير المطعم حاول يلم الموضوع اخد فريده ورامى والراجل فى المكتب
وسمع ال حصل
المدير: انتى عملتى كده يا فريده
فريده بذهول وصدمه: يا مستر اشرف ابدا انا اعمل كده ليه استحاله الراجل دا قارفنى كل يوم
ومش كنت بشتكى هو اتعدى حدوده
رامى بعصبيه: الراجل دا قليل التربيه وعاوز يتربى
المدير: مين دا يا فريده
فريده : دا رامى اخويا
المدير: بس انتى قايله مش ليكى اخوات
الراجل: شايف يا فندى الكدب اهى جايبه واحد ماشيه معاه وتقوزل اخويا
انا ابهدل نفسى مع واحده ليه مدام مش فتحتلى سكه صاحبتها اكددتلى انها هى ال بعتاها وصاحبتها تشهد
فريده مسكت ايد رامى يسكت : ايوه عاوزه سميه هى هتقول الحقيقه
بعد شويا سميه جت
سالها المدير : الكلام ال اتحكى دا حصل يا سميه ..فريده عملت كده
سميه فضلت ساكته لحظات وبصت ع الراجل وع فريده
فقررت تبيع صاحبتها : ايوه يا فندم حصل
فريده بعصبيه: ايه ...حصل .... انا وعدت الراجل دا بحاجه اذا الكارت مرضتش اخده وانتى شايفه
سميه: لا اخدتيه يا ديدا انتى بتنسى دا ف شنطتك
فريده : شنطتى
فتحت الشنطه وهى بثقه مش هتلاقيه وفاجاءه لاقته ف محفظتها
تنحت فريده ورامى تنح
سميه: مش كان لازم تعملى كده يا ديدا انا ياما نصحتك انتى ال عاوزه تشتغلى بسرعه ف مكان تانى وقولتى انه هيساعدك
فريده بدموع نازله من عنيها: حسبى الله ونعم الوكيل فيكى يا سميه
المدير : فريده لااسف مش هتقدرى تكملى معانا
فريده بدموع نازله من عنيها: يافندم والله ماعملت حاجه
رامى قاطعها: انتى بتعملى ايه وبتتحيلى ع مين دا مكان زباله وال فيه ازبل و احسن برضه ومتعيطيش يافريده هما ال خسرانين يولع المكان بال فيه
شد رامى فريده وخبط الراجل وقع من ع الكرسى
وقعد فريده ف العربيه ودخل جاب ليها حاجتها واوراقها ورجعلها
رامى :متعيطيش يا فريده احسن انك سبتيه
فريده بدموعها: بفضيحه مش كنت اتخيل كده يحصل
رامكى : راجل زباله ومدير الزفت دا ازبل طبعا لازم يرضى الزبون
وانتى مش اى حد تصاحبيه كده دانتى كنتى بتحذرينى
فريده: خلاص ال حصل حصل
رامى: ارتاحى انتى يومين دا وانا هظبطلك مكان معايا
فريده : ان شاء الله
وصل رامى فريده لبيت وخبت ورقها ف الشنطه ودخلت البيت وهى بتبتسم
فريده: السلام عليكم ياعمر افندى
باباها: ديدا حبيببتى نورتى
فريده: انا تعبانه اوى هنام شويا وهصحى اقعد معاك انا بكره اجازه
باباها: ليه كده
فريده بتلقلق: اص اصل احمد ال معايا هياخد يوم اجازتى فقلت اخد بكره اجازته ايه مش عاوز تقعد معايا
باباها : لا ابدا
فريده: اشطه يا عمر افندى هرتاح شويا ونقوم نرغى لانك وحشتنى
باباها حس بفريده متغيره مسك ايديها: ديدا انتى كويسه
فريده : متقلقش اجهاد بس هرتاح وهبقى كويسه
باست راسه ودخلت اوضتها رمت نفسها ع السرير : انا لازم الاقى شغل تانى
ومش لازم بابا يعرف ال حصل
________________________________
تانى يوم اتاكدت فريده ان باباها نزل راح الشغل فقامت مسكت الجرايد تدور ع وظائف خالليه
موابيلها رن وكان رامى
رامى: صباح الفل يا ديدا
فريده: صباح الفل يا روميو
رامى: بتعملى ايه
فريده: بقرا برج اليوم
رامى عرف انها بتدور ع شغل
رامى : يا يا فريده متسمعيش الكلام ابدا
بتدورى ع شغل تانى
فريده: ماهو مش هقعد استنى الفرج ..ومش ينفع اطول ف البيت فاجاءه كده
لان بابا ميعرفش حاجه اصلا
رامى: صدقينى مش هتطولى اصبرى بس اظبطلك حاجه بعيد عن دراكولا
فريده بتضحك: الله يعينك عليه يلا بقى روح بدل ما يطلعلك كده
