رواية اغتصب حقي الفصل الثاني 2 بقلم سارة بركات
واية /إغتصب حقى
تأليف/ساره بركات
لا إله إلا أنت سبحانك إنى كنت من الظالمين
...............
الفصل الثانى:
كانوا قاعدين وبيتكلموا مع بعض..
دعاء:"ماهو رخم جدا يا طنط مش بطيقه أنا ناويه أرفضه أصلا."
صفاء بصدمه:"ترفضى مين يابنت؟! هو فى واحده تطول يجيلها دكتور فى الجامعه؟!"
مروه بإنشغال وهى فى المطبخ وبصوت مسموع:"يا ماما سيبك منها دى راكبه دماغها أصلا."
صفاء لدعاء:"حرام يابنتى ، جربى تتعرفى عليه هو ممكن يكون جد شويه عشان بس هو دكتور فى الجامعه ، لكن لما تتعاملى معاه شخصيا بره الجامعه أكيد هتلاقيه حد تانى."
دعاء بتفكير:"تصدقى حضرتك عندك حق."
مروه وهى بتقدم الشاى:"مانا فضلت أقولها كده يا ماما ، بس إنتى عارفاها عنيده وهبله."
صفاء:"صحيح يا حبيبتى ، بما إن صاحبتك هنا حابه أتكلم معاكى فى موضوع."
مروه بإستفسار وهى بتقعد جنب دعاء:"خير يا ماما؟"
صفاء بتنهيده:"كل خير إن شاء الله ، أنا إتصرفت فى فلوس من عم حسن البقال.."
مروه بضيق وهى بتقاطعها:"تانى يا ماما؟َ!"
صفاء:"سبينى أكمل ، أنا إستلفت الفلوس دى عشان تروحى الفن داى مع دعاء."
دعاء بفرحه:"هييييييييه ، هنبقى مع بعض و هنخربها و..."
مروه وهى بتقاطعها:"ماينفعش."
صفاء بإستفسار:"ليه ياحبيبتى؟"
مروه بضيق:"ماما أنا هرجع الفلوس دى دلوقتى حالا ، ماينفعش نستلف من حد ، إحنا كفايه علينا معاش بابا الله يرحمه ومش عاوزين حاجه زياده خلاص ، ومش هروح فن داى."
دعاء بحزن:"هو أنتى مش عاوزه تيجى معايا يا مروه؟ طب أدفعلك أنا فلوس الفن داى وتوافقى؟"
مروه بتنهيده صعبه:"كفايه يا دعاء الموبايل إللى جبتيهولى يوم عيد ميلادى شكرا بس أنا مش حابه أتعب حد معايا ، ياماما هاتى الفلوس و.."
دعاء بحزن وهى بتقاطعها:"إنتى مش بتحبينى."
صفاء:"خلاص يابنات إهدوا ، مروه عشان خاطرى ياحبيبتى روحى غيرى جو يومها وأهو بالمره إعتبريها بداية جديده وحلوه ليكى بعد الإمتحانات."
مروه بإستفسار:"وإنتى عرفتى منين يا ماما إنها بعد الإمتحانات؟"
صفاء بتردد:"ماهى الحاجات دى بتبقى آخر سنه رابعه فأنا خمنت إنها بعد الإمتحانات."
دعاء بضيق:"إنتى مالك مقفلاها أوى كده ليه؟ ماتوافقى وخلاص وياستى صدقينى هتتحل."
صفاء:"أيوه ياحبيتبى إسمعى كلام دعاء ، أهو تغيروا جو شويه."
فضلت قاعده تفكر شويه فى كلامهم لحد ماقررت...
مروه بتنهيده صعبه وهى بتبصلهم:"طيب ، موافقه."
دعاء بفرحه وهى بتاخدها فى حضنها:"هنخربها يا بشر."
مروه:"ربنا يستر."
صفاء:"أنا هقوم أسخن الأكل ، لازم تقعدى معانا يا دعاء شويه."
دعاء:"حاضر يا طنط ، أنا كلمتهم فى الفيلا وقولتلهم إنى عند مروه بابا وماما مش هيقلقوا يعنى."
صفاء بإبتسامه:"ماشى ياحبيبتى."
