رواية رغم فارق السن الفصل السابع عشر 17 كاملة بقلم هاجر جمال
كان قاعد بيتفرج ع التلفزيون هو وهى
لهفه بنبره طفوليه:عايزه اطلب منك طلب صغنون يا عصومى
عاصم بضحك:يا ترا اى هو
لهفه:يعنى مش انت كنت بتدور ع موظفين للشركه بتاعتك..انا سمعتك قبل كده
عاصم:اه فعلا
لهفه:طيب و اللى يجبلك موظفين
عاصم بخبث:اديله بوسه
لهفه بخجل:بس بقى..اى رايك فى هنا ونيهال
عاصم بابتسامه:والله فكره بس كده يجولى بكره الشركه وانا هخلى حد يقعد معاهم ويفهم الشغل
قامت لهفه حضنته جامد
لهفه بابتسامه:بحبك بحبك ي عصومى
عاصم بضحك:وانا بموت فيكى
راحت اتصلت بيهم وقالتلهم وهما فرحو جدا وراحو تانى يوم الشركه
عاصم بهدوء:عماد السكرتير بتاعى هيقعد معاكى ي هنا و واحد تانى اسمه حازم هيقعد معاكى يا نيهال
هنا ونيهال بابتسامه:شكرا ي فندم
الباب خبط بتاع مكتب عاصم
عاصم:ادخل
عماد وحازم دخلو طبعا عماد عرفناه قبل كده..اما حازم هو شاب وسيم طول بعرض محترم وبشتغل مع عاصم بس كان فى شركه تانيه واتنقل هنا..طبعا اول ما دخلو عماد ركز مع هنا وحازم ركز مع نيهال
عاصم بهدوء:اقدملكم دا عماد ودا حازم..دى هنا ودى نيهال
سلمو ع بعض وكانت الابتسامات متدبدله بينهم وعاصم لاحظ ده..بدا كل واحد ياخد واحده عشان التدريب
روح عاصم البيت لهفه شافته جريت عليه وحضنو بعض جامد
لهفه بابتسامه:يومك كان عامل ازاى
عاصم بابتسامه:تعالى بس نقعد واحكيلك
حكى لها كل حاجه حصلت
لهفه:الله الله كده ابتسامات من اولها
عاصم بضحك:اى غيرانه منهم ولا اى
لهفه:تؤ تؤ بس انا متفاجئه..هفتح معاهم تحقيق فيدرالى دلوقتى
عاصم بضحك:تعالى بس رايحه فين..اكلينى الاول
لهفه:حاضر هروح اجبلك اكل
عاصم بخبث:لا انا مش عايز من الاكل ده
فهمت لهفه قصده ولسه هتقوم مسكها وقعدها ع حجره ولفت اايديها حول عنقه
لهفه:عاصم بقى
عاصم:ولا كلمه انا جعان
عاصم:ولا كلمه انا جعان
لهفه:طب ما انا...قاطعها عاصم بقبلته بعد ما بعد عنها حط ايديها الاتنين ع وشها..مسك ايديها ونزلهم
عاصم بابتسامه:مالك بس..عايزه تانى
لهفه بخجل:بس بقى..هقوم اجيب الاكل..عاصم هو انا ممكن اروح معاك الشركه
عاصم بضحك:ياربى متجوز طفله..حاضر ماشى
لهفه قامت قعدت تتنطط وتسقف زى الاطفال
عاصم بضحك:احنا رايحين شركه مش رايحين نتفسح
لهفه بضحك:بالنسبالى فسحه
عاصم:طب تعالى ننام عشان نصحى بدرى
جريت لهفه ونامت فى حضنه
تانى يوم عاصم صحى لاقها صحيه وكلها حماس ابتسم بشده
لهفه:يلا قوم عشان نروح الشركه
عاصم بابتسامه:حاضر ي ستى..نفطر بس الاول طيب
لهفه:ماشى..مسكته من ايده وكانت مستعجله اوى وعاصم كان بيضحك عليها