كلمنى لما تخلص شغل
رامى: عندى خبر ليكى
فريده : هنا جايه
رامى بيضحك: يخرب عقلك عرفتى ازاى
فريده: اصل حاجتين يخلوك سعيد كده وصوتك فرحان انا وهنا
رامى : يخليكوا ليا .. ايوه جايه كمان اسبوعين يا مسهل
يارب المرادى يحددوا معاد قرايه فاتحه حتى
فريده : ان شاء الله يا روميو يلا طير بقى
رامى: سلام
قفلت فريده مع رامى وقعدت تدور ع وظايف واتصلت وشويا لبست ونزلت تعمل مقابلاات ولحسن حظها اتقابلت ف شغل ف نادى منقذه ف حمام سباحه ف نفس معاد شغلها الصبح وكده ظبطتت نفسها ومش هيبان انها قعدت من الشغل ل باباها ولان فريده سبع صنايع فهى اى شغل دايسه
____________________________________
فى يوم رامى كان قاعد ف المكتب خرج يتمشى ف الشركه لاقى اعلان متعلق عن قريه سياحيه جديده هيفتتحوه ف شرم الشيخ فقابل ف وشه محمود سكرتير عمر
رامى: حوده حبيبى
محمود: مستر رامى
رامى: ايه حوار بتاع القريه
محمود: دا منتجع كنا شغالين فيه من 4 سنين واكتمل وف موظفين هيتنقلوا هناك فى اداره الفندق والاماكن التانيه
رامى : بجد يعنى ممكن اروح
محمود: اكيد لو ليك مكان ..استاذنك انا
رامى جتله فكره يهرب من مراقبه عمر ويروح شرم
لف وسئل وراح مكتب عمر خبط ع الباب ودخل
عمر كان قاعد وفاتح الاب توب وباصص فيه : اتفضل اقعد يا رامى
رامى: شكرا يا مستر عمر .. انا مش هطول عليك بس كنت عاوز اطلب طلب
عمر: خير
رامى: عاوز اتنقل شرم
عمر بصله: شرم
رامى: مش افتتاح القريه قريب وهيحصل نقل وتعيين موظفين
انا عاوز اكون واحد من ال هيتنقلوا وال بيتعمل هنا هيتعمل هناك
عمر بيضحك: عاوز تروح شرم علشان شغل ولا البنات والاجانب
رامى بصله : شغل صدقنى بنات ايه
عمر : خلاص هشوف وهرد عليك
رامى قام: شكرا جدا يا مستر عمر استاذن انا دلواقتى
خرج رامى وهو بيدعى انه يتنقل شرم بسرعه ويترحم من ال فيه
_________________________________
بعد ما قدم الطلب رامى ل عمر انه عاوز يتنقل ل شرم عدى يوم
واخد الموافقه وانه هيسافر كمان اسبوع ومن فرحته بالخبر وانه هيخرج من بيت دراكولا ع وصفه اتصل ع فريده وكانت ف الشغل
رامى: ديداااااااا
فريده : ايه مالك يا واد
رامى: افررررراج وههرب من بيت دراكولا
فريده: مش فاهمه ..استنى استنى هتسافر شرم زى ما حكتلى
رامى : احب فيكى ذكائك ايوون كمان اسبوع هنطلق
فريده : مبروووووك يا روميو يلا ياعم هيص
رامى: لا والله ابدا انا فعلا رايح لشغل وعللشان ابعد عن دراكولا
زميله فريده ندهت عليها
فريده : روميو لما هخلص هكلمك اتفقنا علشان انا ف الشغل
رامى : تمام
قفلت فريده مع رامى وقضت اليوم ف الشغل ورجعت البيت قعدت مع باباها كالعاده شويا ودخلت تنام
لاقت اتصال من رامى
رامى: كنت عارف انك هتنفضيلى يا بنت الايه
فريده : والله فاصله يا رامى
رامى : يبقى يوم اجازتك دا ليا مش هو الخميس يبقى اليوم كله معايا
نقضى اليوم قبل ما اسافر لانى معرفش جدول نزولى ايه القاهره
فريده : هنحتفل يعنى
رامى : ال انتى عاوزاه
فريده هفكر واقولك بس اكيد هتخرجنى داانا نفسى افك
رامى : والاربع هكلمك هاكد عليكى
سلميلى ع عمر افندى
فريده : يوصل
___________________________
جه يوم اجازه فريده وصحيت بدرى جهزت زى ال رايحه رحله
باباها كان اجازه وكان صاحى بدرى معاها
فريده: صباح الفل يا عمر افندى
باباها: صباح الورد ..ايه النشاط دا
فريده: خروجه جايالى من الهوا ومش هتحصل تانى انا عارفه
باباها:طيب كويس انبسطى
