رواية اسانسير الموت كاملة
رضوى :اتفضل
سعد :ايه ده
رضوى :ده كريب انت مبتحبوش تاخد انت الشاورما
سعد :هو انتى مستوعبة اللي احنا فيه الاسانسير عطلان بينا وانتى بتسالينى اكل كريب ولا شاورما
رضوى :القلق مش هيفيدنا بحاجة هما هيجيبو مهندس الصيانة يشوف ايه اللي حصل ويصلحه ونطلع وارجع اركبه تانى
سعد :انت هتركبيه تانى بعد ما عطل بينا كده
رضوى :انا ساكنة فى الدور العاشر تفتكر ممكن افكر مجرد تفكير اطلع عالسلم لاى سبب من الاسباب الاسانسير يقع بيا اسهل لو لياقتك البدنية مساعداك ابقى استخدم السلم انت
سعد :هو ممكن يفضل عطلان قد ايه
رضوى وهى بتقعد على الارض :مش كتير هما زمانهم كلمو مهندس الصيانة وزمانه جاى متقلقش
سعد :تاخدى اوسكار على هدوئك ده
رضوى :مش فكرة هدوء بس يعنى هو التوتر والقلق هيفيدونى بايه هيشغلو الاسانسير يعنى..مش هتقول تاخد الكريب ولا الشاورما انت حر هاكل الاتنين تخيل بقي نموت هنا وتبقي موت وانت جعان
سعد بخوف :ايه
رضوى وهى بتضحك :انا اسفة هزارى تقيل انا بهزر والله صدقنى مش هيحصل حاجة زمان ماما قالبة الدنيا تحت وواكلة دماغ عمى محمد البواب يا عينى من قلقها عليا وهى السبب اصلا
سعد وهو بيقعد على الارض :ليه هى السبب يعنى هى اللى عطلت الاسانسير
رضوى :لا بس هى اللى عملت النهاردة عالغدا محشى وانا مبحبوش فاضطريت اجيب اكل لنفسي وانا راجعة واتاخرت كان زمانى في البيت من نص ساعة وطلعت في الاسانسير عادى
سعد :يعنى هو مكنش ممكن يعطل من نص ساعة ده قدر واللى ربنا كاتبه هيكون مهما حاولتى تتجنبيه
رضوى :صح معاك حق..مقولتش تاخد الشاورما ولا الكريب بص الشاورما بالفراخ والكريب بالمشروم اختار
سعد :يبقي هاتى الشاورما
رضوى :اتفضل
سعد وهو بياكل :متشكر جدا انا جعان فعلا ربنا بعتك ليا من السما يعنى تخيلي ابقي محبوس فى الاسانسير وكمان جعان انتى اسمك ايه انا اعرفك شكلا بس
رضوى :انا رضوى
سعد :تشرفنا يا رضوى انا سعد جارك فى الدور الحداشر
رضوى :الشرف ليا..ايه ده الاسانسير اشتغل مش قولتلك مش هياخد وقت
رباب وهى بتحضنها :يا حبيبتى يا بنتى الحمد لله ان ربنا نجاكى الف حمد وشكر ليك يا رب
رضوى وهى بطبطب عليها :انا بخير متقلقيش والله انا تمام سيبنى علشان اقوم طيب شكلى وحش وانا قاعدة في الارض باكل كده
رباب :بتاكلى يعنى انا قلبي كان هيقف من الخوف عليكى وانتى بتاكلى هنا ولا على بالك
رضوى :الله يا ماما كنت اعمل ايه كمان مش انتى اللى عاملة محشى وانتى عارفة انى مبحبوش ومش هحط صباع واحد منه فى بوئى
رباب :علشان معندكيش زوق هو في فى جمال المحشي بتاعى ده ابوكى واخواتك بيبقي ناقص يلحسو الحلة مش فاهمة انتى طالعة كده لمين
رضوى :مش طالعة لحد يا ماما انا كيان مستقل بذاتى خلينا نخرج من الاسانسير علشان الغلبان ده يطلع شقته
رباب :ايه ده..معلش يبنى من خضتى عليها مخدتش بالى من وجودك
سعد :ولا يهم حضرتك مجراش حاجة
رباب :الحمد لله انك كنت معاها علشان تهديها
سعد :الحمد لله ان هى اللى كانت معايا علشان تهدينى ما شاء الله عليها ثباتها الانفعالى عالى جدا
رباب :انت سعد صح انا اعرف الحاجة جليلة والدتك
سعد :ايوه حضرتك انا سعد حضرتك طنط رباب ماما بتشكر فى القهوة بتاعتك جدا لما بعملها قهوة بتقولى وهى دى قهوة دى القهوة بتاعت رباب برقبتها
رباب وهى بتضحك :الحاجة جليلة هى اللي زوق ومفيش منها
سعد بابتسامة:لا انا ماما مبتجاملش مدام قالت كده يبقي قهوة حضرتك لا يعلى عليها
رضوى :طب انا بقول تتفضل معانا منها تجرب قهوة ماما ومنها نسيب الاسانسير ونخرج بدل ما احنا قاعدين ندردش فيه كده وشاغلينه واكيد فى ناس عايزينه
رباب :مفيش فايدة في لسانك يا مقصوفة الرقبة...اتفضل معانا يا سعد
سعد :مرة تانية ان شاء الله يا طنط
رباب :ماشي يا حبيبي حمد لله على سلامتك بعد اذنك
سعد :الله يسلم حضرتك اتفضلو