مروه بهمس لدعاء بعد دخول صفاء للمطبخ:"البنت إللى إسمها سوزان دى فضلت تجرى ورايا النهارده فى الجامعه الصبح."
دعاء بضيق:"أنا مش عارفه إيه إللى خلاكى تتلمى على الأشكال دى يا ساتر."
مروه:"إهدى كده أنا مش بتعامل معاها أصلا ، هى كانت بتقنعنى إنى أحضر الفن داى وكده ، بس أنا رفضت."
دعاء:"أحسن ، مش بحبها أصلا ومش برتاحلها ، أنا مش عارفه شايفه نفسها على إيه دى؟ مش عشان أبوها غنى تتنطط على خلق الله كده ، أنا أهوه عاديه ومش بتكبر على حد."
مروه بضحكه مكتومه:" مانا أخدت بالى ، فى واحد مسكين المفروض هيجيلك الفيلا بعد المغرب وإنتى ناويه تتكبرى عليه وترفضيه."
دعاء بإحراج مع توتر:"ما خلاص بقا ، مانا إتفقت معاكم إنى هقعد معاه وأتعرف عليه ، إقفلى الموضوع بقا عشان بتكسف."
مروه بغمزه:"بتتكسفى يا بطه."
دعاء:"يوووووه بقا يا مروه ، خلاص يابنتى."
مروه بضحكه مكتومه:"خلاص سكت."
صفاء وهى بتخرج من المطبخ:" يلا يابنات الغداء جاهز."
دعاء وهى بتتهرب من مروه:"يلا يا طنط ، عشان هموت من الجوع."
مروه بتريقه:"حاسبى أحسن تاكلينا مع الأكل وإنتى مش واخده بالك."
دعاء بضيق:"رخمه."
مروه:"مش أرخم منك."
صفاء وهى بتحط الأكل على الأرض:"يلا ياحبايبى كفايه خناق."
دعاء وهى بتقعد على الأرض:"بقولك إيه يا طنط قبل ما ناكل كده ، كنت عاوزه أستاذنك فى إن مروه تيجى تقعد معايا النهارده لما إللى إسمه تامر ده ييجى ، تساعدنى يعنى وتخرجنى من إللى أنا فيه."
مروه بضيق وهى بتقعد جمبها:"شايفانى بلياتشو؟ وبعدين ده عريسك إنتى مش عريسى أنا."
دعاء:"إسكتى إنتى أنا مش بكلمك ، ها قولتى إيه يا طنط ياحبيبتى؟"
صفاء بتنهيده:"طب هى هترجع البيت بليل إزاى؟"
دعاء:"أوعدك إن السواق هيوصلها ، ولو خايفه عليها أوى هوصلها أنا."
صفاء:"لا ياحبيبتى ماتتعبيش نفسك، خلاص تخلصوا وهى ترجع مع السواق."
دعاء بتنهيده:"ماشى ، يلا ناكل."
مروه بضحكه مكتومه:"أومال بقا لو مش هتاكلى فى الفيلا بعد ماتروحى كنتى هتعملى فينا إيه؟"
دعاء:"إنتى مالك إنتى؟ ده بيت طنط صفاء حبيبتى يعنى آكل فيه زى مانا عاوزه."
مروه:"بهزر ياختى."
صفاء:"يلا ياحبايبى ماينفعش الكلام على الأكل كده يلا سموا الله."
مروه ودعاء فى صوت واحد:"بسم الله الرحمن الرحيم."
بدأوا ياكلوا......
ـــــــــــــــــــــــــــــ
قبل حلول المساء:
كانت واقفه معاها فى أوضتها وبتختار معاها حاجه مناسبه...
دعاء بإستفسار:"الفستان ده حلو؟"
مروه:"أنا مش عارفه إنتى بتسألينى ليه ، أنا مبفهمش فى الكلام ده ، شوفى إنتى."
دعاء بنفاذ صبر:"يوووه يابنتى لحد إمتى هفضل أعلم فيكى؟."
مروه:"ياستى أنا ماليش فى لبسكم ده سبينى فى حالى بقا."
دعاء بتنهيده وهى بتديلها الفستان:"طب خدى إلبسيه."
مروه بتعجب:"نعم! ألبس إيه؟ لا طبعا."