فريده : معلش يا عمر افندى كان نفسى اقضى معاك يوم اجازتى بس ظروف بقى
باباها: لا ولا يهمك اخرجى واتفسحى انا اصلا رايح مشوار ل عمك على
وعازمنى ع الغدا عنده فيعنى اليوم ضايع معايا
فريده تليفونها رن وكان رامى : اوك تليفونات بقى وخلى بالك ع نفسك من البنات الحلوه
ضحك باباها : وانتى اتمتعى
نزلت فريده كان رامى مستنياها قريب من البيت ركبت معاه العربيه
فريده: صباح الفل يا روميو
رامى: صباح الورد يا ديدا
فريده: بص انا عاوزاك تنطلق
رامى: هنطلق يلا بينا
دخلوا سينما وقضوها لف وركبوا عجل فى الاهرامات وراحوا اتغدوا وقعدوا ف مكان ياكلوا ايس كريم
فريده: يااااااه من زمان مخرجتش كده
رامى : وانا كمان فرحتى بخروجى من معتقل دراكولا مفرحنى
فريده بتضحك: ازاى ونبى مش طايقه كده وهتتجوز اخته يعنى هيبقى خال العيال
رامى: يا ديدا الميزه الوحيده ال ف العيله دى هنا بس صدقينى
فريده بتضحك: المهم انت عرفتها انك هتبقى ف شرم
رامى: اه طبعا وهى هتيجى ع هناك تقضى اجازتها معايا بعيد عن دراكولا الابن ودراكولا الاب
فضلت فريده تضحك من كلام رامى ووصفه لعيلته
فريده: انت بتتكلم بجد هما وحشين كده بيعاملوا بعض ازاى وهنا عايشه ازاى
رامى : بصى دراكولا الاب اهم حاجه ف حياته بنته وابنه وشغله
لو طايل الدنيا كلها هتبقى ليهم .. ولولا انه شريك بابا ف كام حاجه مكنش هيرضى بيا وشرطه انى اتبهدل الاوزل .. علاقتهم نور عنيه عمر وهنا وخصوصا عمر علشان كده علموا كل حاجه وهنا طالعه لمامتها
فريده: انت بتحبها اوى لدرجه انك لاغى اهلها كده
رامى: انا بحبها هى مليش دعوه بااهلها
هى بتحبنى وانا بحبها خلاص هنعوز ايه
فريده متنحه
رامى: معذوره يابنتى اصلك مجربتيش لسعه الحب
فريده: انا مستنيه قدرى ..مستنيه كلمه القدر
القدر المسيطر علينا وع اهلى
و انا مش هسبق احداث انا هستنى قدرى سواء حلو او وحش انا راضيه
رامى: متقلقيش يا ديدا دا يا بخته يا بنتى اسمعى منى
لو هنا مش ف حياتى كنت مسبتكيش يلا بس برضه مش هسيبك انتى عارفه وهخطفك معايا وقريب
فريده: اظبط نفسك الاول ياعم ليطلعلك دراكولا
رامى: متنقيش فيها بس
فريده: يلا علشان هنتاخر وانا تعبت من التنطيط واللعب
رامى: يلا بينا
فى الطريق رامى كان سرحان ومش بيتكلم فريده لاحظت كده
فريده: روحت فين
رامى: روحت لاااهلى وقدرهم
ضحكت فريده : ازاى يعنى
رامى: اصل عليتنا القدر اتحكم فيهم هما كمان
فريده: مش فاهمه
رامى: لا متركزيش خلينا ف المستقبل فكك من الماضى
رامى: وصلنا يلا تصبحى ع خير
فريده: متنساش التقرير اليومى لعورك
رامى: متقلقيش مقدرش اغيب عنك داانتى ديدا يا بيبى
فريده: ماشى يا بيبى
نزلت فريده من العربيه ورامى مشى وافتكر ال حصل لخالته وجوز خالته ول عمر نفسه
_______________________________
عدى اسبوع وسافر رامى شرم وهنا بعتت انها هتتاخر
اسبوعين لان مامتها تعبت شويا وهو فاضى ف شرم قعد يدور لاقى اعلان عن انترفيو لموظفين ويتر وشيفات وهاوس كيبر
لفندق ومكتوب مطلوب خبر بالسنين ولغه وحوار ات كتير
راح كلم الموظف المسئول وظبط مكان لفريده معاه ف شرم
اتصل بفريده ع الموبيل
فريده: روميو كنت لسه ف سيرتك مع عمر افندى
رامى: ديدا توافقى تيجى شرم
فريده: ياسلام ودا يترفض
رامى: بكلمك بجد
فريده: ايه لاقيت شغل ليا ولا ايه
رامى: ايون ..جهزى نفسك ع الاربع انا جى القاهره التلات وانا راجع هتيجى معايا
فريده مش مستوعبه: حيلك حيلك فى ايه ياعم المتسربع
