رواية مرات الضابط الفصل الثاني 2 بقلم نورا عبدالرؤوف
الحلقه التانيه
من رواية مرات الظابط
بقلم \ نورا عبد الرؤوف
فى صباح يوم جديد دخلت مرام اوضه نورهان عشان تصحيها
مرام \ نورهان يانورهان يابت
نورهان بصوت كله نوم : نعم يامرام عايزا ايه بتصحينى ليه
مرام : عشان مدرستك يااستاذه
نورهان بزعيق : مش هروح المدرسه مش حباها
دخل الاب على صوت نورهان
الاب : فى اى مالك يانورهان بتزعقى ليه
مرام : الابله مش عاوزه تروح المدرسه
الاب : عادى متروحش
فرحت نورهان
ثم كمل الاب : بس هتتجوز العريس اللى انا جالها اختارى ياالمدرسه ياالعريس
نورهان : انت عاوزنى يايابا اتجوز سواق توكتوك
الاب : على اساس يعنى انك دكتوره انتى اهو واحده فاشله فى مدرسه تجارة
نورهان بدموع : انا هروح المدرسه
خرجت نورهان راحت الحمام فضلت تعيط فيه طلعت نورهان بعد ربع ساعه دخلت واضتها وراحت المدرسه وصلت نورهان المدرسه ومكنش الطابور لسه بدأ راحت قعدت فى حته عقبال ماالطابور يبدأ لقت اسماء جايه تقعد معاها
اسماء : ممكن نكون اصحاب
نورهان : ماشي
اسماء بفرحه : طب احكيلى عنك
نورهان : هو انا لازم احكيلك عنى ياستى بلاها الصوحبيه دى
اسماء: لا والله انا مش اقصد حاجه انا قولت نتعرف على بعض طب انا ياستى احكيلك عنى انا كنت جايبه مجموع ف تالته اعدادى مايدخلنيش الثانوى العام ولا الصنايع فاقدمت هنا وانا كده كده مابحبش التعليم وبعد اما اخلص ٣ هتجوز
نورهان : هو انتى مخطوبه
اسماء : ايوه طب وانتى مخطوبه
نورهان : لا ، انا بقي كنت فى الثانوى العام ولما جبت ملاحق فيها ودخلت امتحنهم ومانجحتش فيهم حولت لهنا
اسماء: فى حد يكون فى الثانوى العام ويجى هنا
نورهان : النصيب وانا اصلا ومكنتش حباه
الطابور بدأ ولما خلص طلعوا الفصل حضروا اربع حصص ولما جات الفسحه
اسماء : يلا يانورهان ننزل نشترى من الكانتين وبعدين نروح معمل الحاسب
نورهان : ماشي يلا
وبعد مانزلو اشتروا ورواحوا معمل الحاسب قعدو جمب والمدرس شرح وبعد ماخلص سابهم نص ساعه راحه كل بنتين مع بعض بيتكلمو حتى نورهان واسماء بيتكلمو نورهان جه نظرها على بنتين قاعدين ساكتين ف نورهان ابتسمتلهم بنت واحده هى بادلتها الابتسام اما التانيه قاعده سرحانه
نورهان : هما مين دول يااسماء
اسماء : دول نور وهايدى
نورهان : طب البنت اللى ابتسمتلى دى اسمها ايه ؟
اسماء : اسمها نور
نورهان : طب تيجى نتعرف عليهم
اسماء : ماشي
راحوا قعدوا جمبهم
نورهان : انا اسمى نورهان وانتو ؟
نور : انا اسمى نور
هايدى : وانا هايدى
نورهان : طب انتو قاعدين ساكتين ليه
هايدى : احنا مش عارفين حد
نورهان : وانتو اتصاحبتوا هنا ؟
ردت نور : لا احنا كنا نعرف بعض من الاعدادى بس مكناش اصحاب ولما جينا هنا اتصاحبنا
نورهان: هو انتى ياهايدى مش بتتكلمى ليه
هايدى : انا مش حابه المدرسه ومش عايزه اتكلم مع حد
( نقف هنا شويه )
"نور : بنت جميله عيونها خضراء وبشرتها بيضاء وجسمها حلو وهى هاديه وطيبه وعنيده جداا وكئيبه وعصبيه "
"هايدى : بنت شقيه وجميله وهى رفيعه ومش طويله اوى وعيونها عسلى وهى عنيده وعصبيه جداا وبنت جدعه "
(نكمل )
نورهان : وانا كمان مش حابه المدرسه
نور : يعنى احنا التلاته كده مش بنطيق المدرسه
هايدى : وانتى يااسماء حابه المدرسه ؟
اسماء : يعنى انا كده كده هتجوز يعنى مش فارقه معايا كتير
نور : تتجوزى ازاى انتى لسه صغيره
اسماء : مش صغيره ولا حاجه
ضرب جرس المرواح ونزلوا البنات وهايدى مشت عشان بيتها قريب من المدرسه اما نور بتروح لوحدها ونورهلن واسماء مروحين مع بعض
نورهان : مش اللى ماشيه هناك دى نور
اسماء : ايوه هى
نورهان : طب تعالى نمشي معاها بدل ماتروح لوحدها
نادوا على نور وروحوا مع بعض .....