دعاء:"يابنتى عاوزه أشوفه عليكى عشان أعرف حلو ولا لا ، إنتى جسمك مظبوك عنى شويه فهعرف منك."
مروه بضيق وهى بتاخده:"طيب أما نشوف آخرتها."
بعد فتره بسيطه خرجت من الحمام...تأليف ساره بركات
دعاء بغمزه وهى بتقرب منها:"ده إنتى بقيتى أحلى منى يابنتى."
مروه بضيق:"يلا إنجزى شوفى هيبقى حلو عليكى ولا لا ، أنا مابحبش ألبس الفساتين العريانه دى."
دعاء بإستغراب:"هو أنتى مش واخده بالك إنى لبست؟ وبعدين ده مش عريان هو بحمالات ولحد الركبه وواسع أهوه أى نعم هو لونه أزرق بس حلو."
مروه بضيق:" أنا هروح أغير."
دعاء بحزن وهى بتمسكها من دراعها:"عشان خاطرى إلبسيه، إنتى بالنسبالى أختى يعنى لازم تفرحيلى."
مروه بإبتسامه خفيفه:" صدقينى أنا فرحانه ، بس الفرحه أو المشاعر عموما مش باللبس."
دعاء برجاء:"ممكن طيب تنفذى طلبى ده ، عشان خاطرى خليكى لابساه وياستى لما تروحى غيريه."
مروه بتنهيده صعبه:"طيب."
دعاء بفرحه وهى بتقرب من شعرها:"هييييييه ، إستنى بقا عشان هعملك تسريحه حلوه أوى."
مروه بإستغراب:"هتعملى إيه؟"
دعاء:"هعملك تسريحه حلوه بدل الكحكه إللى إنتى عاملاها دى."
مروه بضيق مع تحذير وهى بتبعد عنها:"كله إلا شعرى يا دعاء ، إياكى تقربى منه."
بعد فتره بسيطه....
دعاء بتنهيده:"وأخيرا خلصت ، إيه رأيك فى التسريحه؟"
مروه بضيق وهى بتبص فى المرايه:"عاديه."
دعاء بضيق:"إيه دى إللى عاديه؟ ده أنا بينت جمال شعرك الأسود إللى إنتى مخبياه فى الكحكه إللى دايما بتعمليها دى ، شايفه شعرك طويل وحلو إزاى وناعم تبارك الله يعنى."
مروه:"خلصتى كلام؟"
دعاء كانت لسه هترد قطع كلامهم دخول والدتها...
سناء:"العريس جه يا دعاء وكل ده وإنتى لسه بتجهزى ، ماشاء الله إيه الجمال ده يا مروه؟!"
دعاء:"أيوه يا ماما إقنعيها وشجعيها ، خليها تلبس فساتين بدل البلوزه القديمه والجيبه المكرمشه إللى دايما بتلبسهم دول."
مروه بعصبيه مكتومه:"دعاء."
دعاء بحزن وهى مدركه للموقف:"أنا آسفه ،أنا مش عارفه الكلام ده طلع منى إزاى."
مروه بسطحيه وهى بتدخل للحمام:"ماحصلش حاجه لكل ده ، أنا لازم أمشى عشان إتأخرت على ماما."
دعاء بدموع مكتومه وهى بتمسكها من دراعها:"عشان خاطرى يا مروه ماتزعليش منى ،أنا كنت بهزر."
سناء وهى بتقرب من مروه:"ماتزعليش من دعاء ياحبيبتى إنتى عارفه إنها دبش دايما ومش بتاخد بالها من كلامها إللى بتقوله ، وبعدين يعنى مالها الجيبه المكرمشه ماهى حلوه أهيه هى والبلوزه ، ماتزعليش."
دعاء:"عشان خاطرى خليكى معايا."
مروه بتنهيده صعبه:"خلاص حصل خير."
دعاء وهى بتحضنها:"كنت عارفه إنك مش هتزعلى منى ، مافيش حد بيزعل من أخته أبدا."
سناء:"العريس بره يابنات ، ماتتأخروش."
دعاء ومروه فى صوت واحد:"حاضر."
قبل ماتخرج من الأوضه إفتكرت حاجه..
سناء:"اه صحيح يا حبيبتى، إعملى قهوه للعريس ماتنسيش."