رامى: اسمعى الكلام بس
فريده: هو انا مقطوعه مليش اهل مش الراجل ال بره دا لازم يعرف واخد اذنه مش يمكن ميوفقش
رامى: لا سبيلى عمر افندى انا هقنعه انا جايله التلات بليل يلا سلام وفكك مش شغل السباحه دا
داانتى حتى بتغرقى ف شبر مايه
وقفل رامى وفريده مش فاهمه اى حاجه ولا هتشتغل ايه وازاى وظروف الشغل ايه
وقالت : دا مجنون والله مجنون
عوض عليا عوض الصابرين يارب
ونامت
_____________________
مر الايام وهى راجعه من الشغل لاقت رامى بيكلمها
فريده: هتقولى وصلت
رامى: انا جايب الغدا وهتغدا عندكم ساعه ونص بالكتير وهبقى عندكم
فريده: لا ياراجل
رامى: احنا هنحكى يلا سلام
وصلت فريده البيت وكلمت باباها وكان ف الطريق وقاعدين مستنين رامى
فريده بتضحك: الواد دا مجنون ربنا يكون ف عون هنا والله
رامى: نمستعجل رامى حماس الشباب يا ديدا
فريده: انت ابو الشباب ياعمر افندى
جرس الباب رن فتحت ديدا لاقت رامى مسكها الشنط
رامى: بسرعه علشان جعااااااان يا مساء الورد ياعمر افندى
باباها : مساء الخير يا رامى اتفضل
فريده متنحه من تصرف رامى وحضرت الاكل واتغدوا وهما بيشربوا الشاى رامى فتح الكلام
رامى: بص يا اونكل الموضوع بااختصار انا لاقيت شغل لديدا بشاهدتها معايا ف شرم وعلشان تعمل الانترفيو لازم كانت تحضر هنا قبل ما تسافر شرم لكن انا ظبطتلها الموضوع يعنى من الاخر متقلقش عليها ديدا اختى واكتر وف عينى وهتبقى تحت اشرافى وعينى ومتقلقش عليها ولازم تجهز بكره علشان مسافرين الصبح
ابو فريده متنح من سربعه رامى: طيب خد نفسك
رامى: انا عارف هتقول شغل ايه وبكام وهتسكن فين كله متظبط وفى بنات زيها من القاهره هناك ومش هسيبها وقت اجازتها هنزلهالك بنفسى وهكون معاها هى بقى هتقولى مش هينفع اسيب عمر افندى لوحده دا بقى انت ال تقوله ولا ايه انا خلصت كلام يوووه فرهدتونى
ضحك ابو فريده وفريده : يقطعك يا رامى انت مش مدينا فرصه نتكلم
رامى: مش مستاهل يا ديدا ولو مرتحتيش صدقينى هرجعك
ابو فريده : بص يارامى لو فريده عاوزه مش همناعها ومش هغصبها تروح
فريده: وهتقعد لوحدك يعنى
ابو فريده: متقلقيش عليا
بعد كلام ومفاوضات وافق ابو فريده ع سفرها ورامى اتفق يعدى عليها الصبح
______________________
صحيت فريده تانى يوم لاقت باباها محضر ليها الفطار فطرت معاه واداها مصحف تخليه معاها دايما ووصاها تقرا فى كل يوم بليل وتنتظم ع صلاه الليل
نزلت ديدا قابلت رامى واخدوا تاكسى وراحوا السوبر جيت
وناموا طول الطريق لغايه ما وصلوا شرم واخدوا تاكسى وصلوا ل الفندق
رامى: يا مرحبا بفريده عمر ف شرم
فريده: ايه الجمال دا انا كنت بتفرج ع شرم ع النت هى جميله كده
رامى: جميله لانك موجوده يلا بينا علشان نقابل عماد المسئول ع تعيئنك
دخلوا الفندق قابلوا عماد واتفقوا ان فريده مش هتشتغل شغل ثابت علشان محدش يلاحظ لانعدام الخبره وغيره فهتشتغل كااحتياطى الاماكن الفاضيه هتشتغلها فى وقت تقصير غيرها وافقت فريده وخرجت هى ورامى وبره باب الفندق فريده بتضحك وتهزر مع رامى عربيه وقفت قدام الباب ونزل منها عمر
فريده تنحت وفضلت تفتكر لاقته هو الشخص ال كان ف العربيه لما موبيله ضاع
وهو ال وقعها
فريده متنحه ورامى بيكلمها : مالك تنحتى ليه كده
بتشاور فريده : رامى ..هو دا
رامى بيبص ع ال فريده بتشاور عليه اتخض : دراكولا
______________________________
ياترى عمر هيعرف بال عمله رامى وهيعديها ولا هيطرد فريده ورامى ؟
