رواية مرات الضابط الفصل الثامن 8 بقلم نورا عبدالرؤوف
الحلقه الثامنه
من روايه مرات الظابط
بقلم \ نورا عبدالرؤوف
نور ونورهان وهما مروحين شافوا اسماء مع شلة بنات جايين ناحيتهم
نور : هو فى ايه يانورهان
نورهان : امشى ولا اكنك شايفه حاجه
اسماء : استنى يابت انتى وهى
نور ونورهان ماشيين ولا اكن فى حاجه
اسماء راحت ووقفت قدامهم
اسماء : هو انا مش بنادى ايه طرش
نورهان : لمى نفسك عايزه ايه
اسماء : عايزه اخد حقى
نور : حق ايه ككسر حقك
اسماء : نور انا مليش دعوه بيكى انا كلامى معاها هى
نورهان : عايزه ايه
اسماء وقعت نورهان على الارض وهى والبنات اللى كانوا معاها فضلوا يضحكو ونور واقفه مصدومه ومش قادره تسيطر على اعصابها
اسماء : عرفتى انا عايزه ايه
ونزلت على الارض وضربت نورهان بالقلم نور اول ماشافت كدا راحت على اسماء شدتها من هدومها ونزلت فيها ضرب
صحاب اسماء جروا عليها عشان يضربوا نور ونور مسكتهم موتتهم من الضرب البنات هربوا من نور ومفضلش غير اسماء
نور : اعتذرلها
اسماء بكسره نفس : انا اسفه
نور : نورهان اضربيها بالقلم
نورهان : خلاص كفايه اللى انتى عملتيه فيها
نور بزعيق وعصبيه : انا قولت اضربيها بدل مااضربها انا
نورهان ضربتها قلم قوى وبسببه اتفتحت شفايف اسماء ونزفت منها
نور : انتى عارفه لو فتحتى بوقك او جبتى سيرتنا تانى هموتك وبزعيق نور قالت فاااهمه
اسماء بخوف : فاهمه
مشت نور هى ونورهان
نورهان : انتى جبتى القوه دى منين
نور : عشان بلعب دفاع عن النفس
نورهان: من زمان بقي
نور : لا بقالى شهر
نورهان : ماشاء الله دى مده قليله اوى طب بتلعبي ليه
نور : عشان كنت عامله حساب لليوم ده
اكيد انتى بتسمعى عن التجاره وبلاويها وعارفه ان في شباب كتير وحشه بتقعد عند المدرسه وبيعاكسوا البنات ويمشوا وراهم فا انا بقى تخيلت دى وكمان اكون قويه بس انتى ايه رأيك عرفت اضربهم 
نورهان :ده انتى كسحتيهم وكمان صوتك كان عالى
نور : بصي انا مبعرفش اسيطر على اعصابى فابلاقى صوتى يعلى وبضرب جامد
نورهان : مش عارفه اقولك ايه.. شكرا جدااا
نور: متشكرنيش عادى الاشكال دى عايزه تتربي من اول وجديد .. يلا اركبي عشان تروحى
نورهان: تمام عايزه حاجه
نور : شكرا اشوفك بكره فى الدرس
نورهان : لا مش هاجى
نور : ماشي يافاشله سلام
سلام
نكمل الحلقه الجايه ..............