دعاء بخبث:"بس كده؟ عنيا يا ماما."
مروه بضحكه مكتومه:"ربنا يستر."
دعاء لمروه بعد خروج سناء:"هخليه يندم على كل إللى عمله فيا طول السنه دى كلها."
مروه بدهشه:"هتعملى إيه؟!!"
دعاء بخبث:"تعالى ورايا وهتعرفى."
بعد فتره بسيطه دخلوا صالون الفيلا.. مروه قعدت جنب سناء وبدأت دعاء تقدم القهوه..
دعاء بإبتسامه لتامر:"إتفضل قهوة حضرتك."
تامر بإبتسامه وهو بياخد منها فنجان القهوه:"شكرا يا عسل."
دعاء بإستغراب:"عسل؟!"
تامر بإستفسار:"فى حاجه ولا إيه؟"
ماهر:"إحم إحم ، هتفضلى واقفه كتير كده ياحبيبتى؟ يلا إقعدى جنب مروه."
دعاء:"حاضر يا بابا."
قعدت جنب مروه وبدأ يتكلم..
تامر بتنهيده:"أنا يسعدنى يا عمى ويشرفنى إنى أطلب إيد دعاء بنت حضرتك."
ماهر بإبتسامه:"أنا يزيدنى الشرف بس خلينا نتكلم الأول ونتفق عشان نعرف كل حاجه هتمشى إزاى ، أول سؤال حضرتك جاى لوحدك ليه؟"
تامر بإبتسامه خفيفه:"والدى ووالدتى متوفيين وأنا عايش لوحدى ، ماليش إخوات يعنى بس ليا أصحابى."
بص فى الساعه وبعدها كمل...
تامر بتنهيده صعبه:"أنا مش عارف هما إتأخروا كده ليه؟ أنا آسف على الإزعاج صدقنى."
ماهر:"ولا يهمك يابنى ، إتفصل إشرب القهوه قبل ماتبرد."
تامر:"حاضر ياعمى."
بدأ يشرب القهوه وبعدها بدأ يكح لفتره طويله..
ماهر بصدمه وهو بيخبط على ضهره:"فى إيه يابنى خير؟"
تامر بصعوبه:"مافيش حاجه ياعمى ، هى بس القهوه مسكره شويه ، بس تسلم إيديها ،جميله."
مروه بهمس لدعاء:"كان لازم الملح يا دعاء؟!!! الراجل هيفطس."
دعاء بهمس:"حقى وأخدته منه."
سناء بهمس لدعاء:"حسابك معايا لما يمشى."
بدأ يشرب مايه كتير...وبعد فتره بسيطه كمل كلامه...
تامر:"طلباتك ياعمى ، أنا جاهز أجيب كل إللى حضرتك هتطلبه ، إنت أؤمر وأنا أنفذ."
دعاء بصوت مسموع وبدون قصد:"هو أنت جاى تشترى كنبه!!"
تامر بإستغراب وهو بيبصلها:"أفندم!!"
ماهر بضيق مكتوم:"هى ماتقصدش يابنى ، إنت عارف بقا توتر العرايس وكده ، صح يا دعاء؟"
دعاء وهى بتجز على أسنانه:"آسفه."
تامر بتنهيده:"معلش يا عمى ، بس هو أنا ممكن طيب أقعد مع العروسه شويه؟"
ماهر بإبتسامه وهو بيقوم من مكانه:"خد راحتك يابنى، يلا ياسناء يلا يا مروه."
قام من مكانه وقعد جنبها بعد خروحهم من الصالون...
تامر:"على فكره أنا ماكذبتش ، القهوه كانت حلوه ، عشان من إيدك."
دعاء بإستغراب وهى بتبصله:"هو أنت دكتور تامر؟"
تامر بإبتسامه:"تامر بس ، دكتور دى كانت فى الجامعه وخلاص إنتى خلصتى الجامعه مش فاضل غير الإمتحانات."
دعاء بذهول:"هاه؟ هو حضرتك جاى ليه؟"
تامر بإبتسامه جذابه:"جاى عشان أخطبك لإنى حبيتك يا كسوله ياللى نمتى فى أغلب محاضراتى."
الفصل الثالث من هنا